สุดท้ายก็ได้รัก 03 ระยะทำใจ

คุยกับพ่อต่ออีกสักพัก รสลินขอตัวเข้าห้องนอน คืนนี้มีเรื่องให้คิดอีกมากเหลือเกิน เธอบอกพ่อว่าไม่ต้องห่วงให้พ่อไปร้านได้อย่างสบายใจ เดี๋ยวเธออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจะเดินไปหาเพื่อนที่อยู่ข้างบ้าน เพื่อนรักของเธอ

แต่ก่อนจะไปก็ต้องโทรถามก่อนว่าเพื่อนอยู่บ้านไหม

(ว่าไงคนงาม)

“อยู่บ้านไหมหรือไปร้านแล้ว”

(อยู่จ้า มาบ้านเหรอ)

“อืม คืนนี้ไปค้างด้วยนะ”

(มีไรปะเนี่ย น้ำเสียงไม่ดีเลย)

“นิดหน่อย”

(เออ ๆ มาได้เลย)

โทรนัดเพื่อนเรียบร้อยรสลินก็เก็บเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าเดินทาง ยังมีของหลายอย่างที่ต้องไปขนออกจากบ้านหลังนั้น คงต้องหาเวลาไปขนออก เอาเฉพาะที่สำคัญจริง ๆ ส่วนที่เหลือก็จะขนไปบริจาคให้หมด

หนึ่งชั่วโมงต่อมารสลินออกจากห้องนอนหลังจากที่พ่อกับมาเฮงไปแล้ว ที่ร้านมีห้องสำหรับนอนพักผ่อนสองห้องพ่อภูมิสร้างขึ้นเพื่อที่พ่อจะได้ไปนอนที่ร้านได้อย่างสะดวกสบาย แน่นอนว่ามาเฮงตัวป่วนนั้นไปด้วย มีพื้นที่สำหรับมาเฮงและมาเฮงไม่ไปวุ่นวายในร้านข้าว

รสลินเดินข้ามรั้วมาที่บ้านของเพื่อนพ่อ เพื่อนคนที่ร่วมทำร้านด้วยกันซึ่งลูกสาวบ้านนี้เป็นเพื่อนกับเธอ รสลินเดินเหมือนบ้านของเธอเอง ก็เธอมาบ่อยเหมือนที่นี่เป็นบ้านอีกหลัง ทั้งสองบ้านอยู่ด้วยกันเหมือเป็นครอบครัวเดียวกัน

“เฮ้ย ทำไมตาบวมอะ เป็นไร” หงส์หยกเห็นเพื่อนสนิทเดินเข้ามาในห้องนอนก็ทักท้วงด้วยความตกใจ นิดหน่อยที่เพื่อนว่าคงไม่จริงอย่างที่บอกไว้ก่อนหน้านี้ ที่ว่าจะไปผับคงต้องพับเก็บไว้ วันนี้หงส์หยกจะรับฟังปัญหาของเพื่อน จะช่วยเพื่อนรักแก้ปัญหา

“ถ้าบอกว่าเปล่า”

“ไม่เชื่ออะ มีไร อยากพูดไหม แต่ถ้ายังไม่พร้อมเดี๋ยวนั่งเงียบ ๆ เป็นเพื่อน พร้อมค่อยพูด ฉันจะอยู่ข้าง ๆ เอง”

รสลินยิ้มให้เพื่อนรัก เพื่อนก็ยังคงเป็นเพื่อนที่หวังดีและเป็นห่วงเธอเสมอ “ไม่มีอะไรมาก ก็แค่วันนี้ผัวฉันขอหย่า”

“ฮะ”

“แกได้ยินไม่ผิดหรอก”

“เฮ้ย! ยังไงโรส เกิดอะไรขึ้น เล่ามาให้หมดเรื่องเจ็บปวดแบบนี้ห้ามเก็บไว้คนเดียว ทำไมมันขอแกหย่า มีปัญหาอะไรกันทำไมแกไม่เคยบอกฉันอะ” หงส์หยกพูดพลางคว้ามือรสลินพาเพื่อนเดินมานั่งที่โซฟาปลายเตียง

