หนี้รักซ่อนหัวใจ

“ข่าวใหญ่ของสัปดาห์นี้ก็คือ เรื่องบริษัทเอสเคชิปปิ้งกำลังจะถูกฟ้องล้มละลาย”

มาตา... หญิงวัยห้าสิบกว่าปีพูดขึ้นมาระหว่างเก็บโต๊ะอาหารที่พริมาเพิ่งรับประทานเสร็จเมื่อสักครู่ก่อนให้เรียบร้อย สาวใช้อีกสองคนเข้ามาช่วยทำความสะอาด จนกระทั่งเสร็จเรียบร้อยในเวลาไม่นาน ในขณะที่เจ้าของบ้านหยิบแล็ปท็อปมาวาง และเปิดจอสำหรับอ่านข่าวความเคลื่อนไหวประจำวัน

คิ้วเรียวโก่งสวยนิ่วเข้าหากันเบาๆ มือเรียวบางแตะไล่อ่านข้อความข่าว ก่อนจะหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับสิ่งที่อยากรู้ ที่จริงแล้วพริมาก็พอจะรู้เรื่องของบริษัทนี้อยู่บ้าง หากเพียงแต่ตามเงียบๆ ไม่ค่อยได้กล้าเข้าไปก้าวก่าย

หล่อนทราบว่าศรุตจะสามารถบริหารมันได้ดี แต่วิกฤตน้ำมันซ้อนกับอุบัติเหตุของเรือสินค้าทำให้บริษัทดิ่งฮวบจนอาจจะล้มละลาย

“คุณศรุตคงจะเครียดมาก น่าเห็นใจนะคะ บริษัททำมานาน ไม่น่ามาเจอเหตุการณ์ร้ายๆ แบบนี้เลย น่าจะขาดทุนเป็นพันล้าน”

“ค่ะ”

“คุณพ่อคุณคงจะสนใจข่าวนี้ เพราะคุณศรุตเป็นคนที่คุณพ่อคุณจับตามองมาก น่าจะเป็นคู่แข่งที่น่ากลัว เขาเป็นรุ่นพี่คุณใช่ไหมคะ”

“ใช่ค่ะ” พริมาพยักหน้า มองคนในรูปข่าวด้วยสายตาที่นิ่ง หากเต็มไปด้วยความคิดทับซ้อนอยู่ในใจ “เขาเป็นคนเก่ง น่าจะผ่านอะไรเหล่านี้ไปได้”

“สมัยนี้ผ่านไปไม่ได้ก็มีนะคะ วันก่อนเพิ่งมีข่าวว่านักธุรกิจที่เชียงใหม่กระโดดน้ำฆ่าตัวตายเพราะธุรกิจล้ม ลูกเมียที่อยู่ข้างหลังเลยลำบากเดือดร้อนตาม น่าสงสาร แต่รายจ่ายก็มากกว่ารายรับเยอะมากจริงๆ”

คนฟังพลอยถอนหายใจ ไม่ใช่ว่าหล่อนจะไม่เห็น หากแต่หญิงสาววางเฉยไว้ในใจ รูปศรุตในสื่อโซเชียลเตะตา เขาดูผอมซูบลงอย่างไม่ควรจะเป็นเลย

เขาเป็นรุ่นพี่หล่อนแค่เพียงปีเดียวในช่วงเรียนมหาวิทยาลัย เพราะเป็นนักธุรกิจที่สร้างตัวเองตั้งแต่เด็ก ทำให้เขาค่อนข้างไม่สุงสิงกับคนอื่น ศรุตตั้งใจทำงาน และทุกครั้งหล่อนก็เห็นเขาทำได้ดีไม่เคยมีที่ติเลย เขาอาจจะไม่ค่อยชอบหล่อนเท่าไร ที่เป็นคนคาบช้อนเงินช้อนทองมาตั้งแต่กำเนิด แต่เขาไม่เคยรู้หรอกว่า เขาคือคนหนึ่งที่สร้างแรงบันดาลใจ ทำให้หล่อนกลายมาเป็นคนที่เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงสืบทอดธุรกิจของเสี่ยพิพัฒน์ บิดาของตัวเองได้ดีที่สุด

“คุณพ่อกลับมาจากสวิสเย็นนี้ ลุงป้อมไปรับหรือเปล่าคะ”

“น่าจะใช่นะคะ คุณหนูรอคุณท่านเหรอคะ”

“ก็ว่าจะคุยเรื่องบริษัทที่จะไปเทคโอเวอร์ พอดีต้องเอาคำตอบเร็วๆ นี้แล้ว พริมเตรียมเอกสารไว้ให้ ถ้าคุณพ่ออ่านเสร็จจะได้จัดการเลย นัดเขากินข้าววันอาทิตย์น่าจะทัน เพราะจริงๆ ไม่มีอะไรมาก พริมจัดการไว้หมดแล้ว”

