บทที่ 2 ที่พึ่งทางใจ

ตอนที่ ๒

ที่พึ่งทางใจ

มือบางที่เหี่ยวมีริ้วรอยตามวัยลูบไหล่บางราวกับกำลังปลอบโยนร่างบางที่นั่งพับเพียบอยู่ที่พื้น นางจำได้ดีวันที่นางโทรหาหลานสาวคนเดียวของนางเพื่อถามสารทุกข์สุกดิบอย่างเช่นทุกที แต่เสียงสะอื้นที่รับสายทำให้นางร้อนใจจนต้องให้คนรถขับรถพานางไปยังบ้านของหลานสาวกลางดึกคืนนั้น

"แม่มาได้ยังไงครับ" ก้องภพวางสีหน้าไม่ถูก เมื่อแขกที่มาเยือนเขากลาวดึกคืออดีตแม่ยาย ที่คอยสนับสนุนเขาจนเขามีทุกวันนี้

"พอดีแม่มาทำธุระแถวนี้ เลยแวะมาเยี่ยมหนูหนึ่งหน่อย เห็นว่าปิดเทอมแล้ว แล้วหลานอยู่ไหนล่ะ" นางอยากจะกระโจนขย้ำหน้าก้องภพให้สาแก่ใจนัก น้ำเสียงและคำพูดที่พรั่งพรูเต็มไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจที่อดทนเก็บไว้มานานของหลานสาวที่นางได้ยิน มันทำให้นางมองชายกลางคนตรงหน้าด้วยความผิดหวัง หากเขาไม่รัก ไม่พร้อมจะเลี้ยงดูหนึ่งปรารถนา หากอยากจะสร้างครอบครัวใหม่กับผู้หญิงอีกคน ทำไมไม่เอ่ยปากบอกนาง นางยินดีที่จะรับเลี้ยงและเลี้ยงดูหนึ่งปรารถนาต่อเอง ไม่ใช่ปล่อยให้หลายสาวเพียงคนเดียวของนางจมอยู่กับความทุกข์ การไม่ถูกรัก การไม่ได้รับการปกป้องแบบนี้

"หนูหนึ่งน่าจะนอนหลับแล้วครับ ปกติหนูหนึ่งนอนแต่หัวค่ำ" น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเหรงใจหญิงชราตรงหน้าของก้องภพมันไม่ได้น่าเอ็นดูในสายตาของนพมาศอีกต่อไปแล้ว ก้องภพเป็นสามีของลูกสาวนาง เมื่อเลิกลากันไปก้องภพป็นคนอื่นสำหรับนาง แต่หนึ่งปรารถนาต่างหากที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของนาง หลานสาวคนเดียวของนาง

"ถ้าอย่างนั้นไม่เป็นไร เดี๋ยวแม่ขึ้นไปหาหนูหนึ่งเอง"

"คุณแม่มาเหนื่อยๆ ขึ้นไปพักก่อนดีไหมครับ เดี๋ยวผมให้เจนจิราจัดห้องรับรองให้ ตอนนี้หนูหนึ่งหลับแล้วคุณแม่ขึ้นไปจะเป็นการไปปลุกหนูหนึ่งเสียเปล่าๆ"

"ไม่ต้องบอกให้แม่เจนจิราอะไรนั่นจัดห้องให้แม่หรอก แม่มาหาหนูหนึ่ง คิดว่าถ้าไม่มีอะไรมากจะรับหนูหนึ่งไปอยู่กรุงเทพฯพร้อมกันเสียเลย ภพจะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปส่ง หรือถ้าภพไม่ว่าง หนูหนึ่งจะได้ไม่ต้องโดยสารรถสาธารณะให้ลำบาก" ประโยคนี้ตั้งใจสัพยอกชายตรงหน้า

"อีแก่นี้ใครคะภพ มาบ้านคนอื่นดึกๆดื่นๆ ความเกรงใจไม่มี" เจนจิราที่เดินตามออกมา จีบปากจีบคอพูดอย่างไม่สนใจนพมาศสักนิด จะเป็นใคร ยิ่งใหญ่มาจากไหนก็ไม่ควรมารบกวนคนอื่นดึกๆดื่นๆแบบนี้

"อีแก่!!? ฉันก็มั่นใจว่าอบรมยัยนพกานดามาอย่างดี แกคิดจะมีเมียใหม่ หาผู้หญิงมาแทนที่ลูกสาวฉัน ฉันไม่เคยว่าเลยนะ แต่ไม่คิดว่า..."

"..."

