ตอนที่ 11 ค่ำคืนวาบหวิว1 (1)

ซ่งเว่ยเหลียงเดินออกจากห้อง มองไปรอบๆ ในลานเรือนเงียบสงัด ศีรษะเขาหนักอึ้ง ในกายยังมีไอร้อนอยู่สายหนึ่ง เขาจึงมั่นใจว่าถูกวางยางปลุกกำหนัดแน่

“คุณชาย” เสียงหนึ่งเบาและใกล้มาก

ซ่งเว่ยเหลียงหันไปทางระเบียงทางเดินด้านซ้ายมือ “เหตุใดเจ้าอยู่ที่นี่?” เขาเห็นเสี่ยวเส้าเดินตรงเข้ามา

“เห็นพวกคุณชายยังไม่กลับ ข้าเลยตามมาดู”

“ใต้เท้าเชียงกับสี่อี้อยู่ไหน?” เขาเอ่ยถามขณะดึงสาบเสื้อให้ชิดกันและผูกผ้าคาดเอวใหม่

“พวกเขา... เหมือน” เสี่ยวเส้าอ้ำอึ้งและไม่พูดต่อเพราะคิดว่าซ่งเว่ยเหลียงคงจะเดาออก

“รู้แล้ว ไปตามพวกนั้นกลับ นางแพศยาที่อยู่กับพวกข้าพาไปด้วย เก็บกวาดให้เรียบร้อย อย่าให้เหลือร่องรอย”

“ขอรับ” เสี่ยวเส้ารับคำและแยกจากไปในความมืดสลัว

ซ่งเว่ยเหลียงมองกลับเข้าไปในห้องที่ตกแต่งไว้อย่างหรูหราแต่ก็เน้นที่การสร้างความกระสันเพราะภาพวาดพู่กันล้วนมีแต่ภาพชายหญิงสมสู่ ทั้งโต๊ะเตียงตู้ ล้วนแกะสลักภาพพวกนั้นทั้งสิ้น เขาเตะประตูครั้งหนึ่งแล้วทะยานกายหายไปในความมืดอีกคน

เมื่อถึงเรือนรับรอง เขาตรงเข้าห้องหนึ่ง ในห้องนั้นยังจุดเทียนทิ้งไว้ที่มุมห้องหนึ่งเล่ม ฝีเท้าซวนเซเล็กน้อย แต่ก็ยังตรงไปที่เตียงนอน แหวกม่านโปร่งสีเขียวใบบัวออก เห็นร่างเล็กนอนตะแคงหันหลังให้ เขาคว้าไหล่เล็กให้หันกลับมาพร้อมกระชากเสื้อผ้าตัวเองจนหมดแล้วก้าวขึ้นเตียง

อิ๋นจื่อสะดุ้งตกใจและลุกขึ้นนั่งฉับพลัน เมื่อเห็นว่าเป็นซ่งเว่ยเหลียงก็ผ่อนลมหายใจยาว “คุณชาย ท่านเพิ่ง... อุ๊บ” ยังไม่ทันพูดให้จบกลับถูกซ่งเว่ยเหลียงประกบปิดปากด้วยจุมพิตเร่าร้อนบดเคล้าหนักหน่วงรุนแรง สองมือขยำนวดคลึงสองเต้าขนาดกำลังดีด้วยแรงไม่เบานัก ร่างกายท่อนล่างขยับบดเบียดร่างบางไปพร้อมกับดันให้นางนอนลงไปเช่นเดิม เสียงหายใจเขากระชั้นถี่ขึ้น

กลิ่นสุราในปากและที่ตัวเขา มอมเมาอิ๋นจื่อจนวิงเวียนไปหมด ในปากเขามีรสหวานแปลกประหลาด ผิวกายร้อนลวกมือ หากแสงในห้องสว่างกว่านี้สักหน่อย นางคงเห็นว่าผิวกายเขาแดงเถือก ไม่รู้เพราะสุราแรงที่ดื่มไปหรือยาปลุกกำหนัดที่ยังออกฤทธิ์ไม่คลาย

สองมือใหญ่ช่วยกันดึงทึ้งชุดนอนอิ๋นจื่อ ท่าทางใจร้อนของเขานางไม่แปลกใจสักนิดเพราะเขาก็เป็นอย่างนี้ประจำ บางครั้งยังไม่ถอดเสื้อผ้าเขาก็แทรกเข้ามาทำเรื่องสุขสมได้ อิ๋นจื่อวางมือที่ต้นแขนแกร่งมีลอนเนื้อนูนสวยงาม รับรู้ได้ถึงความร้อนจัด นางเลยเลื่อนมือเล็กขึ้นไปถึงไหล่ ต้นคอ ร่างกายเขาร้อนสม่ำเสมอทุกส่วน

