ตอนที่ 7 โปรโมชั่นดี หากคบกับพี่ 2

จากนั้นเธอก็วิ่งตามหนุ่มน้อยคนที่เธอพาเขากลับมาด้วยเมื่อคืนนี้เข้าลิฟต์ไป

วีรภาพเลขาหนุ่ม ที่อยู่นอกห้องเห็นท่าทางของนายหญิงตัวเองกับเด็กหนุ่มก็ได้แต่ทำหน้า เอ๋อๆ //O//

เมื่อทั้งสองลงมาถึงลานจอดรถของคอนโด หญิงสาวเปิดประตูข้างคนขับ “ขึ้นรถซิ เดี๋ยวฉันไปส่ง” และเรียกให้ชายหนุ่มขึ้นรถ

เมื่อทั้งคู่ขึ้นนั่งบนรถเรียบร้อย หญิงสาวถามเขาว่า “จะให้ไปส่งที่ไหนเหรอ?”

ชายหนุ่มตอบ “ส่งผมที่ประตูหลังของโรงเรียนสาธิตข้างมหาวิทยาลัยก็ได้ครับ”

หญิงสาวได้ยินก็ตกใจ แล้วพูดออกมาดังๆ “เดี๋ยวนะ!! นายอย่าบอกนะว่ายังเรียนมัธยมอยู่” จากนั้นหญิงสาวก็ก้มหน้าลงที่พวงมาลัยรถ และพึมพำกับตัวเองว่า “ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย ฉันพาเด็กผู้ชายกลับบ้าน แล้ว....ฉันก็.....อ้ายยย”

ชายหนุ่มได้ยินก็อมยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ ˄_˄ และพูดขึ้นมาว่า “เดี๋ยวๆ ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ แล้วคุณก็อย่าเข้าใจผิด ผมเรียนมหาวิทยาลัยปีสุดท้ายแล้ว ผมแค่ให้คุณไปส่งผมแถวนั้น เพราะหอพักผมอยู่แถวนั้น ผมต้องกลับไปเปลี่ยนชุด เพื่อที่จะเข้าเรียนในช่วงบ่ายนี้”

หญิงสาวได้ยิน ก็ถอนหายใจแบบโล่งอกออกมา “เฮ่อ~” พร้อมพูดออกมาว่า “ดีนะ....ที่นายไม่ใช่เด็กมัธยม แต่ แต่ แต่ แต่.....เดี๋ยวนะ นายก็ยังเรียนไม่จบ นายยังเป็นเด็กมหาลัย นายยังเด็กอยู่เลย.....อ้ายยย! ! !”

พอหญิงสาวได้สติ ก็ยังคงมีสีหน้าที่ตกใจอยู่เช่นเดิม และพึมพำกับตัวเองอีกครั้ง “อ้าย!! นายยังเรียนไม่จบ”

พอคิดได้อย่างนี้หญิงสาวก็ทำตัวไม่ถูก จนชายหนุ่มเห็นอาการของเธอ จึงได้แต่ส่ายหน้าไปมา และเปิดประตูรถ แล้วเขาก็ออกจากรถ จากนั้นก็ก้มหน้าเข้ามาในรถ แล้วพูดกับเธอว่า “ผมว่าคุณคงไม่สามารถไปส่งผมได้แล้วล่ะ เดี๋ยวผมนั่งวินกลับเอง ขอบคุณที่เราได้เจอ และรู้จักกัน ลาก่อนครับ”

จากนั้นชายหนุ่มก็ยืดตัวออกจากรถ แล้วปิดประตูรถให้เธอ แล้วเดินจากไป หญิงสาวได้แต่มองตามชายหนุ่มที่เดินจากไป พร้อมกับทำตาปริบๆ แล้วก็ถอนหายใจ “เฮ่อ~” พร้อมกับพูดกับตัวเองซ้ำไปซ้ำมาว่า “ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย ... ชื่อเสียงของฉัน ... หน้าฉัน ... โอ๊ยยย!!!”