ตอนที่ 2 เมียน้อย

ตอนที่  2

กรองแก้ว หอบสังขารที่เหนื่อยล้า เพราะเมื่อคืนนอนร้องไห้ จนแทบจะไม่ได้นอน ลงมาเตรียมอาหารเช้าแบบง่าย ๆ ให้สามีเหมือนเช่นทุกวัน

จอมพลเดินหิ้วกระเป๋าเอกสารและเสื้อสูทลงจากบันไดมา เขามาที่โต๊ะลงมือตักอาหารที่ภรรยาจัดเตรียมไว้ให้

"แก้ว เป็นอะไรหรือเปล่า วันนี้คุณดูไม่ค่อยสดชื่นเลย"

จอมพลทักขึ้นหลังจากที่เห็นใบหน้าของกรองแก้ว โดยปกติหญิงสาวก็ไม่ชอบแต่งหน้าอยู่แล้ว จึงทำให้ดูแก่เกินอายุไปอีก ยิ่งพอมาเห็นสภาพที่อิดโรยวันนี้ ทำให้เขาแทบไม่อยากมองหน้า

ผิดกลับเมื่อก่อนสมัยสาว ๆ แม้กรองแก้วจะไม่ใช้เครื่องสำอางอะไรเลย แต่กลับสวย ใส ตามธรรมชาติ จนทำให้เขาตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น

"สงสัยแก้วนอนน้อยไปหน่อยค่ะ"

"ยังไง คุณก็พักผ่อนบ้าง ผมจะจ้างคนใช้ให้ก็ไม่ยอม เอาอย่างนี้คุณออกไปเที่ยว ไปนวดผ่อนคลาย หรือไปเสริมสวยบ้างก็ได้" จอมพลเสนอ เขาหยิบเงินออกมาจำนวนหนึ่งส่งให้ภรรยา

"ค่ะ ขอบคุณนะคะ"

กรองแก้วรับเงินมา เพราะจอมพลให้เธอออกจากงานมาเป็นแม่บ้าน เธอไม่มีอะไรทำ จึงลงมือทำงานบ้านเองทั้งหมด ส่วนเงินที่ใช้จับจ่ายใช้สอยภายในบ้าน จอมพลเขาจะโอนเข้าบัญชีเธอเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งไว้ใช้ในบ้าน อีกส่วนหนึ่งให้เธอใช้ตามที่ต้องการว่าอยากได้อะไร อยากทำอะไร เขาไม่เคยถาม ถึงเวลาเขาก็จะโอนเงินให้เลย

แต่หญิงสาวเป็นคนรู้จักเก็บรู้จักใช้จ่าย เงินในบัญชีจึงมีเงินเก็บอยู่จำนวนหนึ่ง

"ผมไปทำงานก่อนนะ วันนี้ไม่ต้องทำกับข้าว มีคุยงานกับลูกค้า บางทีผมอาจจะค้างที่บริษัทเลย"

จอมพลเข้ามาหอมแก้มภรรยาก่อนไปทำงานเหมือนเป็นปกติเช่นทุกวัน

กรองแก้วถือกระเป๋า เสื้อสูทเดินออกมาส่งสามีที่หน้าบ้าน

"ขับรถดี ๆ นะคะแก้วเป็นห่วง"

จอมพลยิ้มให้เล็กน้อย แล้วขับรถออกจากบ้านไป

พอคล้อยหลังสามีกรองแก้วก็กดโทรศัพท์ โทรหาเพื่อนสนิทที่รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยอนุบาล กชมนหรือมีน เพื่อนที่เธอพูดคุยปรึกษาได้ทุกเรื่อง

"มีน ฉันโทรไปรบกวนแกหรือเปล่า" กรองแก้วพูดอย่างเกรงใจ ว่าเพื่อนสนิทจะวุ่นอยู่กับสามีและลูกหรือเปล่า

"ไม่ ว่าแต่แกมีอะไรถึงโทรมาหาแต่เช้าเลย"

