ตอนที่ 3 [2/5]

“เสด็จแม่ นับจากนี้ข้าจะทำงานให้ดี เพื่อราษฎรของเรา และข้าก็จะสืบหาตัวคนที่ทำร้ายซิ่วอิงของข้ามาลงโทษ ให้ จงได้ เสด็จแม่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกพะย่ะค่ะ ข้าจะไม่ทำให้ งานใหญ่เสียแน่นอน”

ฝ่ายไทเฮาเมื่อได้ยินลูกชายพูดเช่นนั้นก็พอให้ใจชื้นขึ้นมาได้ บ้าง เทียนหวงเป็นคนดีมีปัญญา เก่งกาจ ฉลาดเฉลียว นางจึงไม่เป็นห่วงมากนัก จะติดก็ตรงที่รักเมียจนโงหัวไม่ขึ้น ก็เท่านั้น โชคดีที่ซิ่วอิงเป็นคนของนาง อยู่โอวาทมาตลอด นางจึงควบคุมลูกสะใภ้คนนี้ได้ ทว่าไม่คิดไม่ฝันว่า นางจะมาด่วนจากไปเร็วเช่นนี้

“เอาล่ะในเมื่อเจ้าพูดเช่นนี้แม่ก็โล่งใจ”

“ถ้าเช่นนั้น วันนี้เสด็จแม่เสวยสำรับกับลูกที่นี่ดีหรือไม่”

“ได้สิ”

สองแม่ลูกร่วมรับประทานอาหารเป็นครั้งแรก หลังจากที่ เทียนหวงขึ้นครองราชย์ในฐานะฮ่องเต้คนปัจจุบัน แม้จะมี เรื่องรอให้เขาค้นหาและสะสางอีกมาก แต่หน้าที่หลักของ การเป็นฮ่องเต้เทียนหวงเองก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ เขาอาจเห็น ประโยชน์การใช้อำนาจนี้นำตัวคนผิดมาลงโทษให้ซิ่วอิงที่รักของเขา ทว่าหน้าที่การปกครองบ้านเมืองก็ห้ามขาดตก บกพร่อง การดูแลราษฎรทั่วหล้าให้สุขสันต์นั้น คือ หน้าที่อันยิ่งใหญ่ เพราะไม่เช่นนั้นอำนาจของเขาก็อาจจะถูก ริดรอนไปได้เช่นกัน

สำนักดูดวงของหนิงเซียน ได้รับผลตอบรับดีเกินคาด เพราะความแม่นยำในคำทำนาย รวมไปถึงพิธีกรรม แบบแปลกๆ ที่นางนำมาใช้ประกอบกับคำทำนายทายทัก ทำให้ผู้คนมากมายต่างเอ่ยถึงแม่หมอธิดาสวรรค์กันยกใหญ่ ชื่อเสียงของหนิงเซียนค่อยๆ แพร่กระจายออกไปอย่างช้าๆ และแน่นอนว่า นั่นคือ ที่มาของรายได้อันงดงามของนาง ด้วยเช่นกัน

“ท่านอาจารย์ นี่เจ้าค่ะ”

หนิงเซียนนำถุงเงินขนาดใหญ่มาให้อู่เฉิน

“อะไร”

“เงินไงเจ้าคะ ข้าให้ท่าน”

หนิงเซียนยิ้มกว้าง

“ข้าไม่อยากได้”

หันหน้าไปมองทางอื่น

“ทำไมล่ะเจ้าค่ะ ท่านไม่อยากทานหมูตุ๋นเนื้อนุ่มที่เพียงแตะ ลิ้นเข้าไปก็ละลายในปากแล้วหรือ”

หนิงเซียนเอ่ย และอู่เฉินก็เผลอกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว

“ไม่ล่ะ”

“ท่านไม่อยากทานหมูกรอบชิ้นโตๆ กัดทีเสียงดังกรุบกรอบ พร้อมเนื้อติดมันนุ่มๆ แล้วหรือ”

“ไม่...มั้ง”

“ท่านอาจารย์เอาเงินนี่ไปเถอะ เพราะข้ามีอีกเยอะ”

หนิงเซียนยังคะยั้นคะยอให้อู่เฉินรับเงินจากตน ชายชราก็ ถอนหายใจด้วยความเอ็นดู

“ข้าดูแลเจ้า สอนเจ้าไม่ได้หวังสิ่งตอบแทนสักหน่อย”

อู่เฉินเอ่ย

“ข้าก็ไม่ได้ตอบแทนท่านสักหน่อย ข้าแค่อยากอวดว่า ข้าหาเงินได้ต่างหาก”

หนิงเซียนยิ้มทำหน้าทะเล้น

"หนิงเซียน ข้าไม่รู้หรอกนะว่า อดีตเจ้าเป็นใคร แต่ดูท่าทาง ตอนนี้เจ้ายังไม่ฟื้นคืนสติดีเท่าไหร่นัก ร่างกายผิวพรรณเจ้า ช่างงดงามดูเป็นคุณหนูเรียบร้อย ไหงฟื้นขึ้นมาถึงได้แก่น กะโหลกได้เช่นนี้กัน”

อู่เฉินสงสัยอยู่นาน เนื่องจากหนิงเซียนดูท่าทางสง่างาม ผิวพรรณเปล่งปลั่ง ใบหน้างดงามราวกับลูกคุณหนูตระกูล ใหญ่ที่โดนรังแก เขาจึงนึกไปเองว่า นางน่าจะเป็นคน เรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้แต่กลับผิดคาดไปมาก

“ข้าไม่รู้จริงๆ ถ้าข้ารู้ ข้าคงกลับบ้านไปแล้วล่ะ อาจจะเป็น เพราะสมองของข้ากระทบกระเทือนก็ได้เจ้าค่ะ” หนิงเซียนทำหน้าเศร้าแกล้งอู่เฉิน เพราะเขาทำหน้าเศร้า เหมือนจะร้องไห้ทุกครั้งที่นางเอ่ยถึงชะตากรรมอันน่าอนาจของตนเอง

“โธ่ น่าสงสารจริงๆ”

“ท่านอาจารย์ พรุ่งนี้จะมีคุณหนูจากตระกูลใหญ่มาดูดวงกับ ข้าด้วยนะเจ้าคะ”

หนิงเซียนกระซิบ

“หืม แล้วเรื่องที่เจ้าดูเนื้อคู่ ป่านนี้ข้อมูลจะไม่แพร่กระจาย ออกไปทั่วแล้วหรือ”

“ไม่หรอกเจ้าค่ะท่านอาจารย์ ใครๆ ก็กลัวด้วยกันทั้งนั้น หากอยากรู้ว่า คู่ของตนเป็นใครก็ต้องมาถามข้าสิ ดังนั้น ข้าเลยปลอดภัย เพราะได้รับความคุ้มครองจากลูกค้า ของข้านี่ล่ะ”

หนิงเซียนนั้นเอ่ยด้วยความมั่นอกมั่นใจ ทั้งๆ ที่ไม่รู้เลยว่า ในโลกยุคนี้การขัดราชโองการของประมุขนั้นมีโทษร้ายแรง สถานใด