บทที่หนึ่ง: คาร์ล 2

“อื้อ”

ทั้งสองคนพลอดรักกันในห้องน้ำเป็นเวลานานกว่าสองชั่วโมง น้ำสีขาวขุ่นก็ทะลักเต็มช่องทางหวาน พริมโรสครางไม่เป็นภาษาเพราะตัวตนของคาร์ลทำให้เธอถึงฝั่งฝันอีกรอบ

“แฮ่ก ๆ ”

สุดท้ายก็หอบเหนื่อยจากกิจกรรมรัก คาร์ลก้มลงเม้มบนเนินอกสวยอีกครั้ง ขณะที่อีกมือหนึ่งก็สัมผัสเต้าทรวงอีกข้าง ใบหน้าคมจ้องหญิงสาวเขม็ง คนตัวเล็กเมื่อเสร็จกิจแล้วจึงค่อย ๆ สวมชุดเดรส

“ผมจะได้เจอคุณอีกเมื่อไหร่” ชายหนุ่มถามด้วยความโหยหาหลังจากผละออกจากเต้าทรวงอ่อนนุ่ม

พริมโรสไม่คิดจะตอบเพราะเธอไม่อยากสานต่อเรื่องคืนนี้ ขอแค่เธอแก้แค้นภาวินได้เท่านั้นก็ถือว่าชนะ

เธอยิ้มร้าย หมายลุกไปเปิดประตู แต่ชายหนุ่มขวางทางไว้

“บอกผมก่อนว่าจะได้เจอคุณอีกเมื่อไหร่”

“ฉันไม่คิดสานต่อเรื่องวันนี้ค่ะ...ขอตัว” หญิงสาวตอบแล้วเชิดหน้าขึ้น จัดผมกับเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนจะออกไป

คาร์ลก้มหน้านิ่ง ไม่คิดไม่ฝันว่าตัวเองจะโดนทิ้งหลังจากผ่านเรื่องสุขสมไปด้วยกัน ที่ผ่านมาไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับตนเองมาก่อน

เขาเป็นกัปตันหนุ่ม หน้าตาภูมิฐาน ร่างกายกำยำ เงินเดือนสูง สมบูรณ์พร้อมทั้งคุณสมบัติและชาติตระกูล ไฉนเลยผู้หญิงเอเชียตัวเล็กคนนี้กลับทิ้งไป

คาร์ลยกมือขึ้นเสยผมหยักศกก่อนปากหนาจะสบถออกมา

“Goddamn”

เธอทำให้เขาคลั่งแล้วอย่าคิดว่าจะหนีจากไปง่าย ๆ !

พริมโรสยกยิ้ม เรื่องวันนี้ทำให้เธอมีความสุขมาก ยิ่งพรุ่งนี้เธอจะได้บินไฟลต์เดียวกับภาวิน ยิ่งทำให้รู้สึกสะใจลึก ๆ แน่นอนว่าเมื่อไปถึงที่ทำงาน หมอนั่นคงรู้สึกอิจฉาตาร้อน ก็เธอน่ะเป็นคนที่ได้กินกัปตันคาร์ล ไม่ใช่เขา..

ตุ๊ดคนนั้นคงจะเฮิร์ตหนักมาก คิดแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้

“ฮิ ๆ ” หญิงสาวคิดขณะใช้ไดร์เป่าผม แทบจะทนรอให้วันพรุ่งนี้มาถึงไม่ไหว

รุ่งเช้าเวลาห้านาฬิกา

ผละจากเตียงซาตินไปเข้าห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกาย วันนี้มีบินในแถบเอเชีย จำเป็นจะต้องแต่งหน้าแต่งองค์ทรงเครื่องให้สวยหรู หญิงสาวบรรจงทำความสะอาดผิวทั่วตัวตามด้วยใบหน้า ก่อนจะลงครีมบำรุงผิวแล้วแต่งแต้มเครื่องสำอาง

“เรียบร้อย ไหนใส่คอนแทกเลนส์ก่อน”

ใช้เวลาเกือบชั่วโมงก็เสร็จ หญิงสาวส่งยิ้มให้กับคนในกระจก เปลี่ยนยูนิฟอร์มเป็นสีกรมท่า จัดแต่งผ้าผูกคอและกระชับเสื้อให้เข้าทาง เมื่อได้แล้วก็ไม่ลืมหยิบกระเป๋าสัมภาระคู่ใจไปด้วย

