3. หึงแหละ 1

ริวเดินเข้าไปสมทบกับกลุ่มเพื่อนตรงร้านเหล้า เจมส์เห็นริวจึงเอ่ยทักออกไปพร้อมกับชูแก้วเหล้าให้กับเพื่อน

“พ่อมาแล้วว่ะ รีบเดินให้ไว” เจมส์เสียงดังมาก ดังยิ่งกว่าเสียงเพลงในร้านเสียอีก เล่นเอาลูกค้าโต๊ะอื่นหันมามองริวเป็นตาเดียวกัน

“ไอ้เจมส์ มึงจะเสียงดังทำไม มาถึงนานยัง” ริวนั่งลงตรงเก้าอี้ที่ว่างอยู่ พลางเอ่ยถามเพื่อนออกไป

“เชี่ย เพื่อนน้องจินนี่ ชวนมานั่งโต๊ะเดียวกับพวกเราดีไหมวะ” คุณ หนึ่งในกลุ่มเพื่อนของริวอุทานออกมาหลังจากที่เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์มือถือ โดยที่ไม่รู้ว่ากลุ่มของจินนั่งอยู่ที่ตรงนั้นนานแล้ว

“ก็ดีนะ นั่งกันเยอะ ๆ สนุกดี” เสียงของผิงพูดขึ้น หลังจากที่ผิงพูดจบเจมส์ก็เดินไปที่โต๊ะกลุ่มของเพื่อนจิน พร้อมกับชวนมานั่งโต๊ะเดียวกัน

“อ้าวน้องเค น้องจินไม่มาด้วยเหรอ” หลังจากที่กลุ่มเพื่อนของจินย้ายมานั่งด้วยกันกับกลุ่มของริว สาวหนึ่งเดียวของกลุ่มจึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย เนื่องจากปกติกลุ่มนี้จะสนิทกันมาก ถ้าขาดคนใดคนหนึ่งไปก็ดูแปลกไปบ้าง

“ผมกำลังจะทักถามมันเลยครับ” เคตอบกลับไปพร้อมกดโชว์หน้าแชทข้อความ

“โอเคจ้ะ งั้นตามสบายนะ” ผิงเอ่ยตอบพร้อมกับส่งยิ้มที่ไม่ว่าหนุ่มคนไหนเห็นก็ใจละลายเว้นกลุ่มของจินกับกลุ่มตนเอง

“ว่าไงจินตอบมายัง” เจมส์เอ่ยถามขึ้นด้วยความอยากรู้

“ยังเลยครับ” เคเงยหน้าจากโทรศัพท์มือถือเอ่ยตอบขึ้น โดยที่ไม่ได้สังเกตเลยว่าสีหน้าของริวนั้นบิดเบี้ยวมากแค่ไหน เมื่อได้ยินว่าเคกำลังเอ่ยชวนจินมาดื่มด้วยกันในคืนนี้

ติ๊ง! พอผมเดินออกมาจากห้องน้ำ เสียงข้อความของผมก็ดังขึ้น

K: มึง พวกพี่เจมส์เขาชวนแดกเหล้า จะมามั้ย

คำถามนี้ทำผมหนักใจมากครับ เพราะยิ่งกินกับพวกพี่เจมส์แสดงว่าก็ต้องมีพี่ริวแน่นอนเพราะกลุ่มนี้เวลาไปไหนพี่เขาไปด้วยกันตลอด อีกอย่างใกล้สอบแล้วผมก็อยากจะอ่านหนังสือเตรียมตัวสอบให้ได้มากที่สุด

Me: เออ ๆ เดี๋ยวไป

ผมคิดอย่างหนักใจแต่สุดท้ายก็ตอบไอ้เคมันไป

K: รีบมานะมึง

พอมันตอบกลับมาว่ารีบ ๆ มาผมก็รีบแต่งตัวแล้ว ออกไปเรียกแกร๊บที่หน้าคอนโด

“พี่ครับไปร้านโซวอร์ ครับ” พอพี่แกร๊บมารับผมก็รีบขึ้นซ้อนท้ายและรีบบอกทางกับพี่คนขับทันที รถราบ้านช่องในยามค่ำคืนมันสว่างไสวเหมือนตอนกลางวันเลย เอาจริงผมชอบตอนกลางคืนมาก ๆ เลยนะเพราะว่าหนึ่งอากาศไม่ร้อนไม่มีแดด สองคนส่วนมากก็เข้าบ้านนอนกันหมดแล้วที่เห็นบนท้องถนนส่วนใหญ่จะมีแต่พนักงานขับรถส่งของ รถบรรทุก รถโดยสาร รถส่วนตัวก็นิดหน่อย