จากนั้นรสลินก็เริ่มเล่าตั้งแต่จับได้ว่าสามีนอกใจจนมาถึงเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ เล่าไปบางช่วงก็ร้องไห้ออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เธอร้องเพราะรู้สึกเจ็บใจที่ถูกคนรักทรยศ

“ถ้าเป็นฉันจะไม่แค่ตบกับถ่มน้ำลายใส่มันนะ ฉันจะตีมันให้เลือดอาบหัว ทิ้งมันไว้ให้หาทางไปโรงพยาบาลเอง เลวจริง ๆ มันทำกับแกแบบนี้ได้ยังไง” นึกถึงสิ่งที่ธิติทำกับเพื่อนรักหงส์หยกก็เดือดพร้อมปะทะตลอดเวลา ถ้าเพื่อนเล่าให้ฟังเร็วกว่านี้เธอจะไปฉะซึ่งหน้าเลย

“ทำมันฉันก็เจ็บมือเปล่า ๆ มันไม่รู้สึกผิดแม้แต่น้อยอะ เนี่ยยังเจ็บฝ่ามือข้างที่ตบมันอยู่เลย” รสลินยื่นมือให้เพื่อนดู หงส์หยกลูบฝ่ามือเพื่อนก่อนจะก้มลงเป่า

“เพี้ยง ๆ เดี๋ยวก็หายนะ มันโง่ที่ทิ้งแก มันตาบอดที่ทิ้งแก ช่างมัน ปล่อยมันไป เสียใจกับเรื่องนี้ได้แต่อย่านาน ร้องไห้ได้แต่อย่าลืมยิ้มให้ตัวเอง มันไม่รักแกก็ช่างหัวมัน แกต้องรักตัวเองให้มาก ๆ ฉันอยู่ข้างแกไม่ทิ้งแกไปไหน อายุ 35 ก็จริงแต่แกยังสาวยังสวย อายุก็แค่ตัวเลขเท่านั้นโรส วัยเรานี่แหละกำลังแซบ เรายังไม่แก่เว้ยแก”

“ขอบใจนะ ฟังแกพูดฉันรู้สึกสาวขึ้นมาเลย”

“แน่นอน เราจะสาวไปด้วยกัน เราไม่ได้มีชีวิตไว้พึ่งพาผู้ชายอย่างเดียวสักหน่อย เราสามารถอยู่ได้ด้วยตัวเรา เข้าใจไหม”

“อืม”

“ดื่มไหม”

“...”

“ไม่ต้องคิดละ เดี๋ยวไปเอาที่ตู้เย็นแป๊บ” หงส์หยกลุกเดินออกจากห้องไป รสลินเดินมาเปิดประตูกระจกระเบียง ห้องหงส์หยกอยู่ชั้นสองที่ระเบียงห้องมีเก้าอี้กับโต๊ะกลมไว้นั่งทานอาหารนั่งดื่มกินชมวิวกลางคืน

“อย่าโดดนะเว้ยไอ้โรส” เสียงหงส์หยกดังมาจากทางด้านหลัง หันไปมองเห็นเพื่อนรักถือถังน้ำแข็งและเหล้ามาหนึ่งขวด

“ฉันไม่ตายเพราะผู้ชายคนเดียวหรอก ฉันแค่นึกเสียดายเวลา ถ้ามันมีคนอื่นเร็วกว่านี้คงจะดี”

“มาถึงขนาดนี้เราต้องช่างหัวมันแล้วแหละโรส ในเมื่อมันเลือกคนอื่นแกก็อย่าไปเสียดายคนเลวอย่างมันเลย ถือว่าที่ผ่านมาชดใช้เวรกรรมกันหมดแล้ว ต่อไปก็ต่างคนต่างใช้ชีวิต”

“อืม ก็คงต้องคิดแบบนั้น ไหน ๆ ไม่ได้แตะเหล้ามานานแล้ว วันนี้ฉันค้างที่นี่นะ เดี๋ยวจะทักไปบอกพ่อก่อนว่านอนค้างกับแกพ่อจะได้ไม่ห่วงมาก”

