ตอนที่ 10 ก็แค่จูบ

ผ่านไปเกือบยี่สิบนาทีที่ปาลิตานั่งทายาแล้วหมุนวนให้ยาซึมเข้ารอยฟกช้ำที่มีสีเขียวเข้มขึ้น ไรวินท์นอนคว่ำหน้าบึ้งหงุดหงิดวันนี้สภาพหัวใจเขาอ่อนแอดันต้องมาเจ็บตัวเพราะภรรยาจอมป่วน

“ซวยซ้ำซวยซ้อนจริง ๆ” เขาบ่นเหล่หางตามองภรรยาที่นั่งทายาบนแผ่นหลัง

“ลิตาไม่ใช่ตัวซวย” เธอเถียงกลับทันควัน

“ทำไมจะไม่ใช่ ถ้าไม่ตามมาพี่ก็ไม่เจ็บ”

“คนเขาเป็นห่วง ไม่ขอบคุณยังต่อว่าอีก......” เสียงหวานตัดพ้อเบะปากน้ำตาซึม ไรวินท์เห็นน้ำตาที่คลอเบ้าเลยไม่บ่นต่อ

“ทำไมถึงห่วงคนใจร้าย”

“ห่วงสิ ถ้าพี่เกิดอุบัติเหตุกลัวเป็นหม้ายตั้งแต่ยังสาว” หญิงสาวตาขวางเน้นน้ำเสียงกวนประสาท

“ถ้าหย่ากันก็เป็นหม้าย”

“ยังไม่ได้หย่านี่คะ อีกตั้งนาน....”

“พี่จะรีบหย่า ลิตาจะได้ไม่แก่เกินที่จะหาคนใหม่ที่เขาพร้อมรักและดูแลลิตา” กายหนาพลิกตัวค่อย ๆ ยันลุกนั่งมองหน้าภรรยา ปาลิตานั่งนิ่งจ้องหน้าสามี

“พี่ไม่อยาก....รักลิตาบ้างเหรอ” เสียงหวานแผ่วเบาขอบตาร้อนผ่าว

“พี่....รักใครไม่เป็น” เขาหลุบตาลงพูดไม่เต็มเสียงลังเลที่จะพูดคำว่าไม่รักเหมือนเคย

“............” เธอยังคงมองสามีด้วยแววตาสั่นไหว

“อย่าหวั่นไหวกับคำรักมันก็แค่ลมปากของผู้ชาย เพราะมันไม่มีอยู่จริง” เขารู้ว่าเธอเสียใจที่ได้ยินแบบนั้นแต่นั้นมันคือความจริงเขาไม่ศรัทธาและไม่เชื่อในความรัก

“รักมีอยู่จริง.....” เสียงหวานเรียบนิ่งยื่นหน้าเข้าใกล้ประกบริมฝีปากนุ่มแตะลงริมฝีปากของสามี ไรวินท์นิ่งอึ้งมองริมฝีปากของภรรยาที่ค่อย ๆ ถอนออกอย่างแผ่วเบานิ้วหนายกขึ้นลูบไล้ริมฝีปากภรรยาอย่างต้องการ หน้าสวยแดงก่ำตาหวานเยิ้มดังต้องมนต์

“แบบนี้เขาเรียกว่าความใคร่” หน้าหล่อโน้มเข้าใกล้จะจูบริมฝีปากอ่อนนุ่มแต่ดันโดนขัดจังหวะด้วยเสียงออดประตู เขาชะงักมองริมฝีปากบางแล้วเม้มปากอย่างเสียดายก่อนจะลุกจากเตียงนอนไปยังประตูห้อง

เมื่อประตูเปิดออกแจนเลขาสาวยิ้มหวานสวมใส่บิกินนี่มีผ้าบาง ๆ พันรอบเอวปิดที่เหมือนไม่ปิดบิกินนี่ตัวจิ๋วสีสดเพื่อยั่วยวนเจ้านายหนุ่ม

