ตอนที่ 5 - พนักงานต้อนรับคนใหม่

เริ่มงานคืนแรก เย็นวันนี้สิรีแต่งตัวแบบล่อจรเข้มาก ชุดสาวปาร์ตี้สีน้ำตาลทองเป็นประกาย พร้อมเอกสารแนบลำตัว เป็นข้อมูลปลอมแต่งขึ้นมาใหม่ เพื่อเธอจะได้สวมรอยเป็นหญิงสาวหางานทำ อย่างน้อยจากข้อมูลที่หารายละเอียด เธอพบว่าผับของวาคินทร์กำลังรับสมัครเด็กใหม่อยู่ ดันมีแต่ตำแหน่งพนักงานต้อนรับทั้งนั้น ยังไงก็ตาม เธอต้องแอบเข้าไปอยู่ในผับแห่งนั้นให้ได้ก่อน เผื่อจะหาข้อมูลได้ง่ายขึ้น

มีเด็กสาวมากมายหลายคนนับยี่สิบกว่าคน พยายามเข้ามาสมัครเป็นพนักงานต้อนรับ บางคนหน้าตาดีผิวขาว เคยเป็นพริตตี้ก็มารับงานผับของวาคินทร์กันทั้งนั้น บางรายพึ่งเรียนจบหน้าตาระดับมหาวิทยาลัย ยังจะถือเอกสารมาด้วยหน้าตาค่อนข้างกังวล เพราะสัมภาษณ์งานที่อื่นไม่ผ่านหลายที่แล้ว พวกเธอกำลังจะสิ้นหวัง เพราะหางานมันไม่ได้ง่ายเหมือนตอนไปเรียนหนังสือ

"ขอให้เขารับเราทำงานด้วยเถิด…สา…ธุ!!!" สิรีดันไปได้ยินคำสวดภาวนาสิ่งศักดิ์สิทธิ์เข้า จึงต้องหันไปตามเสียงนั้น พบกับเด็กสาวหน้าตาหน้ารัก ผิวดี ยิ้มหวานมีเขี้ยว เธอคงจะพยายามย้อมผม และเตรียมตัวมาอย่างดี ราวกับทำการบ้านมาเรียบร้อยแล้ว

"สวัสดีค่ะ ที่นี่เขาจำกัดคนสมัครงานรึเปล่าคะ?" สิรีแกล้งถาม เพราะเธอมาในชุดสาวมีอายุประมาณยี่สิบสี่ ทั้งๆ ที่ความจริง เธออายุจะสามสิบแล้ว อย่างน้อยเครื่องสำอางค์น่าจะช่วยเธอได้เรื่องปกปิดอายุที่แท้จริง

"ไม่จำกัดหรอกค่ะ ทั้งรูปร่าง หน้าตา อายุ หรือแม้กระทั้ง โสดหรือหม้าย เขารับหมดจ้า… พี่เป็นคนสวยมาก เขาต้องรับพี่แน่ๆ เลย" เด็กสาวถามด้วยความปลื้มหญิงสาวที่สูงกว่า เพราะสิรีต้องหันมาหยิบรองเท้าส้นเข็มสีแดงสด รับกับชุดสีน้ำตาลทองที่สวมใส่ เด็กสาวดูธรรมดาไปเลย เมื่ออยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ สวมเสื้อทับแขนยาว มีฮู้ดสีชมพูหวานๆ

"ขอบคุณนะคะ น้องชื่อ…" สิรีไม่อยากจะคิดเลยว่า ผับของนายวาคินทร์ จะรับเด็กเข้าทำงานด้วย เธอเริ่มจะได้ข้อมูล การล่อลวงเยาวชนมาค้าประเวณีก็งานนี้แหละ

"ลลินค่ะ หนูพึ่งจบมหาวิทยาลัย หางานยังไม่ได้เลย มาตลอดเดือน เงินก็ไม่ค่อยจะเหลือเก็บ ได้ข่าวว่าที่นี่รับสมัครหญิงสาวตลอด แทบจะไม่ตอบปฏิเสธ ก่อนพี่มา ตรวจสุขภาพเรียบร้อยแล้วใช่มั๊ยคะ?" ลลินถามยิ้มแย้ม เพราะเธอเตรียมความพร้อมมาจริงๆ สีหน้าของสิรีค่อนข้างจะตกใจเล็กน้อย เมื่อพบว่าเธอเกินยี่สิบแล้ว

