ตอนที่1 ผู้หญิงไร้ยางอาย

ตอนที่1 ผู้หญิงไร้ยางอาย

อีกด้าน

“ทำใจสบายๆ นะถึงตอนนี้น้าแก้วจะไม่อยู่แล้วชะเอมก็ยังมีพี่”ชะเอมเงยหน้ามองพี่ชายต่างมารดาด้วยความซึ่งใจถึงแม้ว่าเธอจะเป็นเพียงลูกนอกสมรสของท่านเตชินไม่มีใครรับรู้ถึงสถานะของเธอแต่เตโชก็รักเธอเห็นเธอเป็นน้องสาวของเขา

“ขอบคุณนะคะพี่เต”เตโชเห็นแววตาเศร้าของน้องสาวก็ถอนหายใจออกมา ผ่านมาอาทิตย์กว่าที่มารดาของชะเอมเสียไปทว่าความโศกเศร้าก็ยังคงอยู่

“จะไม่ไปอยู่กับพ่อจริงๆ เหรอ”

“ไม่ดีกว่าค่ะ เอมไม่อยากให้แม่พี่คิดมาก”มารดาของเตโชไม่ได้ชอบมารดาของเธอสักเท่าไหร่นัก ยิ่งเธอแล้วท่านยิ่งไม่อยากยุ่งเกี่ยวบิดาของเธอก็เกรงใจท่านจึงไม่เคยมาหาเธอเลยยกเว้นให้เตโชมาแทน แต่ยังดีที่ท่านยังแอบส่งข้อความมาถามไถ่เป็นระยะๆ เธอเข้าใจทุกอย่างไม่คิดโกรธอะไร แม่เธอมาทีหลังเธอเข้าใจดี

“พี่ขอโทษนะเอม แม่พี่ท่านก็ไม่สบาย”

“พี่เตไม่ต้องขอโทษเอมหรอก เอมเข้าใจทุกอย่าง”เตโชยิ้มให้เมื่อก่อนไม่พอใจอยู่เหมือนกันที่แก้วตาเข้ามาทำให้ครอบครัวของเขาไม่เหมือนเดิม แต่พอรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้รู้แต่แรกว่าบิดาของเขาแต่งงานมีครอบครัวแล้วเขาก็แยกแยะได้ ยิ่งไปกว่านั้นพอรู้ว่ามีน้องสาวเขาที่เป็นลูกคนเดียวดีใจไม่น้อยเลย แถมชะเอมเป็นเด็กน่ารักเขาก็ยิ่งเอ็นดูเธอ

“งั้นพักผ่อนเถอะ มีอะไรโทรหาพี่นะ”ชะเอมพยักหน้าก่อนที่เตโชจะออกไปจากห้อง

ชะเอมอยู่คอนโดที่บิดาซื้อให้เพราะใกล้กับมหาวิทยาลัย ส่วนบ้านที่เธอกับแม่เคยอยู่ก็ยังเหมือนเดิม ถึงแม้เธอจะไม่มีตัวตนไม่สามารถบอกใครได้ว่าเป็นลูกสาวอีกคนของท่านแต่ท่านก็เลี้ยงดูเธอส่งเสียให้เธอมีชีวิตที่ไม่ได้ลำบากอะไร

“หน้าตาก็ดีแต่ร้ายฉิบหาย”เสียงของพายุดังขึ้นหลังจากที่มาซุ้มดูหญิงสาวที่พยายามแทรกกลางความสัมพันธ์ระหว่างน้องสาวของเขากับเตโช ในเมื่อจัดการไอ้เวรนั่นไม่ได้เขาก็จะจัดการผู้หญิงคนนี้แทน สายตาดุดันของพายุจ้องมองหญิงสาวด้วยความเกลียดชัง เขาคอยสังเกตความสัมพันธ์ของสองคนนี้ก็ยิ่งแน่ใจว่าทั้งสองมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกันไม่งั้นก็คงไม่หาทุกวันแบบนี้ มีความสุขกันมากเหลือเกินแต่ทิ้งให้น้องสาวของเขาทุกข์ทรมานใจ

