3

“คุณคินคะ คุณนี่มัน! อื้อ...”

เขาบดจูบแบบไม่ให้เธอตั้งตัว ปองขวัญรัวกำปั้นกับแผ่นหลังของเขาไม่หยุด แต่สุดท้ายก็ต้องอ่อนระทวยด้วยจุมพิตของเขา

“ปากของเธอหวานมาก อย่างอื่นจะหวานด้วยหรือเปล่านะ”

คนพูดไม่พูดเปล่า เขาก้มลงไปงับเต้านมอวบอิ่มของเธอเต็มๆ เธอหวีดร้องผลักใบหน้าของเขาออกห่าง ยามเขากัดหัวนมของเธอเบาๆ

“คุณคิน”

“ตอนนี้มันแข็ง เช้าๆ แบบนี้มันแข็งทุกเช้า ยังไงเธอก็ต้องรับผิดชอบ”

เธออยากจะกรีดร้องแต่เขาบดจูบทาบทับร่างหนาหนักเอาไว้ ก่อนจะสอดแทรกท่อนกายเข้ามาในเรือนร่างที่ยังเจ็บแปลบของเธอ

“อ่ะ!”

เธอหลุดเสียงครางด้วยความเจ็บแปลบ ก่อนจะสะดุ้งอีกรอบยามเขาขยับ ความปวดแปลบมันผสมกับความเสียวซ่านจนยากจะทัดทานไหว

“ร่องแน่นชะมัด อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนเสียจิ้นให้ฉันคนแรก”

เขาพูดทีเล่นทีจริง แต่คนใต้ร่างเม้มปากสะบัดหน้าหนี เขาบีบคางสาวเอาไว้ก่อนจะบดจูบ

“เอาไว้คุยกันหลังจากนี้แล้วกัน”

แค่รู้ว่าเธอเป็นแม่บ้านที่แสนจะเซ็กซี่น่าขย้ำ เขาก็ไม่ปล่อยให้เธอรอดมือไปได้ ยามเมื่อท่อนกายแข็งคึกสอดเสียบเข้าไปในร่องสวาท มันทำให้เขาเสียวซ่านจนแทบจะทานทนไม่ไหว

ภาคินครางเสียงดังคับห้องยามที่สะโพกสอบทำงานเร็วรี่กระแทกกระทั้นเข้าในร่องสวาทถี่ยิบ จนร่างน้อยสั่นคลอนไปตามแรงขับเคลื่อน

เธอครวญครางไม่เป็นภาษาในขณะที่เขาซอยกายเข้าออกในร่องรักไม่ยอมล่าถอย มีแต่จะบุกทะลวงเข้าหาจนร่างเธอแทบจมหายไปกับเตียง

“อ่ะ อ่า...”

“เสียวไหม”

เธอเม้มปากแน่นไม่ตอบคำถามของเขา เวลานี้สมองหมุนคว้างเหมือนลูกข่าง ข้างกายพลิกคว่ำพลิกหงายไปเสียหมด เธอจะทำยังไงดี ในเวลานี้มันเสียวซ่าน แต่จิตใจส่วนลึกก็ต่อต้านว่ามันไม่เหมาะสม ความคิดของเธอตีกันยุ่งเหยิงเหลือเกินในความรู้สึก

“อ่า...”

แล้วเธอก็ได้ยินเขาครางยาวยืดก่อนจะปลดปล่อยในร่องสวาทแบบที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว

“คุณคิน!”

เธออุทานดันหน้าท้องของเขาออกห่าง แต่มันกดทับแน่นหนานี่สิ

“ตกใจอะไรจ๊ะทูนหัว”

“คุณไม่ได้ป้องกัน”

“ไม่เห็นจำเป็นเลย ฉันไม่กลัวติดโรคแน่นอน เธอยังเวอร์จิ้นอยู่”

“รู้ได้ไง”

“โน่นไง”

เขาชี้ไปยังหยดเลือด ตาไวยิ่งกว่าปรอท เธอถอนใจเฮือกใหญ่

“แต่คุณล่ะ ปลอดภัยหรือเปล่า”

“ปลอดภัยครับ ผมบริจาคเลือดทุกสามเดือน บริจาคเกร็ดเลือดด้วย ไม่มีโรคติดต่อแน่นอน”

เธอถอนใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะตาโต

“แต่คุณไม่ป้องกัน”

“อือ...” เขาครางยาวเหมือนไม่ทุกข์ร้อน

“ฉันอาจท้องได้นะ”

“ฉันเข้าใจว่าผู้หญิงอยากจับผู้ชายต้องพูดแบบนี้ออกมา เพราะทุกคนต้องอยากท้อง”

เหลือเชื่อ!

เธอกรอกตาไปมา

“แต่ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ แม่ฉันอยากอุ้มหลาน ถ้าเธอคลอด ยังไงก็มีคนคอยเลี้ยงลูกรออยู่แล้ว”

“นี่คุณ!”

เธอโมโหเขาจริงๆ คนบ้าอะไร พูดได้หน้ามึน กวนโมโหที่สุด

“อย่าโมโหไปเลย เดี๋ยวหน้าแก่หน้าเหี่ยว”

“คุณนี่มัน โอ๊ย!”

เธอลุกหนีดึงผ้าห่มมาคลุมกาย แต่ต้องร้องเสียงหลงเพราะเจ็บร่องสวาทจากที่โดนเขากระแทกเมื่อครู่

คนนิ่วหน้าเม้มปากอย่างขัดใจ อยากจะบ้าตาย ซวยอะไรมาเจอผู้ชายแบบภาคิน เพื่อนของเธอไม่เห็นเล่าให้ฟังว่าญาติผู้พี่ของตัวเองนิสัยกวนบาทาเสียขนาดนี้

“ผมนี่มัน... อะไรครับ”

“กวนโมโหที่สุด”

“เอาล่ะ ยังไงก็เสียตัวไปแล้ว ฉันเองยังไม่ถือสาหาความที่เธอลวนลามฉันเมื่อคืนนี้เลย”

“คิดได้นะ ฉันนี่นะจะไปลวนลามคุณ”

“ไม่รู้ล่ะ ฉันเสียตัวไปแล้ว”

เขาเอาหมอนข้างมาหนีบเข้าที่กลางกายก่อนจะกลิ้งไปกลิ้งมาเหมือนอย่างกับว่าเธอปล้ำเขาแล้วจะไม่รับผิดชอบ

ดูทำท่าเข้า!

พิลึกคน อีตาเจ้านายของเธอนี่ เธอเหนื่อยที่จะทะเลาะกับเขา

“ห้ามลาออกนะ” เขาพูดดักคอ

“ฉันไม่ลาออกง่ายๆ หรอก ฉันมาหางานทำ”

เธอปดคำโต จริงๆ เธอต้องมาสืบเรื่องพี่สาว จะหนีไปตอนนี้ไม่ได้ แล้วอีกอย่างก็เสียตัวไปแล้ว จะเอาเรื่องเสียตัวมาเป็นข้ออ้างหนีไป เธอก็ไม่รู้ว่าตกลงพี่สาวโดนใครฆาตกรรมตายกันแน่