"แน่นอนสิ!" สิรีพึ่งจะปลอมเอกสารมา ทำไมจะไม่มีล่ะ รวมทั้งชื่อปลอมด้วย อุตส่าห์ลงทุนย้อมผม ตัดแต่งใหม่ หลุดคราบตำรวจสาวสายลุย มาเป็นหญิงสาวสุดเซ็กซี่ เพื่อทำให้นายวาคินทร์ยอมรับเธอเข้าทำงานเป็นพนักงานต้อนรับ มันต้องมีโอกาสืบคดีกันบ้างล่ะ

"จะถึงคิวพี่แล้วนะคะ ตื่นเต้นจังเลย" ลลินตอบด้วยความหวังว่า เธอจะได้ทำงานมีเงิน และอาจจะโชคดีเรื่องคู่ครอง ที่จะได้เจอผู้ชายรวยๆ ชีวิตจะไม่ต้องลำบากเพียงลำพัง เพื่อหาเลี้ยงพ่อแม่แก่ๆ ที่บ้านอีกแล้ว

"คนต่อไปครับ เชิญ!!!" น้ำเสียงของประสิทธิ์กล่าวเรียก เพื่อให้หญิงสาวถือเอกสารเข้ามาทีละคน เพื่อสอบสัมภาษณ์งาน มาทำงานในผับของวาคินทร์…

******

เพียงสิรีย่างก้าวเข้าไปในห้องมืดรอบด้านกำแพงสีดำสนิท ตกแต่งเดินลายด้วยสีเงินและทองสลับกัน ห้องนี้ดูสบายดีในความมืด พร้อมแสงวอร์มไลท์ฉายสว่างรอบด้าน ปรากฏชายเบื้องหน้าค่อนข้างหน้าตาดี มีภูมิฐานในชุดสูทสีดำ ทับเชิ้ตดำเทา ผูกเน็คไทสีฟ้าสะท้อนแสง สะดุดตาชวนมอง รับกับทรงผมตัดสไลด์ยาวละลำคอหนา

สายตาสิรีมองเขาแทบตกตะลึง ทำไมเขาถึงดูหน้าตาหล่อเหลาเอาการ แทบจะสะกดสายตาของสิรีชะงักในเวลานั้น เธอยืนตัวแข็งเมื่อเห็้นเขานั่งสบายเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ พร้อมกับยกขาขึ้นพาดหัวเข่าอีกข้าง พร้อมสองมือกุมเข้าหากันวางไว้บนเข่าสูงของเขา สิรีค่อยๆ กลืนน้ำลายอย่างช้าๆ มือสั่นระหว่างวางเอกสารลงบนโต๊ะตรงหน้าวาคินทร์

สายตาเย็นชาของชายหนุ่มนั่งอยู่เบื้องหน้า กำลังมองเธออย่างพินิจพิจารณาคุณสมบัติการเข้าทำงานในผับของเขา เฃริมฝีปากเหยียดตรง พลางลดสายตาละจากการมองสิรี ไปอ่านเอกสารแทน มือขาวนวลเรียวยาวทั้งสองกำลังหยิบเอกสารของเธอมาอ่าน

"พิชญารึ? อายุ24 ว่างงานมาหลายปีตั้งแต่เรียนจบ ถามหน่อย… ก่อนหน้านี้คุณทำงานอะไร ก่อนมาทำงานที่นี่?" วาคินทร์ถามน้ำเสียงเข้ม มองเธอให้ลึกลงไป เพราะดูจากร่างกายของหญิงสาวตรงหน้า เธอผอมมีกล้ามเนื้อ อีกทั้งสีผิวคงจะผ่านแดดมามิใช่น้อย ร่างกายดูสันทัดพร้อมกับรับเรื่องหนักๆ มามากมาย เขารู้สึกตะขิดตะขวงใจ ขอถามเธอเสียหน่อย ร่างกายเธอไม่ได้ดูบอบบางเหมือนคนว่างงานอยู่เฉยๆ เลย

