4.เอาคืนสักหน่อยเถอะน่า

*** ทักทายคร้า ***

ชลธิชาเห็นคนรักอยู่กับสกุณาก็รีบเดินมาหา พอดีกับเจ้าทุยที่ชาวบ้านใช้ไถนาอยู่เห็นชุดแดงก็พ่นเสียงฟึดฟัดแล้ววิ่งมาหา

“มอ…มอ” เจ้าทุยเพศผู้ตัวใหญ่วิ่งตรงมาหาชลธิชา

“ว้าย…อย่ามาใกล้นะ ฉันไม่ชอบบัฟฟาโล่ ไป ไป ชิ่วๆ” ชลธิชาร้องบอกเจ้าทุย เท้าก็วิ่งหนีอย่างกลัวๆ แต่เจ้าทุยก็ตามมาติดๆ “โชติ…ช่วยชลด้วย” หญิงสาวร้องเรียกแล้วเสียหลักตกคันนาลงไป ขี้เลนที่ชาวนาเตรียมดำนาเปรอะเปื้อนไปทั้งตัว ทำเอาชาวบ้านที่ก้มๆ เงยๆ ดำนาอยู่พากันหัวเราะชอบใจ

“ฮ่า…ฮ่า…ฮ่า”

“กรี๊ดดด…สกปรกที่สุด ยี้” ทั้งตัวของชลธิชาเปื้อนไปด้วยขี้เลนเหลว ผมหยักศกสลวยเหม็นจนเธอต้องเบ้ปาก พอลุกขึ้นได้ก็ปีนขึ้นไปบนคันนาแต่ก็กลิ้งลงมาอีก

“น่าสงสารเสียจริงคุณไฮโซ” สกุณาเห็นแล้วก็สงสาร เดินไปยื่นมือให้จับ “ฉันช่วย…”

ชลธิชามองศัตรูตาเขียวปัดและไม่ยอมรับความช่วยเหลือ พยายามปีนขึ้นคันนาเองแต่ทำไม่ได้

“อย่าหยิ่งไม่เข้าเรื่องน่าคุณ เดี๋ยวก็โดนเจ้าหลงมันไล่ขวิดอีกหรอก มันยิ่งชอบสาวๆ สวยๆ อยู่ด้วย” สกุณามองเจ้าหลงซึ่งเป็นควายเพศผู้รู้ภาษาแล้วขยิบตาให้ เจ้าหลงส่งเสียงมอสองสามครั้งก็เดินกลับไปหาเจ้าของ

ชลธิชามองเจ้าหลงอย่างแค้นใจ

“แสบทั้งคนทั้งควาย”

“ถ้าจะช่วยก็ยื่นมือมาอีกสิยะ” เมื่อไม่มีทางเลือก ชลธิชาจำต้องขอความช่วยเหลือ สกุณายกมือไปให้จับแต่ถูกโชติปัดออก

“ผมช่วยเองครับชล”

ชลธิชาเห็นหน้าเหวอๆ ของสกุณาก็สะใจเบ้ปากใส่ “ช่วยชลด้วยค่ะโชติขา” หญิงสาวออดอ้อนเพื่อเรียกคะแนนสงสารจนสกุณาอดหมั่นไส้ไม่ได้

โชติจับมือแฟนสาวพร้อมกับออกแรงฉุดขึ้นมา แต่ด้วยสภาพเปื้อนโคลนของชลธิชาทำให้เธอลื่นไถลจนรองเท้าหลุดไปข้างหนึ่ง

“ว้าย…ทำไมขึ้นยากแบบนี้เนี่ย โชติขาอุ้มชลขึ้นไปสิคะ” ชลธิชาออดอ้อนเพื่อให้สกุณาเห็นว่าโชติรักเธอมากแค่ไหน โชติอยากให้ชลธิชาช่วยตัวเองให้ได้จึงส่งมือไปให้เช่นเดิม

