17

เวลาประมาณตีห้ากว่าๆ หญิงสาวที่นอนอยู่ในอ้อมแขนแสนอบอุ่นของชายหนุ่ม ก็รีบลุกขึ้นทันทีตามความเคยชินที่ต้องตื่นมาทำงานแต่เช้า แต่เมื่อรู้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหน ใบหน้าหวานถึงกับทำหน้างงทันที เธอมาอยู่ห้องเขาได้อย่างไรกัน ก็ตอนนั้นหลังจากที่ทานอาหารเสร็จเขาก็พาเธอกลับบ้าน ไม่ใช่หรอ หรือว่าเขาจะเป็นคนพาเธอมาที่นี่

“ยัยมีน ทำไมถึงไปเผลอหลับไม่รู้เรื่องอย่างนี้เนี่ย” เธอว่าพลางขยี้หัวตัวเองพลางด้วยความหงุดหงิด ดวงตาคู่สวยยังคงเหลือบมองเขาอยู่เรื่อยๆ ก่อนจะค่อยๆ ย่องออกจากห้องไป กลัวว่าชายหนุ่มเจ้าของห้องจะตื่นขึ้นมาโวยวาย

“อื้ม จะไปละหรอ” เขาถามทั้งที่ยังไม่ได้ลืมตา

“ค่ะ ถึงเวลาต้องไปช่วยป้าสายทำงานแล้วค่ะ”

“เธออาการดีขึ้นแล้วใช่ไหม เรื่องเมื่อคืนฉันขอโทษนะ”

“เอ่อ ฉันอาการดีขึ้นมากแล้วค่ะ” มินตรารู้สึกตกใจเล็กน้อยที่อยู่ดีๆ เขาก็บอกขอโทษเธอ ไหนจะทำดีกับเธออีก หัวใจดวงน้อยของเธอคงจะห้ามไม่ให้รักเขาไม่ได้แล้วซินะ ไปหลงรักซาตานก็คงต้องทนเจ็บปวดหน่อยสินะ แต่ก็ยังดีที่ช่วงนี้เขาไม่ได้ใจร้ายมากนัก หากไม่รับเรื่องเมื่อวาน

“เธอช่วยแทนตัวเองว่ามีนได้ไหม”

“คะ?”

“ฉันบอกว่าให้เธอแทนตัวเองว่ามีนเหมือนที่ใช้กับไอนนท์ หรือที่ร้านอาหารกับฉันเมื่อคืน เธอแทนว่าฉัน มันรู้สึกขัดหูเวลาได้ยิน” หญิงสาวยิ่งงงหนักไปกว่าเดิม แต่ก่อนเธอก็แทนตัวเองแบบนี้ ก็ไม่เห็นเขาจะว่าอะไร แต่ก็อย่างว่า เพื่อตัดปัดหาเธอก็จะทำตามคำขอของเขา

“ได้ค่ะ ฉันจะแทนตัวเองว่ามีน”

“หึม”

“ค่ะมีนจะแทนตัวเองอย่างที่คุณคิณบอก มีนไปทำงานก่อนนะคะ”

หญิงสาวรีบเดินออกจากห้องไป โดยไม่ให้เขาพูดอะไรต่อ โดยหารู้ไม่ตอนเธอเดินออกมานั้นมีคนที่กำลังจะลงไปทำอาหารเพื่อเอาใจชายหนุ่มห้องที่เธอออกมาเห็นเข้าพอดี ก่อนจะมองเธอด้วยสายตาอาฆาต เมื่อคืนก็เห็นอยู่ว่าต้องถอนหน้าอยู่หน้าบ้าน ไหนตอนนี้ถึงมาโผล่ห้องพี่คิณของเธอได้

“แก นังมีน ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่”

...

“ป้าสายคะ”

“อ้าวคุณฟ้า มาทำอะไรแถวนี้ตั้งแต่เช้าคะ” สายใจกำลังขนข้าวต้มร้องทักขึ้น เมื่อหันไปมองตามเสียง

“พอดีวันนี้ฟ้าอยากทำอาหารให้พี่คิณทานน่ะค่ะ”

“หนูมีนมาพอดีเลย คุณฟ้าต้องการอะไรให้บอกหนูมีนนะคะ หนูมีนป้าฝากด้วยนะ ป้าเอาข้าวต้มไปให้ไอนนท์ก่อน เห็นว่ามันไม่สบาย”

“ค่ะป้าสาย ฝากบอกคุณนนท์ด้วยนะคะ ไว้ถ้ามีนทำงานเสร็จมีนจะไปเยี่ยม”

“จ้ะ ป้าไปก่อนนะคะ คุณฟ้า”

“คุณฟ้าต้องการอะไรบอกมีนได้เลยนะคะ”

“ถ้าฟ้าต้องการพี่คิณล่ะคะ”

“คะ?”