"เป็นครูสอนโยคะค่ะ แต่ไม่ได้บรรจุเป็นอาชีพหลัก คือรับจ้างสอนพิเศษตามบ้านค่ะ" สิรีไม่คิดว่าเขาจะสำรวจร่างกายเธอด้วยสายตาแบบนี้ ทำให้เขาต้องกวักมือเรียกเธอเข้าไปใกล้ๆ เขาอีกหน่อย

"ขอดูมือหน่อย" สิรียื่นมือทั้งสองข้าง หลังจากทำผิวมาได้ระยะหนึ่ง วาคินทร์เห็นริ้วรอยกร้านแดดและมือเธอก็ไม่ได้นิ่มนวลเหมือนคนเล่นโยคะ… แววตาเขาช้อนขึ้นมองสูง ขณะเธอยังยืนอยู่ตรงหน้าให้เขาพิจารณาต่อไป

"ทำงานหนักมารึ?" น้ำเสียงเขาเข้มนิ่ง ดวงตาเข้มของวาคินทร์มองสิรีลึกลงไปอีก จนเผลอขบกรามขึ้นแก้มเสียสิรีมองเห็น

"ที่บ้าน…พ่อแม่เป็นชาวไร่ชาวนา อยากให้ท่านสบาย…" สิรีไม่รู้จะอ้างอะไร ว่าเธอเป็นนร.ตำรวจ การบอกว่าเป็นลูกชาวไร่ชาวสวนน่าจะดูสมเหตุสมผล

"ผมชอบคนกตัญญูนะ มาทำงานแบบนี้ พ่อแม่ไม่โกรธรึ?" วาคินทร์ปิดเอกสาร ไม่อยากอ่านต่อนอกจากอยากจะจำชื่อของพิชญา ซึ่งกำลังมาทำงานแนวนี้เพื่อตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ เขารู้สึกปลื้มเธออยู่บ้าง

"ท่านไม่รู้หรอก ไม่อยากให้เป็นห่วงค่ะ หวังเพียงว่าท่านจะเมตตาฉัน รับมาทำงานนี้บ้าง" สิรีตอบน้ำเสียงหวานค่อนข้างอ้อน ตามที่ฉัตรสอนมาในมือถือเมื่อคืนก่อน เธอถามละเอียดตลอดห้าชม. จนแบตแทบไหม้ เครื่องร้อน หวังว่าจะดูน่าสงสารชวนเรียกคะแนนอยู่

"แล้วอะไรที่คิดว่าผมจะรับคุณเข้ามาทำงานที่นี่ครับ?" วาคินทร์ถามคำถามสุดท้าย หวังเพียงว่าหญิงสาวคนนี้จะมีคุณภาพพอจะเป็นพี.อาร์.ที่นี่ได้อย่างสมบูรณ์

"ฉันขยันทำงานค่ะ และก็ตั้งใจทำออกมาให้ดีที่สุด คุณสามารถสอนฉันได้ตลอดเวลา" สิรีย่อตัวเองลงมา เพื่อแนบเข่าตัวเองลงพื้น เดินเข่าเข้าไปหาวาคินทร์อย่าออดอ้อน แววตาเธอมองเขาหน้าตา พอๆ กับชายหนุ่มมองกลับมาประสานกัน สิรีแทบปากสั่น แววตาสั่น วาคินทร์รู้สึกตรงใจกับแววตา และรอยยิ้มของเธอ เขาจึงตอบออกมา พลางหลบสายตาเธอเมื่อได้ข้อสรุป

"ลุกขึ้น! และคืนนี้คุณรับงานได้เลย พวกอยู่นานจะสอนงานให้คุณเอง เชิญครับ!" วาคินทร์เห็นว่าเธอตั้งใจจะมาทำงาน พร้อมบริการลูกค้าในผับของเขาได้เต็มที่… จึงออกปากให้สิรีมาเป็นพนักงานต้อนรับในผับของเขาได้

