บท
ตั้งค่า

ตอนที่ 3 เจอหน้า

-สามวันต่อมา-

“วันนี้ลูกสวยมาก รู้ไหม” นภาเอ่ยชมลูกสาวตัวเอง ขณะแต่งหน้าทำผมให้นิก้า นิก้าสวมใส่ชุดเดรสสีขาวเปิดไหล่แต่งระบายด้วยลูกไม้ กระโปรงสั้นเลยเข่าเพื่อให้เข้ากับร่างเล็กของเธอ

“แม่จะให้นิก้าไปงานใครหรอคะ?” เพราะตั้งแต่ตอนเย็นแม่และพี่สาวต่างก็จับเธอเข้าห้องเพื่อขัดผิวเตรียมไปงานเลี้ยง

“ไปถึงก็รู้เองแหละน่า” หว่าหวาบอกน้องสาว

“บอกก่อนไม่ได้รึไง นิก้าตื่นเต้นจะตายอยู่แล้ว”

“ไม่ได้จ้ะ!!” นภาพูดขึ้น

“แล้วแม่กับพี่หวาไม่ไปด้วยหรอคะ”

“ไปสิ แต่ไปส่งต่างหากล่ะ”

“อ้าวว” นิก้าย่นหน้าใส่หว่าหวาทันที

“นี่เป็นธุระด่วนที่แม่บอก หนูห้ามตื่นเต้น ห้ามกลัว..เอ่อห้ามซุ่มซ่ามล่ะ”

“แม่พูดแปลกๆนะเนี่ย”

“ไม่มีไรหรอก..ไป..ได้เวลาแล้ว” หว่าหวารีบตัดบทสนทนาดึงมือให้น้องสาวลุกขึ้นเพื่อเดินทางไปงานเลี้ยง

.

.

@งานเลี้ยง

“พี่หวาเข้าไปด้วยกันสิ”

“เข้าไปเดี๋ยวก็เจอลุงชินตะเองแหละ”

“แล้วทำไม นิก้าไม่เห็นรู้เลยว่าพ่อกลับไทยแล้ว”

“อยากรู้!?”

“อือ” คนตัวเล็กพยักหน้าพันละวัน

“เปิดประตูรถแล้วเข้าไปถามเอง”

“โธ่! พี่หวา”

ปึง!

นิก้าลงจากรถเดินเข้าโรงเเรมเพื่อหาห้องจัดเลี้ยง เธอเดินมองไปรอบๆ เพราะเป็นครั้งแรกที่เธอเข้ามาเหยียบโรงแรมหรูหราขนาดนี้

“แล้วมันอยู่ไหนกันเนี่ย...”

“...ชั้นไหนนะ” นิก้าหยิบการ์ดเชิญออกมาเพื่อดูทางไปห้องงานเลี้ยงอีกครั้ง ก่อนจะเดินตรงไปเรื่อยๆ จนกระทั่งได้ยินเสียงใครกำลังเดินมาฝั่งเธอ นิก้าเงยหน้ามองไปยังด้านหน้า

“คุณโอคาซากิ!!” คนตัวเล็กรีบหลบไปหลังเสาทันทีที่เห็นโอคาซากิกำลังเดินมาทางเธอ ทำไมเขาถึงมาอยู่เมืองไทยได้ล่ะ ที่แท้พ่อก็มากับเขาเหรอ แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับเธอไม่อยากเจอหน้าผู้ชายบ้าอำนาจคนนั่น ผู้ชายใจร้าย ผู้ชายที่เธอไม่เคยคิดจะลืม...

.

.

เด็กน้อยวัย 10 ขวบกำลังนั่งระบายสีลงบนภาพที่เธอลงมือวาดเองในห้องนั่งเล่นระหว่างนั่งรอพ่อทำงาน เธอเผยรอยยิ้มตลอดเวลาเพราะสิ่งที่เธอทำมันเป็นสิ่งเดียวที่เธอหลงรัก

ตึกตึก...

“ทำอะไร!!”

“คุณโอคาซากิ” นิก้าลุกขึ้นโค้งคำนับเพื่อแสดงความเคารพเจ้าของบ้าน

“ฉันถาม!?”

“เอ่อ..หนูกำลังวาดภาพ..” นิก้ากำลังอธิบายทว่าไม่ทันได้เอ่ยจบ

“ไร้สาระ” เขาส่ายหน้าไปมาอย่างเบื่อหน่ายกับสิ่งที่คนตัวเล็กชอบทำ

“ไม่นะคะ หนูไม่เห็นมันจะไร้สาระตรงไหน”

“กล้าเถียงฉันหรอ”

“เปล่าค่ะ อธิบายเฉยๆ”

“นิก้า!!”

“ทำไมคุณโอคาซากิต้องขึ้นเสียงใส่หนูด้วย”

“ฉันไม่ได้ขึ้นเสียง...”

