ตอนที่ 3 : คำมั่นสัญญา 3-3

อาอี๊เป็นคนหัวรั้น หัวสมัยใหม่ ปัจจุบันมีชีวิตที่ดี แต่งงานมีลูกกับชาวมาเลเซีย มีกิจการร่ำรวยใหญ่โต มีเงินมากพอดูแลลูกหลาน คอยส่งค่าขนมให้เด็ก ๆ ทุกคนมีเรื่องอะไรก็มักปรึกษาอาอี๊ ต่างจากอาม๊าที่แต่งงานด้วยการคลุมถุงชนเพราะเชื่อฟังบิดามารดา

เมษายังจำได้สนิทใจ ครั้งหนึ่งพี่ชายสายเกมเมอร์เคยบอกว่าอาม๊าลำบาก ต้องทำงานบ้านทุกอย่าง เงินไม่มี ทรัพย์สมบัติทั้งหมดก็อยู่ที่อาป๊า ขอให้หล่อนตั้งใจเรียน ไปมีชีวิตของตัวเองแล้วออกจากบ้านนี้ไปซะ และอย่าได้หาสามีเป็นคนจีน เดินตามรอยเท้าอาม๊าเป็นเด็ดขาด

การเติบโตมาด้วยการเห็นความลำบากของแม่ทำให้หล่อนมุ่งมั่นอุตสาหะ ทุ่มเทความตั้งใจ เวลาทั้งหมดในชีวิตไปกับการเรียนหนังสือ จนจบการศึกษาจากมหา’ ลัยชื่อดังด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่งอายุยี่สิบสองปีกว่า

สายเทคนิคการแพทย์ (Medical technologist) หรือ ‘หมอแล็บ’ เป็นสาขาวิชาชีพหนึ่งที่มีความสำคัญต่อวงการแพทย์เป็นอย่างมาก เป็นหนึ่งในกระบวนการรักษาซึ่งคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังคุณหมอ

หญิงสาวมีผลการเรียนดี สอบใบประกอบวิชาชีพได้ เพราะความรักในวิชาวิทยาศาสตร์ กระทั่งทำงานมาได้สองปี หล่อนยังเป็นที่รักของเพื่อนร่วมงาน

ในเมื่อตัดสินใจออกจากบ้านมาแล้ว ตอนนี้หล่อนต้องเอาตัวรอดให้ได้ เหมือนที่รอดมาแล้วครึ่งทางหลังสะสมเงินมาเรื่อย ๆ แม้ไม่ได้เงินเดือนสูงลิบลิ่วเท่าหมอ

หากทำงานเต็มเดือนไม่หยุดลา อาชีพหมอแล็บมีสวัสดิการให้พอสมควร ทำงานโอทีมีค่าจุกจิก รวมเหยียดสองถึงสามหมื่น ลำพังกินข้าวซื้อของใช้ส่วนตัว จ่ายค่าเช่าห้อง ค่าน้ำ ค่าไฟยังพอเหลือ

ใช่แล้วล่ะ... อยู่ได้สบายมาก...

ดวงตาคู่สวยประกายอ่อนลง หญิงสาวค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่ง ก้มหน้าลงยกมือขึ้นลูบหน้าท้องไปมา ใจเผลอคิดถึงคุณหมอหนุ่มหน้าหวาน

ครั้นพอภาพแสนเร่าร้อน ภายใต้สัมผัสอ่อนโยนของเรือนกายเป็นล่ำสัน จุมพิตพร่ำบอกว่าชอบพอหล่อนเท่าไร ใบหน้าสดสวยแดงซ่านขึ้นตามลำดับ

ทั้งอับอาย... และโกรธ!

จากคืนนั้นมาหล่อนไม่ได้ติดต่อเขาอีก ใช่เพราะอยากถอยตัวออกจากความสัมพันธ์ลึกซึ้งหลังพบหน้าเพียงครั้งเดียว เฮียจางยังบุกมาเอาเรื่องถึงที่จนต้องเปลี่ยนเบอร์เปลี่ยนโทรศัพท์หนี ทำตัวอยู่ห้องให้น้อยที่สุดบางครั้งก็ไปนอนห้องอรฤดี

คงเหลือไว้แค่ความรู้สึกดี ๆ ของคนแปลกหน้าสองคน ที่เริ่มต้นจากการพูดคุย นัดเจอหน้ากันแต่พอหล่อนเมาเขาเมา เรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้น หลังลืมตาตื่นจากฝันหวานมาพบกับความจริง

ความรีบร้อนมักนำพาความผิดพลาดมาให้เสมอ...

