12

หลังจากที่หญิงสาวทำอาหารให้เขาในตอนเช้าเสร็จ เธอเลือกชุดที่คิดว่าดูดี มาสวมใส่ ตรงไปยังรถที่จอดรอเธออยู่ก่อน เขาคงจะเป็นคนสั่งไว้

-ณ ร่างสรรพสินค้าหรูกลางใจเมือง-

“คุณมีนเลือกซื้อเลยนะครับ ผมจะจอดรออยู่ตรงนี้”

“ค่ะ ขอบคุณนะคะ”

หญิงสาวเดินดูเสื้อผ้าไปเรื่อยๆ แต่พอเธอจะซื้อกับต้องผงะกับราคาของแต่ละชุด ถึงเธอจะพอรู้มาบ้างว่าเสื้อผ้าเหล่านี้ราคาแพง แต่เธอก็ไม่คิดว่ามันจะแพงถึงเพียงนี้

“เอาสามชุดนี้ค่ะ”

“ค่ะ ทั้งหมดเป็นเงิน 7500 บาทค่ะ”

“อะนี่ค่ะ” หญิงสาวเลยตัดสินใจซื้อเพียงแค่สี่ห้าชุดเท่านั้น ส่วนเงินที่เหลือนั้นเธอตั้งใจจะนำไปคืนเขา

“รับมา 8000 บาทนะคะ นี่ค่ะเงินถอน โอกาสหน้าเชิญใหม่นะคะ” พนักงานบริการพูดอย่างไพเราะ ยื่นเงินถอนและถึงเสื้อผ้าพร้อมกับส่งยิ่มให้เธอ

“ค่ะ” เธอคงจะไม่มีโอกาสมาที่นี่อีก เธอคงไม่มีปัญญาซื้อเสื้อผ้าแพงๆ พวกนี้ใส่แน่

หญิงสาวเดินออกจากร้านด้วยความที่ไม่ระมัดระวังเพราะมัวแต่เก็บเงินถอนเข้ากระเป๋าทำให้เผลอไปชนกับร่างๆ หนึ่งขึ้น

“โอ๊ย”

“ขอโทษค่ะ พอดีฉันมัวแต่เก็บเงินเข้ากระเป๋าเลยไม่ได้มองทาง”

เมื่อรู้ตัวว่าผิดหญิงสาวก็รีบกล่าวขอโทษทันที ด้วยความที่ล้มลงแล้วก้มหน้าทำให้ไม่รู้ว่าตนเองนั้นชนกับบุคคลใด

“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะหนู แล้วนี่หนูบาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า ฉันก็รีบเดินโดยไม่ได้มองทาง” เสียงทุ้มของชายสูงวัยตรงหน้าเอ่ยอย่างนึกเป็นห่วงร่างบอบบางที่ชนกับเขาแล้วล้มลง พร้อมกับยื่นมือเพื่อให้เธอได้ยึดแล้วลุกขึ้น ทำให้เธออุ่นใจแปลกๆ

“โอ๊ย” จากการล้มเมื่อสักครู่ทำให้หญิงสาวมีอาการขาแพง จงขาอ่อนทรงตัวไม่ได้จนเกือบจะล้มพับไปอีกรอบ ยังโชคดีที่บุคคลที่เธอเดินชนนั้นรับเธอเอาไว้ ทำให้สายตาของเธอสบกับชายวัยกลางคนทันที

“ขอบคุณอีกครั้งนะคะ” หญิงสาวกล่าว พร้อมกับค่อยๆ หยัดตัวออกจากบุคคลที่เธอเสียมารยาทกับเขาแล้วเขาก็ช่วยเธอไว้

“มัทนา” เมื่อเห็นหน้าของเด็กสาวคนนี้ ชายสูงวัยก็พลันนึกถึงคนรักเก่าที่เขายังรักเธอไม่เคยเปลี่ยนแปลง เธอเหมือนกับมัทนามาก จนทำให้เขาเผลอพูดชื่อของคนรักเก่าเสียงเบาหวิว ตั้งแต่เหตุการณ์เมื่อวันนั้นเขาก็ไม่ได้พบหรือได้ข่าวเธออีกเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้เธอยังคงมีชีวิตอยู่หรือจากโลกนี้ไปแล้ว แต่เขาก็หวังว่าจะเป็นอย่างแรกมากกว่าอย่างหลัง

“คะ?”

“ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ หนูพอเดินไหวไหม ให้ลุงช่วยพยุงไปส่งหรือเปล่า”

“ไม่เป็นไรค่ะ นั่งพักแล้วนวดอีกสักนิด ก็คงจะพอเดินไปที่รถได้”

“งั้นลุงไปก่อนนะ ลุงต้องรีบไปทำธุระต่อ” ชายวัยกลางคนเอ่ยบอก พร้อมกับส่งยิ้มให้

“ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ” เธอก็ส่งยิ้มให้เขาเช่นกัน

แต่หญิงสาวหารู้ไม่ว่าอากัปกิริยาของเธอเมื่อครู่อยู่ในสายตาคมทั้งหมด แววตาแววโรจน์ที่พร้อมจะเผาทุกอย่าง เมื่อเห็นว่ามีคนมายุ่งกับคนของตน และเธอเองก็ไม่ได้มีท่าทางรังเกียจคนแก่คราวพ่ออีก

“หึ” วันนี้ภาคิณมีนัดทานข้าวกับลูกค้า แต่ก็ไม่คิดว่าจะได้เจอร่างบางที่เขานอนกอดทั้งคืนอยู่ที่นี้ด้วย แถมตอนเจอกันยังเป็นตอนที่เธอทำทีท่าว่าจะชนกับคนรุ่นราวคราวเดียวกับพ่อนั่นอีก ในจะท่าทีที่จะล้มจนอีกฝ่ายต้องช่วยพยุง คงเป็นแผนของเธอทั้งหมดเลยสินะ อ่อยได้แม้กระทั่งคนรุ่นราวคราวเดียวกับพ่อของเธอ ถ้าไม่ติดว่าเขาต้องรีบไปธุระคงได้พิสูจน์แน่ว่าเธอเจ็บจริงหรือเสแสร้งทำ ไม่เป็นพิสูจน์ที่บ้านก็คงยังไม่สาย ชายหนุ่มยิ้มร้ายออกมาเมื่อคิดอะไรได้บางอย่าง

ชายวัยกลางคนหลังจากที่เดินออกจากร่างบางแล้วก็ต่อสายหาเลขาคนสนิททันที

“สืบประวัติเด็กผู้หญิงที่ฉันเดินชนที่ห้างวันนี้ที ว่าเธอมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับมัทนารึเปล่า”

ย้อนไป 27 ปีก่อน

“มัด ฟังพี่ก่อน พี่กับผู้หญิงคนนั้นไม่ได้มีอะไรกันจริงๆ”

“ไม่มัดไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ปล่อยมัด คุณภพคะพาฉันออกไปจากที่นี่ทีค่ะ” มัทนาพูดพร้อมกับสลัดมือให้หลุดจากการจับกุมของเขา

“เดี๋ยวสิมัด โถ่โว้ย” ด้วยสภาพในตอนนี้ทำให้ตฤณพัดไม่สามารถตามผู้หญิงที่เขารักไปได้

“มีอะไรกันหรอคะ ทำไมเสียงดังเชียว” ผู้หญิงอีกคนที่อยู่ในห้องเอ่ยขึ้น

“เป็นแผนของเธอใช่ไหมนิษา”

“ตฤณ จะพูดอย่างนี้ไม่ได้นะคะ ตฤณต้องรับผิดชอบนิษา ไม่งั้นนิษาไม่ยอมจริงๆ ด้วย”

“แค่นี้คุณยังไม่พอใจอีกหรอนิษา ถึงผมจะเมาไม่ได้สติ แต่ผมก็จำได้ว่าไม่ได้ล่วงเกินคุณเลย” เนื่องจากทะเลาะกับมัทนาทำให้เขาต้องออกไปดื่ม ก่อนที่สติเขาจะพร่าเลือนเขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งยิ้มร้ายส่งมาให้เขาเพียงเท่านั้น แต่ถึงอย่างไรเขาก็มั่นใจว่าไม่ได้ล่วงเกินเธอเลย

“ไหนๆ เธอก็ไม่กลับมาคืนดีกับคุณแล้ว แถมยังออกไปกับเพื่อนคุณด้วยไม่ใช่หรอคะ ฉันได้ข่าวมาว่าเพื่อนของคุณก็ชอบเธอเหมือนกันนิ คุณจะรับผิดชอบฉันก็คงไม่ผิดอะไร”

“ไม่ผมจะไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น คุณต้องการเงินเท่าไหร่ก็บอกผมมา แล้วเลิกยุ่งกับชีวิตผมกับมัดซะ ก่อนที่ผมจะโมโหแล้วสั่งฟ้องพ่อคุณ ที่ยักยอกเงินของบริษัท ที่ผมยังเฉยเพราะเห็นว่าท่านเป็นคนเก่าคนแก่ที่ทำงานกับพ่อของผมมานาน ในทางที่ดีคุณควรรับเงินของผมแล้วรีบไปไปซะ” ชายหนุ่มพูดเสร็จก็แต่งตัวแล้วเดินจากไปทันที ก่อนที่เขาจะออกไปเขาก็ไม่ลืมที่จะเซ็นเช็คเจ็ดหลักไว้ให้หล่อน

“กรี๊ด!!! ตฤณคุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ”