ตอนที่ 1 : ความคิดฟุ้งซ่านของคุณหมอขี้บ่น 1-1

1

ความคิดฟุ้งซ่านของคุณหมอขี้บ่น

“คนไข้อ้าโต... ให้หมอหน่อยนา” น้ำเสียงราบเรียบบอกสาวรุ่นป้าบนเตียงที่มีผ้าปิดตาคลุมไว้ หล่อนจึงอ้าปากกว้างโตให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีโดยไม่ทำให้คุณหมอรู้สึกเหนื่อยเลย

แต่ละวันในห้องสี่เหลี่ยมขาวคลุ้งกลิ่นสะอาดของคลินิกทันตกรรมแห่งนี้ สุ้มเสียงพูดธรรมดาของคุณหมอหนุ่ม หลายคนบอกต่อกันว่า ‘หมอตฤณ’ เสียงหวานหยอดอ้อน! พาสาวใจสั่นไปตามกัน

คนไข้สาวน้อยใหญ่คงลืมหวาดกลัวเสียงสุดแสบแก้วหูของเครื่องมือทำฟัน นอนฟังเสียงหมอเพลิน ๆ

นับว่าเขาประสบความสำเร็จในอาชีพระดับหนึ่ง ถึงไม่ได้เป็นนักร้องบอยแบนด์ มีเสียงเป็นงานศิลป์ไว้นำเสนอบนเวทีคอนเสิร์ตรองจากหน้าตา

“หินปูนมาอีกละ เพิ่งขูดไปเองนี่”

เป็นเรื่องปกติหากคุณหมอหนุ่มพูดคนเดียว ในเมื่อคนไข้ของเขาคงไม่มีสิทธิ์อือออ ต่อให้มันจะเป็นคำถาม

“ต้องมาขูดอีกแล้วน่ะสิ? ค่อยทำนัดข้างหน้านะครับ”

ฝ่ามือหนาใต้ถุงมือยางสีขุ่นจับเครื่องมือแพทย์อย่างมั่นคง คอยบอกผู้ช่วยสาววัยกลางคนในชุดสีเขียวว่าจะต้องหยิบอะไรให้เขาบ้าง ก่อนขยับผ่านช่องปากและไรฟันขาวโดยใช้เวลาเพียงไม่นาน

ด้วยประสบการณ์งานกว่าสิบปี เหมือนว่าเครื่องมือเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของร่างกายไปเสียแล้ว

ที่นาน... คงเป็นเรื่องบ่น...

“เอ้อ... เวลาแปรงฟันนะครับ ต้องพยายามเอียงแปรงหน่อยนะ ไม่งั้นมันแปรงไม่ถึงอ่ะ เศษอาหารติดตามซอกเหล็ก ซอกฟัน สะสมเป็นคราบหินปูน แปรงไม่สะอาด เหงือกจะอักเสบด้วยมันจะแดงเนี่ย อย่าลืมเนอะ”

แปรงที่ว่าคงมีแค่แปรงขัดส้วมเท่านั้นแหละ! หมุนได้ 360 องศาไม่เหนื่อยเมื่อยมือ

บางทีคุณหมอก็ไม่ได้ล่วงรู้ถึงความคิดของคนไข้ที่ลุกขึ้นยกมือไหว้เขาแล้วจากไป หมดหน้าที่ต่อหนึ่งคนหนึ่งคิว

ภายใต้หน้ากากอนามัยสีเขียวแนบติดชิดสันจมูกโด่งเป็นสันคม ขับดวงตาคู่หวานประกายเข้มให้ดูสะดุดตา แต่ละคนเดินเข้าออกจากห้องทันตกรรมเป็นต้องชะงักหน้าสบตาหมอเข้าเสียก่อน อย่างอดใจไม่ได้

วงหน้าหล่อเหลาเข้มเครียดขึ้น เนื่องมาจากงานล้นมือตลอดวัน เช้าจรดเย็นมีลูกค้ามาใช้บริการทันตกรรมเพื่อความสวยงามจำนวนมาก

ปวดเมื่อยเหนื่อยล้าบ้างคงไม่แปลกในเมื่อหมอก็คน ตฤณภพลุกขึ้นเดินยืดเส้นสายในห้องคับแคบสลับนั่งลงบนเก้าอี้หมุน กวาดสายตาไล่มองแผ่นชาร์ตงานในคอมพิวเตอร์ ส่งยิ้มทักทายคนไข้ทำหน้าที่แทนแผนกต้อนรับพอคนใหม่เข้ามานั่งลงบนเก้าอี้นอน เดินออกไปคนแล้วคนเล่า

หากว่าชายหนุ่มไม่เป็นหมอคงเลือกอาชีพนายแบบ ดารา หาสักกรรมวิธีใช้เบ้าหน้านางฟ้าประทานนี่แหละเป็นเครื่องมือหากิน!