"ขอบคุณค่ะ คุณวาคินทร์" สิรีค่อยๆ ลุกขึ้นพลางก้มอกต่ำ แววตาหนุ่มเห็นร่องอกของเธอระหว่างลุกขึ้น สายตาเขามองเธอไม่วางสะโพกของเธอย้ายไปมา เพราะเธอเดินด้วยรองเท้าส้นเข็ม

"ผมหวังว่าเราจะได้มีโอกาสใกล้ชิดกันอีกนะ คุณพิชญา" วาคินทร์บอกโดยไม่เหลียวหลัง แม้ว่าลูกน้องอีกคนจะเป็นคนเปิดประตูเชิญให้สิรีเข้าผับหรูของเขาได้แล้ว เพื่อเป็นพนักงานประจำร้านของเขา

หัวอกหัวใจสิรี แทบจะเต้นรัว เมื่อทำตามคำแนะนำของฉัตรมาอย่างดี เธอไม่คิดเลยนะว่า การทำงานอาชีพนี้จะมีความเสี่ยงได้เพียงนี้ หญิงสาวต้องเปลืองตัวแค่ไหน กับการทำงานเพื่อแลกเงินมาเลี้ยงดูตัวเอง และครอบครัว… เธออยากจะเกลียดวาคินทร์จริงๆ ที่ทำให้หญิงสาวมากมายหลายคน ต้องยอมเปลืองกาย เพื่อสนองความสุขให้ชายเพียงชั่วข้ามคืน… นี่พึ่งจะเริ่มงานสายลับ กลับทำให้จิตใจเธอเต้นแรง หัวใจวูบวาบร้อนผ่าวได้ ยามอยู่กับวาคินทร์ตามลำพัง

หญิงสาวส่ายหัวปฏิเสธอย่างแรงกล้า เธอไม่ต้องการเขาหรอก นี่พึ่งจะเป็นงานสายลับวันแรก เธอต้องปรับตัวให้ดีกว่านี้ เริ่มจะคิดถึงคำพูดคุณโสภาเสียแล้ว "เลือกผู้ชายสักคน แต่งงานอยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือน" มันคงจะลดความตื่นเต้นใจเต้นแรงให้แก่เธอได้

******

ลลินผ่านสัมภาษณ์ตามความตั้งใจของเธอ เพราะรูปร่างหน้าตาของเธอผ่านเกณฑ์ แถมเธอตอบมาตามตรงว่า ยังไม่เคยต้องมือชาย ทำให้วาคินทร์รับเธอเข้ามาทำงานทันที แต่หลังจากนั้นในเอกสารเหล่านั้นถูกรวมเข้าไปในห้องประตูห้องหนึ่ง สายตาของสิรีจึงจับจ้องที่ห้องนั้นว่า มันอาจจะเป็นห้องสำคัญที่ไม่ได้เข้าไปง่ายๆ เธอจะต้องหาโอกาสเข้าห้องนั้นเพื่อเอาข้อมูลเอาผิดกับสุริยะและภินพัตรให้ได้ หากนายวาคินทร์มีความผิด เธอจะจับกุมเขาอย่างไม่ลังเล สิรีมั่นใจ

ระหว่างที่สิรีนั่งสวยๆ สายตาเชิญชวนเหมือนดาวยั่วเอวี… ลูกค้าชายหนุ่มมากมายมองมายังเธอ พร้อมจะชักชวนให้ไปนั่งดื่มเหล้าเป็นเพื่อนร่วมกัน หญิงสาวยิ้มหวาน พลางลุกจากเก้าอี้พนักงานต้อนรับ ไปนั่งโต๊ะลูกค้าร่วมกัน พร้อมผสมเหล้าเทให้ลูกค้าดื่มแบบที่ต้องการ ระหว่างนี้สิรีนั่งชงเหล้าสูตรอร่อยที่สุด และสลับมองวาคินทร์ กำลังคุยกับชายอีกคนหนึ่ง เธอพยายามดูให้แน่ใจว่าชายคนนั้นคือ ภินพัตร…

