Ep.3

#หนี้รักนายหัว Ep.3 (ภาคต่อรุ่นลูกลิขิตรักหมอมาเฟีย)

นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหา ความรุนแรงคำหยาบคาย ท่านใดไม่ชอบผ่านได้เลยนะคะ ทุกตัวละครและเหตุการณ์เป็นเพียงการแต่งขึ้นมาเท่านั้นไม่มีตัวตนอยู่จริง

โรงพยาบาล

ม่านไหม Talk

ตอนนี้เราโดนย้ายมาห้องพักฟื้นแล้ว ป้าเพ็ญบอกเราแพ้ถั่วขั้นรุงแรง เนื่องจากโดน 3 คนนั้นแกล้ง

เรา : ป้าเพ็ญแล้ว 3 จะตกงานไหมจ้ะ

ป้าเพ็ญ : อันนี้ป้าก็ไม่แน่ใจแต่เดี๋ยววันนี้นายน้อยเค้าจะให้คนพา 3 คนนั้นมาขอโทษเอ็ง

เรา : ที่จริงไม่ต้องก็ได้นะคะป้า ต่อให้ 3 คนนั้นมาขอโทษหนูก็แก้ไขอะไรไม่ได้ หนูเองไม่ได้อยากให้ 3 คนนั้นโดนไล่ออกจากงานด้วยจ่ะ หนูกลัวว่าถ้า 3 คนนั้นโดนไล่ออกจะกลายเป็นเรื่องใหญ่กว่าเดิม

ป้าเพ็ญ : เอ็งนี่นะไหมพวกมันกำเอ็งเกือบตายยังจะเป็นคนดีอยู่ได้อีก มันจะโดนจับส่วตำรวจกันหรือเปล่ายังไม่รู้เลย

เรา : หนูไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่เลยจ่ะ หนูกลัวรู้ถึงหูแม่หนูแล้วแม่หนูเค้าจะไม่สบายใจ หนูกลัวแกเครียด

ป้าเพ็ญ : แล้วเอ็งต้องอยู่โรงบาลหลายวันแบบนี้แม่เอ็งจะไม่สงสัยหรือไง

เรา : เดี๋ยวหนูหาข้ออ้างบอกแม่เองจ่ะ

ป้าเพ็ญ : ข้าล่ะไม่เข้าใจเอ็งจริงๆ 3 คนนั้นก็ไม่อยากเอาเรื่อง แม่ก็ไม่อยากให้รู้ ถ้าเอ็งเป็นอะไรไปแม่เอ็งจะเสียใจขนาดไหนเองรู้ไหม

เรา : แต่ตอนนี้หนูยังไม่เป็นนี่จ้ะป้า นะป้าช่วยหนูหน่อยนะ

ป้าเพ็ญ : ครั้งสุดท้ายนะ ครั้งหน้าถ้ามีอะไรร้ายแรงกว่านี้ข้าจะบอกแม่เอ็งตรงๆ หัวอกคนเป็นแม่น่ะลูกเจ็บไข้ได้ป่วยก็อยากดูแลใกล้ชิดทั้งนั้นแหละ

เรา : จ่ะป้า ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายแล้ว

“”ก๊อก ก๊อก ก๊อก””

ป้าเพ็ญ : เดี๋ยวข้าไปเปิดประตูก่อน

ป้าเพ็ญเดินไปเปิดประตูก็เห็นเป็นลุงจิตกับ 3 คน แล้วก็ชายหนุ่มคนนึงที่เราไม่รู้จักแต่ที่เราตกใจที่สุดคือมีแม่เรามาด้วย

เรา : แม่ มาได้ยังไงจ้ะ

แม่ : ก็นายหัวไปรับแม่มา บอกว่าไหมเข้าโรงบาล แม่เลยรีบมาเลย

เรา : นายหัว??