“วันนี้ต้องทำให้ดีเหมือนเดิมนะ” พริมโรสบอกตัวเอง

ที่สนามบินยังเนืองแน่นไปด้วยผู้คน ทุกสารทิศมีแต่ฝูงชนหลั่งไหลเข้ามา ยิ่งช่วงนี้เป็นช่วงเทศกาล ยิ่งทำให้การเดินทางนั้นคึกคักคึกครื้นมากขึ้นเท่าตัว

แอมแปร์เดินเข้ามานั่งข้างเธอ เนื่องจากยังทำผมไม่เสร็จ เธอจึงยืมพื้นที่แต่งตัวของสายการบิน และไม่ลืมที่จะเมาท์กับแอร์โฮสเตสคนอื่นไปด้วย

“เออ นี่ เมื่อคืนเห็นกัปตันคนนั้นหรือเปล่า หล่อมาก” สาว ๆ นั่งเมาท์กันตามปกติ แต่มันไปสะดุดหูเพื่อนสนิท

“คนไหนหรือ”

“คนนั้นไงที่ชื่อคาร์ล ที่เขาเพิ่งมาใหม่ วันนี้เราจะบินลำเดียวกับเขาด้วย”

แอมแปร์นึกไปถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานก่อนจะยิ้มในหน้า เธอรู้ดีว่าเพื่อนสาวอย่างพริมโรสได้ลองชิมเขาแล้ว อดไม่ได้จะมองเลยไปข้างนอกยังบริเวณที่อีกคนนั่งดื่มน้ำอยู่

พริมโรสกำลังรับประทานอาหารพร้อมทั้งดูรายชื่อผู้โดยสารและกัปตันไปด้วย เมื่อเห็นว่ากัปตันชื่อคาร์ล เธอก็ตกใจและร้อนรน รีบเดินมาหาเพื่อนสนิททันที

“เป็นอะไร ทำไมทำหน้ายู่อย่างนั้น” แอมแปร์ถาม

“ฉันไม่คิดเลยว่ากัปตันที่บินวันนี้จะเป็นคุณคาร์ล”

“ใช่ ไม่ดีหรือ ได้เจอเขาบ่อย ๆ ไง”

“ฉันอยากจะวันไนต์กับเขาแค่คืนเดียวน่ะสิ คิดว่าอีกคนบินรูทยุโรปเลยไม่มีเรื่องให้เจอกันบ่อย ๆ ไม่คิดว่าจะบินรูทเอเชีย”

“เอาน่า แค่วันไนต์ครั้งเดียวไม่เสียหายอะไรหรอก”

แม้เพื่อนจะพูดอย่างนั้น แต่หญิงสาวหน้าเสียไปแล้วเรียบร้อย เธอทำเพราะแค่ต้องการจะแก้แค้นภาวินเท่านั้น แม้อีกฝ่ายจะหน้าตาดี ลีลาเลิศแค่ไหนก็ตาม หล่อนกลับไม่คิดจะสานต่อเพราะกระดากใจที่ใจทีได้เจอหน้า

เพราะไม่รู้จะทำอย่างไรเลยยกมือไหว้พระ

“ขอให้เขาจำเธอไม่ได้ด้วยเถอะ”

ไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำสนามบินก่อนจะยกมือลูบหัว

ในช่วงที่กำลังจะบินนั้น เธอมีโอกาสได้เจอกับคาร์ล อีกฝ่ายทำเหมือนจะทักแต่พริมโรสทำเป็นหลบหน้า เขาเลยต้องเดินผ่านไปโดยไม่ได้คุยด้วย

กลิ่นน้ำหอมของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวรู้สึกดีมากจนเผลอยิ้ม...กระนั้นเรื่องเมื่อคืนก็คือเรื่องเมื่อคืน ไม่มีทางสานต่อให้ฝันเป็นดังใจได้

เมื่อแน่ใจว่าเขาเดินไปทางอื่นแล้ว พริมโรสก็ทำหน้าที่พาผู้โดยสารไปนั่ง