Chapter 3 วิวาห์ว้าวุ่น

Chapter 3 วิวาห์ว้าวุ่น

ห้องแกรนด์บอลรูมคลาคล่ำไปด้วยแขกเหรื่อมากมาย ทั้งที่งานแต่งครั้งนี้ถูกจัดขึ้นแบบกะทันหัน แต่เพราะเจ้าสาวเป็นถึงอดีตนางแบบดังที่ผันตัวออกจากวงการเนื่องจากเบื่อข่าวฉาวที่ถูกสารพัดสื่อปั้นแต่งเพื่อหวังจะขายข่าว ส่วนเจ้าบ่าวก็เป็นเซเลบที่รู้จักในวงสังคม จึงไม่แปลกที่จะมีผู้คนมาร่วมเป็นสักขีพยานมากมายขนาดนี้

คุณรำภากับคุณพิมพาและคุณอาทิตย์ บิดามารดาคู่บ่าวสาวยืนรอตะวันวาดอยู่ข้างเวทีอย่างกระวนกระวายใจ ไม่มีใครรู้ว่าเค้าลางแห่งความอับอายกำลังจะเกิดขึ้น

“ยิหวา ตกลงยาหยีไปไหนลูก ตามหาเจอหรือเปล่า ทำไมไม่มาด้วยกัน นี่ก็ใกล้จะได้ฤกษ์แล้วนะ เจ้าบ่าวก็อีกคน เหลวไหลกันทั้งคู่เลย” คุณพิมพาถามลูกสาวคนโตอย่างร้อนรน เชิงตำหนิคู่บ่าวสาวอยู่ในที

“คือ...ที่ห้องไม่เจอค่ะคุณแม่ รอคุณพัทธ์ไปดูกล้อง อีกเดี๋ยวก็คงมาแจ้งค่ะคุณแม่”

แม้จะพูดเช่นนั้นหากถึงเวลาเริ่มงานก็ยังไร้วี่แววของคู่บ่าวสาว ในขณะที่รวินซึ่งรับหน้าที่เป็นพิธีกรก็ทำหน้าที่บนเวทีตามปกติ จนมุกใกล้จะหมดเต็มที จึงเริ่มชำเลืองมองหาคู่บ่าวสาวเป็นระยะ

เจ้าบ่าวเดินหน้าเครียดเข้ามาที่ข้างเวที ก่อนจะกระซิบบอกผู้สูงวัยทั้งสามโดยที่ไม่ได้ให้รายละเอียดอะไรมากนัก จากนั้นก็เดินขึ้นไปบนเวทีทันที รวินที่ยืนมองอยู่ก่อนยื่นไมโครโฟนให้เจ้าบ่าวอย่างงงๆ

“สวัสดีครับแขกผู้มีเกียรติทุกท่าน กระผม จิรพัทธ์ จิรวัฒนะกุล ผมขอขอบคุณแขกผู้มีเกียรติทุกท่านที่เสียสละเวลามาร่วมงานในค่ำคืนนี้ ทุกท่านอาจจะสงสัยว่าเจ้าสาวหายไปไหน เป็นอีกเรื่องนอกจากคำขอบคุณที่ผมต้องกราบขอโทษแขกผู้มีเกียรติทุกท่าน ที่เจ้าสาวของผมไม่ได้อยู่ตรงนี้ ตอนนี้เธอไม่สบายถึงขั้นแอดมิทที่โรงพยาบาล เนื่องจากเธอจัดการทุกอย่างด้วยตัวเอง คุณตะวันวาดต้องการความเรียบร้อยและให้งานแต่งออกมาดีที่สุด ร่างกายที่ขาดการพักผ่อนทำให้เธออ่อนเพลียและเป็นลมล้มพับไป ต้องพาตัวเธอไปตรวจเช็กอาการที่โรงพยาบาลอย่างฉุกเฉิน ข้อบกพร่องที่เกิดขึ้นวันนี้ผมขอน้อมรับด้วยความเสียใจเป็นอย่างยิ่ง ผมต้องกราบขออภัยอีกครั้ง”

“ฉันจะเป็นลม!”

คุณหญิงรำภายกมือทาบอกเหมือนลมที่อยู่ในช่องท้องขาดเป็นห้วง และอากาศเหลือน้อยลงไปทุกที แต่นางก็ต้องฝืนทรงตัวให้ยืนอยู่ต่อ

จบประโยคของเจ้าบ่าว เขาก็ยื่นไมโครโฟนคืนให้รวินก่อนที่จะก้าวลงจากเวที ทั้งที่ด้านล่างเวทีก็อลหม่านไม่แพ้กัน เกิดเสียงซุบซิบนินทาหนาหูขึ้นจนเริ่มอื้ออึง จากนั้นไม่นานแสงไฟจากกล้องของนักข่าวหลายสำนักก็เกิดขึ้นพร้อมกับการกรูกันเข้ามาของเหยี่ยวข่าว แล้วก็ถามคำถามอย่างที่ตัวเองต้องการอยากรู้เพื่อไปเสนอข่าวให้เร็วที่สุดและเป็นหนึ่งเดียว

รวินรีบวิ่งตามลงมาพร้อมกับเอียงหน้ากระซิบถามคุณหญิงรำภาที่ยืนอยู่ตรงนั้น

“มันเกิดอะไรขึ้นครับ ยาหยีไปไหน”

