บบที่ 4 บรรยากาศ

“กลัวสิใครจะไม่กลัวปืนบ้างล่ะ เอ่อ..ขอบใจนะที่ช่วยฉันจากเรื่องบ้าๆ พวกนั้น ถ้าเกิดไม่ได้นายฉันไม่รู้ว่าตัวเองจะเป็นยังไงเหมือนกัน ฉันชื่อเจนิสนะ”

“อ๋อ ไม่เป็นไรชื่อโซฟัส” เขาตอบฉันเสียงเรียบๆ

“ยิ่งดีที่ได้รู้นะโซฟัส”

หลังจากนั้นฉันกับโซฟัสก็เริ่มสนิทสนมกันมากขึ้น ทุกๆ วันเขาก็คอยมารับส่งฉันจากการทำงานจนคนอื่นๆ คิดว่าฉันเป็นแฟนกับเขาเสียแล้วมันคงไม่แปลกถ้าหากฉันจะมีความรู้สึกดีๆ กับเขาไม่ใช่หรอแล้วตอนนี้ฉันก็ได้รู้จักเพื่อนๆ ของเขาทั้งห้าคนครบหมดแล้ว

ทุกๆ คนใจดีกับฉันมากและดูแลฉันเหมือนน้องสาวของตัวเอง จนกระทั่งวันนี้เมื่อฉันถูกรุ่นพี่ที่ทำงานสาดน้ำเข้าใส่เต็มๆ ตัวเลยเนื่องจากพี่เขาหาว่าฉันอ่อยแฟนเขาอีกตามเคยในขณะที่ฉันเดินออกมาหน้าร้านโซฟัสก็มารับพอดีก็เลยเห็นฉันในสภาพนั้นเต็มๆ ทั้งๆ ที่ฉันตั้งใจที่จะชิ่งหลบเขาอยู่แล้ว

“เกิดอะไรขึ้นเจนิสทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ?”

โซฟัสคงเห็นสภาพฉันแล้วสิถึงถามขึ้นแบบนี้พร้อมกับเสียงโหดๆก่อนจะเค้นเอาคำตอบ

“คือ...ว่าเกิดเรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อยนะไม่มีอะไรจริงๆ นะโซฟัส”

ฉันตอบเขาเสียงเบาๆ ก่อนที่จะก้มหน้าก้มตาเพราะไม่อยากสบตาสีทองแดงของเขาให้มากนักไม่อยากจับได้ว่าโกหก

“ใส่ซะเดี๋ยวก็เป็นปอดบวมกันพอดี” โซฟัสยื่นเสื้อแจ๊สเก็ตหนังสีดำให้ฉันใส่ทับกับเสื้อของพนักงานร้านหาร

“ขอบคุณนะ” ฉันบอกขอบคุณเขาเบาๆ

“แล้วก็มานี่”

โซฟัสจับมือฉันก่อนจะเดินพาเข้าไปในร้านอาหารที่ทำงานอยู่ นี่อย่าบอกนะว่าเขาจะไปเอาเรื่องพนักงานรุ่นพี่คนนั้นเมื่อเข้ามาถึงในร้านอาหารเป็นช่วงเวลาที่ไม่มีลูกค้าพอดี ทุกๆ คนต่างนั่งพักกันอยู่ที่โต๊ะเรียงรายแม้กระทั้งผู้จัดการร้าน

“เจนิส?”

เมื่อเห็นฉันเข้ามาทุกคนต่างเรียกชื่ออย่างพร้อมเพียงกันและมองมาที่ฉันอย่างเป็นจุดศูนย์กลาง

“ใครสาดน้ำใส่เธอ” โซฟัสเริ่มเปิดประเด็นทันที

“คุณเป็นใคร ทำไมต้องทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ด้วยคะ ฉันเองแหละที่เป็นคนสาดน้ำใส่นังเจนิสมันชอบอ่อยแฟนฉัน!”

ผู้หญิงพนักงานรุ่นพี่คนนั้นเดินออกมาพร้อมกับจ้องสายตามองฉันอย่างแค้นเคืองเขาไม่กลัวโดนไล่ออกหรือไงทำไมถึงไปกล้าต่อปากต่อคำต่อหน้าเจ้านายแบบนี้

“ผมเป็นสามีเจนิสแล้วผมไม่พอใจมากที่คุณทำกับเธอแบบนี้!”

โซฟัสตอบออกไปอีกครั้งมันทำให้ฉันถึงกับตะลึงเมื่อเขาเรียกใช้คำว่า สามีมันเรียกให้ใจของฉันหวั่นไหวและเต้นแบบแปลกๆ ขึ้นมาอีกครั้ง

“ก็เป็นแค่พนักงานด้วยกันทำไมต้องแคร์ด้วย” พนักงานรุ่นพี่ตอบอีกครั้ง

“งั้นแสดงว่าผมก็ทำกับคุณได้ใช่ไหม?”

~ซ่า~

น้ำสีแดงในแจกันใบใหญ่ที่วางไว้ข้างโต๊ะถูกโซฟัสถือออกมาพร้อมกับรดไปที่ศีรษะของพี่พนักงานคนดังกล่าวทันทีต่อหน้าพนักงานคนอื่นๆ และต่อหน้าผู้จัดการร้าน

ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ได้แต่ยืนอึ้งในสิ่งที่กำลังเห็นนั้น

“ผู้จัดการสมชายต่อไปกรุณาอบรมสั่งสอนพนักงานใหม่ทั้งหมดและไล่พนักงานคนดังกล่าวออกด้วยก่อนที่ผมจะสั่งรื้อพนักงานในร้านนี้ใหม่!”

“ครับคุณโซฟัส”

จากนั้นโซฟัสก็เข้ามาจับมือฉันก่อนที่จะดึงให้เดินตามเขาออกไปจากนอกร้าน ก่อนออกจากร้านฉันได้ยินผู้จัดการสมชายได้ดุด่าพนักงานทุกคนก่อนที่จะบอกว่าโซฟัสคือพี่ชายของโซเฟียเจ้าของร้านอาหารที่ฉันทำงานอยู่

โซฟัสพาฉันขึ้นรถของเขาก่อนที่จะมาส่งที่ห้องพักของฉันฝนก็ตกลงมาอย่างหนักพอดี ฉันจึงชวนเขาขึ้นมาที่ห้องและเอาเครื่องดื่มอุ่นๆ ให้เขาได้ดื่มก่อน

จะให้เขาขับรถไปตอนนี้ก็คงไม่ไหวอันตรายเสียเปล่าๆ

“โดนข่มขู่หรือเอาเปรียบแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วเนี่ย” ก่อนที่จะมีเสียงของเขาถามขึ้นมา

“ครั้งนี้แหละที่แรงก็เธอคงคิดว่าฉันอ่อยแฟนเธอที่มาทานข้าวมั้ง ทั้งๆ ที่ฉันก็แค่ไปเสิร์ฟอาหารกับพี่นิดเท่านั้น” ฉันตอบเขาก่อนที่จะค่อยๆ คิด

“ครั้งนี้แรงแสดงว่าโดนแกล้งหลายครั้งแล้วทำไมถึงไม่คิดโต้ตอบบ้าง อย่ามัวแต่ยอมสิเจนิส”

เปรี้ยง!