บทที่ 4 รับมือยาก

สนามบินสุวรรณภูมิ

การปรากฏตัวของเจ้าชายในคราบนักธุรกิจหนุ่ม ทำเอาสาวๆตกตะลึงกับความหล่อที่ใครๆ ต่างให้ความสนใจ เพราะว่าไม่ใครที่ไม่รู้จักเจ้าชายดูไบถึงแม้จะไม่ชอบให้ใครรู้ว่าเป็นเจ้าชาย แต่มันปิดไม่ได้เลยเพราะการเปิดตัวบริษัทที่ยิ่งใหญ่ที่กำลังขยายในไทยและต่างประเทศเป็นข่าวใหญ่ เพราะมีนักธุรกิจสาวอัยการเป็นหุ่นส่วนในการบริหารการว่าความระหว่างประเทศ ทูตเชื่อมไมตรีของทุกประเทศไม่น่าเชื่อว่าเด็กสาวธรรมดา แต่มีคนสนับสนุนการงานแบบไม่ธรรมดาทำให้เป็นที่จับตามองของนักธุรกิจเมื่อเพล์บอยอย่างเจ้าชาย ยอมร่วมทุนเป็นคนอยู่เบื้องหลังคอยช่วยงานบริหารจัดการ เรื่องว่าความระหว่างประเทศเป็นธุรกิจใหม่ที่มาแรง และได้รับคำชื่นชมมากที่สุดว่าบริหารงานได้ดี และทุกคนในบริษัทเป็นกันเอง ยิ่งมีเจ้าชายดูแลอยู่ด้วยยิ่งดัง และวันนี้ทำให้สนามบินวันนี้วุ้นวายสุดๆก็ว่าได้

" วันนี้ทุกคนเหนื่อยหน่อยนะ เพราะเราต้องรับมือกับนักข่าว และบรรดาสาวๆที่มารอรับเจ้านายคนใหม่แทน ท่านชีคคนก่อนฝากด้วยนะ มานาขอไปเช็คความเรียบร้อยที่อื่นต่อนะ"

"เจ้านายเองก็ต้องเตรียมตัวพบหุ่นส่วนคนใหม่นะครับ ให้พวกเราตรวจเช็คเองเพราะเราต้องไปอีกหลายที่ ระหว่างรอเป็นอะไรขึ้นมาท่านชีคเอาพวกเราตายแน่ครับ ให้พวกเราทำเองไปเตรียมตัวรับองค์ชายเถอะทางนี้พวกเราจัดการเองนะ"

"ก็ได้ ไม่ใช่เพราะเหนื่อยนะ แต่ไม่อยากให้ทุกคนโดนท่านพ่อว่า เพราะเวลาท่านโกรธมาใครก็เอาไม่อยู่ด้วย ยอมทำตามที่ท่านสั่งดีที่สุดคะ ไม่ดื้อก็ได้ ทุกคนจะได้สบายใจ "

"ดีที่สุด เพราะท่านฝากพวกเราให้คอยช่วยดูแล ว่าที่ลูกสาวท่านอย่างดีห้ามใครมาขายขนมจีบ ไม่อย่างนั้นพวกเราตกงานโดนทำโทษอีก ใครจะไม่กลัวกันละ เพราะทำโทษคือโดนไปถึงทุกคนในบ้าน เป็นใครก็กลัวมีแต่มานาที่ไม่กลัว เพราท่านเชื่อฟังมานามากกว่าเชื่อคณะกรรมการเสียอีก"

"ไม่ขนาดนั้นหรอกคะ มานาไม่ใช่ลูกสะใภ้ท่านหรอก จะมีเจ้าชายคนไหนรักคนที่ไม่ได้เรื่องอย่างมานากันคะ พวกพี่ๆก็เชื่อที่ท่านพูด ว่าจะให้ลูกชายมาเป็นแฟนมานานี้นะ แค่ฝันยังดีกว่ามันไม่มีทางเป็นจริงหรอกคะ "

"พวกเราไม่รู้หรอก คนที่รู้คือมานากับเจ้าชายต่างหากหละ"

