ตอนที่ 3 ให้อภัย

ตอนที่  3

"แก้ว"

จอมพลพึมพำออกมา รีบวิ่งขึ้นบันไดมาอย่างร้อนใจ ถ้าญาณินรู้เรื่องที่เขามีเมียน้อย กรองแก้วก็ต้องรู้

ชายหนุ่มเปิดประตูห้อง จนเกิดเสียงดัง พบว่าภรรยากำลังนอนหลับ โดยมีกชมนนั่งเฝ้าอยู่ไม่ห่าง

"นึกไม่ถึงว่าวันนี้นายจะกลับบ้านมาด้วย นึกว่าจะอยู่บ้านเมียน้อยตลอดคืนเสียอีก...นายออกไปก่อน แก้วร้องไห้จนหลับไปแล้ว" กชมนลุกขึ้นมาขวางไม่ให้จอมพลเข้าใกล้เตียง

ญาณินเองก็เข้ามาสมทบ ฉุดแขนจอมพลจะลากออกจากห้อง

"นี้มันเรื่องของผัวเมีย คนนอกไม่เกี่ยว...แก้ว แก้ว ตื่นมาก่อนผมอธิบายได้" จอมพลตะโกนเสียงดัง

กชมนเข้ามาช่วยญาณิน พยายามลากตัวจอมพลออกไปจากห้องนอนให้ได้

"ปล่อยพลเถอะ มีน ณิน แก้วอยากฟังจากปากเขา"

กรองแก้วที่ลุกขึ้นมานั่ง เอ่ยปากขึ้นสายตาที่มองสามีเต็มไปด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว

กชมนกับญาณินยอมปล่อยจอมพลให้เป็นอิสระ

"แก้ว ฉันหวังว่าแกจะตัดสินใจให้ดี ถึงแม้พลมันจะเป็นญาติฉัน แต่การที่มันหักหลังแกแบบนี้ ฉันยอมไม่ได้ ทางที่ดีตัดขาดแล้วไปทำเรื่องหย่าเลยดีกว่า" ญาณินจ้องจอมพลเขม็ง

จอมพลเดือดดาล ถึงกับยกมือชี้หน้าญาณิน

"หุบปากเน่า ๆ ไปเลย แกหาผัวไม่ได้ ก็อย่าเที่ยวมายุให้ครอบครัวคนอื่นร้าวฉาน"

"พูดจาแบบนี้ก็สวยซิวะ"

ญาณินเลือดขึ้นหน้า เตรียมตัวเข้าบวกกับชายหนุ่ม แต่ถูกกชมนกอดรั้งเอาไว้

"ปล่อยนะมีน ฉันจะเอาเลือดชั่วออกจากปากมัน"

"มาสิวะ ถึงเป็นผู้หญิง ฉันก็กล้าต่อย" จอมพลเองก็จะเอาเรื่องเหมือนกัน

"หยุดทะเลาะกันได้แล้ว"

กรองแก้วตะโกนจนสุดเสียง ทั้งสามคนหยุดชะงัก หันไปมองกรองแก้วที่กำลังดึงทึ้งผมตัวเองอยู่

จอมพลรีบขึ้นไปบนเตียงคว้าข้อมือบางทั้งสองข้างเอาไว้

"แก้ว ใจเย็น ๆ ก่อน พวกเราเลิกทะเลาะกันแล้วนะ...แก้วหายใจลึก ๆ ก่อน" จอมพลดึงร่างของภรรยาเข้ามาสวมกอดไว้แน่น

กชมนกับญาณินเองก็มายืนใกล้ ๆ เตียง ตกใจที่เห็นกรองแก้วระเบิดอารมณ์เสียงดังเป็นครั้งแรก

สักพักร่างที่สั่นตัวโยนไปมา จึงค่อย ๆ สงบลง

กรองแก้วขยับตัวออกจากอ้อมแขนของสามี สูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะหันไปพูดกับเพื่อนสนิททั้งสอง

"มีน ณิน ขอบใจมากนะสำหรับวันนี้ แต่กลับไปก่อนเถอะนะ แก้วขอเคลียร์กับพลเอง"

ญาณินเอ่ยปากจะขัดออกมา แต่กชมนรีบจับมือห้ามไว้

"ได้แก้ว พวกเราจะกลับก่อน แต่แก้วอย่าลืมนะ ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น แก้วยังมีพวกเราคอยอยู่เคียงข้าง"

กชมนพูดขึ้นยิ้มบาง ๆ ให้กำลังใจเพื่อนสนิท ก่อนจะลากตัวญาณินที่ยังคงอยากจะหาเรื่องกับจอมพลต่อ ออกไปจากห้อง

จอมพลปิดประตูลงกลอน ป้องกันไม่ให้พวกนางกลับเข้ามาอีก ก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างกายภรรยา

กรองแก้วขยับตัวหนีออกห่าง เบือนหน้ามองไปทางอื่น น้ำตาที่เหือดแห้งไป เริ่มเอ่อล้นเบ้าตาอีกครั้ง

"แก้ว ฟังผมก่อน ผมขอโทษที่พลั้งเผลอไป ต่อไปจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว"

กรองแก้วหันขวับกลับมามองหน้าของสามี ที่เธอรักมาก แต่เขายังกล้าออกนอกลู่นอกทาง

"พลทำอย่างนี้กับแก้วได้ยังไง ทั้งที่รู้ว่าแก้วรักมากแค่ไหน พลใจร้าย ใจร้ายมากเลย" กรองแก้วใช้สองมือทุบไปที่แผ่นอกหนาของสามี