"เฮีย… รับเด็กใหม่ซิงๆ มารึเปล่า?" ภินพัตรถามวาคินทร์ ด้วยความสนใจ เพราะประสิทธิ์ก็ไปรายงานตามที่เขาสั่งว่า ถ้ามีเด็กใหม่ซิงๆ ให้เรียกเขามาทันที

"อย่างที่ลื้อขอ… สอนงานให้เด็กด้วยมือตัวเองเลยรึ?" วาคินทร์หน้าขรึม พร้อมยกแก้วเหล้าในมือมาดื่ม เขาไม่ชอบภินพัตรเรื่องนี้ ไม่อยากแบ่งพนักงานของตนเองให้ภินพัตร แม้ว่าเขาจะซื้อบริการจากหอนางสวรรค์ของพ่อก็ตาม แต่กิจการภายในตระกูลใหญ่ มีบ้างที่ต้องแบ่งปันระหว่างครอบครัว

"อั๊วะก็เครียดเป็น… ช่วยให้อั๊วะกระชุ่มกระชวยได้" ภินพัตรตอบก่อนจะเริ่มส่งลูกน้องไปเชิญลลิน เด็กสาวมาทำงานใหม่วันแรกมาหาเขา ประเดิมความซิง แก้เขินให้เด็กใหม่เสียหน่อย

"อย่ามือหนักกับเด็กใหม่ล่ะ อั๊วะรู้ว่าลื้อสอนงานเด็กใหม่ เป็นงานไวมาก" ในฐานะพี่ชายคนโต ตบไหล่น้องชายที่มักจะไม่ค่อยทำให้พ่อปลื้มนัก กิจการของเขากำลังดำเนินไปได้ดีในช่วงแรก และหวังว่า กิจการอื่นๆ ของพ่อและน้องชายจะรัดกุมขึ้น เมื่อมีเขามาช่วยดูแลในระยะนี้…

วาคินทร์มิได้โปรดธุรกิจมืดของนายสุริยะนัก เขาไม่อยากให้มันต้องเกิดขึ้นกับคนที่เขาจะรักสักคน เหมือนที่เคยเกิดขึ้นกับแม่ เธอตายอย่างน่าสงสาร ถึงกับทำให้ภัทรา น้องสาวของเขาต้องนั่งซึมเศร้าเสียใจ ไม่พูดไม่คุย จนไม่สามารถใช้ชีวิตในเมืองไทยได้ สุริยะจึงส่งน้องสาวของเขาไปอยู่กับญาติ ไปเรียนต่อเมืองนอก และล่าสุดมานี่ น้องสาวของเขาได้แยกตัวกับญาติ จนเรียนจบปริญญามาหมาดๆ เขาคิดว่าระยะเวลาจะเยียวยาน้องสาวของเขาได้บ้างแล้ว

"มาเถอะ อั๊วะจะสอนงานให้ลื้อเอง!!!" ลลินถูกเชื้อเชิญให้มาพบกับภินพัตร และพวกเขาเดินออกจากบาร์เหล้ากันสองคน ภินพัตรโอบไหล่คล้องร่างบางเอาไว้แนบตัว สีหน้าลลินค่อนข้างกังวลกับชายแปลกหน้าเป็นครั้งแรก ต่อหน้าต่อสายตาของสิรี ซึ่งทั้งสองมือของกำลังชงเหล้าอย่างคล่องแคล้วมาก รสชาติก็ดีมาก เหมือนมืออาชีพชงเหล้ามาทำเอง

"หนูชงเหล้าเก่งจริงๆ ผมดื่มไปหลายแก้วแล้ว ยังไม่เมาเลย อร่อยอีกต่างหาก หนูอร่อยเหมือนเหล้าตอนชงด้วยมั๊ยจ๊ะ?" ชายหนุ่มซึ่งกำลังสำราญได้ที่ หน้าแดงแก้มปริ เหงื่อออกตามเสื้อเชิ้ตในชุดทำงาน ยามนี้เริ่มดึกอากาศเย็น สิรียิ้มหวานพยักหน้า พร้อมกับชงเหล้าให้เขาต่อไปอย่างไม่ลดละ เพื่อหวังว่าเขาจะเมาจนนกเขาไม่ขัน……

