บทที่ 5 คับแค้น

คนฟังชะงัก หรี่ตามอง ไม่ว่าเธอคิดเช่นไร เขาไม่สนหรอก

“แล้วยังไง?”

“ถ้าคุณอยากได้มรดกของพ่อคุณ ฉันยินดีช่วย เราสองคนไม่จำเป็นต้องนอนด้วยกัน!”

“แบบนี้ผมก็เสียเปรียบน่ะสิ” สีหน้าคนพูด ไม่รู้สึกรู้สา ทำเอาคนมองควันออกหู

ควรทำยังไงกับหมอนี่ดี ไม่มีทางไหนสู้ชนะเลย เกลียดสีหน้าราวกับไม่รู้สึกรู้สา เจ้าเล่ห์เพทุบายแบบนี้ มิน่าล่ะ ถึงได้มีสาว ๆ คอยล้อมหน้า ล้อมหลัง เธอไม่อยากเข้าไปร่วมวงด้วยเลย ให้ตายสิ

“เสียเปรียบบ้าบออะไรดีทริส ฉันยอมขนาดนี้ ทำไมคุณถึงยังทำแบบนี้อีก!” เธอตำหนิเสียงแข็ง

มือสองข้างถูกรวบไว้เหนือศีรษะ แล้วยิ้มเย็น

“เกลียดฉันมากเหรอเซเนีย” เขาเอ่ยถาม สบตาคนถูกถาม

ริมฝีปากบางสั่นระริก แววตาดีทริสมันช่างน่ากลัว ทำไมถึงถามแบบนี้ออกมา

“ถามทำไม!”

“ฉันอยากรู้น่ะสิ อยากรู้ว่าอะไรทำให้เธอเปลี่ยนไป หรือเพราะฉันไม่สนใจเธอ”

คนฟังชะงัก “ไม่ใช่!”

“แล้วอะไรล่ะ ที่ทำให้เธอ ไม่คอยตามติดฉันเหมือนก่อน มันผ่านมานานแค่ไหนแล้วนะ ที่เธอไม่เคยเรียกฉันว่าพี่อีกเลย”

ผิวแก้มคนใต้ร่างเริ่มแดงก่ำ เมินมองทางอื่น หัวใจมันกำลังเต้นไม่เป็นจังหวะ

“ฉันคิดว่ามันดีแล้ว ที่ฉันออกห่างจากคุณ ให้คุณไม่ต้องวุ่นวายใจ”

“อะไรกันเซเนีย ฉันไม่เคยบอกเลยนะว่ารู้สึกวุ่นวายใจ กับการกระทำของเธอ!” เขาหัวเราะในลำคอ

เซเนียหันมาสบตา “คุณคิดแบบนี้ เพราะพินัยกรรมของพ่อคุณต่างหากดีทริส!”

มือข้างหนึ่งเริ่มลูบไล้ใบหน้า เซเนียพยายามหนี ดิ้นรนอีกครั้ง ร่างกายกลับขยับไม่ได้เลย กัดริมฝีปากจนห้อเลือด

“หยุดนะดีทริส เลิกทำเหมือนฉันเป็นของเล่น ของคุณสักที!”

“ฉันไม่เคยคิดว่าเธอเป็นของเล่นเลยนะเซเนีย เพราะของเล่น มันไม่ร้อง ไม่ต่อล้อต่อเถียง หรือทำเหมือนจะเป็นจะตายเวลาฉันแตะต้องหรอก!” น้ำเสียงของเขา เริ่มคุกคาม ทำไมเธอถึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ หรือเพราะมีใครในใจไปแล้ว

“ต้องการอะไร พูดมาตรง ๆ เลย!”

“ไม่รู้หรือแกล้งโง่เซเนีย!” เขาย้อนถาม น้ำเสียงเย็น

คนถูกย้อนชะงัก ดวงตาไหววูบ หมอนี่มันจะรู้มากเกินไปแล้ว เธอไม่มีวันให้ในสิ่งที่ต้องการหรอก

“ดีทริส! คุณควรสนใจแต่สิ่งที่ตัวเองมีมากกว่ามายุ่งวุ่นวายกับฉันดีกว่าไหม!”

เขาส่ายหน้า แล้วส่งเสียงในลำคอ

“ไม่สิเซเนีย ยังไงเธอก็ต้องมาเป็นภรรยาฉันอยู่แล้ว ฉันยินดีช่วยเธอดูแลตระกูล แบบนี้ดีไหม”

“ฉันไม่ต้องการ อยากแต่งเพื่อรับมรดกฉันจะทำให้ แต่เรื่องอื่นไม่ได้เกี่ยวกับนายเลย!”

“ถ้าเธออยากได้สิ่งที่เป็นของเธอกลับคืนมา ก็ยอมรับฉันแต่โดยดีซะเซเนีย เพราะถึงยังไง ฉันก็ไม่มีวันนอนมองภรรยาตัวเองเฉย ๆ หรอกนะ ฉันเป็นผู้ชายถ้าแต่งแล้วทำอะไรไม่ได้ ก็ไม่ใช่คนอย่างดีทริสแล้ว!”

ริมฝีปากบางสั่นระริก “ถ้านายอยากให้ฉันเป็นของนาย ก็หยุดยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น ถ้าทำไม่ได้ ก็อย่ามายุ่งกับฉัน เพราะถ้านายยังนอนกับผู้หญิงคนอื่นไปทั่ว ฉันก็ไม่มีวันให้นายมายุ่งกับฉันเด็ดขาด!”