นางฟ้าของตฤณภพคงเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจาก ‘แม่’ ที่มีปัญหาเรื่องสุขภาพฟันและเหงือกบ่อย ๆ จนลูกชายอย่างเขาเลือกที่จะก้าวสู่เส้นทางทันตแพทย์

คลินิกทันตกรรมเอกชนที่ลงหุ้นไว้กับเพื่อนร่วมรุ่นอีกสองคน และอาจารย์แพทย์ท่านหนึ่ง แบ่งกะกันตามความถนัดเฉพาะทางเช่นอวัยวะในช่องปาก ฟันและเหงือก

หลังพิมพ์ฟันเคลียร์ช่องปากคนไข้จะขยับเหล็กทุกเดือนละครั้ง อาจมีการยางดึงฟัน [1] ซึ่งจะทำให้รูปฟันเคลื่อนที่อย่างช้า ๆ จนได้ยิ้มสวยหวาน

งานสวยงามกึ่งศัลยกรรมเป็นของหมอตฤณเสียส่วนใหญ่ รวมถึงงานอื่นของทันตแพทย์จัดฟันเฉพาะทาง

คุณหมอหนุ่มทำหน้าที่ของตัวเองเป็นอย่างดี เข้างานตรงเวลา ไม่ใช้สวัสดิการวันหยุดลาพักร้อนไปไหนบ่อยนัก

“คนไข้คนสุดท้ายไม่มาแล้วมั้งคะ”

“ออ... ครับ”

น้อยคนจะผิดนัดคุณหมอรูปหล่อใจดี ขี้บ่น มือเบากว่าหมอผู้หญิงเสียอีก

ได้เลิกงานก่อนเวลามันก็ต้องดีน่ะสิ!

นายแพทย์หนุ่มถอดถุงมือยางแบบใช้แล้วทิ้งลงถังขยะ ก้มหน้าเก็บของจากโต๊ะทำงานในมุมเล็ก ๆ พร้อมเรื่องค้างคาใจ เสียงของพนักงานหน้าเค้าเตอร์คอยบอกผ่านช่องทางเดินข้างหลัง มีผู้ช่วยในชุดสีเขียว สวมหมวกและผ้าปิดปากเรียบร้อยทำความสะอาดเครื่องมือแพทย์และจัดเก็บทุกอย่างให้เข้าที่พร้อมหยิบใช้

คนไข้คนสุดท้ายอาจทิ้งปัญหาไว้ให้เขาเสียเวลาเยอะกว่าเดิมในวันอื่น หรือถ้าหากว่าเขาเกิดไม่สบาย หยุดงานกะทันหัน ต่อให้เขาแทบไม่เคยหยุด

“คุณนิ้ง... คนสุดท้ายนี่โค้ดจัดฟันสีอะไร ของผมหรือคนไข้ใหม่?”

“คนไข้เพิ่งมากรอกประวัติ ขูดหินปูนอย่างเดียวค่ะ”

“อ้อ... ขูดหินปูน” พูดเท่านั้น เขาคงไม่มีเรื่องกังวลใจอะไร จึงหยิบกระเป๋าหนังสีดำบนโต๊ะทำงานสะพายพาดบ่า เดินออกทางข้างหลังห้อง แวะผ่านทางพนักงานสาวประจำเค้าเตอร์ หล่อนเคาะปลายนิ้วลงแป้นพิมพ์คีบอร์ดอย่างรวดเร็ว

“นิ้งลงหมอปลื้มเลยแล้วกันนะคะ เอ... คนไข้ตั้งครรภ์ด้วยอ่ะหมอ”

“ไม่เป็นไรนี่ ขูดหินปูนหมอไหนก็ได้ คนท้องทำได้หมด ไม่ต้องรอจนปากเน่า เหงือกเน่าก่อนค่อยมานะครับ”

“ไม่งั้นหมอตฤณจะบ่นให้หูแฉะเลยใช่ไหมคะ?”

“ต้องบ่นสิ ไม่บ่นไม่บอกจะรู้เรื่องกันไหม? ลองผมไม่พูดเตือนด้วยสาระเมื่อไรรับรองได้เลยว่าปากเน่ากันหมดทุกคน... ไปนะ ดูแลสุขภาพฟันและเหงือกให้ดี ๆ ครับ”

คุณหมอหนุ่มยิ้มผ่านหน้ากากอนามัยสีเขียวและได้รับรอยยิ้มจากสาวสวยประจำคลินิกทันตกรรม

อย่างว่าหล่อนไม่ได้ประชดประชันความพูดมากต่อยหนักของเขาเลย

อะไรทำให้เขาปากคอเราะร้าย พูดจาบาดหูกัน...?

ตฤณภพถามตัวเองด้วยความเบื่อหน่ายนิสัยส่วนตัว ก้าวฉับ ๆ เดินโดยไม่ได้สนใจพนักงานสาวน้อยใหญ่ที่ชอบเย้าหยอกเขาเสียเหลือเกิน ออกประตูด้านหลังคลินิกไปถึงลานจอดรถยนต์ติดห้างดัง ศูนย์จำหน่ายสินค้าแบบขายส่ง

นั่งพักปรับแอร์เย็นฉ่ำในรถยุโรปหรูสีดำสนิท มือกุมพวงมาลัยโดยไม่ได้ออกเดินทางไปไหน

ไอ้เตมันกลับบ้านหรือยังนะ?

---------------

[1] ยางดึงฟัน (Elastic Rubber Bands) หรือที่เรียกกันสั้นๆ ว่า Elastic