“ฟ้าหมายถึงว่า ฟ้าต้องการทำอาหารให้พี่คิณทานนะคะ”

“อ๋อค่ะ”

“วันนี้ฟ้าจะทำกุ้งพัดสตอ! กับไข่ตุ๋นกุ้ง ตอนเด็กๆ เวลาพี่คิณไปบ้านฟ้า คุณแม่ก็จะเตรียมเมนูเกี่ยวกับกุ้งรอพี่คิณตลอด วันนี้ฟ้าเลยอยากจะทำให้พี่คิณทานเองนะคะ มีนช่วยฟ้าเตรียมอุปกรณ์หน่อยนะคะ” ฟ้าลดาพยายามพูดถึงเหตุการณ์ในอดีตเพื่อเป็นการบอกนัยๆ ว่าเธอกับภาคิณนั้นรู้จักกันมานานแค่ไหนแล้ว

“ได้ค่ะ” เธอช่วยฟ้าลดาทำอาหารแล้วก็ทำซุปให้เขาเพิ่มอีกหนึ่งอย่าง เพราะทุกๆ เช้าเธอจะเลือกทำซุปให้เขาหนึ่งอยาก ป้าสายบอกเธอมาว่า ภาคิณนั้นจะทานน้ำซุปตอนเช้า ในตอนเด็กๆ คุณหญิงจะชอบทำให้คุณคิณทาน เพราะมันเป็นอาหารที่มีประโยชน์ทั้งยังทานง่าย พอคุณหญิงจากไปเธอจึงรับหน้าที่นี้แทน ท้ายที่สุดแล้วหน้าที่นี้ก็เป็นของเธอไปโดยปริยาย

การทำอาหารผ่านไปด้วยดี แต่มินตรายังรู้สึกแปลกๆ ถึงแม้ฟ้าลดาจะชวนเธอคุยนั้นคุยนี้ ทำอะไรก็จะคอยถามเธอเพื่อขอคำปรึกษา แต่เธอก็ยังรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่มันกั้นไว้อยู่

“พี่คิณทานเยอะๆ นะคะฟ้าตั้งใจทำให้พี่คิณทานเป็นพิเศษเลย”

ฟ้าลดาบรรจงตักอาหารใส่จานของภาคิณเพื่อให้เขาได้ทานในฝีมือของเธออย่างเอาใจ เพราะเขาเอาแต่ตักซุปเห็ดหอมที่มินตราเป็นคนทำ

“ครับ”

“เป็นยังไงบ้างคะ?”

“อร่อยครับ :) ”

“อร่อยก็ทานเยอะๆ นะคะ” ไม่พูดเปล่าเธอตักพัดสตอให้เขาเพิ่ม

“พี่ไปทำงานก่อนนะครับ มีอะไรขาดเหลือก็บอกป้าสายนะ” หลังจากที่ชายหนุ่มทานข้าวเสร็จก็รีบขอตัวไปทำงานทันที เพราะมันเริ่มจะสายแล้ว ถึงเขาจะเป็นเจ้าของบริษัทแต่เขาก็ไม่อยากไปทำงานสาย เพื่อเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับพนักงาน

“ค่ะ”

“วันนี้พี่ไม่กลับนะครับ” เขาเดินออกไปจะเดินพ้นห้องอาหารแล้ว

แต่ก็หันกลับมาแล้วพูดดังพอสมควรเพื่อให้คนที่อยู่ใกล้ๆ แถวนั้นได้ยิน เธอจะได้ไม่ต้องนั่งรอเขา เหมือนครั้งก่อนที่เขากลับดึกเธอก็นั่งรอให้เขาทานข้าว

เขาเลยไม่อยากให้เธอนั่งรอเขาแบบนี้อีก ไม่รู้สิเขาแค่ไม่อยากให้เธอต้องมารออะไรแบบนี้ ทั้งที่เมื่อก่อนเขาเป็นคนบอกให้เธอรอเขาจนกว่าเขาจะกลับมา บางครั้งเขาก็อยากจะแกล้งเธอก็กลับถึงเกือบเช้าก็มี แต่เขาก็ยังเห็นเธอนั่งฟุบหลับรอเขาอยู่

“แจ๋ว มีน มาเก็บจานได้แล้วค่ะ ฟ้าทานเสร็จแล้ว” เมื่อได้ยินเสียงเครื่องยนตร์แล่นออกจากบ้าน ฟ้าลดาก็เรียกให้มินตรามาเก็บทำความสะอาด โดยในใจคิดแผนการบางอย่างขึ้นมาได้

~แคล้ง~

“โอ๊ย”

“เดี๋ยวมีนเก็บเองค่ะ คุณฟ้าไปทำแผลเถอะค่ะ” เศษกระเบื้องกระเด็นไปบาดขางามของคนทำทันทีดั่งเวรกรรมที่ตามทันอย่างรวดเร็ว เห็นผลโดยไม่ต้องรอ

