ตอนที่ 6 โปรโมชั่นดี หากคบกับพี่ 1

หลังจากที่เขามองไปยังเลขาหนุ่มของหญิงสาวที่เขานอนด้วยเมื่อคืนนี้ ซึ่งทำให้เขาไม่สบอารมณ์ ชายหนุ่มก็บอกกับหญิงสาวว่า “ผมต้องการเสื้อผ้าของผม”

หญิงสาวทำหน้างง และพูดกลับไปว่า “เธอไม่ชอบเสื้อผ้าที่ฉันเตรียมไว้ให้หรือ”

ชายหนุ่มส่ายหน้า และพูดกลับไปด้วยน้ำเสียงที่จริงจังว่า “ผมต้องการเสื้อผ้าของผม ขอมันคืนให้ผมด้วย”

หญิงสาวมองหน้าเขา พร้อมสลับมองไปยังเลขาหนุ่มของตัวเอง แล้วทำหน้าแบบงงๆ แบบตั้งคำถามกับเลขา

-ฉันควรจะทำอย่างไรดี-

วีรภาพ เลขาหนุ่ม จึงได้แต่ส่ายหน้า เป็นเชิงตอบกลับว่า

-ควรให้เสื้อผ้าชุดนั้นกับเขาครับ-

หญิงสาวจึงพูดกับวีรภาพ เลขาหนุ่มของเธอว่า “นำเสื้อผ้าชุดนั้นมาให้เขา”

วีรภาพเลขาหนุ่ม จึงนำเสื้อผ้าของหนุ่มน้อย คือ ชุดที่นำไปซัก ซึ่งอยู่แถวสุดท้ายของราวตากผ้าออกมาและนำส่งให้เขา ชายหนุ่มรับเสื้อผ้ามา แล้วกำลังจะสวมใส่มัน เขาก็ทำท่าตกใจแล้วหันไปมองเลขา พร้อมกับมองไปยังหญิงสาว

หญิงสาวและเลขาหนุ่มมองหน้ากัน พร้อมทำหน้างงๆ อีกครั้ง แต่พอหญิงสาวนึกอะไรขึ้นมาได้ก็หน้าแดง และบอกให้เลขาหนุ่มออกจากห้อง พร้อมกับเธอที่ไม่ยอมเดินออกไปแต่หันหลังให้เขาแทน ชายหนุ่มเห็นเช่นนั้น ก็ได้แต่ถอนหายใจ “เฮ่อ~”

จากนั้นเขาก็จัดการใส่เสื้อผ้าของตัวเอง หลังจากสวมใส่เสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อย เขาก็ลุกออกจากเตียงแล้วเดินออกจากห้องนอนไปยังห้องรับแขก

หญิงสาวเห็นอย่างนั้น ก็เดินตามเขาออกไป เธอมองไปยังชายหนุ่มที่กำลังเดินไปหยิบกีตาร์ และกระเป๋าที่วางอยู่ชั้นวางของข้างประตูทางออก

เมื่อหญิงสาวเห็นว่าเขาเตรียมที่จะเดินออกจากห้องพักไป เธอจึงรีบเดินไปรั้งข้อมือเขาไว้ เธอมองหน้าเขา แล้วพูดกับชายหนุ่มว่า “เดี๋ยวสิ เธอยังไม่ได้ทานอาหารเช้าที่ฉันเตรียมไว้ให้เลยนะ ... เดียวพอทานเสร็จ เรายังต้องทำข้อตกลงในการคบกัน”

ชายหนุ่มหันมามองหน้าเธอ แล้วตอบกลับไปว่า “ไม่ล่ะ ผมไม่ตกลงอะไรทั้งนั้น”

หญิงสาวตอบกลับ “ทำไมล่ะ เธอยังไม่ได้ฟังข้อเสนอของฉันเลยนะ ฉันคิดว่ามันคุ้มค่า และเหมาะสมกับเธอนะ ฉันจะให้อิสระกับเธอ แค่เธอต้องย้ายเข้ามาอยู่กับฉัน และบอกกับพ่อฉันว่าเธอคือแฟนของฉัน แต่ไม่ต้องบอกคนอื่นๆ เพราะฉันต้องการแค่ให้พ่อฉันรู้ว่าฉันมีแฟนแล้วเท่านั้น และฉันจะไม่ผูกมัดนายเด็ดขาด เพราะฉันยังไม่พร้อมจะแต่งงาน .....แต่ฉันพร้อมจะดูแลนายอย่างดี นายคิดว่ายังไง”

หลังจากที่หญิงสาวพูดเสร็จ บรรยากาศก็เงียบไปสักพัก ประมาณ 1 นาที เพราะชายหนุ่มอึ้งกับสิ่งที่หญิงสาวพูดออกมา เขาคิดว่า -ผู้หญิงคนนี้ไม่มีทักษะในการโน้มน้าวคนให้อยู่ด้วยเลยจริงๆ-

ชายหนุ่มจึงได้แต่ถอนหายใจ “เฮ่อ~” แล้วก็พูดว่า “ผมไม่ต้องการความรับผิดชอบ และผมต้องกลับแล้ว ลาก่อน”

หญิงสาวเห็นท่าทางชายหนุ่มที่เธอแอบชอบมาตั้งเกือบเดือนและตามเฝ้าเขาเกือบทุกคืน กำลังจะจากเธอไป เธอจึงพูดออกไปว่า “งั้นก็ให้ฉันไปส่งเธอละกัน อุตส่าห์อยู่ด้วยกันทั้งคืน”

ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้หญิงสาวได้พูดต่อ จึงตัดบทด้วยการพูดว่า “หากคุณจะไปส่งผมรีบด้วย เพราะเดี๋ยวผมจะเข้าเรียนไม่ทัน” จากนั้นชายหนุ่มก็เดินออกจากห้องไป

หญิงสาวทำหน้าตกใจอย่างสุด ๆ พร้อมกับพูดขึ้นว่า “รอฉันด้วย”