บทที่ 3 รักแรกในฝัน

"เราจำได้ เพราะเราไม่ได้เหมา แต่เราเบื่อเลยโวยวายเท่านั้น ใครจะลืมวันนั้นได้ เรายอมทำตามที่นางบอกและยังได้กอดนางทั้งคืน เพราะเราเพ้อว่านางเป็นแม่ของเรา ซึ่งนางก็ไม่โวยวายตอนที่เรากอดนาง แถมนางยังปลอบใจเรา บอกว่าจะอยู่จนกว่าเราจะหลับ ทำให้เราไม่มีวันลืมว่า ยังมีคนที่ทำเพื่อเราทั้งๆที่ไม่รู้จักกันเลย ตัวนางนุ่มอบอุ่นจนเราติดนิสัยเวลานอนต้องมีสตรีข้างกายจนทุกวันนี้ พอเช้านางก็เตรียมอาหารและเรียกเราทานมันเหมือนภาพภรรยาที่ตื่นมาทำทุกอย่างรอสามีตื่นมากิน เราชอบทุกอย่างที่นางทำมันอบอุ่นไม่มีขายที่ไหน ดังนั้นเราจะไปทำให้นางจำให้ได้ว่านางเอาอะไรไปจากเรา นางต้องรับผิดชอบชีวิตหัวใจของเราตลอดชีวิตนาง"

"ดีมากไอ้ลูกชาย พ่อไม่เสียใจที่อุตส่าห์เตรียมงานทุกอย่างเพื่อเจ้ากับนาง เพราะพ่อพบนางตอนที่มีประชุมสภาอัยการ นางมาในนามตัวแทนเพื่อช่วยเป็นทูตในการเจรจา เพราะนางทำได้หลายตำแหน่ง และเชี่ยวชาญภาษาเรามาก เลยทำให้พ่อเห็นล็อคเก็ตที่พ่อเคยให้แม่เจ้า อยู่ที่คอนางพ่อเลย ชวนนางมากินข้าวและคุยงานเลยได้ถามว่าใครให้ล็อคเก็ตนั้น เพราะพ่อรู้จักนิสัยเจ้าดีลูกรัก ว่าเจ้าจะไม่ยกของที่เป็นหัวใจของแม่เจ้าให้กับใครง่ายๆหากเจ้าไม่รักนางนั้นทำให้พ่อพานางมาร่วมงานด้วย และนางก็ทำงานเก่งช่วยงานทุกคน เป็นที่รักของบรรดาหนุ่มๆ แต่พอพ่อบอกว่าห้ามใครมาจีบนาง ทำให้ทุกคนเข้าใจนางผิด ว่านางเป็นอะไรกับพ่อทำให้พ่อรู้สึกผิด เลยคิดเปิดบริษัทใหม่เพื่อปกป้องนางจากทุกคน แต่นางไม่เคยรู้อะไรเลยว่าตัวเองสำคัญขนาดไหน ทุกคนในบริษัทรู้กันหมด มีแต่นางที่ยังไม่รู้ แต่พ่อดีใจที่ลูกจะไปช่วยปกป้องนางแทนพ่อ เพราะไม่มีใครเหมาะที่จะปกป้องนางแทนพ่อ เหมือนเจ้า หรือจะให้พี่ชายเจ้าหรือน้องชายหรือเมเนสปกป้องนางแทนพ่อ เจ้าว่าใครเหมาะสม"

"ผมคนเดียวเท่านั้นเหมาะสม นอกนั้นอย่าหวังไม่อย่างนั้นอย่าว่าผมโหด ทำร้ายพวกเขา จริงไหมเมเนสว่าไง"

"พะย่ะค่ะ หม่อมฉันขอไปตรวจสอบความเรียบร้อยก่อนบิน ฝ่าบาทก็ทรงเตียมตัวด้วย อีกหนึ่งชั่วโมง เราจะบินเพราะฝ่าบาทบอกว่าทันที่ แต่หม่อมฉันพร้อมบินอีกหนึ่งชั่วโมง เพราะอยากให้องค์ชายได้ลำลาสาวๆก่อน ขอตัวก่อนที่จะโดนทำโทษพะย่ะค่ะ"

"ฮ้าๆพวกเจ้าสองคนนี้ไม่ต่างกันเลย ทั้งนี้ทั้งนั้นทั้งสองคนไปเตรียมตัว ส่วนเรื่องลาสาวๆให้เป็นหน้าทีของพ่อเพราะลูกบอกพวกนางเป็นอิสระ แล้วพ่อขอให้พวกนางดูแลพ่อ เพราะพ่ออกหักอยากให้พวกนางดูแล เจ้าไม่ว่าพ่อนะลูกรัก "

"แล้วแต่ท่านพ่อ ลูกขอไปเตรียมตัวก่อน อยากบินไปเลยตอนนี้ หรือจะเลื่อนให้เร็วกว่าเดิมดีน่า"

"อย่าเลยสงสารเมเนสมัน แค่นี้มันก็ทำที่เจ้าสั่งไม่ทันแล้ว เห็นไหมวุ้นวายทั้งวัง เพราะว่าเจ้าคนเดียวเลย ฮ้าๆๆ"

หลังจากที่ฝั่งเจ้าชายเตรียมตัวพร้อม เพื่อเดินทางมาที่ไทย คนที่ไทยนี่สิตื่นเต้นสุดๆ เพราะเพิ่งรู้จักชื่อสกุลเขาจริงๆทำเอาหัวใจแทบวาย เพราะเคยคิดว่าอยากมีเจ้าชายมาคอยนอนกอด และให้เราเป็นเจ้าหญิงของเขา เหมือนในนิยายที่ชอบเขียนเป็นงานอดิเรก ไม่คิดว่ามันจะมีจริง เจ้าชายของตัวเองที่เป็นเจ้าชายจริงๆ อีกอย่างคือมันเหมือนฝันมากกว่า ขอบคุณคะพระเจ้าที่ทำให้มานามีวันที่ดีกับเขา ขอบคุณที่ทำให้เราได้รู้จักกัน หวังว่าเขาคงไม่ว่ามานาถ้าจะคืนสิ่งนี้ให้เขา เพราะมันไม่คู่ควรกับมานามันแพงเกินไปสำหรับสาวที่ไม่ได้เรื่องอย่างมานา แต่จะเริ่มต้นคุยกับเขาแบบไหนดีนะ เพราะครั้งนั้นไม่รู้ว่าเป็นเจ้าชายเลยคุยปกติ แต่ครั้งนี้มันแตกกต่างทุกอย่าง กำลังจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีใช่ไหมคะ ขอให้เป็นเช่นนั้นแค่คิดก็ปวดหัว

"จะคุยกับเขาแบบไหนดี และจะคืนเขายังไงที่เขาจะไม่โกรธที่เราไม่รับของของเขาแบบนี้นะ ปวดหัวไม่คิดแล้ว ค่อยคิดตอนเจอเลยดีกว่า งานนี้ฉันจะรอดไหมถ้าทำให้เขาโกรธ ไม่เอาหยุดคิดได้แล้ว นอนๆพรุ่งนี้ต้องรับศึกกับเขา ถ้าเขาจำเราได้งานคงเข้าเราแน่นอน สาวๆคง เฮ้อนอนๆพอ"