"แกจะเลือกผู้หญิงแบบนี้มาทำเมีย" นพมาศปรายตามองหญิงวัยกลางคนที่อยู่ในชุดนอนวาบหวิวยืนกอดแชนอดีตลูกเขยแน่น

"อีแก่!!! แกว่าใคร!!" มือบางชี้หน้านพมาศสั่นระริก ภูมิหลังเธออาจจะเป็นสาวที่ทำงานคาราโอเกะมาก่อน แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว เธอเป็นเมียผู้จัดการโรงงานส่งออกเครื่องมือทางการเกษตรรายใหญ่ของประเทศ อีกทั้งสามีเธอก้องภพก็มีหุ้นอยู่ในมือถึงยี่สิบเปอร์เซ็นต์ ชีวิตของเธอจากวันนั้นถึงวันนี้มาไกลจนเธอจะไม่ยอมให้ใครดูถูกเธอได้อีก

"พอแล้ว!!" ก้องภพปรามเจนจิรา เขาอาจจะเคยชินที่หญิงสาวใช้คำพูดแบบนี้ เพราะเธอเองก็พูดแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร แต่ครั้งนี้ที่เขาไม่สามารถปล่อยผ่านได้ เพราะคนตรงหน้าคือนพมาศอดีตแม่ยายของเขา และเป็นเจ้าของบริษัทที่เขาทำงานอยู่ แม้เขาจะมีหุ้นอยู่ แต่หุ้นก็เป็นชื่อของนพกานดา และนพกานดาเองก็เขียนพินัยกรรมยกให้หนึ่งปรารถนา ตอนนี้เขาเหมือนคนตัวเปล่า อาศัยเงินปันผลจากลูกสาวคนเดียวอย่างหนึ่งปรารถนาเท่านั้น ส่วนเงินเดือนตำแหน่งผู้จัดการก็ไม่ได้มากมาย แต่เพราะหนึ่งปรารถนายังไม่ครบสิบแปดปี ในทรัพย์สินตรงนี้เขาจึงได้รับสิทธิ์เป็นคนดูแล ที่คนต่างคิดว่าเขาเองก็ร่ำรวย ความขริงแล้วเขาร่ำรวยจากทรัพย์สมบัติของลูกสาวอย่างหนึ่งปรารถนาเท่านั้น

"คุณภพ!!!" เจนจิราหวีดเสียงขึ้นทันที ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาไม่ทีสักครั้งที่ก้องภพจะเสียงดังใส่เธอ แล้วคนตรงหน้าเป็นใครมาทำให้เขาเสียงดังใส่เธอแบบนี้

"เจน นี่คุณนพมาศ แม่ของนพกานดา เป็นคุณยายของหนึ่งปรารถนา"

"อ๋อ ที่แท้ก็อดีตแม่ยายของคุณนี่เองสินะคะ แล้วมาทำไมดึกๆดื่นๆ อย่าบอกนะว่ามาขอเงิน ไม่ต้องให้นะคะคุณภพ" เจนจิราปรี่เข้ามากอดแขนก้องภพร้องห้ามเขาทันที ทำให้นพมาศอดที่จะยิ้มเหยียดสองคนตรงหน้าไม่ได้ คนอย่างนางมีทรัพย์สินมหาศาลไม่จำเป็นต้องตรากตรำแบกหน้ามาขอเงินลูกเขยหรอกมั้ง ดูท่าทางเจนจิรานี่คงสวยแต่รูป สมองคงไม่มีความคิดความอ่านอะไรเลย

"ฉันไม่มาขอเงินพวกเธอหรอก ไม่ต้องกลัว ฉันแค่มารับหลานสาวฉันไปอยู่ด้วยเท่านั้นเอง" ยิ่งมองภาพตรงหน้า คำพูดสะอิดสะเอียนของเจนจิรา กิริยาท่าทางของก้องภพ เธอยิ่งเข้าใจความรู้สึกของหนึ่งปรารถนามากขึ้น

"แต่คุณแม่ครับ มันดึกแล้ว คุณแม่ค่อยรับหนูหนึ่งไปพรุ่งนี้ก็ได้ อีกอย่างผมว่าหนูหนึ่งคงยังไม่ทันได้เตรียมตัว"

"ไปแต่ตัวก็ได้ หลานสาวคนเดียวฉันมีปัญญาเลี้ยง"

"ก็ได้ครับ เดี๋ยวผมไปตามหนูหนึ่งให้ เชิญคุณแม่ด้านในก่อนดีกว่าครับ"

"ไม่ล่ะ ฉันจะไปนั่งรอที่รถ ไม่อยากหายใจร่วมกับเมียใหม่แก" พูดจบนพมาศก็ก้าวกลับขึ้นไปนั่งรอหนึ่ฃปรารถนาที่รถอย่างสง่างาม