สามีคนละฟ้า

บทนำ

มหาวิทยาลัยเซนต์คามิเลีย คณะศิลปศาสตร์และวิทยาศาสตร์ สาขาวิชาการจัดการธุรกิจการบิน

พริมโรสตัดสินใจเข้าเรียนที่นี่เนื่องจากเธอมีความใฝ่ฝันที่จะเป็นแอร์โฮสเตส เนื่องจากอาชีพนี้ได้แต่งตัวสวย ทำงานอยู่บนฟ้าและยังได้รับเงินเดือนสูง เธอจึงเลือกที่จะเรียนคณะนี้

หญิงสาวตั้งใจเรียน ไม่วอกแวกระหว่างทาง และคิดว่าตนเองคงจบพร้อมเกียรตินิยม ทว่ามีสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นระหว่างทาง

เธอแอบชอบรุ่นพี่ที่ชื่อภาวิน ชอบไปดูอีกฝ่ายเล่นบาสที่สนามเสมอ ภาวินเองเหมือนจะรู้ว่าเธอชอบ จึงมาป้วนเปี้ยนรอบ ๆ และขายขนมจีบ

“นั่น พี่วินมาหาแกอีกแล้ว” แอมแปร์ เพื่อนสาวคนสนิทกระทุ้งศอก หญิงสาวรู้สึกขวยเขินจึงนำผมมาทัดหู

“พี่วินเขาอาจจะมีธุระแถวนี้ เขาไม่ได้มาจีบฉันหรอก” พริมโรสเหนียมอาย กระนั้นสายตาคอยสอดส่องหาชายหนุ่ม

“มาหาบ่อยเกินไปหรือเปล่า มาที่หอแล้วก็อยู่จนดึกดื่น ทำเอาผลการเรียนแกตกไปเลยนะ” แอมแปร์รู้สึกเป็นห่วงเพื่อนสนิท พวกเธอเรียนคณะเดียวกัน อยู่ห้องเดียวกัน มิหนำซ้ำยังอยู่หอเดียวกัน เธออดไม่ได้ที่จะห่วงเพื่อนเพราะเห็นว่าหญิงสาวผลการเรียนตกเพราะชายหนุ่มจริง ๆ

“บ้า แกคิดมาก อาจเป็นเพราะฉันไม่ได้อ่านหนังสือเองหรือเปล่า” หญิงสาวยังคงโทษตัวเองก่อนใบหน้าจะเศร้าลง

ภาวินแวะเวียนมาขายขนมจีบอยู่บ่อย ๆ

วันนี้เองก็เช่นกัน มีงานเลี้ยงฉลองเรียนจบ ภาวินเชิญเธอมาที่งานในฐานะคู่เต้นรำ หญิงสาวมีความสุขมากจึงตอบตกลงจะไป

แอมแปร์แวะมาส่งเพื่อนสาวที่โถงเต้นรำ แต่เพราะรองเท้าส้นสูงเจ้ากรรม ส้นดันหัก ทำให้ร่างบอบบางต้องออกมาพักบริเวณระเบียง หญิงสาวยังไม่ทันได้เต้นรำก็ต้องมานั่งเศร้าเสียก่อน

พริมโรสกำลังคิดว่าจะทำอย่างไรกับรองเท้าในมือ

ทันใดนั้นก็ได้กลิ่นบุหรี่จาง ๆ ลอยมาตามสายลม เธอผุดลุกขึ้นเพื่อดูว่าใครมาสูบบุหรี่แถวนี้ก่อนจะเห็นผู้ชายสามคนกำลังพูดคุยกัน

หนึ่งในนั้นคือรุ่นพี่ที่เธอชอบ

“ยัยวินทำไมไปหลอกพริมโรสอย่างนั้นล่ะ” เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น นั่นเรียกสติของคนที่นั่งอยู่ตรงนี้ได้เป็นอย่างดี

นี่เขากำลังพูดถึงเธองั้นหรือ

“โอ๊ย ฉันก็แค่เห็นชะนีนั่นมันชอบฉัน ฉันก็เลยคั่วเล่น ๆ เท่านั้นล่ะ เรียนจบออกไปก็ไม่ได้เจอกันแล้ว อย่างน้อยได้คั่วเล่นก็ยังดี” ภาวินว่าก่อนหลุดหัวเราะ

พริมโรสที่ฟังบทสนทนาอยู่ถึงกับชะงัก

ทำไมภาวินถึงทำเสียงเล็กแหลมเหมือนกับผู้หญิง แล้วทำไมเขาถึงคิดจะคั่วเธอเล่น ๆ นี่เขาไม่ได้จริงจังกับหล่อนหรอกหรือ

“เลวมากยัยวิน เด็กนั่นมันคงคิดล่ะมั้งว่าแกเป็นผู้ชาย ที่ไหนได้ดันเป็นตุ๊ด ถ้ามันรู้ มันไม่อกแตกตายเลยหรือ” เสียงผู้ชายอีกคนพูดสมทบ

“อกแตกตายก็ตายไปสิ...ช่วยไม่ได้ ยัยเด็กนั่นมันมาหลงรักฉันเอง คนมันหน้าตาดีจะให้ทำอย่างไร”

“แหวะ แกเนี่ยนะหน้าตาดี ถ้าหน้าตาดีจริง พี่คาร์ลคงชอบแกไปนานแล้วเหอะ” ผู้ชายที่ดูเหมือนจะเป็นประเภทเดียวกันบอก