การทำงานของสิรีอยู่ในสายตาของวาคินทร์ตลอดเวลา นอกจากสุภาพเรียบร้อย การชงเหล้าก็สวยงาม แถมลูกค้าก็ชอบเธอ บางความคิดเริ่มทำให้วาคินทร์ทำงาน และสนใจสิรีเพิ่มมากขึ้น

"มีอะไรรึครับเจ้านาย?" ประสิทธิ์ถูกเรียกตัวเพื่อมาพบกับวาคินทร์เป็นกรณีพิเศษ

"เด็กใหม่ที่พึ่งเข้ามาทำงานเป็นวันแรก เคยเป็นครูสอนพิเศษโยคะ แต่ชงเหล้าเก่งพิเศษ แกว่ามันแปลกมั๊ยวะ?" วาคินทร์ถามขณะยกแก้วเหล้าดื่ม หลังจากคุยกับลูกค้าไฮโซไปบางราย และบางคนก็สนใจที่จะร่วมธุรกิจกับสุริยะด้วย ทำให้เขาต้องนัดคุยพิเศษกับคนเหล่านั้นทีหลัง แม้ว่าสายตาเขายังคงมองสิรีไม่วางตา เพราะเธอดันสวยสะดุดจนเขาละไม่ลง

"ไม่นิครับ เป็นงานไม่ต้องสอนเยอะ รึว่าเจ้านายสนใจ?" ประสิทธิ์ถามกลับ พร้อมตอบสนองทุกความต้องการของเจ้านายตนได้ทุกเรื่อง

"ก็น่าสนใจอยู่ ท่าทางเก่งขนาดนั้น ไม่น่าเป็นพี.อาร์. แต่น่าจะเป็นคนชงเหล้าในบาร์ของเราก็ดีอยู่นะ ถ้าได้เพิ่มอีกสักคน" วาคินทร์เปรยเบาๆ กับประสิทธิ์ เพราะบาร์เหล้าของเขามีแต่ผู้ชาย และถ้ามีผู้หญิงชงเหล้าเก่งๆ อีกสักคน เขาคงได้ลูกค้าเพิ่ม พร้อมกับเรทติ้งร้านจะดังเพิ่มขึ้นไปด้วย

"จะให้ผมจัดการยังไงดีครับ?" ประสิทธิ์ถามตามจริง ขอเพียงเจ้านายสั่งมา เขาพร้อมบริการอย่างดีที่สุด

"ไปเรียกพีชญามาหน่อย แล้วก็หาน้องๆ ให้นายคนนั้นสองตนแทนที่ชั่วคราว บอกว่าฉันเลี้ยงเด็กให้คนนึง…" วาคินทร์บอกพร้อมรอประสิทธิ์ ไปจัดการ เขาอยากได้คนเก่งๆ มาชงเหล้านานแล้ว แต่ไม่กล้าเปิดรับ เพราะที่จะมาสมัครดันมีแต่ผู้ชาย วันนี้เขาได้เห็นฝีมือเธอชงเหล้าให้ลูกค้า หน้าตามีความสุข และสั่งเหล้ามาสองกลมแล้ว ยังดื่มไม่เลิก เขาจึงเริ่มสนใจความสามารถของหญิงสาวสวยระดับเอวี

******

"เธอน่ะ… มานี่หน่อย… เจ้านายต้องการพบ!" ประสิทธิ์กวักมือเรียกสิรีให้ไปกับเขา ในขณะที่ลูกค้าหนุ่มค่อนข้างไม่อยากปล่อยให้ไปไหนไกลตัว

"นี่ผมกำลังใช้บริการอยู่นะ คุณจะมาเรียกเด็กไปแบบนี้ไม่ได้ ผมตั้งใจจะหิ้วไปกินทั้งคืน ผมมีเงินนะคุณ!!!" ลูกค้าหนุ่มกล่าวเสียงดัง ชักจะพูดจาไม่ค่อยยอมคน เพราะดันถูกใจเด็กชงเหล้า