จอมพลไม่ปัดป้อง ปล่อยให้กรองแก้วทำร้ายตนจนพอใจ

"ทุบตีให้หนำใจเลย ถ้ามันจะทำให้แก้วหายโกรธ พลขอโทษ"

กรองแก้วทุบตีจนเหนื่อยแล้ว หญิงสาวนั่งนิ่งปล่อยให้น้ำตาไหลนองอาบแก้ม อาบหัวใจที่ปวดร้าว

"แก้ว พลอยากมีลูกแต่แก้วก็มีให้ไม่ได้ พลเลยเลือกเดินทางผิด ตอนนี้พลสำนึกผิด และจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว ขอโอกาสอีกสักครั้งนะแก้ว"

จอมพลคว้าร่างบาง เข้ามากอด กรองแก้วขืนตัวเอาไว้ แต่ด้วยความรัก บวกกับสีหน้าแววตาของสามีที่สำนึกผิด เธอเลยยอมให้อภัย

"แก้วให้โอกาสพลก็ได้"

"ขอบใจนะแก้ว พลรักแก้ว"

จอมพลใช้ริมฝีปากจูบซับน้ำตาตามแก้มขาวผ่อง ก่อนจะมาประทับที่ริมฝีปากอวบอิ่ม พร้อมกับสอดแทรกลิ้นเรียวเข้าควานหาความหอมหวาน

กรองแก้วที่ห่างหายและโหยหาสิ่งนี้มานาน จึงตอบสนองต่อสิ่งเร้าอย่างรวดเร็ว

สองร่างเปลือยเปล่าก่ายกอด ปรับความเข้าใจกันอยู่บนเตียงเป็นเวลาเนิ่นนานเลยทีเดียว

หลังจากคืนดีกันแล้ว กรองแก้วกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง ที่สามีกลับมาคอยเอาใจใส่เหมือนเดิม จอมพลจะกลับบ้านตรงเวลา และจะนอนกอดเธอไว้จนนอนหลับไปด้วยกัน

คงจะมีแต่ญาณินที่ยังคงตั้งแง่ ไม่ยอมเชื่อว่าสันดานผู้ชายเจ้าชู้จะเปลี่ยนไปได้แค่ข้ามวัน

"ฉันไม่เชื่อที่มันพูดหรอก ร้อยก็ไม่เชื่อพันก็ไม่เชื่อ" ญาณินพูดขึ้นหลังจากมาเล่นกับกรองแก้วที่บ้าน

"ยัยณิน แกนี้เป็นคนยังไงกันนะ คิดในใจบ้างก็ได้ แก้วอุตส่าห์ยิ้มออกมาได้แล้วแท้ ๆ" กชมนแม้จะเห็นด้วยกับญาณิน แต่ก็ไม่อยากเห็นเพื่อนต้องมาอยู่ในโหมดร้องไห้อีก

"ไม่เป็นไรหรอกมีน แก้วรู้ว่าณินหวังดี" กรองแก้วรู้นิสัยของญาณินดี ว่าถึงแม้จะเป็นคนปากร้ายพูดไม่คิด แต่ก็รักและหวังดีกับเพื่อนทุกคนมากแค่ไหน

"แก้ว ฉันพูดจริง ๆ แกเผื่อใจไว้บ้าง รักตัวเองให้มากกว่ารักคนอื่น และก็คอยจับตาดูไอ้พลมันไว้ดี ๆ"

กรองแก้วยิ้มบาง ๆ รับคำของเพื่อนสาว แต่ไม่ได้คิดใส่ใจอะไรมาก เพราะเธอคิดว่าจอมพลคงไม่คิดนอกใจอีกแล้วละ

ตรูด...ตรูด

เสียงโทรศัพท์ของจอมพลดังขึ้น ในขณะที่เขากำลังนั่งทำงานอยู่ที่บ้าน

จอมพลมองเบอร์ที่เข้ามาก็กดตัดสายทิ้ง แล้วหันมาสนใจงานตรงหน้าต่อ แต่เบอร์นั้นก็โทรเข้ามาอีกหลายรอบ จนรอบสุดท้าย จอมพลจึงตัดสินใจกดรับสาย

"ฟ้าผมบอกแล้ว ว่าช่วงนี้ห่างกันสักพักก่อน พี่ไม่ได้จะทิ้งเสียหน่อย...หา! ว่าอย่างไรนะ ได้เดียวพี่จะหาโอกาสไปหา"

จอมพลกดวางสาย สีหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ

ก๊อก! ก๊อก!

"แก้วเข้าไปนะคะ"

กรองแก้วเดินถือถาดใส่กาแฟกับขนมของว่าง เข้ามาวางตรงหน้าสามี

"แก้วได้ยินเสียงคุยโทรศัพท์ ที่ทำงานมีปัญหาหรือคะ"

จอมพลปรับสีหน้าเป็นเคร่งเครียด

"ใช่ แก้วพลต้องออกต่างจังหวัดสักสองสามวัน ทั้งที่พลไม่อยากไปเลย"

"ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องไปสิคะ" กรองแก้วเก็บซ่อนอารมณ์บางอย่างไว้

"ไม่ได้นะสิ งานสำคัญมาก เอาอย่างนี้ แก้วไปด้วยกันเลย ถ้าไม่ไว้ใจพล"

"แก้วพูดเล่นนะ พลไปเถอะ"

จอมพลดึงให้กรองแก้วนั่งลงบนตัก เขาสวมกอดภรรยาเอาไว้

"เมียใครนะน่ารักที่สุดเลย"

กรองแก้วยิ้มอย่างขมขื่น คำพูดของญาณินดังก้องอยู่ในหัว