3. หึงแหละ 2

Ryo’s Part

พอผมรู้ว่าจินจะมา ผมก็คิดว่าคืนนี้จะไม่เมาเพราะน้องมันเคยเมาอยู่รอบนึง สภาพหนักมาก ๆ แค่พูดให้ชัดยังทำไม่ได้เลยครับ ไม่ต้องพูดถึงว่าเดินหรือกลับบ้านเองเลย หน้ามันแดง ตาลอย สมองหลุดไปไกลแล้วครับกว่าผมจะมาเพื่อนมันบอกน้องมันเหมาหมดคนเดียวไปสามกลม

เมื่อกี้ผมเห็นที่จินมันตอบเพื่อน ผมก็รู้แล้วว่าจินมันเริ่มเมาแล้วแต่บอกว่าไม่เมาทั้งที่ตัวเองน่ะไม่ไหวแล้ว

ผมเลยคิดว่าจะตามมันไป

พรึบ! จู่ ๆ ส้มที่หลับไปแล้วกลับละเมอปัดมือไปโดนแก้วเหล้าที่วางตั้งอยู่บนโต๊ะจนหกใส่เสื้อของผมเละเทะไปหมด

“เฮ้ยพี่ ขอโทษครับเพื่อนผมมันไม่ได้ตั้งใจ” เพื่อนน้องส้มเอ่ยขอโทษผมด้วยความรวดเร็ว ผมดูน่ากลัวขนาดนั้นเลยรึไง หน้าตาแต่ละคนนี่ซีดเป็นไก่โดนต้มเป็นสิบชั่วโมงเลย มิน่าจินมันชอบพูดกับผมว่าถ้าเป็นไปได้อย่ามาหาบ่อยเพื่อนมันกลัวผม

“ไม่เป็นไร” ผมตอบกลับเพื่อนน้องส้มไปพร้อมกับโบกไม้โบกมือให้รู้ว่า ไม่เป็นไร ไม่ต้องซีเรียสแค่เสื้อตัวเดียวผมพกเสื้อติดรถไว้หลายตัวอยู่แล้วค่อยเปลี่ยนก็ได้

“พวกมึงงั้นเดี๋ยวกูไปเข้าห้องน้ำนะ จะไปล้างเสื้อหน่อย” ผมบอกกับเพื่อน ๆ พอดีเลยได้มีข้ออ้างดี ๆ เด็ด ๆ คนอื่นจะได้ไม่ต้องสงสัยอะไรมากด้วย

“มา น้อง ๆ เรามาดื่มกันต่อครับ” เสียงไอ้เจมส์ดังขึ้น

พอผมมาเข้าห้องน้ำได้สักพักเพราะอาจจะดื่มเยอะไปหน่อยเลยทำให้ปวดฉี่ขึ้นมาอีกครั้งสะงั้น

“เจอกันอีกแล้วนะครับ” น้องเขาพูดกับผม ผมหันไปมองต้นเสียงปรากฏร่างเด็กผู้ชายคนนึงก็ไม่เด็กมากหรอกแต่ผมเดาว่าเขาอายุน้อยกว่าผมนะ

“เอ่อ หมายถึงเราหรือเปล่า” ผมถามกลับ เพราะทีแรกก็งง ๆ ว่าใคร เพราะผมไม่รู้จักน้องเขาแน่ ๆ หรือเขาจะเรียกผมผิดต่อให้เรียกไม่ผิดน้องเขาจะเรียกผมทำไมเราไม่เคยเจอกันมาก่อนด้วย หรือเจอแล้วผมจำไม่ได้นะ

“ผมไงครับ ที่ทักพี่ไปเมื่อตอนบ่าย” น้องเขาก็ตอบมาแบบนี้ ผมนี่ถึงได้คลายความสงสัยซะทีนึกตั้งนานว่าเคยเจอมั้ย ผมรู้ว่าเป็นน้องเขาก็เพราะว่าผมจำรูปโปรไฟล์หน้าน้องได้

ตอนที่มีคนเดินตามผมมา ทีแรกผมคิดว่าจะเป็นไอ้เคแต่ปรากฏว่าเขาคนนั้นคือน้องกัน น้องที่ทักมาหาผมเมื่อตอนบ่ายที่มีไอ้คนนิสัยไม่ดีที่ชื่อว่าริวเอาโทรศัพท์ผมไปตอบน้องเขาพร้อมกับบล็อกแชทน้องเขาอีกด้วย

“เอ่อ คือตอนนั้นพี่ไม่ได้เป็นคนตอบน้องหรอก เพื่อนพี่มันแกล้งอำเล่น” ที่ผมตอบออกไปแบบนี้เพราะถ้าน้องมันรู้ว่าพี่ริวเป็นคนตอบ ต้องซักถามจนขาวสะอาดผมอีกยาวแน่ ๆ เลย

“แสดงว่าพี่ไม่ได้เกลียดผมใช่ไหม งั้นพี่เลิกบล็อกแชทผมจะได้ไหมครับ” พอน้องกันขอแบบนี้ ผมเห็นน้องมันก็ไม่ได้มีพิษมีภัยอะไร เลยหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงขึ้นมาพร้อมกับปลดบล็อกให้น้องเขาเพื่อความสบายใจทั้งคู่

“ขอบคุณครับ อ้อ พี่ครับผมชื่อกันจำไว้ด้วยนะ” พอผมปลดบล็อกให้น้อง น้องมันก็ขอบคุณพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องน้ำด้วยรอยยิ้ม ผมไม่ได้สนใจอะไรต่อเพราะเป้าหมายของผมคือมาเข้าห้องน้ำ!

หลังจากที่คุยกันเสร็จตรงหน้าห้องน้ำ พวกเราสองคนก็เดินเข้าไปทำธุระในเวลาที่ไล่เลี่ยกัน ตอนล้างมือผมรู้ตัวแล้วว่าเมาแล้วจริง ๆ กะว่าเดินกลับไปที่โต๊ะจะบอกลาเพื่อนและกลุ่มพี่เจมส์เพื่อกลับบ้านเลย

แต่พอผมออกมาจากห้องน้ำ ปรากฏว่าน้องกันยังยืนรอผมอยู่ที่หน้าห้องน้ำชายอยู่เลย

“พี่เริ่มเมาแล้ว ให้ผมไปส่งพี่ที่พักดีไหมครับ” น้องกันเริ่มถามพร้อมกับมือที่เริ่มเลื้อยมาตามตัวผม

นี่จะแต๊ะอั๋งผมเหรอครับ ไม่มีทาง ถอดใจซะเถอะไอ้น้อง ผมผลักน้องเขาให้ห่างจากตัว แต่น้องเขาดันเอาแขนคล้องคอผมบวกกับขาผมก็เริ่มไม่มีแรงมันโซซัดโซเซตามสภาพของปริมาณแอลกอฮอล์ในเส้นเลือด จนตัวเองจะล้มแทน

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวเพื่อนพี่จะไปส่งเอง” ผมตอบกลับน้องมันไปและก็ตอนนี้เริ่มจะรู้ว่าถ้าไปด้วยนี่ผมต้องเสร็จน้องมันแน่ ๆ ถึงผมจะไม่บริสุทธิ์แต่ก็ใช่ว่าจะเอาไม่เลือก

“เดี๋ยวผมไปส่งจริง ๆ นะครับพี่” น้องกันตอบผมกลับมา และรอบนี้เริ่มจะจับแขนและล็อกมือผมไว้ ทำท่าว่าจะเข้ามาจูบอีกต่างหาก

ผลั้วะ!