"ใช่ไม่ต้องอธิบายไปพักเดียวเจ้าชายใกล้จะมาถึงแล้ว ดูสิหมดสวยแล้วทำไมไม่แต่งตัวให้สวยๆกว่านี้ หมดกันน้องเราแล้วจะขายออกไหมในสภาพแบบนี้ ไปพักแต่งตัวให้ดีๆ "

"ไม่ต้องหรอกคะ มานาชอบแบบนี้สวยไม่สวยไม่เป็นไร แค่ได่ทำงานได้เห็นทุกคนได้รับความยุติธรรม และทำให้ทุกคนสนุกกับการทำงานก็พอแล้ว ส่วนอย่างอื่นแค่องค์ประกอบที่ทำให้เราดูดีเท่านั้นคะ"

"จ้าแม่ชีของพวกเรา พี่ว่ามานาไปยื่นรอรับเสด็จเถอะใกล้ถึงเวลาแล้ว เป็นแม่งานต้องไปรับหน้าแทนพวกเรา เพราะพวกเราแพ้คนหล่อและไม่เก่งภาษาด้วย ถึงจะรู้ว่าเจ้าชายพูดได้หลายภาษาร่วมทั้งภาษาไทยด้วยก็เถอะ ไม่กล้าเข้าใกล้ กลัวหัวใจวายเพราะความหล่อนะ"

"แล้วไม่ห่วงมานาว่าจะหัวใจวายบ้างไงคะ ให้รับหน้าคนเดียวแบบนี้"

"ก็เป็นคำสั่งเจ้านายคนใหม่ ที่สั่งให้มานารอรับคนเดียว นอกนั้นไม่ต้องการใครจะกล้าขัดใจเจ้าชายกัน มีหวังตกงานกันพอดีนะ"

"นี้จะให้มานารับมือกับเจ้าชายคนเดียว ไม่มีใครช่วยมานาเลยเหร่อ"

"ไม่บังอาจจ้า มานาคือคนเดียวที่กล้าต่อกล่อนกับบรรดาเจ้าชาย เพราะทุกรายเชื่อฟังมานา แต่คนนี้พี่ไม่รู้ว่ามานาจะต้องรับมือกับเรื่องอะไรบ้าง แต่พวกพี่จะคอยช่วยเชียร์ห่างๆนะไปได้แล้ว"

"คะ ยอมแพ้ไปก็ได้ ต่อไปคงมีเรื่องให้ปวดหัวทุกวันแน่เลย ชีวิตคงไม่จืดชืดอีกต่อไป รู้สึกว่ามันต้องวุ้นวายมากกว่าเดิมแน่นอนชีวิตนี้"

"พวกพี่ก็คิดเหมือนกัน คงต้องเตรียมรับมือกับงานใหญ่อีกแน่นอน"

หลังจากที่แยกย้ายกันทำหน้าที่เรียบร้อยแล้ว เพื่อรอรับเจ้าชายวันนี้เป็นครั้งแรกที่รู้จักชื่อเสียงของเขาจริงๆ และพบหน้ากันอีกครั้งอย่างเป็นทางการ ตื่นเต้นสุดๆ อีกอย่างอยากเอาสิ่งที่อยู่ในคอคืนเขาด้วย ไม่รู้ว่าเขาจะว่ายังไง ถ้าเราจะคืนให้เขา เราจะพูดทักเขาว่าอะไรดี เพราะมั่วแต่เหม่อไม่ได้รู้อะไรเลยว่าตอนนี้คนที่คิดถึง กำลังมายื่นอยู่ต่อหน้าเงียบๆ เพราะ เขาสั่งไว้ว่าไม่ต้องประกาศ และไม่ต้องส่งเสียงดังมันรบกวนคนอื่น ไม่ดีเดียวมานาจะเดือดร้อนซึ่งทุกคนก็พร้อมใจทำตามคำสั่งนายคนใหม่ ตอนนี้ทุกคน กลับไปเตรียมงานรอที่บริษัทเหลือเพียงเขากับเธอเวลาที่เธอคิดอะไรมักลืมมองดูรอบๆข้าง จนทำให้เขาต้องโมโห ที่เธอเป็นคนที่น่าเป็นห่วงมากจริงๆ หากไม่ใช่เขาแต่เป็นชายอื่นไม่ใช่โดนอุ้มไปทำมิดีมิร้ายนานแล้ว