“นั่นอีก ทำไมต้องทำหน้าดุ” เด็กหญิงหน้าจิ้มลิ้มชี้นิ้วไปทางใบหน้านิ่งเฉย

“นิก้า!! อย่าลามปาม”

“ชิ๊” ก่อนที่นิก้าจะย่นหน้าใส่เด็กหนุ่มทันทีที่อีกฝ่ายตวาดเธอ

“วันนี้ฉันสั่งให้เธอมาเรียนอะไร” เด็กหนุ่มร่างสูงเต็มวัยเอ่ยถามเสียงเรียบ

“เรียนยิงปืนค่ะ”

“แล้วทำไมมาอยู่ในห้องนี้”

“หนูไม่อยากเรียนนี่คะ ปืนมันอันตรายหนูไม่ชอบ”

“ไม่ชอบก็ต้องเรียน เธอจำเป็นต้องฝึกมัน”

“ไม่เอา หนูอยากวาดภาพมากกว่า”

“ฉันบอกให้เธอไปเรียนยิงปืน เธอไม่เข้าใจที่ฉันพูดรึไงห๊ะ” เด็กหนุ่มตะคอกเสียงอีกครั้ง

ทว่า...

“ไม่เข้าใจ!!” นิก้าส่ายหน้าไปมาอย่างกวนๆ ตามประสาเด็กๆ แต่กลับทำให้คนตรงหน้าโมโหกับความดื้อด้านของเธอ

“ฉันไม่ให้เธอวาดภาพอีก”

หมับ!

“คุณโอคาซากิจะทำอะไรอ่าคะ!?” เด็กน้อยเงยหน้ามองมือเด็กหนุ่มที่ถือภาพวาดของเธอ

“ไปเรียนยิงปืน!!” โอคาซากิสั่งต่อ

“ไม่เรียน!!” แต่นิก้าไม่คิดจะทำตาม

แคว่กกกก~

“คุณโอคาซากิ! ฮื่อๆ” ภาพวาดขาดออกจากกันเป็นสองชิ้นก่อนจะปลิวลอยต่อหน้าต่อตานิก้า เด็กน้อยร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ

“...” โอคาซากิตกใจไม่น้อย ไม่คิดว่าเด็กร่าเริงอย่างนิก้าจะร้องไห้กับเรื่องแค่นี้

“ฮื่อออ ใจร้าย ฮือ!” เธอปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเรื่อยๆ

“หยุดร้อง” โอคาซากิจึงเอ่ยปากปราบ เป็นการแสดงการปลอบอย่างหนึ่งสำหรับร่างสูง

“ฮือๆ หนูเกลียดคุณ คนใจร้าย โฮๆ”

ตึกตึก

ตึกตึก...

“นิก้า!! กลับมาเดี๋ยวนี้” เขามองตามแผ่นหลังที่วิ่งเลยประตูออกไปแล้ว ก่อนจะเอื้อมมือมากุมขมับตัวเองเพราะพลาดทำให้เด็กสาวโกรธ และตั้งแต่วันนั้น วันที่เกิดเรื่องนิก้าไม่เคยขอตามพ่อไปนั่งเล่นบ้านเจ้านายพ่ออีกเลย นอกจากมีเหตุจำเป็นที่ต้องไป ทว่านิก้ามักจะหลบหน้าพยายามไม่เจอเขาอีก...

.

.

“คุณนิก้า มายืนหลบอะไรตรงนี้ครับ”

“คุณสุกิยามะ” นิก้าเอ่ยชื่อผู้ชายตรงหน้าทันที เพราะเขาคือลูกน้องคนสนิทที่ทำหน้าที่แทนพ่อของเธอ ทำไมเธอจะไม่รู้จักเขากันล่ะ

ตึกตึก...

“เข้าด้านในเลยไหมครับ นาย!!” สุกิยามะหมุนตัวกลับไปหาผู้ชายอีกคนที่เดินมาหยุดตรงหน้าเธอ เขาเหลือบมองคนตัวเล็กเพียงเล็กน้อยก่อนจะดึงหน้ากลับเป็นปกติ

“อืม” ว่าแล้วทั้งหมดก็เดินออกไปทันที ทว่าสุกิยามะก็หันมาเอ่ยถามคนตัวเล็กอีกครั้ง

“คุณนิก้าเข้าในงานพร้อมกันไหมครับ”

“เอ่อ..หนูรอ..” ไม่ทันที่นิก้าจะพูดจบ โอคาซากิก็เอ่ยต่อ

“เข้าไปพร้อมกัน”

“ไม่..”

“พ่อเธออยู่ด้านใน” พูดจบโอคาซากิเดินนำไปทันทีตามด้วยบอดี้การ์ดสามสี่คนและนิก้าที่ยอมเดินตามไปแต่โดยดี

ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel