สืบสวาท

ปองขวัญมองบรรยากาศของคอนโดฯ หรูแล้วถอนใจ เธอมาสมัครเป็นแม่บ้านของภาคิน เจ้าของห้องนี้เป็นญาติผู้พี่ของเพื่อนที่เธอสนิท ที่เธอต้องมาทำงานที่นี่เพราะต้องการมาสืบเรื่องราวการตายของพี่สาวเพียงคนเดียว

ทางเจ้าหน้าที่ตำรวจแจ้งให้เธอทราบว่าพี่สาวของเธอกระโดดตึกตาย เธอจึงต้องมาสืบหาความจริงด้วยตัวเอง

เธอกับพี่สาวเป็นเด็กกำพร้า อยู่กับยายมาโดยตลอด พี่สาวของเธอเป็นคนเก่ง พอเรียนจบก็ทำงานในกรุงเทพฯ จนกระทั่งเธอได้รับข่าวว่าพี่สาวเสียชีวิตกะทันหัน

ตำรวจสรุปว่าพี่สาวของเธอฆ่าตัวตาย แต่เธอไม่เชื่อ มันต้องมีอะไรมากกว่านั้น เธอจึงเดินทางมาที่นี่ พี่สาวเล่าให้ฟังว่ามีแฟนหนุ่มที่คบหากัน อาศัยอยู่คอนโดเดียวกัน แต่เธอไม่ได้รู้จักผู้ชายคนนั้นรู้แค่ชื่อของเขา จากที่พี่สาวเคยเล่าให้ฟังเท่านั้น

เธอปรึกษาเรื่องนี้กับเพื่อนสนิท นิรมลจึงช่วยเหลือพาเธอมาฝากฝังให้เป็นแม่บ้านของลูกพี่ลูกน้องที่มีคอนโดอยู่ที่นี่

นิรมลบอกว่าภาคินจะไม่อยู่ห้อง เธอจึงไม่เกร็งมากนักในการอาศัยอยู่ที่นี่ ถือว่ามาช่วยเขาทำความสะอาดห้องพัก เหมือนเธอมาอาศัยอยู่ชั่วคราวนั่นเอง

โดยที่เธอไม่ต้องอึดอัดใจกับการที่ต้องอยู่กับเจ้าของห้องซึ่งเป็นผู้ชาย เนื่องจากเพื่อนรับปากว่าภาคินไม่อยู่ห้องแน่นอน ไม่ต้องเป็นกังวล

เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นทำให้เธอมองลอดช่องประตูออกไปดู ปรากฏว่าเป็นเจ้านายของเธอเอง

เธอตกใจไม่น้อยที่เขามาตอนมืดๆ ค่ำๆ แบบนี้ กำลังนึกแปลกใจว่าเขาไม่มีคีย์การ์ดหรืออย่างไรกัน ถึงมาเคาะประตูห้อง เธอรู้จักเขาผ่านรูปถ่ายที่เพื่อนให้ดู

พอเปิดประตูออกไปปรากฎว่าเจ้าของห้องโผเข้ามากอดเธอแน่น

เธอทำท่าจะกรีดร้องหากไม่ได้กลิ่นแอลกอฮอล์ที่ลอยมาปะทะจมูก มันฉุนกึก แสดงว่าเขาเมามาก เธอนับถือเขาจริงๆ ที่เมาขนาดนี้ยังลากสังขารขึ้นมาบนห้องได้

ปองขวัญพาเขาไปที่เตียง เขาทิ้งตัวลงนอนแผ่หรา ครางเบาๆ พูดไม่เป็นภาษา

“บ้าจริง!”

เธอบ่นอุบก่อนจะไปหากะละมังกับผ้าขนหนูผืนเล็กมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้คนเมา

เช็ดไปเช็ดมา ต้องกรีดร้องเสียงหลงเมื่อเขาดึงเธอลงไปนอนทาบทับบนเตียงนอนกว้าง

“ปล่อยนะคะคุณคิน”

เขาไม่ตอบว่ากระไรแต่ซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่นของเธอ กดร่างนาบเธอเอาไว้ไม่ให้ดิ้นหนีไปไหนได้

“อื้อ... ปล่อยนะคะ”

เธอเบี่ยงหลบแต่เขากดริมฝีปากลงมาจุมพิตหนักหน่วง เธอดิ้นหนีจนเหนื่อย

ทำไมคนเมาแรงเยอะขนาดนี้นะ!

คนเมาไม่พูดไม่จาเอาแต่บดจูบถอดทึ้งเสื้อผ้าของเธอจนปลิวกระจายไปรอบเตียง ถ้าขืนยังเป็นแบบนี้เธอต้องเสียท่าเขาแน่ๆ ในระหว่างที่คิด มันเร็วมากจริงๆ ที่เขาดึงอาภรณ์ท่อนล่างของเธอออกไปได้สำเร็จ

ปองขวัญใจหายวาบ เธอดิ้นหนีไม่รอดเพราะโดนกดมือเอาไว้ ทำท่าจะกรีดร้องเขาก็บดจูบลงมาทาบทับริมฝีปากอิ่มสวยแนบแน่น ดูเหมือนริมฝีปากที่อัดแน่นไปด้วยแอลกอฮอล์ของเขาจะทำให้เธอมึนงงอย่างที่สุด คนไม่เคยแตะต้องน้ำเมาเลยแม้แต่ชนิดเดียว ทำเอาหัวหมุนคว้าง

“อ๊า... อย่านะคะ”

ดูเหมือนมือหนาที่ขยำเต้านมของเธอจะหนักหน่วงไม่ปรานี

เขาก้มลงงับดูดรุนแรงจนต้องสะดุ้ง อยากตะกายร่างหนีแต่นั่นเป็นเพียงความคิด ใครว่าคนเมาไม่มีแรงกันเล่า แรงเยอะยิ่งกว่าอะไร

ขณะนี้เขาแทรกกายเข้ามาตรงหว่างขาของเธอ ท่วงท่าชวนหวาดเสียวนั้นทำให้เธอแทบร้องไห้ แต่ในเวลานี้มันต้องคิดหาทางเอาตัวรอด ซึ่งยากเย็นแสนเข็ญเมื่อยามที่เขาก้มลงบดจูบไปทั่ว

เธอใช้มือดันใบหน้าของเขาออกห่าง เขาทำเสียงขัดใจเล็กน้อย กดมือนาบไปกับพื้นเตียง

คนเมาพูดอะไรไม่รู้เรื่อง แต่น้ำเสียงเหมือนขัดใจยามที่เธอขัดขืน

ปองขวัญใจหายวาบอีกครั้ง ยามท่อนกายของเขาเสียดสีอยู่กับร่องสวาท

เดี๋ยวก่อนนะ!

อีตาเจ้านายของเธอถอดกางเกงตอนไหนกัน!

มันไม่ใช่แน่ๆ มันต้องไม่ใช่อย่างนี้ ปองขวัญตะกายร่างหนีเฮือกสุดท้าย แต่ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะสายเกินไปเมื่อเขาเลื่อนมือลงไปตรงกลางกาย ใช้ท่อนลำเสียดสีกับร่องสวาทหยาดเยิ้ม

มันต้องใช้คำว่าเผลอสยิว เพราะเธอรู้สึกแบบนั้นจริงๆ เขากระแทกเข้ามาตอนเธอเผลอ จนเกือบมิดดุ้น

ปองขวัญจุกเล็กน้อย เธอขยับส่ายหนีแต่เหมือนเป็นการขยับส่ายรับการสอดแทรกที่เข้ามาอีกเรื่อยๆ