“คุณหนูเก่งเหมือนคุณพ่อ แต่ขออย่างเดียว อย่างเผด็จการเหมือนกันก็พอ เราเป็นผู้หญิงจะเป็นแบบนั้นไม่ได้หรอกนะคะ”

พริมายิ้ม... มาตาเองก็ทราบว่าหล่อนไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะดีไปกว่าคนอื่น ด้วยความเป็นลูกคนเดียว พ่อของหล่อนจึงคาดหวังมากเสมอ ไม่มีสิ่งใดที่หล่อนจะได้มากกว่าคนอื่นโดยไม่ต้องเสียอะไรบางอย่างตอบแทนมา เป็นต้นว่าตำแหน่งซีอีโอของบริษัทที่เป็นอยู่ในขณะนี้ ท่ามกลางความไม่ชอบหน้าของญาติอีกหลายคนที่ตำแหน่งยังรั้งอยู่ที่เดิม

มาตาบอกว่า มันเป็นธรรมดาที่หล่อน... ทายาทสายตรง จะได้รับอภิสิทธิ์เหนือคนอื่น พริมาเองก็ทราบดี เพียงแต่คนนอกเท่านั้นที่ไม่ทราบว่าคนอย่างหล่อนต้องกดดันมากมายเพียงใด

“มาตาอยากให้คุณหนูเป็นคนทั่วไปเหมือนคนอื่น มีเวลาเที่ยว เวลาเล่น หรือมีคนรักอย่างใครอื่นเขา ไม่ต้องทุ่มทั้งหมดในชีวิต จนไม่เหลือใครอย่างคุณพ่อของคุณ”

“ขอบคุณนะคะมาตา...” หล่อนตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา สบตากับแม่นมที่เลี้ยงตัวเองมาแทนมารดาที่ทิ้งไปอยู่ต่างประเทศตั้งแต่ยังเด็ก แม้ทั้งคู่จะรู้อยู่แก่ใจว่า สุดท้ายแล้วพริมาจะต้องถูกพิพัฒน์กดขี่ให้กลายเป็นเครื่องจักรชิ้นสำคัญของตัวเอง

“อย่างไรเขาก็เป็นพ่อของพริม... มาตาไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ พริมชินแล้ว”

ร่างบางเดินกลับเข้าไปในบ้าน เรียกหาสาวใช้ที่มาช่วยดูแลเรื่องแต่งหน้าทำผม วันนี้หล่อนมีนัดกับคู่ค้าที่ห้องอาหารในโรงแรมหกดาวกลางกรุง กว่าจะขับรถไปถึงก็คงจะอ่อนเพลีย

ชั่วขณะหนึ่งที่หล่อนยังคงนึกถึงเรื่องของศรุต... เพราะคนเก่าที่เคยคุ้นแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยเห็นหล่อนเป็นรุ่นน้องมากนัก แต่ช่วงเวลาสั้นๆ ที่ได้อยู่ใกล้ชิดกันก็ทำให้หล่อนหวั่นไหว เขากับหล่อนอยู่ในภาวะที่คล้ายคลึงกัน เพียงแต่ว่าสเกลธุรกิจของพ่อหล่อนใหญ่โตมากเท่านั้น ศรุตเป็นคนเก่ง และมีอัธยาศัยที่ดีกับคนอื่น ยกเว้นกับหล่อนที่เขาไม่ยุ่งเกี่ยวด้วยมากนัก คงเพราะในเชิงธุรกิจ พ่อของหล่อนกับบ้านของเขานั้นเหมือนกึ่งเป็นคู่แข่งกัน และที่สำคัญหล่อนก็ไม่ได้รับอนุญาตจากพ่อให้ไปใกล้ชิดกับใคร

เขามีคนรักดีกรีเป็นถึงเชียร์ลีดเดอร์มหาวิทยาลัย หล่อนจำได้... ผู้หญิงตัวเล็กหน้าตาสะสวย หล่อนเกิดในครอบครัวยากจน แต่กระเสือกกระสนกัดฟันสู้จนได้เรียนในที่ที่ดี

ตรงกันข้ามกับพริมาอีกนั่นแหละ ที่เกิดในครอบครัวที่พร้อม มีทุกอย่างที่อยากได้โดยไม่ต้องลำบากอะไร

จะมีสักกี่คนที่รู้ว่า ลึกๆ ในใจ หล่อนไม่ได้มีความสุขกับอะไรเช่นนี้เลย