“มาค่ะ เดี๋ยวแจ๋วทำแผลให้”

“โอ๊ย!!” มินตราร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เศษแก้วนับสิบปักเข้าที่มือเธออย่างจัง ด้วยความเต็มใจของใครบางคน

“อุ้ย ฟ้าขอโทษค่ะ ฟ้ารีบจนลืมดู มีนเป็นอะไรมากรึเปล่า ตายแล้วเลือดออกเต็มเลย” คนที่ตั้งใจเหยียบลงบนมือของหญิงสาว พูดอย่างไม่ได้รู้สึกผิดในการกระทำของตนเอง

“มีนไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวไปทำแผลก็น่าจะขึ้น” พูดเสร็จเธอก็พยายามพยุงตัวเองขึ้นแล้วเดินไปที่กล่องปฐมพยาบาล

“หึ แค่นี้มันยังน้อยไปถ้าแกคิดจะแย่งพี่คิณไปจากฉัน ไปนางแจ๋วให้คนมาเก็บของ แล้วแกมากับฉัน”

“แต่ว่าคุณฟ้าไม่ทำแผลก่อนหรอคะ”

“แผลแค่นี้ ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก” เธอกล่าวพร้อมกับมองแผลตัวเองยิ้มๆ

“รอด้วยค่ะ” แจ๋วรีบเดินตามฟ้าลดาไป เมื่อเห็นว่าฟ้าลดานั้นเดินนำไปก่อนโดยไม่คิดที่จะหยุดรอ

“วร้าย!! หนูมีน” ส่วนคนที่โดนกระทำนั้นก็นั้นร้องไห้พร้อมกับพยายามทำแผลอย่างเจ็บปวด

“ฮึก ฮือ ป้าสาย”

“ไปโดนอะไรมาคะเนี่ย”

“คุณฟ้าเธอทำแก้วแตกมีนก็เลยไปช่วยเธอเก็บ คุณฟ้าโดนแก้วบาดจะรีบไปทำแผลไม่ได้มองทางก็เลยเหยียบมือมีนที่กำลังเก็บแก้วค่ะ”

“โถ่หนูมีน ป้าว่าไปโรงพยาบาลดีกว่านะคะ เดี๋ยวป้าจะให้คนขับรถไปส่ง”

“มีนไม่รบกวนดีกว่าค่ะ” เธอพูดโดยไม่รู้ตัวเลยว่าคอนหน้าของเธอซีดขนาดไหนแล้ว

“แต่ว่า หนูมีน หนูมีน ได้ยินที่ป้าพูดไหมคะ ใครอยู่แถวนี้เตรียมรถให้ที” คนแก่กำลังจะพูดทักท้วง แต่ยังไม่ทันที่จะพูดจบคนตรงหน้าก็สลบไปเสียก่อน

“มันสลบไปแล้วค่ะคุณฟ้า ครั้งนี้เราเล่นแรงไปรึเปล่าคะ” ฟ้าลดาที่ได้ยินเสียงโวยวายก็สั่งให้แจ๋วออกมาดูว่าเกิดอะไร เป็นไปอย่างที่เธอคิดจริงๆ หึ

ณ โรงพยาบาลxxx

“ญาติคนไข้รอด้านนอกครับ”

“ค่ะ” ด้วยความที่เป็นห่วงหญิงสาวจนทำอะไรไม่ถูกจริงรีบต่อสายหาเจ้านายหนุ่มทันที

~หมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ ก็ฝากขอความหลังได้ยินเสียงสัญญาณค่ะ~

“คุณหนูคะ ตอนนี้หนูมีนเข้าโรงพยาบาล ป้าเป็นห่วงเธอมากเลยค่ะแต่ไม่รู้จะทำยังไงดี ถ้ายังไงคุณหนูติดต่อมาด้วยนะคะ ตอนนี้ป้าอยู่ที่โรงพยาบาลxxxค่ะ”

เวลาผ่านไปแล้วผ่านไปเล่าก็ไม่มีแววว่าจะมีใครออกมาหรือสายเข้าเลย จนในที่สุดคุณหมอหนุ่มก็เดินออกมามีสีหน้ากังวลเล็กน้อย

“คุณหมอคะ เธอเป็นยังไงบ้างคะ” เธอรีบถามไปด้วยความร้อนรน

“เอ่อ โดยรวมแล้วคนไข้มีอาการดีขึ้นครับ แต่ถ้าจะให้ดีไม่ควรให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก ซึ่งมันจะไม่ดีต่อแม่และเด็ก อีกอย่างคนไข้มีร่างกายที่อ่อนแอ เพราะฉะนั้นหมออยากให้ดูแลคนไข้ให้ดี พักผ่อนให้เพียงพอ

ทานอาหารที่มีประโยชน์นะครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วหมอขอตัวก่อน”