บทที่ 2 หายตัวไป

ข่าวการหายตัวไปของน้องข้าวสวยทำให้อธิปหนุ่มใหญ่วัยสามสิบปลายๆรู้สึกเป็นกังวลใจตลอดเวลาตั้งแต่รู้เรื่อง เย็นวันนั้นเขากลับบ้านเร็วกว่าทุกวันเพราะตั้งใจจะมาใช้เวลาอยู่กับลูกสาวตัวน้อย แต่เขากับได้ยินข่าวร้ายว่าหนูน้อยได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ชายหนุ่มให้ลูกน้องออกระดมช่วยกันตามหาแต่ก็ยังไม่พบ สุดท้ายจึงได้มีการว่าจ้างนักสืบเพิ่มเติมก่อนที่จะแจ้งความกับตำรวจ แต่ข้อมูลที่มีให้ตำรวจไม่เพียงพอที่จะตามหาเลยเพราะแกยังเล็กไม่มีที่ที่ชอบไปเพราะแกยังไปไหนเองไม่ได้

“น้องข้าวสวยล่ะครับแม่นม”

“คะ คุณหนูข้าวสวย…”

“ข้าวสวยทำไมครับ”

“คุณหนูข้าวสวยหายตัวไปค่ะ ป้าหาทั่วแล้วหาไม่เจอเลยค่ะ”

“อะไรนะ เกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไงกัน เด็กตัวนิดเดียวทำไมปล่อยให้คาดสายตาล่ะ ไปตามอังวรามาให้ผมเดี๋ยวนี้” ชายถามกลับเสียงเข้ม

“ค่ะๆ”

“ทำไมคุณถึงได้ปล่อยให้เกิดเรื่องแบบนี้ได้ครับ คุณแม่ท่านให้คุณมาดูแลหนูข้าวสวยโดยเฉพาะ” อังวราหน้าเสียที่ถูกตำหนิ

“อังไม่ได้ตั้งใจนะคะคุณอธิป อังเผลอแปบเดียวน้องข้าวสวยก็หายไปแล้ว”

“เป็นเพราะว่าคุณประมาทไงยังไม่รู้ตัวอีกหรอ ถ้าเกิดคุณแม่ท่านทราบจะต้องเป็นเรื่องแน่ๆ” อังวราหน้าเสียยิ่งกว่าเดิมเธอลืมคิดถึงเรื่องคุณท่านไปเสียสนิท

“อังจะตามหาหนูข้าวสวยจนเจอแน่นอนค่ะ”

“ผมจะรอดูล่ะกัน ไม่อย่างนั้นคุณนั่นแหละที่ต้องรับผิดชอบ”

“อังรับปากแล้วอังต้องทำได้แน่นอนค่ะ” หญิงสาวขยับเข้าไปใกล้ลูบแขนของชายหนุ่มเบาๆแต่ว่าเขาขยับออกห่างแล้วเดินออกไปจากบ้านทันที

“ถ้าเกิดความจริงเปิดเผยเราจะทำยังไงดีละคะคุณอัง” สาวใช้ที่เป็นคนของเธอถามกลับด้วยความกลัว

“อธิปเขาจะไม่มีวันเจอยัยเด็กนั่นแน่ฉันมั่นใจ”

“แต่อิฉันก็ยังกลัวอยู่ดีค่ะ”

“แกแค่อยู่เงียบๆไปก็พอนังอิ่ม”

“ก็ได้ค่ะ” อิ่มได้แต่ยอมจำนนรู้สึกผิดแต่ก็กลัวความผิดที่ตนทำลงไปมากกว่า เธอทำได้แค่ทำตามที่อังวราสั่งเท่านั้นเพื่อความอยู่รอด

ผ่านไปหลายวันแล้วยังไม่มีข่าวคราวของลูกสาวเขาเลย เขาพยายามคิดจนปวดหัวว่าลูกสาวตอนนี้กำลังอยู่ที่ไหน อยู่กับใครและกำลังทำอะไรอยู่ หนูน้อยเป็นคนพูดน้อยไม่ค่อยสดใสร่าเริงอยากจะเล่นแค่กับผู้เป็นพ่ออย่างเดียวจนคุณย่าที่เห็นว่าถึงเวลาแล้วที่ลูกชายจะมีสาวคนใหม่มาดูแลหัวใจและดูแลหลานสาวตัวน้อยด้วย ท่านจึงอยากให้ลูกชายหมั้นกับลูกของเพื่อน และคนที่โชคดีคนนั้นคืออังวรา หญิงสาวที่แสนจะเพียบพร้อมทั้งการศึกษาและรูปลักษณ์ภายนอก ปัจจุบันอังวราอายุ 32 ปีแล้วยังไม่ได้แต่งงานลึกๆแล้วเธอไม่ชอบเด็กเอาเสียเลยแต่แกล้งปั้นหน้าว่ารักเด็กจนคุณท่านพึงพอใจที่จะให้มาดูแลหนูข้าวสวยหลานตัวน้อยสุดที่รักของตนแทนเพราะตนเองส่วนใหญ่แล้วใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศกับผู้เป็นสามี

“สวัสดีครับคุณป้า”

“ตาอธิปนี่ยิ่งโตยิ่งหล่อนะเนี่ย นี่หลานของป้าจ้ะชื่ออังวรา”

“อังวราค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะพี่อธิป”

“ครับ”

“อย่าเย็นชากับอังเลยนะคะพี่อธิป อังรู้ว่าเราสองคนยังไม่ได้รักกันแต่อังเชื่อว่าอนาคตมันต้องดีกว่านี้แน่นอน”

“ผมหวังแค่คุณอังดูแลลูกสาวของผมอย่างดีก็พอใจแล้วครับ” ชายหนุ่มทราบเรื่องทุกอย่างจากผู้เป็นแม่แล้ววันนี้เลยทำได้แต่ยอมจำนน เขาไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรกับผู้หญิงตรงหน้าคนนี้เลยสักนิด

“เรื่องนั้นมันเป็นหน้าที่ของอัง อังจะทำให้ดีที่สุดเลยค่ะ”อังวรารู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากที่จะได้ย้ายเข้าไปอยู่บ้านเดียวกับชายหนุ่ม เขาเป็นเสือหนุ่มเก็บตัวแค่ไหนสาวๆในวงการไฮโซต่างรู้ดี และพวกนางต่างอิจฉาอังวราที่ได้มีโอกาสครอบครองหนุ่มหล่อพ่วงด้วยทรัพย์สินมหาศาลใช้ยังไงก็ไม่หมดหรอก เธอจะซื้อเครื่องเพชร เสื้อผ้ากระเป๋าสักกี่ใบก็คงไม่สะเทือนหรอก

“ขอบคุณครับ”

“อังจะย้ายเข้าไปอยู่ด้วยสัปดาห์หน้านะคะ” เธอบอกเขาออกไปน้ำเสียงราบเรียบแต่ความเป็นจริงอยากจะกรี๊ดออกมาดังๆ

“ครับ ผมขอตัวก่อนครับ”

“ที่เหลือก็เป็นหน้าที่ของหลานแล้วนะ”

“ค่ะคุณป้า” อังวราตอบกลับทันทีด้วยความมั่นใจ เธอสวยเซ็กซี่ขนาดนี้ถ้าเขาเป็นผู้ชายก็ต้องหวั่นไหวบ้างนั่นแหละ

“ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปป้าคงช่วยอะไรไม่ได้แล้วนะ” คนเป็นป้าเอ่ยเน้นย้ำ