ปัจจุบัน

“กรี๊ด!”ชะเอมกรีดร้องออกมาเมื่อร่างบางเธอถูกชายหนุ่มผลักลงไปนอนบนเตียงก่อนที่ร่างกายกำยำจะขึ้นคร่อมทับเอาไว้

“อย่านะ อย่าทำอะไรฉันนะ”

“เหอะ ตอแหลฉิบหาย เห็นคันยิบๆ นึกว่าชอบ”

“สารเลว ต่ำ!”

“เออกูต่ำแล้วไง มึงดีตายแรดอยากได้ของคนอื่น!”

“นี่นายกำลังเข้าใจผิดนะ ฉันกับพี่เต...”

“จะตอแหลอะไรอีก จะบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกันงั้นเหรอ โถ่เอากันกี่รอบแล้ว!”ชะเอมอ้าปากค้าง เธอไม่เคยเจอผู้ชายที่หยาบคายได้เท่าผู้ชายคนนี้มาก่อน

“ปากหมา!”และก็คงเป็นครั้งแรกเหมือนกันที่เธอด่าใครอะไรแบบนี้

“เหอะ เออปากดีเข้าไปเถอะเป็นของเล่นกูหน่อยไง พอโดนกูเอาเสร็จเดี๋ยวมีคนมาต่อจะได้หายคัน”

“ไม่นะ คนเลว!”ชะเอมดีดดิ้นอีกครั้งแต่ดูเหมือนมันจะไม่ง่ายเลยสักนิด พายุไม่คิดสนใจเขาแค่อยากจะทำให้ผู้หญิงคนนี้เจ็บปวดโทษฐานร่านอยากได้ของคนอื่น

ใบหน้าคมสันของพายุโน้มลงมาหาคนตัวเล็กที่พยายามดีดดิ้นให้หลุดพ้นไปจากน้ำมือของเขา แต่แรงเธอมีหรือที่จะสู้เขาได้ ชายหนุ่มจัดการกระชากเสื้อผ้าของหญิงสาวออกจนเกิดเสียงดังแหวก น้ำตาของชะเอมไหลออกมามากกว่าเดิม เธอไม่เคยถูกใครกระทำหยาบช้าขนาดนี้มาก่อน คนตัวเล็กไม่คิดจะยอมง่ายๆ เธอทั้งทุบทั้งตีหวังว่าจะให้ผู้ชายคนนี้หยุดการกระทำ ตอนแรกไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไรแต่นานๆ ไปก็มันก็สร้างความไม่พอใจให้แก่พายุไม่น้อย เขากระชากมือทั้งสองข้างของหญิงสาวเอาไว้กดจนเธอไม่สามารถมาทุบตีเขาได้อีก

“หึ ชอบรุนแรงก็ไม่บอก แต่ไม่ต้องห่วงหรอกฉันมันก็คนชอบอะไรรุนแรงอยู่แล้ว”พายุจัดการเสื้อของหญิงสาวออกไปจากร่างกายจนหมดก่อนที่เขาจะใช้สายตาหื่นกระหายสำรวจความงามตรงหน้า ภาพที่เห็นทำให้ชายหนุ่มครางพอใจในลำคอ สวยขนาดนี้นี่เองไอ้เตโชถึงได้ทิ้งน้องสาวของเขา

“กรี๊ดไม่นะ ฮึกอย่า!”

เสียงกรีดร้องของชะเอมดังขึ้นเมื่อเธอถูกริมฝีปากหนาของชายแปลกหน้าที่เธอไม่รู้จักซุกไซ้ซอกคอของเธออย่างรุนแรง การกระทำของผู้ชายคนนี้มันทำให้เธอหวาดกลัวไม่น้อยเลย คนตัวเล็กยังคงพยายามดีดดิ้นก่อนที่จะชะงักเมื่อคนบนร่างกายของกระชากเสื้อผ้าเธอออกจากร่างกายอย่างป่าเถื่อนแบบนี้

“ปล่อยฉันนะคนเลว ปล่อย!”