ลุงจิต : ม่านไหมนี่นายหัวฟาส หนูคงยังไม่เคยเจอเพราะตอนหนูเข้าทำงานนายหัวไปเรียนต่างประเทศ เพิ่งจะกลับมา

นายหัว : พอกลับมาถึงก็มีเรื่องมีราวเลย

เรา : ขอโทษนะคะนายหัว ที่ทำให้เกิดเรื่องในไร่

แม่ : น้าต้องขอโทษอีกคนนะคะ

นายหัว : คนผิดไม่ใช่คุณ แล้วก็ไม่ใช่คุณน้าด้วยครับ คนผิดคือ 3 คนนั้น เข้ามาสิยืนทำไรกันผมให้พวกคุณมาทำไร

เปีย : ขอโทษอีไหมค่ะ ไหมกูขอโทษนะ

นิดหน่อย : กูก็ด้วย

ขนม : กูก็เหมือนกัน กูไม่คิดว่ามึงจะแพ้ขนาดนี้

เรา : ช่างเถอะ แต่นายหัวไม่ไล่พวกนี้ออกได้ไหมคะ

ลุงจิต/ป้าเพ็ญ/แม่ : ม่านไหม!!!!

เรา : ก็หนูไม่อยากให้ใครต้องมาตกงานนี่คะ ช่วยนี้เศรษฐกิจก็ไม่ดีใครก็มีภาระหน้าที่กันทั้งนั้น

นายหัว : แต่พวกนี้ทำคุณเกือบเอาชีวิตไม่รอดนะ

เรา : เรื่องมันผ่านมาแล้วค่ะ แล้วตอนนี้ไหมก็ไม่ได้เป็นอะไรแล้วด้วย ไหมไม่อยากสร้างเวรสร้างกรรมกับใคร อะไรที่ไหมปล่อยได้ไหมจะปล่อย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าต่อไปนี้ไหมจะไม่สู้คน หรือ ปล่อยให้ใครมาทำอะไรไหมได้อีก

นายหัว : ผมไม่ไล่พวกนี้ออกก็ได้ตามใจคุณเพราะคุณคือเจ้าทุกข์ แต่ในฐานะที่ผมเป็นเจ้าของไร่ ผมจะย้าย 3 คนนี้ไปทำความสะอาดคอกม้ากับคอกวัว แล้วย้ายคนที่ทำคอกม้าคอกวัวอยู่ตอนนี้มาทำหน้าที่แทน 3 คนนี้

เปีย : อะไรกันคะ ทำไมถึงเป็นแบบนี้เปียไม่อยากย้ายค่ะ เปียทำหน้าที่เตรียมอาหารสัตว์เหมือนเดิมนะคะ

นายหัว : หรือคุณอยากจะให้ผมไล่คุณออกก็ได้นะคุณเปีย

ขนม : เอาเถอะอีเปีย ดีกว่าโดนไล่ออกวะ

นายหัว : ส่วนเงินเดือนพวกคุณเดือนนี้ผมจะหักคนละ 5000 เอามาให้ม่านไหมถือว่าเป็นค่าทำขวัญ มีใครมีปัญหาอะไรไหม

เรา : แต่ว่า….

นายหัว : คุณไม่ต้องพูด นอนไปน่ะดีแล้ว เงินนี่ผมจะให้กับแม่คุณไว้มันคือสิ่งที่คุณควรจะได้ ส่วนคุณ 3 คน ถ้ามีเรื่องแบบนี้อีกผมจะไล่พวกคุณออกพร้อมส่งคุณเข้าคุก คุณรู้ใช่ไหมว่าผมไม่ได้พูดเล่น