-ร้าน โซวอร์-

Me: มึงอยู่ไหนเนี่ยออกมารับกูหน่อย

พอถึงหน้าร้านผมก็ทักหาไอ้เคถามว่าพวกมันอยู่ตรงไหน ให้ออกมารับผมที่หน้าร้านด้วย

K: เดี๋ยวกูออกไป

พอมันตอบผมเสร็จไม่นานผมก็เห็นมันโผล่หน้าออกมาจากในร้าน พอมันเปิดประตูร้านเท่านั้นแหละเสียงเพลงที่ด้านนอกไม่ได้ยินก็ทะลุเล็ดลอดออกมาให้ผมได้ยินจนรู้สึกร่างกายผมมันสะเทือนไปทั้งตัวเลยครับ เบสที่นี่ดีมาก ดังสุด ๆ แถมประตูและห้องก็เก็บเสียงโคตรดี

“ปะ” ไอ้เคบอกผม ผมก็เดินตามไม่ได้พูดอะไร

“มาเร็ว! น้องจินมานั่งกับพี่นี่ อย่าไปนั่งกับพวกมัน” มันที่พี่ผิงว่าน่าจะเป็นพี่ริวกับพี่เจมส์ เพราะสองคนนี้เจ้าชู้มาก เด็กหลายคนเกินครึ่งคณะเสร็จพี่เขาหมดแล้วคนไหนที่ไม่เคยได้นี่นับนิ้วเลย

“อ้าวใครจะไปคนดีแบบมึงล่ะครับคุณผิง มีแต่จะล่อเด็ก” พี่เจมส์พูดแซะพี่ผิง

“แต่น้องจินน้องกูค่ะ กูไม่แดกน้องกูหรอกค่ะ มีคนอื่นอร่อยกว่านี้อีกเยอะ” พี่ผิงพูดกลับ ประมาณครึ่งชั่วโมงได้มั้งที่โต๊ะเรานั่งดื่มแอลกอฮอล์กันอย่างสนุกสนาน

ผมไม่อยากให้บรรยากาศมันอึดอัดเกินไป จึงหยอดมุขเล็กมุขน้อยใส่พวกพี่ ๆ ที่ผมกล้าหยอดใส่พี่เขาเพราะตอนนี้เริ่มเมาแล้วยังไงล่ะ ผมพอเมาแล้วจะเป็นคนพูดไม่หยุดเพื่อนผมเขาบอกว่างั้นนะ ผมก็ไม่รู้หรอกว่าจริงไหม

พวกรุ่นพี่ก็เติมเหล้าให้ผมไม่หยุดเช่นกัน โดยเฉพาะพี่เจมส์นี่ตัวดีเลยแค่เห็นว่าเหล้าผมพร่องไปหน่อยนี่เติมเอา ๆ ไม่ให้ผมได้พักหายใจหายคอ แต่พี่ริวก็นั่งดื่มนิ่ง ๆ ไม่พูดอะไรแค่หัวเราะเบา ๆ เพื่อไม่ให้มุขตลกที่มันไม่ตลกของผมแป้ก ทั้งที่มันก็แป้กมาตลอด

“พี่ครับงั้นเดี๋ยวผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะครับ” ผมบอกกับทุกคนในวงเหล้า พอเราได้เข้าห้องน้ำรอบแรกรอบสอง สาม สี่ ห้า ก็จะตามมาไม่หยุด อย่างไรแอลกอฮอล์มันคือน้ำนะครับดื่มแล้วไม่เข้าห้องน้ำก็เป็นนิ่วตายกันพอดี

“ให้กูไปเป็นเพื่อนปะ”

ไอ้เคเอ่ยถามผม ส่วนไอ้ส้มหงายท้องล้มหมดสภาพไปแล้วครับ พวกคออ่อนก็งี้แหละ ปกติก็เป็นไอ้เคที่พอไอ้ส้มเมามันจะรับอาสาพากลับไปส่งบ้านตลอดทุกคนเลยไม่ค่อยห่วงมันเท่าไหร่เพราะมีคนคอยรับส่ง เปล่าหรอก จริง ๆ แล้วถ้าจะไปบ้านไอ้เคต้องผ่านบ้านไอ้ส้มมันเลยได้แวะส่ง ไม่งั้นก็ไม่มีใครไปเพราะบ้านมันโคตรไกล ไกลกว่าพวกเราเยอะ

“ไม่เป็นไร กูไปเองได้” ผมตอบกลับไอ้เคไป ก็ผมน่ะยังไม่เมาแอ๋ แค่กรึ่ม ๆ เดินไหวอยู่แล้ว