3 ว่าที่เจ้าบ่าว

วศิน อัครวรากร นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาในห้องรับรองของโรงแรมหรู เขาเหยียดมุมปากอย่างเย้ยหยันเมื่อได้รับข้อความยืนยันจากประภาสว่าลลิตาตกลงแต่งงาน

เขาคาดไว้อยู่แล้ว ว่าลลิตาจะไม่มีทางปฏิเสธ

เธอเป็นลูกสาวที่เชื่อฟังพ่อ และประภาสรู้จุดอ่อนของลูกสาวตัวเองดี นั่นคือ “ความกตัญญู”

"น่าสนใจ…" วศินพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะโยนโทรศัพท์มือถือไว้บนโต๊ะ เขาหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาหมุนเล่น ดวงตาคมกริบสะท้อนแสงไฟสีอำพัน

แต่งงาน…

สำหรับเขา การแต่งงานครั้งนี้ไม่มีความหมายอะไรเลย มันเป็นเพียง "เกมธุรกิจ" ที่ต้องเล่นให้เหนือกว่าเท่านั้น

วศินไม่ได้โง่พอจะคิดว่า ประภาสเสนอให้ลูกสาวแต่งงานด้วยเพราะหวังดี เขาแค่ต้องการรักษาบริษัทของตัวเอง และใช้ลลิตาเป็นเครื่องมือ

แต่เขาก็ไม่ใช่คนที่ยอมเป็นหมากในเกมของใครง่ายๆ

ถ้าเขาต้องเล่นเกมนี้… เขาจะเป็นฝ่ายควบคุมมันเอง

เสียงเคาะประตูดังขึ้น วศินวางแก้วไวน์ลง ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ

“เข้ามา”

เลขาส่วนตัวของเขาก้าวเข้ามาพร้อมแฟ้มเอกสารในมือ

"คุณวศินคะ ข้อมูลของคุณลลิตา วงศ์วิเศษกิจ ตามที่คุณสั่งให้หามาค่ะ"

วศินเอื้อมมือรับแฟ้มมา ก่อนจะเปิดออกดู

ลลิตา วงศ์วิเศษกิจ อายุ 27 ปี จบการศึกษาจากต่างประเทศ โปรไฟล์ดี มีความสามารถ แต่เลือกจะอยู่ภายใต้ร่มเงาของพ่อมาตลอด

เธอดูเป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบบนกระดาษ แต่วศินรู้ดีว่าคนที่โตมาในโลกสวยหรูแบบนั้น… มักจะเปราะบางกว่าที่คิด

เขาเปิดไปอีกหน้า ภาพถ่ายของลลิตาปรากฏขึ้น

หญิงสาวในภาพสวมเดรสเรียบหรู เส้นผมยาวสลวยรับกับใบหน้าสวยคม ดวงตาเป็นประกายบางอย่างที่อ่านยาก

วศินไล่นิ้วไปตามขอบกระดาษ มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย

"เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ยอมถูกบังคับง่ายๆ…" เขาพึมพำ "แต่สุดท้ายก็ยังหนีไม่พ้น"

วศินปิดแฟ้มช้าๆ ดวงตาคมกริบสะท้อนแววเย็นชา

"ง่ายกว่าที่คิด"

เขานึกว่าเธอจะดื้อดึง หรือไม่ก็แสดงท่าทีต่อต้านบ้าง แต่กลับกลายเป็นว่าเธอยอมตกลงง่ายๆ เพียงเพราะพ่อของเธอบอกให้ทำ

น่าสนใจ

เขาหยิบแก้วไวน์ขึ้นจิบช้าๆ พลางนึกย้อนถึงอดีต

พ่อของเขาเคยเป็นหุ้นส่วนของประภาส แต่ถูกหักหลังจนต้องออกจากบริษัทไป พ่อของเขาพยายามสร้างทุกอย่างขึ้นมาใหม่จากศูนย์ และสุดท้ายก็เสียชีวิตเพราะความเครียดและความกดดัน

เขาจำวันนั้นได้ดี วันที่เขายืนอยู่หน้าโลงศพของพ่อ และให้สัญญากับตัวเองว่าเขาจะทำให้คนที่ทำลายครอบครัวเขาต้องพังพินาศ

และตอนนี้ โอกาสก็มาถึง

"ประภาส วงศ์วิเศษกิจ นายคงไม่คิดว่าสิ่งที่นายทำกับพ่อฉันจะไม่มีวันย้อนกลับมาสินะ" เขาพึมพำกับตัวเอง แววตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและความโกรธที่ยังคงฝังแน่น

ลลิตา วงศ์วิเศษกิจ

เธอเป็นลูกสาวที่แสนดี เป็นคนที่เชื่อฟังพ่อ และคงไม่มีทางขัดขืนสิ่งที่พ่อสั่งให้ทำ

วศินรู้ดีว่าเธอจะต้องยอมทำตามคำสั่งของประภาส ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เขายิ้มเย้ยหยันกับความไม่รู้ของเธอ ที่เขาจะใช้เธอเป็นเครื่องมือ

ไม่ใช่เพราะรัก

ไม่ใช่เพราะต้องการเธอ

แต่เพราะเธอเป็นทางผ่านไปสู่การล้างแค้นของเขา

"เจอกันเร็วๆ นี้นะ ว่าที่เจ้าสาวของฉัน" เขาพูดเสียงเบา แววตาของเขาลุกโชนด้วยความมุ่งมั่น ความต้องการที่จะทำลายล้างสิ่งที่ประภาสสร้างขึ้นมา

ใจของเขาเต็มไปด้วยความตึงเครียด เขารู้ว่าทุกสิ่งกำลังจะเริ่มต้น และเขาจะไม่ยอมให้โอกาสนี้หลุดลอยไป

เขาเริ่มวางแผนอย่างละเอียด รู้ว่าการใช้ลลิตาเป็นเหยื่อจะต้องทำอย่างระมัดระวัง เพื่อไม่ให้เธอสงสัยในเจตนาของเขา

“ลลิตา...” เขากระซิบบอกกับตัวเอง หัวใจของเขาเต้นแรงด้วยความคิดถึงการกระทำที่เขาจะต้องทำกับเธอในไม่ช้า

เขาต้องการให้เธอรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่น่าเชื่อถือ เป็นคนที่เธอสามารถพึ่งพาได้ และในขณะเดียวกัน เขาจะซ่อนเร้นเจตนาแท้จริงไว้ในใจของเขา

“ฉันจะทำให้เธอเป็นเครื่องมือที่ทำให้พ่อของเธอต้องเสียใจ” วศินยิ้มออกมาอย่างเย้ยหยัน

เขาเริ่มนึกถึงแผนการที่จะดึงลลิตาเข้ามาในชีวิตของเขาอย่างไร ไม่ว่าจะเป็นการแสดงออกถึงความรักที่ปลอมแปลง หรือการใช้คำพูดที่ทำให้เธอรู้สึกว่าเขาเป็นคนดี

“เพียงแค่ฉันสามารถทำให้เธอตกหลุมรัก ฉันก็จะเข้าถึงประภาสได้ง่ายขึ้น” เขาคิดในใจ

ในคืนที่เงียบสงัด วศินเฝ้ารอคอยเวลาที่จะได้พบกับลลิตา เขารู้ว่าเธอจะเป็นส่วนสำคัญในแผนการของเขา และเมื่อถึงเวลานั้น เขาจะไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไป

“อย่าหวังว่าจะรอดพ้นจากมือฉันได้” เขากระซิบบอกกับตัวเองด้วยเสียงที่เบาแต่เต็มไปด้วยความแน่วแน่

แผนการแก้แค้นของเขาเริ่มต้นขึ้นแล้ว และไม่มีอะไรที่จะหยุดยั้งเขาได้ วศินตั้งใจแน่วแน่ว่าทุกอย่างจะต้องเป็นไปตามที่เขาคิด และลลิตาจะเป็นเครื่องมือที่ดีที่สุดในครั้งนี้