บทนำ สายใยสวาทมาเฟีย (2)

“ผมจะลองกล่อมลีโอให้”

“ก็ดี...” น้ำเสียงของม็อตต้าไม่คาดหวังอะไรมากนัก

“แต่คงดีกว่านี้ถ้าแกจะเข้ามาช่วยงานฉันเต็มตัว”

ความต้องการของมิสเตอร์ม็อตต้าทำให้เอริโก้นิ่งไป การเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องกับธุรกิจมูลค่ามหาศาลก็เท่ากับว่าเขาต้องทิ้งชีวิตสุขสงบแบบเดิม ๆ ที่เขารัก ซึ่งเรื่องนั้นเป็นไปไม่ได้เลย เขาไม่ต้องการทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างที่มี และเริ่มต้นนับหนึ่งกับความไม่มั่นคงของ ‘อำนาจ’ และ ‘การแย่งชิง’

พอไม่มีคำตอบให้ ชายหนุ่มจึงหลุบเปลือกตามองถ้วยชาแล้วยกขึ้นจิบเพื่อดับกระหายที่กำลังลามเลียและทำให้ลำคอของเขาแห้งผาก

“คุณตาก็รู้ว่าผมไม่สะดวก”

“นี่คือข้อแก้ตัวของแกเรอะ เอริโก้?” มิสเตอร์ม็อตต้ารีบดักคอ

เอริโก้กลืนบางสิ่งลงคอ พลางเม้มปากเป็นเส้นตรงก่อนสบตากับสิงห์เฒ่าอย่างจริงจัง

“คุณลุง คุณน้าที่ต้องการดูแลธุรกิจของโนเชริโน่ด้วยตัวเอง ต้องไม่พอใจมากแน่หากผมทำตามข้อเสนอของคุณตาแบบนั้น”

“ไม่มีใครพอใจกับการตัดสินใจของฉันมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว แม้แต่เรื่องที่ฉันให้การสนับสนุนลีโอเองก็ยังไม่ได้รับการสนับสนุนจากคนพวกนั้น”

“แต่ก็ไม่ถูกคัดค้าน” เอริโก้แย้งขึ้น ถึงแม้จะรู้ว่าคำพูดของเขาอาจทำให้คุณตาม็อตต้าไม่พอใจอยู่บ้างก็ตาม

“พวกลูก ๆ ของฉันแค่ซ่อนความไม่พอใจเอาไว้เท่านั้น คนพวกนั้นใจแคบเกินกว่าจะเป็นฐานอันมั่นคงให้โนเชริโน่และยืนอยู่ในวงการนี้ได้ ช่วยเหลือฉันเถอะเอริโก้ ฉันไม่มีใครที่จะวางความเชื่อใจไว้ได้อีกแล้ว...” น้ำเสียงของสิงห์เฒ่ากลายเป็นอ่อนโยนเมื่อต้องทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเอง เพื่อขอร้องหลานนอกนามสกุลให้ช่วยเหลือ

“ฉันเองเติบโตมาพร้อมกับสิ่งนี้จนมันกลายเป็นส่วนหนึ่งของลมหายใจไม่อาจเพิกเฉยได้ ฉันทนไม่ได้แน่หากต้องเห็นโนเชริโน่ที่เคยยิ่งใหญ่ล่มสลายในรุ่นของฉัน”

เป็นคำขอร้อง... เป็นคำขอร้องจริง ๆ เอริโก้สัมผัสอารมณ์ของคุณตาม็อตต้าได้

แต่จะให้เขาตอบรับในทันทีทันใดเลยก็สร้างความอึดอัดใจให้กับเขาอยู่ไม่น้อย... เพราะถ้าเขาตอบรับคำขอร้อง นั่นย่อมหมายความว่าเขากำลังก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งเดียวกับ ‘ลีโอ โนเชริโน่’ ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องคนสนิทที่เขารักไม่ต่างจากน้องแท้ ๆ นี่จึงเป็นเรื่องที่เขาทำไม่ได้อย่างแน่นอน

“ผมอยากช่วยเหลือคุณตาครับ แต่เกรงว่าจะไม่เหมาะสม”

“ไม่เหมาะสม... ยังไงเหรอ?”

มิสเตอร์ม็อตต้าทำหน้ายุ่งเริ่มไม่สบอารมณ์ เมื่อหลานชายแต่ละคนของเขาที่ดูมีแวว สามารถขึ้นมาเป็นผู้นำและกุมสายบังเหียนให้กับธุรกิจในเครือโนเช – นาซิโอ จะโง่ งี่เง่า และกล่อมยากกล่อมเย็นทุกคน

เอริโก้เม้มปากเป็นเส้นตรง ทำหน้าอึดอัดใจ

“ลีโออาจไม่พอใจผม”

“นั่นคือการคาดเดาของแกเท่านั้นนะเอริโก้ ให้ตายเถอะ! ทำไมหลานชายของฉันแต่ละคนถึงได้โง่และงี่เง่ากันหมดเลยนะ ฉันแค่เสนอเส้นทางสู่ความยิ่งใหญ่ให้ แต่พวกแกทั้งคู่กลับเห็นเป็นยาพิษไปได้ เฮ้อ...”

