บทที่สอง: เช็ดตัว

บทที่สอง

เช็ดตัว

“เอายาคุมมาไว้ตรงหัวเตียงแบบนี้ อยากให้คนอื่นรู้ว่ามีอะไรกับพี่?” แพรวารีบคว้าแผงยาคุมไปซ่อนทันที เธอเอ่ยเสียงราบเรียบ

“แพรจะระวังตัวให้มากกว่านี้”

ร่างสูงไม่ได้พูดอะไรอีก เขานั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียง นัยน์ตาคมปราดมองผิวบริเวณที่โผล่พ้นเสื้อผ้า พอพบว่าเป็นรอยดูดเม้มอย่างเห็นได้ชัด ก็เอามือล้วงลงไปในกระเป๋ากางเกง หยิบยาทาภายนอกให้

หญิงสาวไม่กล้ารับยาจากอีกฝ่าย เดือดร้อนคนพี่ต้องยัดยาใส่มือเล็ก

“หรือต้องให้พี่ทาให้”

แพรวาส่ายหัวไปมา ธีระมีหลายเรื่องที่อยากจะพูดกับอีกฝ่าย แต่พอเห็นอีกคนนอนซมเพราะเรื่องเมื่อวาน เขาก็ไม่มีกะจิตกะใจคิดจะรังแก

“งานหมั้นเรียบร้อยแล้วหรือคะ”

“อยากได้คำตอบว่าอะไร”

“...” หญิงสาวเม้มปากแน่น

“เลิกคิดไปได้เลยเรื่องให้พี่ถอนหมั้นกับพราว แพรไม่มีวันทำสำเร็จ” ชายหนุ่มบอก

“แพรไม่ได้คิดจะให้พี่กับพราวเลิกกัน”

อย่างนั้นหรือ

หากมันเป็นอย่างนั้นจริง เธอคงไม่เข้าหาเขาหรอกกระมัง เพราะอิจฉาน้องสาวที่ได้ดีจึงทำเรื่องทั้งหมดลงไป นั่นดูจะเป็นคำตอบของเด็กขี้อิจฉาที่แย่งของของน้องสาว

“อาทิตย์หน้าไปแผนกสูตินรีเวชที่โรงพยาบาลด้วย”

ใบหน้าเล็กดูฉงนกับคำสั่งของคนตรงหน้า มีคำถามว่าทำไมเต็มไปหมด

“พี่ต้องการตรวจให้ชัดเจนว่าเธอไม่ได้ท้องกับพี่”

คำพูดนั้นเหมือนคมมีดกรีดลงตรงกลางใจหญิงสาว เธอตั้งใจจะกินยาคุมทุกวันอยู่แล้ว เพราะไม่อยากเสี่ยงท้องกับคู่หมั้นน้องสาว

ไม่คิดว่าอีกคนจะตั้งใจให้เธอไปตรวจครรภ์ที่โรงพยาบาล เธอเป็นหมอแล้วก็มีคนรู้จักอยู่ที่โรงพยาบาล หากทำอย่างนั้นไม่เท่ากับเป็นการเปิดเผยหรือว่าเธอมีเพศสัมพันธ์กับชายหนุ่ม

เหมือนจะเห็นสีหน้าและแววตาเป็นกังวลของแพรวา ธีระจึงเปรยขึ้น

“จะให้ตรวจกับหมอผู้หญิงที่ไว้ใจได้และไม่เอาเรื่องไปแพร่งพราย เรื่องค่าใช้จ่าย พี่รับผิดชอบเอง”

“แพรจะกลับเชียงใหม่ในอีกสามวัน คงไปตรวจที่โรงพยาบาลไม่ได้”

“สำคัญมากหรือถึงรีบกลับ” เขาถามก่อนยืนยันจะให้เธออยู่ตรวจครรภ์ที่โรงพยาบาล แพรวาไม่ได้มีธุระสำคัญที่เชียงใหม่ จะมีธุระก็ช่วงสองสามเดือนหน้า คิดว่าไปตรวจครรภ์กับผู้เชี่ยวชาญน่าจะดี

“ไม่ได้สำคัญเท่าไหร่ค่ะ”

“งั้นก็อยู่ตรวจครรภ์ที่นี่และพักดูอาการไปอีกสักอาทิตย์” เขาบอก นัยน์ตาคมไม่ลืมกวาดมองผิวส่วนอื่นที่แดงระเรื่อ เขาเอามือมาอังหน้าผากคนตัวเล็ก พอพบว่าเป็นไข้ นัยน์ตาดุก็ทอแสงอ่อนลง

“กินอะไรตอนเช้าแล้วหรือยัง”

ร่างบางส่ายหน้า

“เดี๋ยวให้จุ๊บแจงเอาโจ๊กมาให้” เขาบอก ก่อนจะผละไปเข้าห้องน้ำ ไม่ลืมหยิบกะละมังและผ้าเช็ดตัวมาด้วย หญิงสาวมองดูอีกฝ่ายละเมียดละไมเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าก็ไม่เข้าใจ

“พี่ธีร์..ทำแบบนี้..”

“พี่ทำเพราะเธอป่วย ในฐานะคนเป็นหมอไม่ได้มีใจพิศวาสคนไข้” เขาชี้แจง นั่นทำให้หัวใจดวงน้อยห่อเหี่ยว ธีระกำลังจะถอดเสื้อผ้าแพรวาเพื่อเช็ดตัวต่อ แต่หญิงสาวปฏิเสธ

“แพรทำเองได้หรือไม่ก็ให้จุ๊บแจงมาเช็ด”

“ผิวมีรอยขนาดนี้ อยากโชว์ให้คนอื่นเห็นก็ตามใจ” เท่านั้นล่ะ คนตัวเล็กกว่าถึงหุบปาก เธอนอนนิ่งยอมให้อีกคนเช็ดตัวแต่โดยดี ธีระปลดกระดุมรวมถึงบราของหญิงสาวให้

แววตาชายหนุ่มทะมึนลงเมื่อผิวนวลเนียนปรากฎขึ้น แพรวายกมือทั้งสองข้างขึ้นปิดหน้าอก แต่อีกคนไวกว่ารีบจับมือนั้นไว้ก่อนจะใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดไปตามลำตัว

เกิดความเงียบขึ้นในห้อง หญิงสาวกลั้นหายใจเมื่ออีกคนใช้มือกั้นโดยผ้าลากผ่านหน้าอกลงไปที่ท้องน้อย เวลาเดินผ่านไปช้ามาก

“พอแล้วค่ะ” เธอบอก ชายหนุ่มไม่หยุด มือหนากำลังจะถอดกางเกงออก แต่แพรวารีบห้าม

“หลังจากตรงนี้แพรทำเองได้”

“จะทายาให้”

“ทาเองได้ค่ะ” บอกแล้วก้มหน้างุด ใบหน้าคมฉายแววขบขัน เขาเลิกแกล้งอีกฝ่าย ให้หญิงสาวเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่งตัวด้วยตนเอง จุ๊บแจงเอาโจ๊กวางไว้หน้าประตู สิ่งที่ต้องทำก็คือเอาเข้ามาให้หญิงสาว