2ไม่พอใจ

“ความรักวัยรุ่น ไม่นานก็คงจะเบื่อ คุณหญิงทำใจให้สบายเถอะค่ะ ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติดีกว่า”

กาญจนาปลอบใจ ช่วงนี้คุณหญิงจรัสพรมีอาการไมเกรนเธอไม่อยากให้เจ้านายนั้นคิดเครียดจนมากเกินไป

“จะให้ฉันใจเย็นได้ยังไง ฉันปล่อยวางไม่ได้หรอกนะกาญจนา เกิดผู้หญิงคนนั้นท้องขึ้นมา ลูกชายฉันคงได้จัดงานแต่งใหญ่โตวิ่งแจ้นไปจดทะเบียนแน่นนอน”

เธอไม่เคยเห็นชานนท์รักใครมากเท่านี้ รักมากถึงขั้นยอมขัดคำสั่งผู้เป็นแม่อย่างเธอหลายครั้ง หลายหน

คุณหญิงจรัสพรไม่พอใจเพราะคิดว่าเฟื้องลดาเป็นคนเสี้ยมสอน แต่หารู้ไม่ว่าหญิงสาวนั้นเคยคิดจะถอยห่างจากชายหนุ่มหลายครั้งแล้วแต่เขากลับไม่ยอมปล่อยเธอไป

“คงไม่มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นหรอกค่ะคุณหญิง”

ถึงจะรู้สึกหวั่นใจเพราะคนรักกันย่อมหนีไม่พ้นเรื่องแบบนั้น แต่กาญจนาที่เห็นชานนท์มาตั้งแต่เล็กแต่น้อย เธอเชื่อว่าชายหนุ่มจะมีสติในการดำเนินชีวิตและไม่ทำอะไรผิดพลาดอย่างแน่นอน

“เอาเถอะไว้ค่อยคิดก็แล้วกันว่าจะทำยังไง พรุ่งนี้เธอนัดคุณหญิงรัตนาให้ฉันด้วย ไม่ได้เจอกันนานอยากจะคุยสักหน่อย”

คุณหญิงรัตนาเป็นภรรยาของอดีตรัฐมนตรี แต่เพราะปัญหาหลายอย่างที่รุมเร้าทำให้อีกฝ่ายนั้นประสบปัญหาการเงิน จนต้องขอกู้ยืมจาก คุณหญิงจรัสพรไปลงทุน แต่เพราะเธอและสามีรับราชการมาตลอดชีวิต ไม่เคยทำธุรกิจมาก่อน ส่งผลให้เงินก้อนโตหายวับไปในชั่วพริบตา เอาสินค้าที่ผลิตออกมาขายไม่ได้

คุณหญิงรัตนาไม่มีเงินที่จะจ่ายหนี้ เธอจึงพยายามหลบเลี่ยงไม่ยอมรับโทรศัพท์คุณหญิงจรัสพรมานานนับเดือน ด้วยเหตุผลนี้หญิงวัยกลางคนจึงต้องไปเยี่ยมเยียน เพราะเธอไม่ใช่คนใจดีที่จะยกหนี้ให้ใครง่ายๆ

เศษเงินแค่บาทเดียวเธอยังรู้คุณค่า แต่นี่เงินหลักร้อยล้านเธอไม่มีทางยอมง่ายๆอย่างแน่นอน

“ได้ค่ะคุณหญิง แล้วช่วงบ่ายคุณหญิงจะไปไหนคะ”

คุณหญิงจรัสพรส่ายหน้า ตอนนี้เธอยังดำรงตำแหน่งประธานบริษัทอยู่ ต้องทำงานหักโหมทุกวันจนแทบไม่มีเวลาพักผ่อน พอมีโอกาสได้หยุดงาน เธอจึงอยากนอนอยู่บ้านมากกว่าออกไปตะลอนเที่ยวเหมือนสมัยสาวๆ

“ฉันไม่ไปไหนหรอก เธออยากไปเที่ยวไหนก็ไป ไม่ต้องมาตามดูแลฉันตลอดเวลาแบบนี้ก็ได้”

กาญจนายกยิ้มเล็กน้อย เธอเองก็ไม่รู้ว่าจะไปไหน หลังจากที่พ่อแม่เสียชีวิตเธอก็ตัวคนเดียวมาโดยตลอด

“ฉันจะอยู่ดูแลคุณหญิงค่ะ ระหว่างที่คุณหญิงพักผ่อน ฉันจะลงไปดูความเรียบร้อยข้างล่างให้นะคะ”

