ตอนที่ 2 เมียนอกหัวใจ [3]

ช่วงหัวค่ำศรัญญาเห็นว่าสามีกลับมาถึงบ้าน เขาไม่พูดไม่จาหรือทักทายอะไรนอกจากเดินขึ้นไปด้านบน อาหารมื้อเย็นของวันชายหนุ่มก็ไม่ได้ร่วมโต๊ะ หญิงสาวรอจนล่วงเลยมากว่าสามทุ่มพร้อมกับตัดสินใจมายังห้องนอน มองเข้ามาด้านในมุมโต๊ะทำงานที่อยู่บริเวณมุมห้องก็พบว่าสามีฟุบหน้าอยู่กับคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คส์พร้อมเอกสารกองโต เธอเข้าใจดีว่าตำแหน่งประธานบริหารต้องแบกภาระไว้มากมายแค่ไหน

“คุณอิชย์ ไปนอนที่เตียงดีกว่าค่ะ” ศรัญญาเอื้อมมือไปแตะบนท่อนแขนกำยำ

“ไม่ต้องยุ่ง” มือเรียวถูกผู้เป็นสามีปัดออกอย่างไร้เยื่อใยทันที

“ทรายขอโทษค่ะที่ก้าวก่าย ทรายแค่เป็นห่วง” เธอรู้ดีว่าไม่มีสิทธิ์อย่างที่เขาเคยว่า แต่ก็ไม่อยากเป็นภรรยาที่บกพร่องในหน้าที่

“ไม่จำเป็น” สิ้นเสียงชายหนุ่มก็ลุกพรวดขึ้นไปหยิบผ้าเช็ดตัวก่อนจะเดินเข้าไปภายในห้องน้ำ หญิงสาวถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนที่ดวงตากลมจะเหลือบไปเห็นหน้าจอคอมพิวเตอร์ซึ่งยังไม่ถูกปิดการใช้งาน สิ่งที่สะดุดต่อมาคือภาพดาราสาวที่ไม่มีใครไม่รู้จักบนแฟ้มเอกสาร อะไรก็ไม่น่าสนใจเท่าข้อความใต้ภาพซึ่งถูกเขียนด้วยลายมือจนเธอต้องกลายเป็นคนเสียมารยาทแอบอ่านข้อความดังกล่าว ‘ผู้หญิงในฝันของผม’

เท่านั้นก้อนสะอื้นก็จุกขึ้นมาถึงลำคอ วงหน้าเรียวสลดวูบลง เขารังเกียจเธอที่มีสถานะเป็นภรรยา ตรงกันข้ามกลับชื่นชมผู้หญิงคนอื่นโดยไม่คิดจะใส่ใจความรู้สึกกัน

“ทำอะไร?” เป็นเวลานานเท่าไหร่ไม่รู้ที่ศรัญญายืนนิ่งอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งได้ยินคำถามที่ดังจากทางด้านหลัง ซึ่งบ่งบอกว่าไม่พอใจชัดเจน

“ทรายเห็นว่าคุณอิชย์เหนื่อยเลยตั้งใจจะปิดให้ค่ะ” แม้รู้ว่าเขาไม่ชอบให้ยุ่งให้วุ่นวายแต่ก็อดไม่ได้ที่จะทำ

“อย่าให้ฉันรู้สึกว่าเธอกำลังล้ำเส้นไปมากกว่านี้” เจ้าของร่างสูงใหญ่ตรงเข้ามากระชากเม้าส์ไปในขณะที่เธอยังจับมันไว้ พร้อมกับกดปิดด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์ เธอทำผิดอีกแล้ว ตั้งแต่ก้าวเข้ามาในตำแหน่งภรรยามีสักเรื่องไหมที่ถูกใจเขา

“ผู้หญิงคนนั้นใช่คุณวิวหรือเปล่าคะ?” คราวนี้ศรัญญาเป็นฝ่ายถามบ้าง ไม่รู้เหตุใดหัวใจถึงยอมเจ็บตลอดเวลา

“ถ้าใช่แล้วจะทำไม” อิชย์ตอบด้วยน้ำเสียงยียวนและมียังคงไว้ด้วยท่าทีที่ไม่สบอารมณ์

“ทรายแค่อยากทำความรู้จักผู้หญิงในฝันของคุณบ้างไงคะ” หญิงสาวสวนกลับไปเช่นกัน ไม่มีอะไรต้องยอมในเมื่อเธอเองก็ได้ชื่อว่าเป็นภรรยา และมั่นใจว่าไม่ได้ทำเกินหน้าที่

“ใครสั่งให้เธอยุ่งกับงานฉัน?” อิชย์ถามเสียงกร้าว แนวสันกรามปูดนูนขึ้นบ่งบอกให้รู้ว่ากำลังโกรธ

“ทรายอยากทราบเหตุผลว่าทำไมคุณอิชย์ถึงเขียนอะไรแบบนั้น” ไม่รู้อะไรเข้าสิงให้เธอแสดงอาการเหมือนเมียขี้หึงต่อหน้าเขา ทั้งที่รู้ว่าอีกฝ่ายไม่เคยยินดี แต่ไม่เป็นเธอคงไม่เข้าใจว่ามันเจ็บเพียงใด

“ฉันจะเขียนอะไรก็ไม่จำเป็นต้องรายงานใคร อย่าคิดว่าเป็นเมียแล้วฉันจะไม่กล้านะ” คราวนี้อิชย์ชี้หน้าต่อว่าภรรยาเสียงดัง เห็นเงียบๆ ไม่คิดว่าจะกล้าขนาดนี้

“แล้วทรายผิดตรงไหนคุณตอบมาสิคะ ทำไมต้องทำเหมือนทรายไม่มีตัวตนด้วย” ศรัญญาระเบิดอารมณ์ถามทั้งน้ำตา ใช่จะไม่รู้คำตอบ แต่ก็ยังหวังลึกๆ ว่าอีกฝ่ายจะเห็นใจกัน

“เธอผิดตั้งแต่ก้าวเข้ามาในชีวิตฉัน แถมเป็นได้แค่เมียที่ฉันไม่เคยต้องการไง ชัดพอไหม” พูดจบคนใจดำก็เดินตรงไปคว้ากองเอกสารและโน๊ตบุ๊คส์ที่อยู่บนโต๊ะออกไปจากห้องนอน ปล่อยให้ภรรยาที่ไม่เคยเจียมตัวปล่อยโฮอย่างสุดกลั้น ไม่คาดคิดว่าชีวิตคู่จะเป็นแบบนี้ เธอคงหวังสูงเกินไปว่าสามีจะทำดีด้วย ไม่เคยอ้อนวอนให้มารัก แค่อย่าผลักไส อย่าทำเหมือนเธอเป็นไส้เดือนกิ้งกือ แค่นี้ก็ทำเอาผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง ซึ่งไร้ที่พักพิงเจ็บจนแทบไม่อยากจะหายใจ