สุดท้ายก็ได้รัก 02 กลับบ้าน(2)

“มา ลงจากรถก่อน ร้องไห้มาเฮงงงหมดแล้ว” พ่อภูมิพูดพลางกลบเกลื่อนความทุกข์ใจด้วยเสียงขำ

“เฮงมันดื้อ ลงไปหาพ่อเลย พี่โรสจะลงรถแล้ว” รสลินจึงกลบเกลื่อนเช่นกัน มาเฮงมองหน้า แลบลิ้นออกมาเลียแก้มเธอแล้วลงจากรถ รสลินจึงลงบ้างก่อนที่มาเฮงจะกระโดดขึ้นมาอีกรอบ ลงจากรถมายืนต่อหน้าพ่อก็ตั้งท่าจะร้องอีกครั้งพ่อจึงดึงเธอเข้าไปกอด มือใหญ่ที่อบอุ่นเสมอลูบที่ศีรษะด้วยความเอ็นดู “พ่อ…หนูขอโทษ”

“อืม ไม่เป็นไร เขาไม่รักก็ช่างเขา พ่อรักลูกนะ กลับมาอยู่บ้านเรานะลูก”

“ชีวิตคู่ของหนูล้มเหลว”

“แต่ชีวิตลูกสำคัญกับชีวิตพ่อเพราะงั้นห้ามคิดอะไรไม่ดี รู้ใช่ไหมว่าพ่อมีลูกเป็นแก้วตาดวงใจ”

“หนูไม่ได้จะคิดสั้น หนูแค่เสียดายเวลาที่ผ่านมา ถ้าคิดว่าหนูไม่ใช่ทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้ หนูไม่น่าแต่งงานกับเขาเลย”

“ความรักของคนเราไม่เท่ากันนะลูก ใจคนก็เปลี่ยนได้เมื่อเจอคนที่ถูกใจกว่า เมื่อก่อนธิติรักหนู แต่พอเวลาผ่านไปเขาเจอคนที่ใช่กว่าคนที่เขารู้สึกมากกว่าเขาก็ต้องเลือกคนที่เขารู้สึกด้วยมากกว่า ไม่เป็นไรนะอย่าไปเสียใจให้คนโลเลแบบนั้นเลย เริ่มต้นใหม่กัน ไม่มีใครเริ่มต้นใหม่ไม่ได้ วันนี้ล้มก็ตั้งหลักลุกขึ้นใหม่ ลูกสาวพ่อเก่งอยู่แล้ว เนี่ยยังสวยอยู่เลยหาใหม่ได้สบาย เดี๋ยวมีคนรู้ว่าลูกพ่อโสดก็มีคนมารอต่อแถวเพียบ นี่พ่อคงต้องเตรียมตัวเลือกลูกเขยใหม่ซะแล้วสิ”

“ขอบคุณนะคะพ่อ” ซึ้งใจกับคำพูดของพ่อเหลือเกิน พ่อของเธอดีแบบนี้เสมอ เข้าใจเธอทุกอย่าง

“มีอะไรต้องขอบคุณ ลูกเป็นลูกของพ่อนะโรส ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับลูกลูกยังมีพ่อ พ่อคนนี้พร้อมซัพพอร์ตลูกเสมอ”

“ตลอดทางหนูเครียดมาก ไม่รู้จะบอกพ่อยังไงดี หนู…”

“เอาน่า อย่างน้อยตอนรักกันมันก็ดีไม่ใช่เหรอ ถือว่าออกไปหาประสบการณ์ชีวิต ไม่มีอะไรคงอยู่ตลอดไป พ่อเคยบอกโรสเสมอนะลูก”

“หนูเข้าใจค่ะ หนูแค่คิดว่ากับธิติจะมีคำว่าตลอดไปจนกว่าเราจะตายจากกัน หนูคาดหวังในตัวเขามากเกินไป หนูแค่คิดว่าธิติจะเหมือนพ่อที่ยังคงรักแม่เพียงคนเดียวทั้งที่แม่จากไปหลายปีแล้วพ่อก็ยังรักและมีแค่แม่”

“เขาคือเขา พ่อคือพ่อจะเหมือนกันได้ยังไง ปะ ๆ เข้าบ้านกัน” พ่อเอ่ยปากชวนอีกครั้งเมื่อเห็นว่าลูกสาวจะร้องไห้อีกรอบ

ชื่อของเธอคือ ‘รสลิน’ เป็นชื่อที่แม่ตั้งให้ แม่ของเธอจากไปนานมากแล้ว แม่นอนหลับไปเฉย ๆ ภาษาชาวบ้านเรียกไหลตาย เป็นการจากไปที่ไม่มีคำบอกลา พ่อของเธอเสียใจมาก จากนั้นพ่อภูมิก็เป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวมาตั้งแต่รสลินอายุ 13 ปี เมื่อแม่จากไปพ่อของเธอก็ลาออกจากงานประจำมายึดอาชีพขายข้าวแกงเพราะจะได้มีเวลาให้ลูกสาว อาหารฝีมือพ่อไม่ต่างจากฝีมือแม่ พ่อของเธอทำอาหารอร่อยมาก พ่อร่วมทำร้านกับเพื่อนของพ่อ ร้านพ่อขายดีมาก ๆ ทุกวันนี้พ่อก็ยังคงยึดอาชีพนั้น พ่อบอกว่าพ่อชอบขายเพราะเวลาทำอาหารจะคิดถึงแม่ตลอด เมื่อปีก่อนรสลินควักเงินก้อนมาเปิดร้านข้าวแกงติดแอร์ แต่ราคาข้าวแกงยังคงเท่าเดิม ลูกค้าหนาแน่น ขายดีมากกว่าเดิมหลายเท่า ดีจนพ่อกับเพื่อนของพ่อต้องจ้างคนงานมาช่วย ร้านอาหารของพ่อกลายเป็นร้านชื่อดังที่มีคนมาหนาแน่นทุกวัน ร้านพ่อถูกพูดถึงในโลกโซเชียลเป็นอย่างมาก