สุภาษิตตามคำแม่บอกสอนนั้นคนโง่อย่างหล่อนไม่มีสติปัญญาไตร่ตรอง เพิ่งมานึกคิดก็ตอนที่สูญเสียสิ่งซึ่งรักษามาเป็นอย่างดี ไว้ให้สามีในวันแต่งงาน

แม้ว่าวันนี้แม่จะไม่อยู่บนโลกใบนี้เพื่อสั่งสอนเด็กดื้ออย่างหล่อนแล้ว เหลือแค่อาอี๊... ที่มักพูดเรื่องนี้เสมอ ให้ตั้งใจเรียน ระวังเนื้อระวังตัวให้ดี ทว่าคนมั่นอกมั่นใจในตัวเองอย่างเมษาก็พลาด

ถามว่าอยากเจอเขาอีกไหม?

อย่าถามดีกว่า อย่างหมอตฤณคงเมามากพอที่จะลืมผู้หญิงคนเดียวได้ไม่ยาก ขนาดว่าหล่อนรวบรวมความใจกล้าหน้าด้านไปหาถึงคลินิกเขาแม้ไม่กล้าเข้าไปพบ เบอร์ติดต่อ ชื่อ-นามสกุลก็มีเขายังไม่โทรกลับมาเลย

ส่วนตัวหล่อนไม่มีเบอร์เขา แม้แต่เบอร์เพื่อน ๆ ก็หายไปทั้งหมด ยังหมดเวลาไปกับเรื่องงานและปัญหาใหญ่กว่า...

ความเปลี่ยนแปลงไปทางสรีระของผู้หญิง อาการคลื่นไส้ เวียนศีรษะ อ่อนเพลีย ประจำเดือนขาด หิวบ่อยขึ้นเป็นระยะ ๆ ทำให้หล่อนตัดสินใจไปพบแพทย์

วินาทีแรกที่พบเงาเลือนรางของทารกขนาดเล็กกว่าฝ่ามือ ยังสร้างตัวไม่สมบูรณ์กลิ้งอยู่ในจอสี่เหลี่ยมสีดำ

อาศัยครรภ์มารดา รับสารอาหารผ่านเส้นสัมพันธ์เล็ก ๆ โดยไม่ทันรู้ตัว ไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้อยากให้เขามาเกิด ทั้งหมดคือความผิดพลาดเพียงชั่วค่ำคืนเดียว

มันช่างน่าอัศจรรย์ใจ... คนหัวรั้นอย่างเมษายอมทิ้งทุกอย่างได้แม้กระทั่งความฝัน หล่อนคงไม่ได้เรียนต่อแล้วเพราะต้องเลี้ยงเด็กคนนี้ให้ดี

“แม่ขอโทษนะลูก... ไว้แม่จะพาไปเยี่ยมหาพ่อหมอ ไปทำฟันกับพ่อนะคะ วันหนึ่ง... เราจะได้พบกัน”

นั่นเป็นคำมั่นสัญญาที่หล่อนเคยให้เขาเอาไว้ผ่านแชทไลน์ก่อนนัดเจอกันเสียอีก ไม่คิดว่าจะต้องมาสัญญาอีกรอบกับเด็กน้อยที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย...

หล่อนคงต้องคอยบอกตัวเองให้เข้มแข็งมากพอผ่านพ้นเรื่องราวครั้งนี้ พาตัวเองและลูกกลับคืนสู่ความสงบสุขอย่างเดิมเสียก่อนเป็นอันดับแรก

เสียงผ่อนลมหายใจดังพอนึกถึงความวุ่นวายของคนที่บ้าน หญิงสาวลุกขึ้นจากที่นอน นั่งลงหน้าโต๊ะเครื่องแป้งที่มีกระจกบานใหญ่ ถอดเสื้อกราวน์วางพาดไว้บนเก้าอี้มีพนักพิง

หลุบตามองเครื่องสำอางตรงหน้าหลายชิ้นที่เลิกใช้มันไปอย่างเสียอกเสียดาย ผมสีน้ำตาลเข้มช็อคโกแลตตามแฟชั่นจากนี้ก็คงจะไม่ได้ยอมมันอีกแล้วเพื่อลูก คนเป็นแม่จะต้องดูแลตัวให้ห่างไกลสารเคมีมากที่สุด

ในเมื่อหล่อนตัดสินใจแล้วว่าจะเก็บเด็กคนนี้ไว้... ที่เสียแล้วให้เสียไป!

ผ่านแววตามาดมั่นเด็ดเดี่ยว เมษาปลอบใจตัวเองและลูกน้อยในครรภ์ ด้วยความตั้งใจว่าจะร่าเริงในทุก ๆ วัน ดูแลตัวเองเป็นอย่างดี ในวัยซึ่งทารกต้องการสารอาหารจากคุณแม่มากที่สุดเพื่อสร้างอวัยวะ

หยิบกระป๋องแป้งเด็กสีฟ้ามาปะทั่วทั้งใบหน้าและลำคอ จัดแจงกระเป๋าสตางค์ โทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ใส่กระเป๋าใบใหญ่ เพื่อลงไปหาซื้อขนมขบเคี้ยว นม น้ำผลไม้ นำมาใส่ตู้เย็น โดยไม่ปล่อยให้เจ้าตัวน้อยในท้องหิวเสียก่อน