“แม่ก็รอถามรายละเอียดกับพัทธ์เหมือนกัน แต่คงต้องรอจบงานก่อน ตอนนี้แม่ขอไปกราบขอโทษท่านรัฐมนตรีก่อนนะ ไม่รู้จะบากหน้าเข้าไปยังไงดี”

คุณหญิงรำภาส่ายหน้าหนักใจแล้วเดินออกไปจากตรงนั้น ปล่อยให้คนถามยืนงงมองตามสลับกับมองเจ้าบ่าวที่โดนสื่อรุมสัมภาษณ์อยู่ข้างๆ

หลังจากที่จัดการแขกเหรื่อทุกคนเสร็จเรียบร้อย จิรพัทธ์ก็กลายเป็นเป้าหมายที่ทุกคนรอฟังคำตอบจากปากของเขา หากสิ่งที่เขารู้เขาก็ไม่สามารถปริปากบอกใครได้เช่นเดียวกัน ตะวันวาดยอมทำตามที่เขาร้องขอเพื่อปกป้องเขา ฉะนั้นเรื่องของเธอเขาก็จะต้องปกปิดและตามสืบคนเดียวเงียบๆ เช่นกัน อีกอย่างนั้นหากข่าวแพร่ออกไปว่าเจ้าสาวถูกลักพาตัวออกไปกลางงานแต่ง ในสถานที่จัดงานที่เป็นโรงแรมของเจ้าบ่าวเอง ความน่าเชื่อถือของโรงแรมคงป่นปี้แน่นอน แต่กระนั้นก็อดไม่ได้ที่จะเฝ้าภาวนาขอให้ผู้ชายในกล้องวงจรปิดคนนั้นคือคนรักเก่าของเธอ

“ว่ายังไงตาพัทธ์ เกิดอะไรขึ้นกับหนูยาหยีกันแน่” คุณหญิงรำภาถามลูกชายทันทีหลังจากส่งแขกกลุ่มสุดท้ายเรียบร้อย

“นั่นสิ ทำไมถึงเกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น” คุณอาทิตย์ถามสำทับอีกเสียง รู้สึกแปลกใจตั้งแต่ลูกสาวหายตัวไป แต่เขาก็จำต้องเก็บงำความสงสัยเอาไว้ รักษาหน้าเจ้าของโรงแรม

“ยาหยีฝากโน้ตไว้กับเจ้าหน้าที่ของโรงแรม เธอบอกว่าติดธุระด่วนกะทันหัน มันเป็นงานใหญ่ที่เธอเซ็นสัญญาค้างไว้ตั้งแต่ก่อนออกจากวงการ แต่เธอลืมสนิทเพราะคิดว่าเคลียร์งานหมดแล้ว”

จิรพัทธ์ยกเรื่องงานมาอ้าง มันเป็นทางออกเดียวที่ตะวันวาดจะไม่เสียหายในสายตาคนอื่นเพราะทุกคนต่างรู้ดีถึงความรับผิดชอบและการทุ่มเทให้กับงานของเธอ

“แล้วทำไมไม่บอกดีๆ” คุณอาทิตย์ถามย้ำอีกครั้งอย่างไม่ค่อยเชื่อข้ออ้างสักเท่าไร

“เธอเองก็เพิ่งทราบว่าต้องเดินทางคืนนี้ นี่ผมต้องบินตามเอาของใช้ไปสมทบให้ที่โรม”

“ไปอิตาลีเชียวหรือ” คราวนี้เป็นเสียงของคุณพิมพา

“ครับ”

“ถ้าอย่างนั้นก็ดีเลย ถือว่าเป็นการไปฮันนีมูน” คุณหญิงรำภาแสดงความเห็น ถือเป็นทางออกที่ดีที่สุดของครอบครัวก็ว่าได้ จากที่นางอยู่ในวงสังคมแบบนี้มา เดาได้ไม่ยากว่าข่าวพาดหัวหนังสือพิมพ์ทุกฉบับคงหนีไม่พ้นเรื่องนี้

“แล้วเรื่องข่าวล่ะ วันนี้นักข่าวมาเยอะ” คุณพิมพาไม่วายห่วง นางถามออกมาโดยที่ไม่รู้ว่าคุณหญิงรำภาหาทางออกเอาไว้แล้ว

“พรุ่งนี้จัดตั๋วให้ทั้งคู่บินไปโรมเลยค่ะ”

“นักข่าวก็ต้องซอกแซก”

“หนูยิหวากับหนูยาหยีเหมือนกันราวกับแกะ เราก็ให้หนูยิหวาไปกับ ตาพัทธ์แทน แต่งตัวพรางๆ ไม่ให้เห็นหน้าชัด เผื่อมีนักข่าวไปทำข่าว ฉันพอมีเพื่อนฝูงช่วยเหลือหลบนักข่าวออกมาได้ไม่ยาก”

“อย่างนั้นก็ได้ค่ะ”

คุณพิมพาคล้อยตาม แต่คุณอาทิตย์กลับยิ่งสงสัย ไม่อยากเชื่อว่าลูกสาวจะเหลวไหลจนไม่มีเวลามาบอกบิดามารดาด้วยตัวเอง ทว่าเขาก็ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