“คุณทำได้อยู่แล้วชล มาครับ”

ชลธิชาจับมือหนา โชติออกแรงฉุดขึ้นมา สกุณาเห็นท่าทางของชายหนุ่มก็ออกอาการหมั่นไส้อีกจนได้ จึงแกล้งเดินไปใกล้แล้วใช้สะโพกกระแทกบั้นท้ายโชติ จนร่างสูงเสียการทรงตัวตกลงไปอีกคน

“เฮ้ย…” ไม่เพียงโชติเท่านั้นที่ล้มลงไปในโคลน ชลธิชาก็จมลงไปทั้งตัวด้วยเช่นกัน

“นี่เธอแกล้งฉันเหรอ” โชติมองสกุณาอย่างโมโห

“ยืนไม่ดีอย่าโทษปี่โทษกลองสิคุณ…เล่นโคลนกันตามสบายนะ แต่ถ้าจะให้ดีก็ช่วยชาวบ้านดำนาไปด้วยเลย พวกคุณจะได้มีรูปไปลงในอินสตาแกรมไงว่ามาเที่ยวบ้านนอกแล้วเป็นไง” พูดจบสกุณาก็เดินไปสมทบกับอุบล ปล่อยให้โชติกับชลธิชาช่วยกันขึ้นจากโคลนตมเอง

“ยัยชลคงเข็ดไปอีกนานเลย” อุบลมองบุตรชายกับชลธิชาประคองกันเดินมาตามคันนาด้วยความอ่อนใจ นางเองไม่อยากได้ลูกสะใภ้ที่ดีแต่สั่งๆ ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง แต่งตัวใช้ของแบรนด์เนมแต่หาเงินเองไม่ได้ คนที่จะขึ้นมาช่วยดูแลธุรกิจและยืนเคียงบ่าเคียงไหล่บุตรสาวเธอต้องมีสมองมากกว่านี้

“ต้องขอโทษคุณป้าด้วยนะคะ”

“ไม่เป็นไร สนุกดีออก” อุบลมองอย่างเอ็นดู จนกระทั่งสกุณานั่งลงข้างๆ “ที่นี่มีโครงการอะไรบ้างหนูนา”

“มีโครงการใหญ่สองโครงการค่ะ หลักๆ ก็จะเป็นโครงการเกษตรทฤษฎีใหม่ โครงการส่งเสริมอาชีพเพื่อนำสินค้าไปขายที่คาเฟ่มีรักค่ะ”

“ดีจ้ะ ถ้ามีอะไรให้ป้าช่วยก็บอกนะไม่ต้องเกรงใจ”

“ขอบคุณค่ะ แค่คุณป้าให้ที่ทำกินชาวบ้านก็เป็นพระคุณมากแล้ว ยังไงอาทิตย์หน้านาจะเอารายชื่อชาวบ้านที่เข้าไปทำกินในพื้นที่คุณป้าไปให้ดูนะคะ”

“ป้าจะรอนะ บางทีอาจจะมีโครงการใหม่เสนอหนูด้วย” อุบลบอกพลางลุกขึ้นยืนเมื่อบุตรชายเดินมาถึงตัว “ดูไม่ได้เลยตาโชติ”

“เพราะแม่นี่น่ะสิคะคุณป้า แกล้งชลกับโชติ” ชลธิชาชี้หน้าสกุณา

“อย่าเพิ่งโทษใครเลย พากันไปล้างตัวที่บ้านตาพุดก่อนไป” อุบลบอกพลางเดินนำหน้าไป

“คุณป้ากลับก่อนได้เลยนะคะ นาขอดูชาวบ้านต่ออีกหน่อย” สกุณายิ้มให้ผู้สูงวัยแล้วเดินตามคันนาไปทักทายชาวบ้าน โดยมีสายตาสามคู่มองตามด้วยความรู้สึกที่แตกต่างกัน

***ขอบคุณคร้า ***