ตอนที่สาม น่าเบื่อหน่าย (กรุบกริบ)

ตอนที่สาม

น่าเบื่อหน่าย

ซ่งหยวนได้ฟังแทนที่จะทำตามกลับออกอาการโมโหและไม่แยแส

“เจ้ามีฐานะเป็นภรรยาเอกกลับไม่วางตัวให้ดีเป็นที่เคารพนับถือแก่เหล่าอนุ มาจ้องจับผิดเพื่ออันใด

แทนที่จะใส่ใจบ้านช่องให้เรียบร้อย จัดการบัญชีให้ทั่วถึง อนุจินเพิ่งมาร้องไห้ฟ้องว่าเจ้ากลั่นแกล้งตัดเบี้ยรายเดือนของนางโดยไร้เหตุผล

ส่วนเจ้าเอาแต่เรียกร้องเรื่องความเสมอภาค หากอยากให้ข้าแวะเวียนบ่อยคราก็ควรหมั่นฝึกฝนความร่านร้อนเสียบ้างเผื่อจะเพิ่มความเร้าใจให้ข้าอยากสนิทเสน่หา

มิใช่เอาแต่โวยวายน่าเบื่อหน่าย ในเมื่อเรื่องบนเตียงใช้ไม่ได้ แล้วจะมาแสดงอำนาจอันใดกัน”

ซ่งหยวนพล่ามเป็นชุดจนไป๋ชิวหลานหน้าเสียด้วยไม่คิดว่าเขาจะกล้าต่อว่าออกมาตรงๆ

ก่อนหน้านี้เขายังเกรงอกเกรงใจนางอยู่มาก บัดนี้กลับกล้าต่อว่าออกมาจนเสียงดังน่าอายเช่นนี้

เหตุใดสามีของนางจึงเปลี่ยนไปกลายเป็นคนละคนกับเมื่อก่อนแต่งงาน

เมื่อเห็นอนุหลายคนเมียงมองมาอย่างรอคอย คหบดีซ่งจึงชี้นิ้วไปทางพวกนางเพื่อให้ไป๋ชิวหลานหันไปมองตาม

“โน่น ดูโน่น เจ้ามีเรือนร่างเย้ายวนเสียเปล่ากลับไม่ยอมแต่งกายให้น่ามองอย่างเช่นอนุหง ผิวของพวกนางไม่ได้นุ่มเนียนเท่าเจ้า เรียวแขนหรือก็ไม่สลักเสลา ยิ่งทรวงอกและร่องดอกไม้นุ่มฟู เจ้าล้วนมีของดีเหนือหญิงใด”

มือของซ่งหยวนเอื้อมมากอบกุมความอวบอิ่มนอกร่มผ้าพลางบีบขยำอย่างแรงพาให้ไป๋ชิวหลานหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บ

“ดูสิ ก้อนเนื้อของเจ้าใหญ่โตล้นทะลักจนชุดเสื้อปิดแทบไม่มิดเพียงนี้ หากไม่ใช่เห็นว่าอวบอิ่มน่าขยำขยี้ข้าคงไม่หมายตาเจ้าแต่แรกเห็น”

“แล้วเหตุใดท่านพี่จึงทอดทิ้งข้าให้ต้องนอนเดียวดาย”

ไป๋ชิวหลานอดถามออกมาไม่ได้ นางย่อมมั่นใจในความงามและความอิ่มเอิบของตนเอง แต่เมื่อได้ยินคำตอบที่ออกมาร่างงามถึงกับเซจนต้องจับโต๊ะเอาไว้ให้มั่นด้วยความหดหู่

“นั่นก็ด้วยลีลารักของเจ้าช่างน่าเบื่อ เอาแต่นอนนิ่งเป็นปลาตายรอให้ข้าโยกอยู่ฝ่ายเดียวจนเหน็ดเหนื่อย ไม่รู้จักตอบสนองเพิ่มความร้อนแรงบ้าง

ครั้นจะเปลี่ยนท่วงท่าพลิกไปมาก็โวยวายไม่ยอมคล้อยตาม หนักเกินไปก็บ่น แรงเกินไปก็ร้องว่าเจ็บ

จะทำต่อหลายคราก็บอกว่าเหนื่อยเต็มที เอาแต่โยกโย้เรื่องมาก ข้าไปขย่มพวกนางย่อมดีกว่า

หลับหูหลับตาตอกลงไปก็เสียวเช่นกัน แม้ร่องรูจะหลวมกว้างไปบ้าง แต่พวกนางล้วนรู้จักบีบตอดเน้นความถี่เพิ่มความซ่านเสียว ยิ่งลีลาโยกไหวกระแทกตอบโต้ช่างสนุกสนานเร้าใจนัก”

ซ่งหยวนพูดมาถึงตรงนี้ก็ปรายตามองภรรยาแสนงามอีกครั้ง

“ส่วนเจ้า อาหลาน เสียดายที่มีช่องทางคับแน่นสอดใส่เข้าไปแต่ละครารู้สึกได้ถึงแรงเสียดสีแต่กลับไม่ตอดถี่เร้าใจเช่นพวกนาง