"เจ้านายผมส่งเด็กมาแทนสองคน และผมแนะนำว่า ควรรับน้ำใจนี่ไว้นะครับ ส่วนคุณมากับผม!" ประสิทธิ์ดันสาวสวยมาเอาใจลูกค้า ลูกค้าหนุ่มลืมสิรี หญิงสาวต้องลุกขึ้นอย่างงงๆ พร้อมๆ กับจัดกระโปรงสั้นให้เข้าที่ สะบัดผมย้อมสีน้ำตาลประกายทอง เพื่อไปพบกับวาคินทร์ระหว่างเดินตามหลังประสิทธิ์ เพราะเขาชี้นิ้วมาทางเธอ

"ฉันทำอะไรผิดหรอคะ?" สิรีถามด้วยความกลัว เธอไม่แน่ใจว่า เขาจับเธอได้รึว่าเป็นสายลับ

"เข้าไปคุยกับเจ้านายผมด้วยตัวเองเถอะ!" ประสิทธิ์ตอบเสียงเข้ม เพื่อพาสิรีไปพบวาคินทร์ สิรีพยายามข่มใจไว้ อย่าพึ่งตีต้นไปก่อนไข้ หัวอกหัวใจเธอเริ่มสั่นไหว เพราะไม่อยากให้แผนแตกก่อนจะได้ข้อมูลในคดีนี้

"ขอบใจนะประสิทธิ์" วาคินทร์ปัดมือให้ลูกน้องออกไป และกวักนิ้วเรียกสิรีไปหาเขาใกล้ๆ

"ค่ะ!" สิรีตอบน้ำเสียงเข้มแข็งอย่างลืมตัว คิ้วหนาเข้มบนหน้าวาคินทร์ต้องเลิกขึ้นสูงอย่างประหลาดใจ

"ผมมองอยู่นาน คุณคงจะชงเหล้าบ่อย พ่อคุณติดเหล้ารึ?" วาคินทร์คาดเดา สำรวจหญิงสาวตรงหน้า เพราะเธอก็ดันสวยเตะตาเขาจริงๆ

"คนไร่คนสวน ยังไงก็ต้องมีดื่มเหล้าแก้หนาว แถมเหนื่อยจากการทำงาน ฉันเป็นคนโปรดของพ่อเลยนะคะ" เธอพยายามพูดแก้ต่างเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ ท่าทางเขาจะถูกชะตากับเธอ นึกว่าจะโดนจับได้ ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง สิรีรู้สึกโล่งอกไปที

"มีพี่น้องด้วยรึ?" วาคินทร์ถามด้วยความประหลาดใจ นึกสงสัยอยู่ว่าทำไมสิรีเลือกมาทำงานเป็นพนักงานต้อนรับ

"ลูกพี่ลูกน้องค่ะ เราเป็นเด็กตจว. เรื่องชงเหล้ามันยอมแพ้กันไม่ได้หรอกค่ะ เพราะมันได้ค่าขนมเพิ่ม!" สิรีพยายามทำให้ดูธรรมชาติ เพื่อให้ห่างไกลความสงสัยว่าเธอเป็นตำรวจ อย่างน้อยวาคินทร์เริ่มทำให้เธอเห็นมุมอื่นของเขามากกว่าตอนสัมภาษณ์

"ผมอยากให้คุณเลิกต้อนรับพนักงาน…" วาคินทร์ยังกล่าวไม่จบ ทำให้สิรีกังวลจนเผลอออกตัว

"อย่าไล่ฉันออกเลยนะะ ฉันไม่มีเงิน ไม่มีงานอื่นทำ!!" วาคินทร์เผลอหัวเราะออกมา เมื่อพบว่าพนักงานใหม่ตกใจจนได้เห็นโมเม้นต์น่ารักของเธออย่าลืมตัว เขายิ้มหวานหัวเราะตลกขบขันของสิรี

"ผมไม่ได้ไล่คุณออก คุณพิชญา ผมอยากให้คุณช่วยมาชงเหล้าให้ดื่มหน่อยครับ" วาคินทร์บอกสุภาพ เพื่อว่าเขาอาจจะตัดสินใจถูก เรื่องเปลี่ยนตำแหน่งงานให้พิชญามาชงเหล้าแทนการเป็นพนักงานต้อนรับ

