ตอนที่1-6

“เงินสิบกว่าล้านที่แม่ฉันจะยกเป็นสินสอดให้ผู้หญิงแบบเธอ เกินตัวไปหรือเปล่ากับแค่สาวชาวบ่อ”

เขาส่ายหน้าอย่างสุดแสนเสียดาย เงินทองตั้งมากเอาไปสร้างรีสอร์ตแห่งใหม่ได้สบาย แต่นี่แม่เลี้ยงบุหงากลับเอามาประเคนให้เด็กใจแตกที่พยายามหาจับผู้ชายรวยทำสามี! มองทางไหนก็มีแต่เสียกับเสีย...เสียขนาดที่ว่าอาจฉิบ_บรรลัยจักรเชียวละ!

“ผู้หญิงมีสมองที่ไหนเขาจะยอมให้ผู้ใหญ่จับคลุมถุงชนในยุคนี้ มีแต่ผู้หญิงไร้ยางอายที่อยากสบายด้วยการมีผัวรวย ให้ตายเถอะ วุ่นวายจริงโว้ย! อยากจะมาเป็นเมียฉันเอง ยังต้องให้เดือดร้อนลงมารับถึงที่!”

มันเป็นเรื่องที่ตลกดี มารดาบอกเขาว่าเด็กในสังกัดของท่านขึ้นเครื่องบินไม่เป็น ทั้งที่เส้นทางจากตรงนี้ห่างจากสนามบินราวยี่สิบกว่ากิโลเมตรเท่านั้น

นอกจากทำบ่อกุ้งบ่อปลา สงสัยจะขายสะตอเป็นอาชีพเสริม

เหมราชคิดอย่างประชดประชัน จอดรถปิดประตูรถแลนด์โรเวอร์สีขาวที่เช่ามาขับเพื่อความสะดวกสบาย เขาไม่ชอบใช้บริการรถแท็กซี่สาธารณะ ชายหนุ่มเดินดุ่ม ๆ เข้ามาตามคันบ่อที่หญ้าสองข้างถูกถางจนเตียนบ่งบอกถึงการดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี ก่อนจะหยุดถามเมื่อเห็นคนงานร่างเล็กคนหนึ่งยืนอยู่ข้างบ่อ ดูแล้วน่าจะเป็นเด็กหนุ่มวัยรุ่นอายุอานามคงไม่เกินยี่สิบห้าปี

“น้อง ๆ ที่นี่มีผู้หญิงที่ชื่ออิ่มอุ่นไหม”

เด็กหนุ่มพยักหน้าหงึก ๆ

เหมราชยิ้มหยัน ถอดแว่นตากันแดดอันโตออก เผยใบหน้าหล่อเหลาคร้ามคม

“เขามีผัวหรือยัง”

ร่างเล็กผงะกับคำถามของคนแปลกหน้า ก่อนจะส่ายศีรษะ ดวงตาสีดำจ้องมองผู้บุกรุก เขาเป็นชายร่างสูงใหญ่ รูปร่างกำยำ หน้าตาจัดว่าหล่อเหลาเอาการเลยทีเดียว อายุน่าจะราว ๆ สามสิบต้น ๆ สวมเสื้อเชิ้ตสีเทาเข้ม กางเกงยีนและรองเท้าหุ้มข้อสีน้ำตาล เสื้อผ้าที่เขาสวมใส่มองผ่าน ๆ ก็รู้ว่าเป็นแบรนด์ดัง

เขามาทำอะไรที่นี่ แล้วถามถึงอิ่มอุ่นทำไม หรือว่า...

ชายหนุ่มไม่รั้งรอ สอดมือไปในกระเป๋า มันสามารถงัดสิ่งที่เขาอยากรู้ออกจากปากเด็กหนุ่มได้ เหมราชล้วงหยิบธนบัตรสีม่วงออกมาใบหนึ่ง ยื่นไปตรงหน้าเด็กหนุ่มซึ่งคงเป็นคนงานของที่นี่

“พี่ให้ห้าร้อย สปอยล์มาหน่อยสิ ยัยอิ่มอุ่นนั่นเน่าแค่ไหน ถ้ามีเรื่องไม่ดี รีบเล่าออกมา เดี๋ยวเพิ่มให้อีกห้าร้อย” เหมราชไม่เชื่อว่าผู้หญิงดี ๆ ที่ไหนจะยอมแต่งงานกับผู้ชายที่ตัวเองไม่เคยคุยด้วยสักคำ มีแต่ผู้หญิงไร้ความคิด ไร้ยางอายที่ทำได้

เด็กหนุ่มตรงหน้ามีความสูงเทียบได้แค่ไหล่ของเขา ยื่นมือบางมาดึงธนบัตรสีม่วงไปอย่างรวดเร็ว เหมราชอมยิ้มพอใจ แต่แล้วสีหน้ากลับเปลี่ยนเป็นประหลาดใจเมื่อเด็กหนุ่มตรงหน้า ดึงผ้าปิดคลุมใบหน้าออก

“แค่สปอยล์น้อยไป ลุงอยากรู้อะไรถามมาสิคะ”

ใบหน้าคมเข้มแลดูขัดเขินเพียงเล็กน้อยก่อนแปรเปลี่ยนเป็นบึ้งตึง อายุเขาสี่สิบก็จริง แต่ใบหน้าเขาอ่อนกว่าวัยและไม่เคยมีใครเรียกเขาว่า…

'ลุง?'

เมื่อหนุ่มน้อยกลับกลายเป็นสาวน้อยยืนจ้องเขาเขม็ง พ่อเลี้ยงเหมราชก็รู้ได้ว่าเธอเป็นใครจึงเปลี่ยนท่าทีทันใด เจอกันไวก็ดีจะได้จบเรื่องได้เร็ว ไม่เสียเวลาตามหาให้มากความ

มุมปากของเขายกยิ้มเปิดเผยว่าร้ายเอาเรื่อง ก่อนจะหรี่ตามองสำรวจหญิงสาวตรงหน้า ไล่สำรวจตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า และวนขึ้นไปจดจ้องสัดส่วนที่สะดุดสายตาอย่างไม่กลัวถูกกล่าวหา

“อ้อ...เธอคงเป็นยัยหนูอิ่มอุ่นของแม่ฉัน ดูทรงแล้วน่าจะชื่อ อกอิ่มมากกว่า”