2. เป็นห่วง 3

Ryo’s Part

เอาอีกแล้วครับกลับมาก็ดราม่าใส่ผมเลย จินมันชอบเป็นแบบนี้ครับ ปากเก่ง อวดดี ชอบด่าผม ชอบตัดพ้อใส่ผมด้วย แต่เวลามันทำอะไรมันก็บอกหลัง ๆ มาเราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น

ผมก็สงสารน้องมันนะครับ ผมเป็นคนที่แสดงออกไม่เก่ง ไม่รู้จะปลอบน้องมันยังไงน้ำตาน้องมันไหลเฉยเลย นี่ผมทำน้องมันร้องไห้อีกแล้วเหรอ ปากนะปากพูดดีไม่เป็น

พอผมร้องไห้ออกมา คือมันไม่ไหวจริง ๆ นะครับ ผมไม่รู้ต้องทำยังไงถึงจะตัดใจจากพี่มันได้

หรือผมควรจะต้องออกไปหางานทำดี ผมก็พอมีแรงทำอยู่นะครับ ผมไม่อยากรักพี่มันอีกแล้ว หรือว่าพี่มันไล่ผมทางอ้อมอยู่เพราะพี่ริวมาอยู่ตั้งสองอาทิตย์ ซึ่งปกติมาอยู่แค่ตอนเมาเท่านั้น

ผมคิดมาได้สักพักแล้วว่าควรจะพูดกับพี่ริวเสียที พี่เขาให้ผมอยู่มาตั้งแต่ม.ปลายปีสุดท้ายที่เจอกับพี่ริว ผมก็ขอบคุณมากแล้วครับ ผมคิดว่าผมเริ่มโตแล้วน่าจะออกไปหางานทำดีกว่ามานั่งเกาะพี่มันกินแบบนี้ไปวัน ๆ

“พี่ ผมว่าผมจะขอออกไปทำงานนะ” ผมรีบปาดน้ำตาพร้อมกับบอกพี่มันว่าจะขอออกไปทำงาน ก็ไม่เชิงขอหรอกนะ มันเป็นใครทำไมต้องขอมันเล่าแค่บอกให้รู้ไว้เฉย ๆ

“นี่มึงไม่อยากอยู่กับกูแล้วเหรอ” พี่มันถามผม

“เปล่าครับ ผมแค่อยากออกไปทำงานไปเอาประสบการณ์บ้าง ไม่ใช่เกาะพี่กินไปวัน ๆ แบบนี้ผมไม่โอเค”

ผมบอกกับพี่มันไป หวังว่ามันจะเข้าใจผมนะแค่เสี้ยวนึงก็ยังดี

“ไม่เป็นไรกูบอกแล้วไงว่ากูดูแลมึงได้” พี่ริวตอบกลับผมมาด้วยความมั่นใจ

ส่วนริวได้แต่คิดในใจว่าไม่รู้อะไรที่ทำให้น้องมันคิดแบบนั้น เพราะปกติจินไม่เคยพูดกับริวแบบนี้มาก่อน ส่วนมากจะชอบนอยด์ริวมากกว่าที่ไม่ค่อยสนใจมัน

“จบแล้วใช่ไหม เดี๋ยวกูจะออกไปกินเหล้ากับพวกไอ้เจมส์แล้วดึก ๆ จะกลับ ไม่ต้องรอนะ”

“อือ พี่ไปเถอะ” ผมตอบพี่มันกลับไปพร้อมกับทำหน้าเหนื่อยแล้วดึงผ้าขนหนูในราวเดินเข้าไปอาบน้ำ หลังจากนั้นพี่มันก็แต่งตัวแล้วออกไปกินเหล้ากับพวกพี่เจมส์