“อย่าพูดถึงพี่คาร์ลของฉันอย่างนั้น เขาน่ะดีแสนดี หล่อก็หล่อ แถมกระเป๋าหนักด้วย ตอนที่ฉันไปดูงานที่สนามบิน พี่แกเหมือนจะสนใจฉันนิด ๆ ด้วย”

“คิดไปเองแล้วหนึ่ง พี่คาร์ลคงไม่ชอบตุ๊ดอย่างแกหรอก”

“ต่อให้พี่เขาไม่ชอบ ฉันก็จะทำให้พี่เขาชอบให้ได้” ภาวินร้องบอก

ใจของหญิงสาวหล่นไปอยู่ตาตุ่มแล้วเรียบร้อย ไม่คิดว่าผู้ชายที่หมั่นมาขายขนมจีบจะกลายเป็นเพศที่สามและยังไม่คิดจะจริงจังกับเธอ

เธอไม่ได้รู้สึกโกรธที่เขาเป็นเพศที่สาม แต่รังเกียจการมาจีบทิ้งขว้าง ไม่ได้ใส่ใจจะรัก

หญิงสาวฉุนกึกจนควันออกหู คว้ารองเท้าส้นสูงที่ส้นหักเดินออกไปประจันหน้ากับภาวินทันที

“ไม่คิดเลยนะว่าพี่ภาวินจะหลอกพริมแบบนี้” เธอร้อง ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างตกใจกับการมาถึง ไม่คิดว่าหญิงสาวจะแอบฟังอยู่

ภาวินดูมีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก เขาละล่ำละลักออกมา “ฟะ ฟังพี่ก่อน...พริม”

“ไม่ฟังอะไรทั้งนั้นล่ะค่ะ พี่ภาวินนิสัยไม่ดีมากเลยนะคะที่คิดมาหลอกพริม ถ้าพริมไม่มาได้ยินบทสนทนานี้เข้า พี่คงคิดจะหลอกใช้พริมจนเรียนจบเลยล่ะสิท่า เสียดายที่พริมอุตส่าห์รักและหวังดีกับพี่มาตลอด” หญิงสาวร้องไห้ น้ำตาไหลออกมาไม่ขาดสาย

คนอื่น ๆ เห็นท่าไม่ดีเลยรีบหนีไป ทิ้งให้ภาวินเผชิญหน้ากับหญิงสาวตามลำพัง

“ไม่ใช่แค่โกหกเรื่องไม่ได้รัก แต่พี่ยังมีคนอื่นอยู่ในใจอีกต่างหาก คนที่ชื่อคาร์ลนั่นคงจะเป็นตัวจริงของพี่สินะ” พริมโรสน้ำหูน้ำตาไหล เธอยกแขนเสื้อสวยขึ้นมาซับน้ำตาก่อนจะประกาศออกมา

“ในเมื่อพี่ภาวินทำให้พริมเจ็บ อย่าหวังเลยว่าตัวเองจะได้อยู่อย่างสงบ พริมจะแย่งพี่คาร์ลมาเป็นของตัวเองให้ได้!!” ด้วยอารมณ์พาไป หญิงสาวโพล่งออกมาโดยไม่ทันคิดให้ถี่ถ้วน ไม่คิดเลยว่าคำพูดนี้จะเป็นตัวผูกมัดการกระทำของเธอ

ไม่รอให้อีกฝ่ายแก้ตัวแต่อย่างใด ร่างบอบบางหมุนตัวกลับ พาใจอันบอบช้ำ วิ่งเท้าเปล่าไปขึ้นรถเพื่อน

“เฮ้ย พริมเป็นอะไร ทำไมรีบออกมาจากงาน” แอมแปร์ถาม หญิงสาวเช็ดน้ำตาแล้วบอก

“พี่ภาวินไม่ได้ชอบฉัน เขาจีบฉันเล่น ๆ เขามีคนในใจอยู่แล้วนั่นก็คนที่ชื่อคาร์ล”

“ว่าอย่างไรนะ” เพื่อนสนิทตกใจ เอามือทาบอก เธอปะติดปะต่อเรื่องราวทันที

“งั้นแปลว่าแกอกหักน่ะสิ”

“ฮึก ฮือ ๆ ” พริมโรสร้องไห้

คนเป็นเพื่อนสนิทใจคอไม่ดี รีบถอดเสื้อคลุมคลุมไหล่ให้ก่อนจะดึงอีกคนมาปลอบ รู้สึกสงสารเพื่อนรักใจจะขาด พริมโรสเป็นเด็กเรียนดี เกรดช่วงนี้มาตกก็เพราะภาวิน ไม่คิดเลยว่าอีกคนจะหักอกพริมโรสได้เจ็บแสบขนาดนี้

“แก อย่าร้องไห้ ๆ คนสวย ๆ ไม่ควรต้องร้องไห้สิ”

หญิงสาวไม่อาจกลั้นน้ำตาไว้ได้ เธออุตส่าห์เฝ้ารักและทะนุถนอมอีกคนเป็นอย่างดี ไม่คิดเลยว่าอีกคนจะมองเธอเป็นแค่ตัวตลก

“ฉันไม่..ฮึก..เป็นอะไรแล้ว” มือเรียวปาดของเหลวสีใส ก่อนจะหันมาพูดกับแอมแปร์ด้วยความตั้งมั่น

“ฉันจะเอาคืนหมอนั่นให้ได้”