“ทำไมต้องปล่อย ในเมื่อมันเป็นสิ่งที่เธอต้องโดน!”

“ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ปล่อยไม่งั้นฉัน...”

“ไม่งั้นทำไม คิดว่ามีปัญญาทำอะไรกูได้เหรอ รู้ไหมว่าน้องสาวกูต้องเสียใจมากแค่ไหนที่ผู้หญิงร่านๆ อย่างมึงมาแย่งแฟนไป อดอยากขนาดนั้นเลยรึไงนี่ไงกูจะสนองให้และก็ไม่ต้องห่วงคืนนี้ได้กินจนอิ่มแน่!”

“ฮึก ฉันเกลียดนายคนสารเลว ฉันเกลียดนาย!”

“เออ กูก็เกลียดเหมือนกัน”พายุไม่คิดสนใจคำพูดที่บอกว่าเกลียดเขาจากปากของคนตัวเล็ก เขาเกลียดผู้หญิงประเภทนี้ที่สุด เขาจะทำให้เธอไม่กล้าไปยุ่งกับไอ้เตโชอีก

ชุดนักศึกษาที่ชะเอมสวมใส่ในตอนนี้ถูกคนใจร้ายกระชากจนขาดหมดแล้ว พายุสัมผัสร่างกายของเธออย่างรุนแรงเหมือนต้องการทำให้เธอเจ็บปวดที่สุด ต่อให้เธอร้องไห้แทบขาดใจเขาก็ไม่คิดหยุดการกระทำ แรงของเธอไม่อาจสู้ผู้ชายคนนี้ได้เลย พายุยกมุมปากอย่างพอใจก่อนที่เขาจะจัดการเสื้อผ้าที่เหลือของตัวเอง ทันทีที่กางเกงหลุดออกความอวบใหญ่ก็ดีดเด้งขึ้นมา ชะเอมเห็นสิ่งนั้นก็ผวาเธอไม่มีทางยอมให้มันเกิดขึ้นเด็ดขาด สิ้นความคิดหญิงสาวก็ตะเกียกตะกายลงจากเตียง แต่เพียงเท้าถึงพื้นร่างของเธอก็ถูกกระชากให้นอนลงอีกครั้ง

“เหอะ อวดดีไม่เลิกใช่ไหม!”ว่าจะเบาแรงแล้วแต่ดูจากการกระทำของเธอมันทำให้เขาหงุดหงิดมากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก

“ไม่ อย่านะฮึก หยุด!”เธอร้องห้ามเมื่อชายหนุ่มจับเรี่ยวขาของเธอให้อ้าออก เขาไม่คิดแม้แต่จะสนใจคำร้องห้ามของเธอ แต่ทว่าไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้สอดใส่เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นเสียก่อน พายุชะงักไปเล็กน้อยเขาขยับกายไปคว้าโทรศัพท์ก่อนจะดูเบอร์ว่าใครโทรมา พอเห็นว่าเป็นลูกน้องคนสนิทอย่างศิลาใบหน้าหล่อเหลาก็ยิ่งหงุดหงิด

“แม่ง!”เขาสบถคำหยาบออกมาไม่สนใจที่จะรับเพราะคิดว่าไม่สำคัญ คนตัวสูงชักลำแก่นกายเพื่อที่จะจัดการผู้หญิงใจร่านอีกครั้ง

ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด แต่ศิลาก็ยังโทร.มาหาไม่ยอมหยุดจนทำให้พายุหงุดหงิดจนต้องคว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสาย คนตัวเล็กจะดิ้นหนีด้วยความกลัวแต่ก็ถูกมือหนากดเอวให้นอนอยู่เฉยๆ เธอชะงักตกใจ ไม่ชอบสายตาของชายหนุ่มที่มองมาที่เธอตอนนี้เลย แถมร่างกายของเธอก็ไม่ได้สวมใส่อะไรเลยสักชิ้นหญิงสาวคว้าผ้าห่มบนเตียงมาคลุมกายถึงแม้จะไม่ได้ทั้งหมดก็ตาม

“ว่าไง โทรมาทำเหี้ยอะไร!”