ริมฝีปากหยักสวยค่อนข้างบางยังคงบดเคล้าตวัดลิ้นแทรกลึกในโพรงปากหอมหวาน เกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเรียวเล็กที่พยายามตอบสนองเขาอย่างเช่นทุกครั้ง

มือหนึ่งเลื่อนลงไปด้านล่าง แตะหมับเข้ากับเนินเนื้อที่มีต้นหญ้าเล็กๆ สั้นๆ ประปราย ลูบไล้เนื้อนวลเนียนและกดปลายนิ้วต่ำลงไปถึงติ่งเล็กที่เริ่มบวมเป่งรับสัมผัสวาบหวาม ปลายนิ้วทั้งสองกดบดขยี้อยู่ตรงนั้นเพียงไม่นานก็ใจร้อนเลื่อนลงต่ำไปหาดอกไม้แดงฉ่ำที่เพิ่งจะเริ่มแฉะเล็กน้อย

ซ่งเว่ยเหลียงถอนริมฝีปากออกจากปากอิ่มที่เริ่มบวมเจ่อ แตะจูบ ดูดเลีย ทั้งยังขบกัดตั้งแต่ติ่งหู ลำคอระหง ไหล่เล็ก วกกลับมาที่กระดูกไหปลาร้าที่นูนเด่นขึ้นมาแลดูยั่วยวนนัก เขาลงแรงฟันจนนางร้องครางด้วยความเจ็บ เขาจึงยกซี่ฟันขึ้นตามด้วยลิ้นที่ไล้เลียปลอบขวัญจนเปียกชื้นและทิ้งรอยแดงไว้ หมดความสนใจมันไปแค่นั้นแล้วเลื่อนใบหน้าต่ำลงไป จูบเม้มไปด้วยระหว่างทางผ่าน เนินอวบอิ่ม ข้างเนิน วกลงมาที่ใต้ราวนมและกลับขึ้นไปหาปลายยอดชูชันสีชมพูระเรื่อเม็ดเล็กที่เห็นแล้วต้องเอ็นดูมันมากเป็นพิเศษ

อิ๋นจื่อครางเสียงแผ่ว รู้สึกถึงลมหายใจร้อนและริมฝีปากกับลิ้นที่ไล้เลียเกือบจะทั่วทุกที่ นางเผลอแอ่นอกขึ้นให้เขาครอบปากดูดดึงปลายยอดเล็กเข้าไปในความอุ่นชื้น กายสั่นสยิวเมื่อปลายลิ้นเริ่มขยับปาดเลียวนรอบปานเล็กสีชมพูแผ่วเบาและเปลี่ยนมาตวัดเลียรัวเร็ว

“อา คุณชาย” เสียงนี้บ่งบอกได้ว่านางเสียวซ่านอย่างที่สุด

ซ่งเว่ยเหลียงปรนนิบัติด้วยลิ้นให้อย่างเท่าเทียมกันทั้งสองข้าง บัดนี้ยอดอกกลายเป็นสีแดงก่ำ เม็ดเล็กๆ ถูกดูดดึงขบกัดจนแทบจะขาดติดปากเขาไปแล้ว เขาเลยเปลี่ยนเป้าหมาย จูบต่ำลงไปเรื่อยๆ ผ่านหน้าท้อง แวะทักทายสะดือเล็ก ต่ำลงไปแนบหูที่ท้องน้อยก่อนจะขยับสองมือจับขาเรียวขาวผ่องถ่างออก ฝังจมูกลงบนเนินนวลเนียน แลบลิ้นเลียผืนหญ้าประปรายเล่นจนมันเปียก

เสียงหัวเราะดังออกมาจากลำคอแกร่ง ลมหายใจร้อนเป่ารดต่ำลงไป ลิ้นร้ายกาจตวัดเลียติ่งกระสันครั้งหนึ่ง มันบวมเป่งแต่ก็ยังหลบซ่อนอยู่ในบุปผาเร้นลับ เขาจึงใช้สองมือแหวกกลีบเล็กๆ เพื่อเชยชมติ่งเกสรกระสัน แม้จะมองเห็นไม่ชัดนัก แต่ก็ยังสัมผัสได้ด้วยนิ้วและลิ้นเปียกชื้น กลิ่นสาบสาวหอมถูกใจเขา จมูกกดต่ำลงไปยังติ่งเล็ก ถูไถจมูกโด่งเป็นสันหยอกเย้ามัน ตามด้วยลิ้นร้อนชื้นกดขยี้รัวเร็วจนอิ๋นจื่อดิ้นพล่านขึ้นมาทันใด สองขาหนีบเข้าหากันแต่ติดที่เขาจับพวกมันกดแนบลงบนที่นอน สะโพกสวยจึงกระดกขึ้นสูงทำให้เนินเนื้อสวาทเด่นตาอยู่ในความมืดสลัว