บทที่ 3 คับแค้น

เขาหันมองลูกน้อง แล้วพยักหน้าช้า ๆ เชิงอนุญาต ราฟสาวเท้ามาหยุดยืนตรงหน้า แล้วก้มศีรษะทำความเคารพ

“เชิญครับคุณเซเนีย”

หญิงสาวก้าวตามบอดี้การ์ดของดีทริสไป มาถึงบ้านพักอีกหลัง มีคนเฝ้าอยู่ห้าคน เธอระบายลมหายใจออกมา สีหน้าหม่นหมอง จะหาทางพาแม่นมออกจากที่นี่ได้ยังไง ประตูบ้านพักเปิดออก เธอก้าวเข้าด้านใน

“แม่นม!” เธอร้องเรียก แล้วโผเข้ากอด

เดน่าโอบกอดแนบแน่น น้ำตาไหลอาบแก้ม ด้วยความเป็นห่วง เธอไม่คิดว่าตนเอง จะสร้างความลำบากให้คุณหนูมากถึงเพียงนี้

“คุณหนูเซเนีย”

เธอผละห่าง ตรวจดูแม่นม ไม่เห็นร่องรอยการถูกทำร้าย บ้านพักสะอาด ทุกอย่างดูดี

“แม่นมเป็นยังไงบ้างคะ มีใครทำอะไรหรือเปล่า!” เธอถามรัว

“ไม่มีค่ะ ไม่มีใครทำอะไรเลย แม่นมสบายดีค่ะคุณหนู”

น้ำตาคนพูดซึมออกมา สงสารคุณหนู ซึ่งตนเองฟูมฟัก ไม่อยากให้ต้องเจอกับสถานการณ์วุ่นวาย เพราะรู้ดีว่าคุณชายตระกูลนี้ นิสัยใจคอเป็นเช่นไร ต่อให้อ่อนโยน หรือดีกับเธอแค่ไหน แต่สำหรับคุณหนู ซึ่งต้องกลายเป็นคู่ชีวิต คงเจ็บปวดน่าดู เพราะเขาไม่เคยหยุดที่ใครเลย

“ไม่เป็นไรก็ดีแล้วค่ะ ฉันเป็นห่วงแม่นมมากนะคะ”

“ไม่ต้องห่วงแม่นมหรอกค่ะ ความจริงคุณหนูไม่น่ากลับมาเลย”

ริมฝีปากบางเม้มสนิท เพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดเช่นไร เธอเลยกังวล ว่าแม่นมอาจโดนทำร้าย ดีทริสยิ่งเป็นคนไม่คงเส้นคงวาเสียด้วย

“จะไม่ให้ฉันกลับมาได้ยังไงล่ะคะ ก็ฉันเป็นห่วงแม่นมมากนี่”

“คุณดีทริสไม่ทำร้ายแม่นมหรอกค่ะคุณหนู” เธอบอก แล้วยิ้มเศร้า เพราะไม่อยากให้คนที่ตนเอง ฟูมฟักมาต้องเป็นทุกข์

จะให้เชื่อใจผู้ชายคนนั้นได้ยังไง ในเมื่อเขาไม่เคยเห็นเธอในสายตา ยังคงคิดว่าเธอนั้นเป็นต้นเหตุแห่งความยุ่งยากใจ ทั้งที่ไม่เคยไปยุ่งเกี่ยว ผู้ใหญ่คิดและตัดสินใจกันเอง ตนเองเลยถูกบังคับ ข่มขู่เช่นทุกวันนี้

“ฉันจะหนีค่ะแม่นม ฉันอยากบอกแม่นมไว้ ถ้าเกิดว่า ฉันมีลู่ทาง จะรีบมาพาแม่นมไปนะคะ!”

“จะดีเหรอคะคุณหนู คราวนี้ถ้าคุณหนูถูกจับได้ คงกลายเป็นเรื่องใหญ่!” เดน่าบอกด้วยความเป็นห่วง

“ยังไงก็ดีกว่ายอมแต่งงานกับดีทริส โดยที่ไม่ทำอะไรเลยค่ะ ฉันไม่อยากต้องถูกขังอยู่ในกรง ก้มหน้าก้มตายอมรับชะตากรรม ที่ไม่ต้องการแบบนี้หรอกค่ะ”

มือบางถูกดึงมากุม แล้วตบเบา ๆ สีหน้าหม่นเศร้า

“คุณหนู แม่นมเคยเห็นคุณหนูมองคุณดีทริสด้วยความชื่นชมนี่คะ ถ้าเกิดคุณหนูรักคุณดีทริสแล้วล่ะก็ แม่นมอยากให้คุณหนู ยอมรับการแต่งงาน”

เธอส่ายหน้าทันที “ฉันไม่แต่งค่ะแม่นม เรื่องความรู้สึก ฉันไม่มีแล้วล่ะค่ะ ตั้งแต่ที่เจอกับเรื่องวันนั้น ฉันก็ตัดใจจากเขาไปนานแล้ว ฉันไม่อยากถูกใช้เป็นเครื่องมือ”

คนฟังระบายลมหายใจ ด้วยความสงสาร แล้วคุณหนูจะหาทางรอด จากสถานการณ์เช่นนี้อย่างไร

“แล้วคุณหนูจะหนีไปยังไงคะ”

“ฉันคิดว่าพอมีทางแล้วล่ะค่ะ” แววตาคนพูดแน่วแน่

“ถ้ามีทาง แม่นมก็อยากเห็นคุณหนูเป็นอิสระ แต่คุณหนูต้องคิดให้ดีนะคะ”