“(เฮีย คือว่าน้องสาวเฮียไปหาไอ้เตโชครับ)”สิ้นคำรายงานคนในสายใบหน้าหล่อเหลาก็เผยความหงุดหงิดทันที

“กูบอกให้มึงเฝ้าน้องกูเอาไว้!”

“(ผมรั้งน้องสาวเฮียแล้วแต่ว่าก็ไม่ยอมอยู่ดี)”

“มึงตามไปดูอยู่ห่างๆ เดี๋ยวกูออกไป!”เขาไม่รู้ว่าการที่วารินไปหาเตโชในครั้งนี้จะโดนทำร้ายจิตใจอีกรึเปล่าเพราะงั้นเขาต้องไปหาวารินตอนนี้เลย พายุมองคนตัวเล็กที่นอนมองเขาตาแป๋วเต็มเคล้าไปด้วยหยาดน้ำตา ยอมรับตามตรงว่าอารมณ์เขาได้ที่มากๆ แต่ว่าน้องสาวของเขาสำคัญมากกว่า จึงทำให้พายุเลือกที่จะหยุดทุกอย่าง เขาลุกขึ้นสวมใส่เสื้อผ้าวินาทีที่ชะเอมเป็นอิสระเธอก็รีบคว้าเสื้อผ้าของตัวเองมากกอดไว้ สบายใจที่อย่างน้อยเธอก็ยังรอดพ้นน้ำมือของผู้ชายใจร้ายคนนี้ แต่ดูเหมือนว่าความคิดของเธอจะผิดทุกอย่างเมื่อพายุเดินกลับมาหาเธอพร้อมกับโซ่หนึ่งอัน

“นายจะทำอะไร อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ”เธอหวาดกลัวมากขึ้นยิ่งเห็นแววตานิ่งๆ ของคนตัวสูงก็ยิ่งกลัว

“เหอะ คิดว่าจะรอดง่ายๆ เหรอ ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวกูกลับมาเอา ตอนนี้ก็อยู่แบบนี้ไปก่อนแล้วกัน”เขาไม่ยอมให้ผู้หญิงคนนี้หนีไปไหนแน่นอน พายุพุ่งตรงเข้าไปหาก่อนจะล่ามโซ่ที่ขาของคนตัวเล็กเอาไว้ ด้วยความยาวของโซ่สามารถทำให้เธอไปเข้าห้องน้ำได้

“ฮึก คนเลว นายมันเลวที่สุด มีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้กับฉัน ฉันกับพี่เตโชไม่ได้เป็นอะไรกัน”

“แน่ล่ะมันเป็นแฟนน้องกู มึงก็คงเป็นแค่ของเล่นมัน ถามจริงสมองคิดอะไรอยู่ถึงได้ทำตัวแบบนี้ แรดฉิบหาย!”

“สารเลว”ชะเอมไม่รู้เลยจริงๆ ว่าจะสรรหาคำไหนมาด่าชายตรงหน้า ชีวิตที่ผ่านมาของเธอไม่เคยเกลียดใครไม่เคยด่าใครแบบนี้มาก่อน

“หึ เหมาะสมกับมึงดีไหมล่ะ”พายุไม่มีเวลามาตอล้อต่อเถียงกับคนตัวเล็ก เขาลุกขึ้นเดินออกไปจากคอนโดโดยไม่สนใจคนตัวเล็กที่ถูกล่ามอยู่

“ปล่อยฉันนะ ฮึกคนบ้า!”