“มีอะไร” ไรวินท์กวาดสายตามองเฉยชาไม่รู้สึกเร้าใจ

“อีกหนึ่งชั่วโมงไปงานเปิดตัวที่ห้องจัดเลี้ยง ระหว่างรอเวลาให้แจนช่วยผ่อนคลายนะคะ” แจนย่างเท้าเข้าใกล้แทรกมือบางเข้าไปลูบไล้กล้ามท้องแกร่ง

“ภรรยาผมอยู่ในห้อง” เขาเสียงแข็งพร้อมกับบีบมือบางให้หยุด

“ห้องแจนได้นะคะ” สายตาสวยเหลือบไปมองข้างห้องแล้วยิ้มยั่ว

“ไม่มีอารมณ์” หน้าหล่อเรียบเฉยกดเสียงต่ำดึงมือเธอออก แจนหน้าเหวอที่ถูกปฏิเสธพาลมองเข้าไปในห้องจ้องเมียหลวงตาเขม็ง ไรวินท์เขยิบตัวมาบัง

“อย่าทำกิริยาแบบนี้กับภรรยาผม....ถ้าไม่อยากถูกไล่ออก ไป!” สายตาคมแข็งกร้าวเสียงแข็งไม่พอใจ แจนก้มหน้างุดรู้ตัวว่าเผลอทำในสิ่งที่เขาไม่ชอบ

“ขอโทษค่ะ” แจนรีบรับผิดไม่กล้าเถียงเดินกลับที่ห้องพักของตัวเองอย่างว่าง่าย

“มายั่วถึงห้อง ถ้าไม่มาด้วยคงลากเข้ามาในห้องแล้วสิ!” ปาลิตากอดอกหน้าบึ้งไม่พอใจ ร่างหนาหันขวับเดินปรี่มาหาภรรยายกสองมือหนาขึ้นประคองแก้มสวยแล้วกดจูบริมฝีปากบางทันที ดวงตาสวยเบิกกว้างตกใจถูกจู่โจมไม่ทันตั้งตัวลิ้นหนาสอดแทรกเข้าในโพรงปากนุ่มควานหาความหอมหวานอย่างดูดดื่มลิ้นน้อยหลีกเลี่ยงอย่างไร้เดียงสา หน้าสวยแดงก่ำหายใจไม่สะดวกเอามือทุบหน้าอกสามีให้หยุดซึ่งไร้ผล กายหนาดันร่างบางชนกำแพงห้องดูดดุนบดขยี้ด้วยความร้อนรุ่มหื่นกระหายมือบางอ่อนแรงขาอ่อนคล้ายจะร่วงลงพื้น

กายหนาดันร่างบางชนกำแพงห้องดูดดุนบดขยี้ด้วยความร้อนรุ่มหื่นกระหายมือบางอ่อนแรงขาอ่อนคล้ายจะร่วงลงพื้น

สามีถอนริมฝีปากให้เธอได้หายใจร่างบางหืดหอบสูดอากาศเข้าลึก ๆ หูอื้อตาลายมึนงงไปหมด

“คราวหลังถ้าจะจูบต้องจูบแบบนี้ไม่ใช่เอาปากมาแตะ” สายตาคมจับจ้องภรรยาตาเป็นมันแลบลิ้นเลียริมฝีปากแล้วโน้มเข้าใกล้ริมฝีปากบวมเจ่อ

“วันหลังไม่ทำแล้ว.....” เธอหันหนีอย่างประหม่า ปลายจมูกโด่งคลอเคลียแก้มเนียนประชิดกายแนบชิดราวกับกลัวเหยื่อหนี

“อย่ากลั้นหายใจ ตวัดลิ้นแข่งกับพี่” เสียงทุ้มแหบพร่าอยู่ข้างหูบางกลิ่นหอมอ่อน ๆ จากกายสาวกกระตุ้นความต้องการให้พลุ่งพล่านอยากเกินฉุดรั้ง