“แล้วไปเรียกทำไมเยอะแยะล่ะลูก เราไม่ได้ขาดเงินสักหน่อย” พ่อภูมิถามหลังจากรสลินเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ฟัง เธอเล่าเรื่องที่เธอเรียกเงินจากธิติด้วย

“ผู้หญิงเต็มใจจ่ายค่ะพ่อ เขาอยากได้ธิติมาก ธิติเป็นฝ่ายผิดต่อหนู บ้านก็ยกให้เป็นของหนู หนูก็เลยให้ธิติประกาศขายให้ โรสไม่อยากอยู่ที่นั่นอีก ไม่อยากอยู่กับความทรงจำที่เจ็บปวด”

“แต่หนูเรียกสิบล้านเลยนะลูก เขาจ่ายไหวเหรอ ไหนลูกว่าผู้หญิงกำลังท้อง”

“พวกเขาน่าจะคำนวณมาแล้วค่ะว่าถ้าหนูฟ้องหย่าคงไม่คุ้มที่จะเสีย ก็เลยยอมจ่ายให้เรื่องเงียบ ทางนั้นเขารวยมีหน้ามีตาในสังคมเขายินดีจ่ายทุกอย่างเพื่อให้ได้ธิติ โรสคิดว่าส่วนหนึ่งที่ธิติเลิกกับโรสคงเพราะอยากมั่งอยากมีมากกว่าเดิม ครั้งนี้คงสมใจเขา ได้เมียรวยแล้วก็มีลูกด้วยกันอีกต่างหาก”

“พ่อก็เป็นแค่พ่อค้าร้านข้าวแกงนี่เนอะ” พ่อตัดพ้อด้วยสีหน้าปลงตก พ่อน่ะต้องเสียใจอยู่แล้ว ก็พ่อชอบธิติมาก พ่อเคยบอกว่าธิติเป็นคนดี ช่วงเวลาที่ใช้ชีวิตกับธิติเขาแทบกลายเป็นครอบครัวเดียวกันกับครอบครัวเธอ มาวันนี้พ่อก็คงรู้สึกผิดหวัง

“ถ่อมตัวนะคะพ่อ พ่อค้าข้าวแกงร้านดังขนาดนี้ โรสภูมิใจในตัวพ่อของโรสที่สุดค่ะ”

“ลูกสาวพ่อเข้มแข็งมาก พ่อรักลูกนะ”

“ใครจะทิ้งก็ทิ้งสิ โรสมีพ่ออยู่ โรสไม่แคร์ค่ะอย่างที่พ่อพูดลูกสาวของพ่อยังสวยหาลูกเขยใหม่ให้พ่อได้สบายเลยค่ะ” เธอเพียงแค่อยากเข้มแข็งให้พ่อเห็น ไม่อยากให้พ่อเห็นว่าเธอเสียใจนาน

“อยากกินอะไรไหนบอกพ่อมา พ่อจะไปทำให้” พ่อเห็นลูกสาวฝืนจึงเปลี่ยนเรื่องพูด อาหารจะทำให้คนมีความสุข พ่ออยากให้ลูกมีความสุข

“โรสไม่หิว เอาไว้พรุ่งนี้นะคะ”

“รสลิน…หนูโอเคจริงหรือเปล่า”

“โรสไหวค่ะพ่อ ที่จริงโรสรู้มาสักระยะแล้ว แค่ไม่คิดว่าโรสจะเป็นคนที่ไม่ถูกเลือก อาจจะมีนึกถึงแล้วเสียใจบ้าง แต่โรสจะผ่านไปให้ได้ ลูกสาวพ่อภูมิแกร่งอยู่แล้วค่ะ”

“พรุ่งนี้พ่อปิดร้านดีไหม พ่อเป็นห่วงโรส”

“ไม่ต้องเลยค่ะ ขาดรายได้พอดี โรสแค่อกหัก ไม่ถึงตายค่ะพ่อ เดี๋ยวโรสก็ดีขึ้น”

“โอเค ลูกสาวบอกไหวก็ไหว พ่อเชื่อลูก” รสลินเข้าใจที่พ่อห่วงเพราะร้านกับบ้านค่อนข้างไกลส่วนใหญ่ช่วงสองทุ่ม สองทุ่มครึ่งพ่อภูมิกับเพื่อนจะไปนอนที่ร้าน เริ่มเปิดร้านตอนหกโมงเช้า พ่อต้องตื่นตีสามตีสี่มาปรุงมาทำอาหารด้วยตัวเอง ทุกเมนูพ่อภูมิของเธอลงมือทำด้วยตนเองมาตลอด ต่อให้ร้านขายดีกว่าเมื่อก่อน ยกระดับขึ้นกว่าเมื่อก่อนพ่อภูมิก็ยังลงมือปรุงอาหารเองและคัดสรรวัตถุดิบอย่างดี ไม่เปลี่ยนคุณภาพ