“ได้สิเซเนีย ฉันหยุดได้เพื่อเธออยู่แล้ว” เขาตอบกลับ แล้วอมยิ้มอย่างมีเลศนัย พร้อมโน้มกายเข้าหา

คนตัวเล็กตระหนก พยายามดิ้นรน ทว่าข้อมือกลับถูกรวบเอาไว้เหนือศีรษะ ขยับไม่ได้เลย

“หยุดนะดีทริส จะทำอะไรอีก!”

“ฉันหยุดแค่เธอได้ แต่เธอก็ต้องทำเพื่อฉันด้วยสิ เวลาฉันต้องการ เธอก็ไม่ควรปฏิเสธจริงไหม”

“อื้อ!” ริมฝีปากถูกครอบครองอย่างรวดเร็ว เจ้าของมันไม่ทันตั้งตัว

ลิ้นร้อนกำลังควานหาความหวานในโพรงปาก ลมหายใจติดขัด เขาถอนริมฝีปากแล้วลากไล้ไปตามลำคอระหงส์ สูดกลิ่นหอมผ่านเนื้อผ้าบางเบา คนสวยหลับตาแน่น ร่างกายสั่นสะท้าน เธอไม่แน่ใจว่าตนเองกำลังกลัว หรือรู้สึกอะไรกันแน่

“หยุดนะดีทริส! ได้โปรด...” เธออ้อนวอนเสียงสั่น น้ำตาคลอ

ดีทริสผงกศีรษะเงยมอง แล้วอมยิ้ม เมื่อเห็นใบหน้าอีกคนราวกับแมวเชื่อง ๆ

“ขอร้องผมเป็นด้วยเหรอ”

“เราสองคนยังไม่ได้แต่งงานกันด้วยซ้ำ คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้”

เขาอมยิ้ม ราวกับคำพูดของเธอ ไม่ได้เข้าหูด้วยซ้ำ จับสาปเสื้อกระชากจนขาด

แควก!

“กรี๊ด! ทำบ้าอะไร หยุดนะ ไม่ได้ฟังที่ฉันพูดหรือไง!” หญิงสาวร้องเสียงหลง ดิ้นรนสุดกำลัง

“ฉันอยากทำอะไรให้มันง่ายกว่านี้หน่อย”

ทรวงอกอวงอิ่ม ภายใต้บราเซียสีหวาน ทำเอาคนตัวใหญ่ยกยิ้มพึงพอใจ ก้มใบหน้าลงซุกไซร้ ฝากรอยแดงเอาไว้ แม้คนใต้ร่างดิ้นรนขัดขืน และกรีดร้องเท่าไหร่ก็ตาม น้ำตาคนสวยไหลรินออกมา เม้มริมฝีปากด้วยความคับแค้น ที่ตนเองไม่อาจทำอะไรได้

เขาปล่อยร่างบางเป็นอิสระ เซเนียกระถดหนีทันที มือจับสาปเสื้อเอาไว้ สีหน้าตื่นตระหนก เขายกยิ้มกว้าง

“คุณทำให้ผม ไม่ได้ปลดปล่อย แค่นี้ถือว่าน้อยไปด้วยซ้ำเซเนีย”

“คุณมันบ้า! คุณไม่เคยไยดีฉันด้วยซ้ำไป ตอนนี้คุณกลับทำแบบนี้กับฉันเนี่ยนะ!”

“ตอนนั้น กับตอนนี้ มันเหมือนกันที่ไหนล่ะ”

“เพราะฉันถูกระบุในพินัยกรรมสินะ คุณถึงได้ทำเหมือนฉันเป็นของเล่นแบบนี้ นึกอยากทำอะไรก็ทำ!”

“ถ้าผมอยากทำอะไรคุณจริง ผมคงทำมากกว่านี้ไปแล้วเซเนีย ไม่จบแค่นี้หรอก!” น้ำเสียงคนพูดเริ่มดุดัน เซเสียเม้มริมฝีปากแน่น เจ็บใจที่เป็นแบบนี้

“ฉันจะออกจากห้อง!”

“ก็ไปสิ”

“ถ้าคุณอยากนอนกับผู้หญิง ก็เชิญเธอพวกนั้นกลับมาสิ!”

เขาส่ายหน้า แล้วหัวเราะลั่นออกมา

“ลืมที่พูดกับผมหรือไงกันเซเนีย คุณบอกว่าถ้าผมต้องการคุณ ต้องไม่ยุ่งกับใคร” เขายักคิ้ว แล้วสบตา เซเนียหน้าแดงก่ำ

“ฉันหวังจริง ๆ ว่าคุณจะลืมสิ่งที่ฉันพูดไป แล้วไม่รักษาสัญญา!” พูดจบ หญิงสาวหุนหันออกจากห้องไป

วิ่งออกจากห้อง น้ำตาเอ่อคลอ เรต้าชะงักจ้องมองไปยังลำคอ เห็นรอยแดง เธอนิ่งงันมองเจ้านายสาวเข้าห้องไป เรต้ารีบสาวเท้าติดตาม เข้ามาในห้องคนตัวเล็กหย่อนกายลงบนโซฟา ยกมือปาดน้ำตาออก เรต้ารินชาใส่แก้วแล้วทอดสายตามอง ตอนนี้สาปเสื้อไม่ได้ติดกันแล้ว ตรงเนินทรวงกลับเห็นร่องรอยอย่างเด่นชัด มือกำแน่น ความรู้สึกจุกอกขึ้นมา หรือเธอต้องกลายเป็นคนอื่น สำหรับท่านดีทริสแล้วจริง ๆ