คุณหญิงจรัสพรส่ายศีรษะ จนถึงป่านนี้กาญจนาก็ยังไม่สามารถปล่อยวางจากเรื่องราวในอดีตได้ ทั้งที่เรื่องนั้นผ่านมานานหลายสิบปีแล้วแท้ๆ

“อายุเธอก็ปูนนี้แล้ว ไม่คิดอยากแต่งงานบ้างหรือไง”

กาญจนาส่ายหน้า เธอไม่อยากใช้ชีวิตคู่ร่วมกับใคร อยู่คนเดียวสบายใจกว่าไม่ต้องมานั่งหวาดระแวงเหมือนในอดีต

“ฉันไม่อยากแต่งงานหรอกค่ะคุณหญิง อยู่กับคุณหญิงฉันก็มีความสุขดี”

เธอเคยร้องไห้ หัวใจแตกสลายไปชั่วขณะหนึ่งเมื่อครั้งที่ยังคงมีความรัก กาญจนาเห็นว่าเธอคงไม่เหมาะที่จะมีชีวิตคู่จึงได้ตัดสินใจครองตัวเป็นโสดและอยู่คนเดียวตามลำพังมาจนถึงขณะนี้แต่อีกหนึ่งเหตุผลคือเธอไม่สามารถลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีตได้ ในเวลานั้นเธอเคยคบหากับผู้ชายคนหนึ่ง ช่วงแรกเขาดีมาก คอยดูแลเอาใจใส่ไม่มีทีท่าว่าจะเป็นคนไม่ดี

แต่เมื่อเวลาผ่านไปเขาก็เริ่มเผยธาตุแท้ รุ่นน้องที่เธอรักและไว้ใจท้ายที่สุดแล้วก็แอบคบหากับ แฟนหนุ่มของเธอ ทั้งสองรักรอบเจอกันนับครั้งไม่ถ้วนจนกระทั่งผู้หญิงคนนั้นตั้งท้องขึ้นมา

กาญจนายังจำความรู้สึกในเวลานั้นได้ คล้ายกับว่าหัวใจของเธอแตกสลายไม่มีชิ้นดี เป็นเวลานานนับเดือนที่เธอเอาแต่นอนอยู่บนเตียงร้องไห้จนไม่มีน้ำตา

ช่วงเวลาที่อ่อนแอแบบนั้นเธอไม่อยากกลับไปสัมผัสมันอีก กาญจนาจึงตัดสินใจตัดความสัมพันธ์กับผู้ชายทุกคนที่พยายามเข้าหาเธอ

“ขอบใจนะกาญจนา แต่ฉันก็อยากเห็นเธอมีความสุข”

“ความสุขของฉันคือการได้ดูแลคุณหญิงไงคะ ถ้าฉันอยู่จุดนี้แล้วไม่มีความสุข ฉันคงจะไปตั้งนานแล้วล่ะค่ะคุณหญิง”

เธอรู้สึกอุ่นใจทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้คุณหญิงจรัสพร อีกฝ่ายเปรียบเสมือนพี่สาว เปรียบเสมือนต้นไม้ใหญ่ที่โอบล้อมเธอเอาไว้ป้องกันอันตรายจากรอบด้าน คนยากจนอย่างเธอมีเงินมีทุกสิ่งทุกอย่างได้ทุกวันนี้ก็เพราะได้คุณหญิงจรัสพรคอยอุปถัมภ์ หากไม่มีผู้มีพระคุณคนนี้ ชีวิตของเธอคงจะไร้จุดหมาย

พนักงานออฟฟิศหลายร้อยชีวิตหลั่งไหลออกมาจากตึกสูงเมื่อถึงเวลาเลิกงาน เฟื้องลดากำลังคีย์ข้อมูลลงในคอมพิวเตอร์ เธอขยับแว่นเล็กน้อยก่อนจะหรี่ตาเพ่งมองหน้าจอ หญิงสาวรู้สึกว่าพักนี้สายตาของเธอนั้นแย่ลง จึงมีความคิดที่อยากจะไปตรวจ

ขณะที่กำลังจดจ่ออยู่กับงาน ชานนท์ก็เดินเข้ามาจากทางด้านหลังสวมกอดเธอ หญิงสาวสะดุ้งด้วยความตกใจก่อนจะต่อว่าเขา

“เล่นอะไรคะคุณนนท์”