“ดี ๆ ฉันนอนเหงาหมอยคนเดียวมานานละ”

“หงอยเถอะ ยังไม่กินก็ลิ้นรัวแล้วนะ”

“ก็ไม่อยากให้แกเครียดนี่ เห็นไหมแกยิ้มแล้ว”

“ขอบคุณนะ ฉันไม่เครียดแล้ว มันมีระยะเวลาทำใจมาสักพัก ก็แค่นึกถึงแล้วรู้สึกใจหายเท่านั้น”

“แกนี่ก็เก่งจริง ๆ ทนดูมันนอกใจได้ตั้งนาน” หงส์หยกนั่งที่เก้าอี้ จากนั้นก็จัดแจงหยิบแก้วมาตั้ง คีบน้ำแข็งก้อนกลมใหญ่ใส่หนึ่งก้อน เทเหล้าใส่ ยื่นให้รสลิน

“ฉันแอบหวังว่ามันจะเห็นแก่ความรักที่มีมา ไม่นึกว่ามันจะทำเด็กคนนั้นท้อง ไม่คิดว่ามันจะใจร้ายขนาดนี้” รสลินนั่งเก้าอี้อีกตัว คว้าแก้วเหล้ามากระดกดื่ม

เมื่อชงเหล้าเข้าที่หงส์หยกยกแก้วขึ้นดื่มบ้าง “คนเอากันก็ต้องมีสิทธิ์ท้องอยู่แล้วแก”

“อยู่กับฉันมาตั้งกี่ปี ฉันปล่อยตลอดแต่ไม่ท้อง อยู่กับเด็กนั่นครึ่งปีท้องซะงั้น ฉันว่าฉันคงมีลูกไม่ได้จริง ๆ” รสลินเอ่ยด้วยน้ำเสียงผิดหวัง ชีวิตคู่พังทุกอย่างเหมือนพังทลายจนไม่รู้เลยว่าควรยึดตรงไหนเป็นหลักให้ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง

“จะได้ไงวะ หมอก็บอกแกปกติดี มันอะไม่ปกติแล้วแกก็ไม่เคยบอกมัน ปิดเรื่องนี้เป็นความลับเพราะกลัวมันจะเสียใจ”

“...”

“สรุปเด็กในท้องเด็กคนนั้นอาจจะไม่ใช่ลูกของไอ้ธิติงี้เหรอ”

รสลินปรายตามองเพื่อนรัก “ไม่แน่ คลอดมาก็รู้”

“หรือบางทีไอ้ธิติมันรู้อยู่แล้ว แค่อยากรับผิดชอบ อยากเป็นลูกเขยประธานบริษัทงี้” หงส์หยกสันนิษฐาน

“อาจจะนะ มีความเป็นไปได้ทั้งนั้น ไม่งั้นจะขอหย่าฉันได้ไง” บางทีหมอหลาย ๆ คนที่รสลินไปตรวจด้วยอาจจะมีอะไรผิดพลาดก็ได้

“เลิกพูดถึงผัวเฮงซวยเถอะ เดี๋ยวเหล้าไม่อร่อย”

“อันนี้จริงที่สุดเลยแก”

หงส์หยกและรสลินนั่งดื่มเหล้ากันสองคน พูดคุยเรื่องงานบ้าง พูดถึงเรื่องเพื่อนคนอื่น ๆ ที่รสลินไม่ได้ติดต่อเพราะเธอทุ่มเวลาให้ครอบครัวตามที่ธิติขอให้เธอทำ ด้วยความรักความเชื่อใจจึงทำตามที่เขาบอกทุกอย่าง ดีที่หงส์หยกบ้านอยู่ใกล้กันจึงไม่ห่างหายจากการติดต่อ

ด้วยความที่รสลินไม่ได้ดื่มบ่อยทำให้เธอคออ่อน ดื่มเยอะเข้าหน่อยก็เมาหลับคาโต๊ะ ไม่พ้นหงส์หยกต้องพยายามปลุกให้เพื่อนสาวลุกไปนอนที่เตียง