"โล่งอก ตกใจหมดเลยค่ะ คุณวาคินทร์ ดิฉันกลัวการตกงานมาก" และสิรีก็กลัวว่าจะเข้ามาเป็นสายลับมาสืบคดีนี้ให้กับกองตำรวจต่อไปไม่ได้ เพราะเธอยังไม่พบเบาะแสการหายตัวไปของอเนกและพิทักษ์

"เชิญครับ!" ชายหนุ่มผายมือ เปิดทางให้สิรีได้แสดงฝีมือชงเหล้า บาร์น้ำหนุ่มสองคน เปิดทางหยิบของใกล้มือให้แก่เธอ สิรีเริ่มทำการผสมเหล้าชงตามถนัด เพราะตอนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย เธอเคยเรียนวิชาเครื่องชงดื่มในโรงแรม หวังว่ามันจะยังได้ผล รสชาติดีอย่างที่เคยทำ

"เชิญค่ะ" สิรีได้วาดลวดลายการชงเหล้าอย่างชำนาญ บาร์น้ำหนุ่มถึงกับตรบมือ ท่าสวยๆ ของเธอ แถมรสชาติตอนนี้ต้องให้วาคินทร์เป็นผู้เฉลย

"รสชาติดี ผมไม่แปลกใจเลยว่า ลูกค้าผมชอบให้คุณชงเหล้าอยู่หลายแก้วจนถึงกลมที่สอง" วาคินทร์คิดว่าเขาอาจจะคิดถูก เรื่องเปลี่ยนตัวพนักงานต้อนรับมาเป็น สาวบาร์น้ำแทน

"จริงรึคะ? ขอบคุณค่ะ" สิรีดีใจจนออกหน้าออกตา ไม่ต้องทนทำเป็นพนักงานต้อนรับ อย่างที่ฉัตรเล่าให้เธอฟัง หญิงสาวหลุดพ้นความเสี่ยงเสียสาวไป เพราะฝีมือชงเหล้าแท้ๆ เธอรีบวิ่งออกมาเผลอโผกอดวาคินทร์อย่างลืมตัว หน้าที่ของเธอก้าวหน้ามาอีกก้าว การค้นหาข้อมูลก็คงจะใกล้ขึ้นเข้ามาอีก..

วาคินทร์ตกใจเมื่อถูกหญิงสาวสวย อกใหญ่ ตัวแน่นด้วยกล้ามเนื้อ โผกอดเขาแนบชิด ความเป็นชายเกิดอารมณ์ และความร้อนในอกผ่าวขึ้นมาเบาๆ วาคินทร์เกือบจะกอดตอบ จนความคิดเกินเลยเตลิดพอสมควร เขาเกิดอารมณ์อยากฟาดเธอขึ้นมา

"ช่วยคลายวงแขนด้วยครับ คุณรัดผมแน่นมาก" วาคินทร์ตอบอึดอัด ไม่ใช่เพราะเธอกอดเขา แต่เพราะเขาดันเกิดอารมณ์อยากลากเธอไปฟันแทน

"ขอโทษค่ะ ถ้างั้นวันนี้…" วาคินทร์คิดว่า วันนี้เขาเสียสมาธิเรื่องพิชญามาพอสมควร ตำแหน่งบาร์น้ำน่าจะเหมาะกับเธอ เขาจึงอยากให้ลูกน้องของเขา ไปจัดการเรื่องเครื่องแบบ และการทำงานเวลาใหม่ของเธอ

"ประสิทธิ์! พาคุณพีชญาไปห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าพนักงาน และจัดหาเครื่องแบบใหม่ เธอจะกลับมาทำงานวันพรุ่งนี้ ในเครื่องแบบบาร์น้ำเท่านั้น และต้องตรงต่อเวลาด้วยนะครับ" วาคินทร์สั่งเสร็จ ร่างของหญิงสาวหายไปกับประสิทธิ์ โดยไม่ต้องเป็นพนักงานต้อนรับอีกแล้ว

******