กรองแก้วจึงเล่าเรื่องเมื่อคืนให้เพื่อนฟัง อย่างอัดอั้นตันใจ เธอเล่าไปก็ร้องไห้ไป

"แก ใจเย็น ๆ อย่าเพิ่งร้องไห้ เอาอย่างนี้ ตอนเย็น เดียวฉันกับยัยณินจะไปรับที่บ้าน ไปพิสูจน์ให้เห็นกับตา ว่าสามีแกนอกใจ เหมือนที่ฉันเคยบอกเมื่อก่อนหน้านี้หรือเปล่า" เสียงที่ดังมาจากปลายสายเริ่มร้อนรน ยามที่ได้ยินเสียงสะอื้นของเพื่อนสาว

"ขอบใจนะมีน"

กรองแก้ววางสาย ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา จมจ่อมอยู่กับความทุกข์ทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้ความจริงด้วยซ้ำว่าสามีนอกใจจริงหรือเปล่า

ก่อนจะถึงเวลาเลิกงานกชกรขับรถมารับกรองแก้วที่บ้านตามที่นัดกันไว้

กรองแก้วขึ้นไปนั่งข้างคนขับ ส่วนญาณินเพื่อนอีกคนนั่งอยู่ที่เบาะหลัง และเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ไม่ยอมแต่งงาน โดยให้เหตุผลว่าผู้ชายดี ๆ สมัยนี้หายาก

ทั้งสามสาวจอดรถดักรออยู่หน้าบริษัท รอให้ถึงเวลาเลิกงาน จะได้สะกดรอยตามจอมพลว่าเขาจะออกไปหาลูกค้าหรือไปหาใครกันแน่

"แกอย่าคิดมากนะแก้ว อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด"

กชมนเอื้อมมาจับมือของเพื่อนที่กุมกันไว้แน่นบนหน้าตัก มองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเศร้าโศกของกรองแก้ว ก็ให้สงสาร คนที่ถูกเลี้ยงดูมาแบบทะนุถนอม หากพบความจริงว่าสามีนอกใจ ไม่รู้ว่ากรองแก้วจะทนแบกรับความรู้สึกผิดหวังได้มากแค่ไหน

"ใช่แก้ว แค่ผู้ชายคนเดียว ถ้าเขามีคนใหม่แกก็ขอหย่าไปเลย" ญาณินสาวโสดคนเดียวในกลุ่มพูดขึ้น

"ยัยณิน หุบปากไปเลย" กชมนเอ็ดขึ้น

ญาณินกำลังจะอ้าปากเถียง แต่สายตาเหลือบไปเห็นเป้าหมาย กำลังขับรถออกจากบริษัท

"นั้น ๆ เป้าหมายขับออกมาแล้ว รีบขับตามไปเร็ว ๆ" ญาณินชี้มือไปที่หน้ารถ

กชมนรีบขับรถสะกดรอยตามจอมพล ระวังไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว

ทางที่จอมพลขับไป เป็นคนละทางที่จะกลับเข้าบ้าน พอตามไปเรื่อย ๆ รถของจอมพลก็เลี้ยวเข้าไปในหมู่บ้านจัดสรร

"ไปเลี้ยงลูกค้าอะไร มาบ้านเมียน้อยละไม่ว่า" ญาณินพลั้งปากออกมา

"ยัยณิน" กชมนเสียงเขียว หันมามองใบหน้าของคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ที่ซีดเผือดลงมากกว่าเดิม

ญาณินได้สติว่าคงพูดให้เพื่อนกระเทือนใจ จึงรีบเอ่ยปากขอโทษ

"แก้ว ขอโทษนะฉันไม่ได้ตั้งใจ"

กรองแก้วส่ายหน้าเป็นเชิงบอกว่าไม่เป็นไร

ขับเข้าไปได้เกือบกลางซอย ก็เห็นรถของจอมพลเลี้ยวเข้าไปในประตูบ้านหลังหนึ่ง

กชมนจึงขับรถเลยไปจอดหน้าบ้านที่อยู่ฝั่งตรงข้าม แล้วทั้งหมดก็จ้องไปที่จอมพลเป็นตาเดียว