“ไม่เอาแล้วพี่วิน” มือเรียวรีบปิดปากตัวเอง เขายกยิ้มดึงมือภรรยาออก

“พอแล้ว......” คิ้วเรียวขมวดใจเต้นแรง ไรวินท์ชะงักขบกรามแน่นห้ามใจไม่อยากล่วงเกิน ทว่าเนื้อขาวข้างหน้าช่างหอมหวานเกินต้าน

“แค่จูบเอง...........” หน้าหล่อคลอเคลียเข้าใกล้ประกบปากจูบอีกครั้ง ริมฝีปากบางถูกครอบครองด้วยปากอุ่นลิ้นหนาสอดแทรกเข้าอย่างช่ำชองละเมียดละไมยิ่งกว่าเดิมเรียวลิ้นน้อยเริ่มตอบสนองตวัดหยอกไม่เป็นประสา กายหนาเบียดแนบชิดสอดมือเข้าใต้เสื้อผ้าราคาแพงลูบไล้ผิวกายเนียนละเอียดความแข็งแกร่งแข็งขืนเสียดสีท้องน้อย เธอได้รับสัมผัสแปลกผลักสามีออกสุดแรง

“แค่จูบ....พอแล้ว” หญิงสาวหน้าตื่นพูดจบก็รีบเม้มปากหนี เขาผละมองสีหน้ากรุ้มกริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกทีละเม็ดเผยเรือนร่างกำยำ ภรรยาตาโตลอบกลืนน้ำลายลงคอ

“พี่จะสอนเซ็กซ์ให้ล่วงหน้าตอนมีผัวใหม่จะได้เป็นงาน” สายตาคมหื่นกระหาย หน้าสวยประหม่าค่อย ๆ เขยิบหนีสองมือหนายันกำแพงกั้นภรรยาตัวน้อยไว้ในอ้อมแขน เมื่อไร้ทางหนีดธอจึงเชิดหน้าขึ้นสู้ทั้งที่กลัว

“ไม่ต้อง........ลิตาจะเก็บความสาวไว้....ให้ผัวใหม่เป็นคนแรก” เสียงหวานสั่นเครือไม่ใช่ไม่ต้องการเขา แต่เขานั่นแหละที่ไม่รักเธอเรื่องอะไรจะให้เขาทำเธอมัวหมองถึงหย่ากันแล้วไม่มีใครก็ขอเฉาตายแบบบริสุทธิ์

“ยังต้องรออีกนาน ระวังจะตันให้พี่ช่วยเปิดทางให้ก่อนดีกว่า........” เขาเลิกคิ้วมองกะลิ้มกะเหลี่ยมือหนาซุกซนลูบไล้ลำคอเรียวลากไล้ลงบนเนินอกขาว เธอรีบกุมมือสามีให้หยุด

“ไม่ตันหรอกค่ะ หย่าปุ๊บก็มีผัวใหม่ปั๊บ” เธอเถียงกลับเสียงขุ่นหมั่นไส้สามีเจ้าเล่ห์ที่เนียนแต๊ะอั๋ง ไรวินท์ยกยิ้มมุมปากสบตาภรรยาที่แววตาสั่นไหว

“ใครจะหย่า?”

“ก็พี่บอกเองว่าจะรีบหย่า”

“เพ้อเจ้อ” เสียงทุ้มแหบพร่าโน้มลงจะจูบ

“ปากเจ่อหมดแล้ว” เธอบ่นอุบสายตาหลุกหลิกเขินหน้าแดง นิ้วแกร่งเชยคางมนขึ้นมองริมฝีปากบวมแดงของภรรยา

“พี่ชอบตอนบวม....” ริมฝีปากหนาอ้างับเล็มริมฝีปากบวมแดงแผ่วเบาและอ่อนโยนจนกายสาวสะท้านขนลุกชันไร้การขัดขืน เรือนร่างแกร่งบดเบียดเสียดสีกายบางเสียงหายใจหอบกระเส่าเต็มไปด้วยความต้องการภายในห้องนอนสลัวลงจากดวงอาทิตย์ที่กำลังลาลับขอบฟ้า.........................