ตอนที่1-5

แม่ของเขาเคยมาเล่าให้บิดาฟังว่า พ่อเลี้ยงเหมราชเป็นคนเก็บตัว เธอเคยนำชื่อและนามสกุลของเขา เหมราช สิริดาราวรรณ ไปค้นหาในอินเทอร์เน็ต แต่ไม่ปรากฏภาพของเขาออกมาทางสื่อออนไลน์ เขาไม่เคยให้สัมภาษณ์กับนิตยสาร หรือรายการใดที่เข้าไปขอถ่ายทำภายในไร่ชา ครั้นจะขอดูรูปของเขาจากแม่เลี้ยงบุหงาก็อาย

อิ่มอุ่นจึงคิดเอาเองว่าชายวัยสี่สิบที่ยังไม่ยอมลงจากคานต้องมีปัญหาไม่มากก็น้อย รูปร่างคงจะอ้วนลงพุง หัวเถิก หนวดเครารุงรัง นอนกรนเสียงดัง เพราะถ้าดีกว่านี้คงขายออกไปนานแล้ว

อายุตั้งสี่สิบ ถ้าให้มาเป็นพ่อของลูกคงไม่ไหว

เธอคิดแบบนั้นเพราะปีนี้อิ่มอุ่นเพิ่งย่างยี่สิบสี่ เขากับเธออายุต่างกันถึงสิบหกปี ช่องว่างระหว่างวัยแทบจะเรียกได้ว่า คราวน้า คราวอา ถ้าเป็นยุคสมัยนี้ที่เด็กวัยมัธยมกลายเป็นคุณแม่ คุณพ่อวัยใส ก็อาจนับได้ว่าเขาแก่คราวพ่อ! หรือคราวลุง!

ใบหน้ารูปไข่ส่ายไปมาเพื่อสะบัดไล่ภาพ ‘ลุงเหม’ หุ่นอ้วนพี ศีรษะเถิกกว้างออกจากความคิด เส้นผมสีดำนุ่มดุจแพรไหมซึ่งเวลานี้ถูกมัดไว้ด้วยหนังยางรัดแกงอย่างลวก ๆ ครอบไว้ด้วยหมวกปีกกว้างสีเทา พร้อมผ้าคลุมที่ถอดประกอบได้อีกชั้นเพื่ออำพรางแสงแดดกล้าเพื่อออกไปหาอะไรทำให้หายฟุ้งซ่าน

สาวชาวบ่อ ใคร ๆ เขาก็แต่งกายรัดกุมกันแบบนี้ทั้งนั้น แต่ภายใต้เสื้อผ่าเก่า ๆ รัดกุมด้วยเสื้อแขนยาวตัวโคร่งลายสก็อตสีน้ำเงิน และกางเกงผ้าขายาว สิ่งที่ซ่อนอยู่ด้านในคือรูปร่างอ้อนแอ้น เอวเล็ก สะโพกผาย แต่กลับดูทะมัดทะแมงเพราะทำงานหนักไม่น้อยกว่าผู้ชาย แม้จะต้องทำงานกลางแจ้ง แต่ผิวพรรณของอิ่มอุ่นได้ความขาวละเอียดลออมาจากฟากมารดาที่มีเชื้อสายจีนจึงไม่ดำคล้ำจนน่าเกลียด

ร่างเล็กเดินอย่างคล่องแคล่วแล้วหยุดตรงหน้าคนงาน สั่งให้คนงานนำหลอดไฟแอลอีดีลงไปติดบนไม้ที่ปักไว้ในบ่อพร้อมวางเครื่องมือดักกุ้งให้เสร็จก่อนพลบค่ำ บ่อใหญ่ที่สุดคือบ่อร้อยไร่ห้าสิบไร่ด้านหน้านี้ใช้เลี้ยงปลานิลผสมกุ้งขาว นับตั้งแต่คืนนี้จะติดไฟเอาไว้เพื่อล่อหลอกกุ้งให้เข้ามาติดเครื่องมือที่มีชื่อเล่นชวนหัวเราะว่า

‘ไอ้โง่’

เพราะเมื่อวานเธอให้วิลเลียม คนงานจากประเทศเพื่อนบ้านที่เข้ามาช่วยงานได้หลายปี ดำน้ำลงไปดูใต้บ่อ เวลานี้ กุ้งขาวที่เลี้ยงปะปนกับปลานิลตัวใหญ่มากพอจะดักขายได้แล้ว และทุกเช้าจะมีรถแม่ค้ามารอซื้อถึงหน้าบ่อ

“ตัวมันโตแล้ว พรุ่งนี้แม่ค้าจะมารับซื้อแต่เช้า ได้สักห้าสิบหกสิบกิโลฯ ก็คงดี”

“ครับคุณอุ่น”

จากนั้นคนงานก็รีบทำในสิ่งที่เจ้านายสาวสั่งเพราะอิ่มอุ่นไม่ชอบให้คนงานอู้งาน ทุกคนต้องรู้หน้าที่ ต้องช่วยกันทำงานถึงจะอยู่ด้วยกันได้

ร่างเล็กเดินดูแต่ละบ่อมาเรื่อย ๆ วันนี้เธอสั่งให้คนงานทั้งหมดไปถางหญ้าอยู่ที่อีกฟากหนึ่งซึ่งเป็นบ่อปลาสลิด และพลันก็เห็นรถยนต์เช่าจากสนามบินแล่นเข้ามาตามคันบ่อกว้างขนาดรถยนต์วิ่งสวนกันได้ ซึ่งสองฟากทางเต็มไปด้วยต้นไม้ ทั้งสะเดา มะนาว มะกรูด ตะไคร้ ปลูกเอาไว้กิน ที่เหลือก็เก็บขาย ความเร็วของรถยนต์ที่วิ่งเข้ามาบ่งบอกได้ว่าหลังพวงมาลัยคงเป็นคนใจร้อนไม่น้อย

ดวงตาเย็นชามองผ่านกระจกรถเห็นบ่อกว้างไกลสุดสายตา ท่ามกลางแสงแดดจ้า บางบ่อมีระหัดวิดน้ำกำลังขับเคลื่อนอยู่ ดูเหมือนที่ดินผืนใหญ่จะแบ่งออกเป็นหลายบ่อ ทั้งเลี้ยงกุ้ง เลี้ยงปลา และเลี้ยงปลานิลผสมกุ้งขาวตามที่มารดาเล่าให้ฟัง