สักพักมีผู้หญิงหน้าตาดี หุ่นเซ็กซี่ขยี้ใจ เดินยิ้มหวานออกมารับ พอจอมพลลงจากรถแล้ว ทั้งสองคนนั้นก็เข้าสวมกอดกันไว้อย่างแนบแน่น

"ใช่เลย ผู้หญิงคนนี้เป็นเมียน้อยของสามีแกชัวร์" เป็นญาณินที่โพล่งขึ้นมาอีก

"พล" กรองแก้วมองภาพสามีโอบประคองผู้หญิงคนนั้นที่ดูจากหน้าตาคงจะอายุน้อยกว่าเธอมาก เดินหายเข้าไปในบ้าน ด้วยหัวใจที่แหลกสลายไม่มีชิ้นดี

กชมนจับมือเพื่อนสาวที่อยู่ในภาวะช็อก มากอบกุมไว้

กรองแก้วบีบมือเพื่อนเอาไว้แน่น เพื่อยึดเหนี่ยวจิตใจที่เคว้งคว้างของตัวเอง

"แกจะทำยังไงต่อ" กชมนถามออกมา

"มีน ณิน แก้วอยากกลับบ้าน" กรองแก้วพูดออกมา น้ำเสียงสั่นเครือ ตอนนี้เธอคิดอะไรไม่ออก

"ทำไมละ เห็นกับตาขนาดนี้ ฉันว่าเราบุกเข้าไปถามให้รู้แล้วรู้รอดเลย ว่าเขาจะเลือกใคร" ญาณินหัวร้อน อยากจะเข้าไปจัดการ ชายหญิงชั่ว คู่นั้นที่มันทำให้เพื่อนเธอเสียใจ

กรองแก้วส่ายหัว ปล่อยโฮออกมาจนร่างบางสั่นสะท้าน เสียงร้องไห้ปานจะขาดใจ ทำให้กชมนกับญาณินทำอะไรไม่ถูก จึงตัดสินใจขับรถพากรองแก้วกลับบ้านไปตั้งหลักก่อน

กชมนกับญาณินพากรองแก้วเข้ามานั่งพักในห้องนั่งเล่น

กรองแก้วยังคงมีน้ำตาไหลอาบใบหน้า โดยมีเพื่อนทั้งสองคอยปลอบใจไม่ยอมห่างไปไหน

กรองแก้วร้องไห้จนเหนื่อย กชมนจึงพาเพื่อนสนิทขึ้นไปนอน ส่วนญาณินนั่งรอใครบางคนอยู่ด้านล่าง

เป็นเวลาเกือบสี่ทุ่ม รถของจอมพลจึงขับเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน หลังจากได้รับข้อความของญาณินว่ากรองแก้วไม่สบาย

จอมพลเดินเข้ามาในบ้านอย่างสบายอารมณ์ ก่อนจะเห็นญาติของตัวเองยืนกอดอกที่ทางขึ้นบันได

"สบายใจจริงนะ ฉันส่งข้อความไปหาตั้งแต่หนึ่งทุ่ม แต่นายดันมาเอาปานนี้" ญาณินเสียงเข้ม ใบหน้าเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธ

"อย่ามาหาเรื่องได้ไหม ฉันคุยงานกับลูกค้าอยู่จะให้ออกมาก่อนได้ยังไง ถอยไป ฉันจะไปดูแก้ว" จากที่อารมณ์ดีกลับต้องมาอารมณ์เสียเพราะหญิงสาวที่มีศักดิ์เป็นญาติของตนเอง

"ลูกค้า...ลูกค้าที่เป็นผู้หญิง ที่นายไปพบในหมู่บ้านจัดสรร แถมยังโอบกอดกันไม่แคร์สายตาชาวบ้านนะหรือ"

จอมพลชะงักฝีเท้าที่กำลังก้าวขึ้นบันได หันมามองหน้าญาณิน ใบหน้าของเขาตื่นตระหนก ที่ญาติสาวรู้ความจริง

"แก้ว" จอมพลพึมพำออกมา แล้วรีบวิ่งขึ้นบันไดไป