“ฉันคิดดีแล้วค่ะแม่นม”

เดน่ารั้งร่างบางมาโอบกอดไว้ หวังว่าคุณหนูจะรอดพ้น จากวิกฤติครั้งนี้ เธอไม่เคยคิดเลยว่า นายท่านตระกูลอาบานอส จะตัดสินใจให้คุณหนูเซเนียแต่งงานกับลูกชายตัวเองแบบนี้

ร่างบางสาวเท้ากลับมาจากบ้านพัก สองเท้าหยุดลง เมื่อเห็นรถยนต์จอดเทียบ คนลงมาเป็นสาวสวย ทรวดทรงน่ามอง มือบางกำแน่น ริมฝีปากเม้มสนิท ถ้าแต่งงานกันไป คงไม่มีวันมีความสุขแน่ เพราะดีทริส ไม่มีทางมองเห็นเธอเป็นภรรยา คงเป็นแค่เครื่องมือ สำหรับการแสวงหาอำนาจเท่านั้น

ก้าวเดินอย่างเชื่องช้า ไม่อยากกลับไปคฤหาสน์ใหญ่ ถ้าหากย้ายไปอยู่กับแม่นมได้คงดี มาถึงโถงกลาง เห็นผู้หญิงคนนั้นอยู่กับแม่บ้าน ซึ่งกำลังพาเดินขึ้นชั้นสอง เซเนียตัดสินใจเร่งฝีเท้านำสองคน แม่บ้านชะงักก้มหน้า สีหน้ากังวล ทว่าหญิงสาวคนนั้น กลับทอดสายตามอง แววตาทอประกาย เซเนียยิ้มมุมปาก

“พาใครมาเหรอคะ คุณแม่บ้าน” เซเนียเอ่ยถาม น้ำเสียงเรียบนิ่ง

“เอ่อ...”

“ฉันชื่อกาเร็ตค่ะ พอดีคุณดีทริสเรียกพบ” เธอตอบ แล้วยิ้มยั่ว

“เธอทำงานให้เขางั้นเหรอ”

คนถูกถามสีหน้าครุ่นคิด “ก็ไม่เชิงค่ะ ฉันทำงานให้คุณดีทริส เฉพาะบนเตียง”

“ทำงานให้เขาคนเดียว หรือทำให้คนอื่นด้วยล่ะ” เซเนียถามสวนกลับไปทันที

กาเร็ตยื่นหน้ามาใกล้ แล้วยกยิ้ม ใบหน้าของผู้หญิงคนนี้ทำเอาสะท้านไปเลย เธอว่าตนเองสวยแล้วนะ แต่พอมาเจอคนคนนี้ กลับไม่มีอะไรเทียบได้เลย

“ฉันทำงานให้คุณดีทริสคนเดียวค่ะ ท่านเลี้ยงฉันไว้ในฐานะเมีย”

เซเนียเอื้อมมือ คว้าเส้นผมสีบลอนด์ แล้วยิ้มกว้าง แววตาเยือกเย็น

“น่าเสียดาย เธอน่าจะได้แต่งงาน มีครอบครัวกับผู้ชายดี ๆ สักคน แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อผู้ชายอย่างดีทริส คงถึงอกถึงใจ เงินหนาจนเธอไม่อาจหาสามีเป็นของตัวเอง ต้องใช้ร่วมกับคนอื่นแบบนี้”

ดวงตาคนฟังไหววูบ รีบปัดมืออีกฝ่ายออก

“ใช่ค่ะ คุณดีทริสเขาดีกับฉัน ตอนไหนว่างเขาก็จะมาหา มีเงินให้ฉันใช้ตลอด แถมเขายังเด็ดเวลาอยู่บนเตียง แบบนี้จะให้ฉันปล่อยไปได้ยังไงคะ!”

คนฟังหัวเราะลั่น “เธอคิดว่าเขามีเธอคนเดียวหรือไงกัน!”

“มีฉันคนเดียวหรือไม่มี ก็ไม่ต้องมายุ่ง!” กาเร็ตตวาดกลับ

เรต้าสาวเท้ามาหยุดยืนใกล้เจ้านายสาว แล้วจ้องมอง ริมฝีปากเม้มสนิท ท่านดีทริส ไม่เรียกหาเธอตั้งแต่กลายมาเป็นคนรับใช้ ให้กับคุณเซเนีย ท่านกลับเรียกผู้หญิงคนนี้มาที่คฤหาสน์แทนงั้นเหรอ

“เอ่อ... ขออภัยด้วยนะคะคุณหนูเซเนีย ฉันต้องรีบพาตัวกาเร็ตไปพบท่านดีทริสค่ะ” แม่บ้านรีบบอก สีหน้ากังวล เกรงเกิดปัญหา

“ได้ยินแล้วใช่ไหม ฉันไม่มีเวลาว่างมาคุยด้วยหรอกนะ ท่านดีทริสเรียกหาฉันแล้ว”

เซเนียกำมือข้างกายแน่น ตัวเองเสวยสุข แต่กลับหาทางกักขัง ไม่ให้เธอได้รับอิสระงั้นเหรอ จะไม่มีวันแต่งงานกับเขาเด็ดขาด ดีทริสต้องไม่ได้อะไรจากเธอ

“ฉันไปด้วยเลยแล้วกัน” เซเนียเอ่ยปาก แล้วสาวเท้านำไปยังด้านบน