3 คน : ค่ะทราบค่ะ

นายหัว : กลับไปทำงานเริ่มงานที่คอกม้าเลยผมจะให้ลุงจิตไปส่ง ฝากด้วยนะครับลุง

ลุงจิต : ครับนายน้อย เพ็ญกลับกับข้าเดี๋ยวหนูไหมให้แม่ลูกเค้าดูแลกัน

ป้าเพ็ญ : ไหมข้าไปก่อนนะ รีบๆหายละเดี๋ยวข้าจะทำของโปรดให้กิน

เรา : ขอบคุณนะคะป้า

แม่ : ขอบคุณนะคะคุณเพ็ญ

ป้าเพ็ญ : ไม่เป็นไรไหมมันก็เหมือนลูกสาวฉันแหละ เรียกฉันเพ็ญเฉยๆก็พอแล้ว ไปก่อนนะ

พอป้าเพ็ญลุงจิตกับ 3 คนนั้นออกไปในห้องก็เหลือแค่เราแม่แล้วก็นายหัว

แม่ : เดี๋ยวแม่ไปหาซื้อผลไม้ข้างล่างมาให้นะ

เรา : รีบมานะแม่

แม่ : แปปเดียวลูก

นายหัว : ผมถามไรคุณหน่อยดิ

เรา : คะ

นายหัว : ทำไมคุณถึงไม่โกรธคนพวกนั้น

เรา : ถ้าไหมโกรธไหมก็ต้องมัวแต่คิดหาทางเอาคืน ดูแล้วเหมือนจะยิ่งทำให้ทุกอย่างไม่จบ สู้ไหมปล่อยแล้วระวังตัวเองให้มากขึ้นดีกว่าค่ะ แม่เคยบอกไหมไว้ว่าโกรธคือโง่โมโหคือบ้า ไหมไม่อยากโง่แล้วก็ไม่อยากบ้า แล้วก็ไม่อยากหาเรื่องให้ตัวเองเดือดร้อน สู้ไหมเอาเวลาที่คิดจะโกรธมาทำงานหาเงินไหมมีความสุขมากกว่าค่ะ

นายหัว : ผมนี่ไม่เข้าใจคุณจริงๆ

เรา : ความคิดไหมซับซ้อนขนาดนั้นเลยหรอคะ

นายหัว : ยังต้องให้ผมบอกอีกหรอ เอาเป็นว่าคุณพักผ่อนให้หายดีแล้วค่อยกลับไปทำงานแล้วกันผมกลับไร่ก่อน

เรา : ค่ะ ขอบคุณนะคะ

นายหวพยักหน้าให้เราเป็นคำตอบก่อนจะเดินออกไป เราก็นอนเล่นโทรศัพท์ดูนั่นดูนี่รอแม่กลับมา

ฟาส Talk

ก่อนกลับไร่ผมแวะมาหาพ่อที่ห้องทำงานก่อน ว่าจะบอกเรื่องที่วันนี้จะกลับไปเซอร์ไพร์สแม่กับน้องสาวตัวแสบ

ผม : พ่อครับว่างอยู่ไหม

พ่อ : ว่าง มีไรตัวแสบ จัดการเรื่องที่ไร่แล้วหรอ

ผม : จัดการแล้วครับขัดใจนิดหน่อย

พ่อ : มีอะไรขัดใจแกได้ด้วยหรอ

ผม : ก็หนูม่านไหมพนักงานคนนั้นของพ่อไงครับ ตอนแรกผมจะไล่ 3 คนนั้นออก แต่เธอขอร้องว่าอย่าไล่ออก ไม่อยากมีปัญหาเธอบอกแบบนี้

พ่อ : เรื่องม่านไหมพ่อไม่แปลกใจหรอก เพราะเด็กคนนี้นิสัยดีแม่เราเป็นคนรับเข้าทำงานเองเลยนะ แม่เรายังบอกอีกว่าเด็กคนนี้เค้าถูกชะตา แต่ที่พ่อแปลกใจคือแกต่างหากที่ยอมไม่ไล่พวกนั้นออก

ผม : แปลกตรงไหนครับ ผมก็แค่ทำตามใจเจ้าทุกข์

พ่อ : ก็แปลกสิปกติแกเด็ดขาดจะตาย แต่กับแค่ม่านไหมขอร้องแกกลับยอม

ผม : โถ่ครับพ่อ ไม่มีอะไรเลยครับ ผมไปดีกว่า

พ่อ : ไม่มีก็ไม่มี แต่พ่อรอลูกสะใภ้จากแกอยู่นะ

ผม : พ่อหยุดคิดเรื่องนี้ก่อนเลยครับ ผมยังอยากใช้ชีวิตอิสระอยู่ที่ผมมาหาพ่อเพราะจะมาบอกว่าเย็นนี้ผมจะกลับบ้านไปเซอร์ไพร์สแม่ก็เด็กแสบนะครับ ฝากพ่อให้คนเตรียมของโปรดแม่กับน้องด้วย

พ่อ : โอเคๆ

ผม : งั้นผมไปแล้วครับ สวัสดีครับ

พ่อ : ขับรถดีๆละ

ผม : รับทราบค้าบบบบบบ…..

ตอนแรกผมจะกลับไร่แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว ผมจะไปหาไอ้พวกเพื่อนเวรที่สนามแข่งรถพวกมัน……