มิสเตอร์ม็อตต้าถอนหายใจออกมาอีก แล้วยกชาขึ้นจิบ แต่ดูว่ารสชาติของชาอย่างดีจากฝรั่งเศสที่เขาชื่นชอบหนักหนาจะไม่อร่อยลิ้นอีกต่อไปแล้ว

“ฉันให้เวลาแกกลับไปนอนคิดเล่น ๆ อีกครั้งนะ ลองใช้สมองใหม่เอี่ยมและไม่มีรอยหยักของแกซะ ถ้าแกไม่รับข้อเสนอ ฉันจะถล่มฟาร์มโตริโนที่พ่อของแกรักนักรักหนาให้ย่อยยับซะ”

นี่ไม่ใช่คำขู่! ไม่ใช่เลย

แต่เอริโก้รู้ว่า คุณตาของเขาทำอย่างที่พูดอย่างแน่นอนหากเขายังดื้อปฏิเสธแบบนี้ ส่วนเวลาที่คุณตาม็อตต้าให้ไว้คิดทบทวนนั้น เป็นแค่การประวิงเวลาเพื่อให้เขาทำใจยอมรับสิ่งนี้ต่างหาก

“นี่คือการกดดัน คุณตาได้ตัดสินใจแทนผมไปแล้ว”

“ฉลาดนี่ รู้อย่างนี้ใจคอแกจะปฏิเสธฉันอีกเหรอวะ เอริโก้?”

รอยยิ้มเหี้ยมนี้เองพลอยทำให้เอริโก้ต้องก้มหน้าลงอย่างไม่สามารถสู้สายตาของสิงห์เฒ่าผู้มีอำนาจบารมีได้ หากเปรียบเทียบ เอริโก้คิดว่าตัวเองเป็นเพียงหนูตัวเล็ก ๆ ในไร่ข้าวโพดที่หลงมาอยู่ต่อหน้าพญาราชสีห์ด้วยซ้ำ!

และเขาก็ปฏิเสธอะไรไม่ได้ซะด้วยสิ

“ก็ได้ครับ” ชายหนุ่มสบตาสีน้ำข้าวอีกครั้ง

“แต่ผมอยากขอเวลาจัดการงานที่ฟาร์มให้เรียบร้อยก่อน รวมไปถึงเงื่อนไขบางประการก่อนที่ผมจะก้าวเข้ามาในองค์กรเต็มตัว”

มิสเตอร์ม็อตต้าพยักหน้ารับช้า ๆ โดยซ่อนความพึงพอใจไว้บนใบหน้า ขอแค่เอริโก้รับปาก ทุกอย่างจะถูกขับเคลื่อน และเป็นไปตามตัวหมากที่เขาวางเอาไว้

“ว่าเงื่อนไขนั้นมาได้เลยเจ้าหลานชาย”

“ผมไม่ขอเปิดเผยตัวในที่สาธารณะในฐานะหลานชายของคุณตา”

“เงื่อนไขเดิม”

“ครับ”

“อุวะ! แกจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร?”

“เหตุผลส่วนตัวครับ เวลารับงานจากคุณตาผมขออยู่ในฐานะคนสนิทของคุณตาเช่นเดิม”

“เป็นบอดี้การ์ดของฉันเหมือนที่ผ่าน ๆ มา” มิสเตอร์ม็อตต้าเสริมให้

“ครับ เหมือนที่ผ่าน ๆ มา”

“ได้ ฉันตกลง แต่เมื่อใดที่ความสัมพันธ์ระหว่างโนเชริโน่กับนาซิโอกลับมาเหมือนเดิม ในวันนั้นแกต้องอยู่ในฐานะหลานชายของฉันเต็มตัว”

“ครับ” เอริโก้รับปากอย่างลำบากใจ แต่ก็ไม่สามารถขัดคำสั่งหรือหลีกเลี่ยงได้

สิ่งที่ชายหนุ่มสามารถทำได้คือการปลุกปลอบใจตัวเองเท่านั้น ว่าเขาได้ขยับตัวเข้ามาใกล้ ‘ดวงดาว’ ที่สว่างไสวอยู่ในหัวใจของเขามากขึ้นแล้ว แม้จะเป็นการไต่บันไดอำนาจซึ่งเขาไม่เคยปรารถนาเลยก็ตาม!