ตอนที่ 1

ตอนที่ 1

หลังจากนอนคร่ำครวญอยู่นาน พลันเธอก็คิดแผนประหลาดขึ้นมาได้เมื่อนึกถึงเพื่อนรักสมัยเรียน ด้านคนที่เพื่อนสาวกำลังคิดถึงอยู่ก็เกิดอาการจามไม่หยุดขณะเดินเลือกซื้อของในห้างหรูกลางเมือง ไม่นานนักเสียงเพลงเรียกเข้าสุดโปรดก็ดังขึ้น สาวสวยลุคเฉิ่มขยับแว่นสายตาแล้วก้มมองเบอร์ที่โชว์หน้าจอนั่น

“ยายต้าร์ มีอะไรอีกล่ะ กวนจริงคนกำลังเดินเล่นเพลินๆ ” ปริมส่งเสียงพึมพำแล้วกดรับสายของเพื่อนรักและทันทีที่รับ โทรศัพท์ก็แทบจะหลุดมือเสียให้ได้เมื่อเจอเสียงของเพื่อนรักร้องห่มร้องไห้ ในขณะที่เพื่อนสาวก็ต้องจัดฉากเพื่อที่จะให้เพื่อนช่วยทำงานนี้ให้สำเร็จ

“ยายต้าร์ แกหยุดร้องไห้ก่อนได้ไหม แล้วมีอะไรก็ค่อยๆ พูดมา” หลังจากฟังเพื่อนสาวพร่ำพรรณนาที่รู้เรื่องบ้างไม่รู้บ้างสาวแสนเฉิ่มก็รีบร้องห้าม พลางเดินไปหามุมนั่งเพื่อคุยให้สะดวกขึ้น เมื่อเผลอเสียงดังทำให้คนบริเวณนั้นมองมาที่เธอเป็นจุดเดียว

“ถ้าแกฟังฉันแล้ว แกก็ต้องช่วยฉันให้ได้ด้วยนะยายปริม ไม่งั้นฉันจะไปผูกคอตายเดี๋ยวนี้แหละ” คนที่คิดแผนประชดชีวิตได้ก็พูดดักคอและแอบขู่บังคับเพื่อนรักไปด้วย เพราะไม่งั้นเธอคงต้องตายแน่ๆ แค่คิดสภาพตัวเองว่าต้องอยู่ร่วมห้องกับอาตี๋ปราโมทย์ในคืนเข้าหอ ลลิตาก็นึกอยากกัดลิ้นตัวเองตายเสียให้ได้

“นี่มันเรื่องอะไรกัน แกถึงจะลาตายแบบนี้ ยายต้าร์” ปริมถามด้วยความสงสัย เพราะปกติเพื่อนสาวของเธอไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อน พลันให้นึกถึงเรื่องที่เพื่อนถูกบังคับให้หาคู่มาแต่งงานและต้องรีบมีทายาทให้กับเจ้าสัวทรงชัย

“ยายต้าร์ นี่อย่าบอกนะว่าแกถูกเจ้าสัวบังคับให้แต่งงาน”

“ก็ใช่น่ะสิ แล้วแกรู้ไหม คุณป๊าจะให้ฉันแต่งงานกับอาตี๋ปราโมทย์นั่นแหละ”

“อี๊! นั่นไม่ใช่สเปกแกไม่ใช่เหรอ” ปริมพลางทำเสียงยี้ เพราะเคยถูกลากให้ไปร่วมรับประทานอาหารมาเมื่อหลายเดือนก่อน แค่เธอเห็นรูปร่างอ้วนกลม พุงยื่น ของคุณปราโมทย์ที่เธอก็ไม่ชอบผู้ชายสไตล์นี้เช่นกันก็ทำให้นึกสงสารเพื่อนรักเป็นที่สุด

“ของมันแน่อยู่แล้ว สามีในอนาคตของฉันต้องหล่อล่ำ กล้ามโตๆ หุ่นงี้นะต้องมีซิกแพ็กเป็นลอนแข็งปึก ชวนให้สยิว หน้าโหดแต่หล่อ ดูดีย่ะ ไม่ใช่ อ้วนลงพุงแบบคุณปราโมทย์” เสียงแหลมปรี๊ดของคุณหนูต้าร์สวนกลับแทบจะทันที ทำเอาเพื่อนสาวอดขำไม่ได้ ก็เพราะเธอและเพื่อนตั้งสเปกไว้แบบนี้น่ะสิ จนป่านนี้ถึงได้ครองตัวเป็นโสดในเมื่อผู้ชายแบบนั้นมักจะมีแฟนอยู่แล้ว แถมยังไม่รู้ว่ายังจะมีหลงเหลือให้เธอและเพื่อนได้ไขว่คว้าหามาเป็นแฟนหรือไม่

“แต่ฉันว่าแกก็ลองเปลี่ยนสเปกดูบ้างสิ เพราะไหนๆ แกก็ต้องแต่งงานกับคุณปราโมทย์อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ถูกเจ้าสัวบีบบังคับแบบนี้คงหนีไม่พ้นแน่” ปริมบอกอย่างทีเล่นทีจริงเพราะก็จนปัญญาเหมือนกันแหละว่าจะช่วยได้ยังไง ซึ่งใครๆ ก็รู้ว่าหากเจ้าสัวทรงชัยพูดออกมาก็ต้องเป็นไปตามที่ท่านเจ้าสัวต้องการ แถมเธอเองก็ถูกพี่ชายสุดหล่อคอยแต่กระแนะกระแหนเรื่องแฟนอยู่เหมือนกัน แต่ทว่าเธอก็อ้างกับพี่ชายได้เสมอ เพราะพี่ชายเธอก็ไม่ยังแต่งงานเหมือนกัน

“หยุดเลยนะยายปริม ตกลงแกจะช่วยฉันไหม หรือจะมาซ้ำเติมฉัน” ลลิตาต่อว่าด้วยเสียงกระเง้ากระงอด พลางทำเสียงฮึดฮัดใส่ตามมาอีกยก

“ก็ได้ๆ ก็บอกมาว่าจะให้ช่วยยังไง รับรองฉันช่วยแกแน่ เพราะฉันก็ไม่อยากไปงานแต่งหมูเหมือนกัน”

“ยายปริม!”