บทที่ 2 คือเธอ

"พ่อว่ามีลูกน่าจะรู้ใจตัวเองดี ว่าที่เป็นแบบนี้เพราะอะไร ใครเป็นคนที่ทำให้ลูกต้องคิดถึงจนต้องเป็นแบบนี้สตรีคนใหนที่ขโมยหัวใจลูกไป ต้นเหตุเกิดที่ไหนก็ไปตามที่นั้นสิ มั่วมาทำตัวแบบนี้แล้วมันได้อะไร พ่อเชื่อลูกพ่อทำได้ และต้องเป็นกษัติย์ที่ดีได้แน่นอน เพราะว่าที่ราชินีของเจ้านั้นนางสามารถเปลี่ยนใจเจ้าได้ พ่อยังเปลี่ยนไปเพราะนางทำให้พ่อกลับมาคิดว่า ความรักคืออะไรที่งดงาม ไม่จำเป็นต้องมีพร้อมทุกอย่าง ขอแค่มีคนที่เรารักก็เหมือนมีทุกอย่าง ไม่ต้องเรียกร้องหาถึงเวลามันจะมาเอง เมื่อเราเรียนรู้ที่จะรักในทุกสิ่งที่มี และขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้เรามีทุกวันเป็นวันที่ดี ถ้าไม่ติดว่านางเป็นคนที่ทำให้ลูกหลงรัก พ่อว่าจะขอนางมาเป็นแม่เลี้ยงของลูก แทนแม่ที่เสียไปแต่นางบอกพ่อว่า นางมีชายในฝันที่นางไม่มีวันลืม และนางรักพ่อแบบพ่อนางไม่ยอมรับรักพ่อ ทำให้พ่อเสียใจเลยต้องบินกลับมามาเพื่อรักษาแผลใจ จากสาวน้อยแสนซื่อ ที่เจ้าน่าจะจดจำได้ดีว่าไหม อาเมส ราฟาบินเอล"

"มานา เป็นไปไม่ได้ นางจะอยู่ที่บริษัทเราได้ยังไง ก็ตอนนั้นนางยังทำงานเป็นอัยการ ว่าความอิสระเปิดบริษัท ว่าความเพื่อช่วยคนแล้วทำไมนางถึงมาเป็นพนักงานของเรา ไม่น่าเชื่อ"

"งั้นก็ลองเปิดซองที่พ่อให้สิ ใช่นางไหม อยากรู้ไหมว่าทำไม เพราะพ่อเห็นบางอย่างในตัวนางที่แตกต่างจากคนอื่น อีกอย่างไม่รู้ใครมันดันเอาหัวใจไปไว้ที่นาง ไม่พอยังเอาล็อคเก็ตสวมให้นาง เพื่อบอกว่านางคือหัวใจของราชา แต่เผอิญคนที่รับไปไม่รู้ความหมายแค่คิดว่าเป็นสิ่งที่ ชายในฝันให้แทนคำขอบคุณ ที่นางดูแลเขาเป็นอย่างดีช่วงที่เขาไม่สบายเพราะกินเหล้าเยอะไปหน่อย อีกอย่างนางคิดว่าลูกเป็นแค่นักธุรกิจไม่คิดว่าเป็นเจ้าชาย นางบอกว่าอยากคืนของสำคัญและแสนแพงนี้คืนกับเจ้าของ แต่นางก็หาเขาไม่พบสักทีจนเหนื่อยใจ นางขอรับแค่คำขอบคุณเท่านั้น รู้ไหมว่านางรอลูกนานขนาดไหน รู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไงกับว่าที่ราชินีของเจ้า ถ้าเจ้าไม่ไปงั้นพ่อยกนางให้เมเนสดีไหม เมเนสเจ้ายินดีรับช่วงสืบทอดแทนเราไหม ถึงเจ้าจะไม่ใช่ลูก แต่เรารักเจ้าเหมือนลูกเช่นกัน เรายินดีและเต็มใจยกให้เจ้าหากลูกเราไม่ต้องการ"

"ขอบพระทัยพะย่ะค่ะ แต่เกล้ากระหม่อมมิบังอาจรับ ของใครก็ให้คนนั้นรับผิดชอบไป แต่ถ้าองค์ชายไม่รับจริงๆ หม่อนฉันจะรับช่วงต่อเพื่อปกป้องนาง เพราะหม่อมฉันก็รักนางเช่นกันหม่อมฉันขอสารภาพ และยินดีรับโทษที่ไปรักนางพะย่ะค่ะ"

"เจ้าได้รับโทษแน่ไม่ต้องห่วง แต่ตอนนี้ช่วยจัดเตรียมทุกอย่างให้เราเดี๋ยวนี้ เราพร้อมบินแล้วและจะไม่ยกนางให้ใครทั้งนั้นของๆเราใครกล้าแตะ มันไม่ได้ตายดีแน่นอน ส่วนพวกเจ้า เราปล่อยให้เป็นอิสระ เพราะเราคิดว่า ไม่จำเป็นต้องมีฮาเล็มแล้ว เราจะยกทุกอย่างที่พวกเจ้ามี และมอบเงินค่าปลอบขวัญให้เพิ่มอีก ขอบใจพวกเจ้าที่ทำให้เรามีความสุขไปได้แล้ว"

"ส่วนเจ้าเมเนส เจ้าว่าเจ้ารักนาง ตอนไหนในเมื่อเจ้าไม่เคยได้ใกล้ชิดนางเลย บอกเรามาเจ้าปิดปังอะไรเราอยู่เรื่องนางไม่อย่างนั้นเจ้าได้กลายเป็นศพในทะเลทรายแน่นอน"

"ก็วันที่หม่อมฉันเห็นนางช่วยดูแลองค์ชาย อีกอย่างทรงเมามากและไม่มีสตรีไหนทำให้พระองค์ทรงพอระทัย ทรงอาละวาดเพราะไม่ได้ดั่งใจ มีแต่นางคนเดียวเท่านั้นวันนั้นนางมาร้านเพื่อนนางที่ฝ่าบาทอาละวาด จนนางทนไม่ได้ เพราะนางไม่ชอบคนเหมา เพราะนางเห็นหน้าเพื่อนที่กลัวฝ่าบาทเอาเรื่อง นางเลยขอจัดการแทนเพื่อนนางเอง ซึ่งพอฝ่าบาทเห็นนางจากที่โวยวายกลับเงียบ หม่อมฉันเลยสงสัย เพราะนางไม่ได้ทำอะไรเลย แต่พอหม่อมฉันเห็นหน้านางชัดเจน ทำให้หม่อมฉันตะลึงไม่ต่างจากฝ่าบาท แต่ทำไรไม่ได้ เพราะว่าฝ่าบาทได้ยกหัวใจให้นางไปแล้วนั้นเอง เพราะฝ่าบาทเพ้อและพูดกับนางว่านางคือนางในฝัน และทรงเปลียนเป็นคนละคน เวลาอยู่ต่อหน้านางทั้งๆที่นางไม่ได้ทำอะไร เพราะนางก็ตะลึงในตัวเจ้าชายเช่นกัน นางเดินมาอยู่ตรงหน้าท่าน แล้วถามว่าท่านเป็นอะไรมากไหม ถ้าเหมานางจะพาไปพัก เพราะตอนนี้ร้านวุ้นวาย นางบอกว่านางจะคอยดูแลท่านแทนเพื่อนที่ทำให้ท่านโกรธ "