ตอนที่ 4 ละครมาก

ปัจจุบัน

ช่วงบ่าย ตุลาเดินเข้ามาในห้องรับแขกมองผ่านกระจกบานใหญ่เห็นเอวารินเล่นโยคะอยู่ริมสระว่ายน้ำ เขามองแล้วเดินเข้าขึ้นไปบนห้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จลงมาด้านล่าง ได้ยินเสียงคนคุยกันในครัวหัวเราะคิกคัก ร่างแกร่งเดินเข้าไปดูเห็นแม่ครัวกับแม่บ้านและภรรยากำลังช่วยกันทำอาหาร

“ทำเป็นเหรอ” หน้าหล่อกอดอกมองนิ่ง ๆ หญิงสาวเงยมองเขาแล้วเชิดหน้ากรีดมือแตะหน้าอกตัวเอง

“นี่เอวารินนะคะ ไม่ได้มีดีแค่สวย แต่ทำงานเก่ง ถนัดงานบ้าน และรวยมาก เพอร์เฟคอ่ะ” เสียงหวานเจื้อยแจ้ว หน้าตาภูมิใจในตัวเอง

“หลงตัวเองไม่มีใครเกิน” เขาทำหน้าเบื่อหน่ายหันหลังออกไป

“คุณตุลชอบพูดเล่นแบบนี้แหละค่ะ อย่าเสียใจเลยนะคะ” ป้าศจีแม่ครัวที่ย้ายมาอยู่ด้วยรีบพูดปลอบคุณผู้หญิงของบ้าน

“หนูไม่รู้สึกหรอกค่ะป้า” หญิงสาวยิ้มหน้าระรื่น ไม่สนใจสิ่งที่เขาพูด เธอเป็นแบบนี้อีกหน่อยเขาก็จะชินเอง

ช่วงเวลาอาหารเย็น ป้าศจีกับทรายช่วยกันตั้งโต๊ะอาหาร ตุลาเดินมานั่งที่โต๊ะดูอาหารที่วางลง

“หน้าตาดูดีแต่ไม่รู้อร่อยหรือเปล่านะครับ”

“อร่อยสิคะ ป้าชิมแล้วรสมือเยี่ยม” ป้าศจีสนับสนุนยกนิ้วโป้งการันตี ตุลาทำเบ้หน้า มาอยู่ไม่ถึงวันแม่ครัวเก่าแก่ก็เข้าข้างซะแล้ว

“ขอบคุณค่ะป้า” เสียงหวานดังมาด้านหลังเธอรวบผมมัดจุกอยู่ด้านบน ใส่ชุดพลิ้วแนวตะวันตกยาวถึงข้อเท้าหน้าอกแหวกลึก

“ชุดดี ๆ ที่มิดชิดไม่มีติดมาบ้างหรือไง” เขาถอนหายใจถามอย่างหงุดหงิด

“เคยมีค่ะ แต่ไม่ใส่ ข้าวใหม่ปลามันก็ต้องใส่ยั่ว ๆ แบบนี้แหละ” หญิงสาวโค้งตัวลง หน้าอกแหวกลึกยิ่งเห็นชัดขึ้น เขาแอบมองหน้าอกขาวอวบที่โผล่ออกมา เธอยื่นหน้าเข้าใกล้หน้าหล่อ ยิ้มกรุ้มกริ่ม

“อะฮึ่ม...” เขากระแอมในลำคอมองไปที่ศจีกับทราย คนรับใช้สะดุ้งอมยิ้มรีบเดินกลับเข้าห้องครัว

“ทำอะไรเกรงใจคนอื่นหน่อย” หน้าคมเคร่งขรึม เบือนหน้าหนีมาตักอาหารทาน

“แหม สามีภรรยา หวาบหวิวบ้างคนอื่นก็เข้าใจแหละค่ะ” ร่างบางนั่งลงข้าง ๆ เขา

“สงวนตัวบ้างก็ได้” เสียงทุ้มทำเป็นดุ

“ทำไมคะ กลัวอดทนกับความสวยเซ็กซี่ของภรรยาไม่ได้เหรอ”

“ผมไม่ชอบแบบนี้...”

“เสียใจ...” หน้าสวยทำเป็นงอน แล้วตักอาหารใส่จาน

“อยู่ ๆ จะยอมก็ยอมง่าย ๆ อย่างนี้เลย” เขาเหล่มองเธอที่อยู่ ๆ ก็ไม่เถียง

“อือ หิวแล้ว ขี้เกียจเถียง” หญิงสาวตอบ ตักข้าวเข้าปากสีหน้าชื่นชมฝีมือตัวเองว่าอร่อย ตุลาอมยิ้มยัยตัวร้ายเวลาจะเอาชนะก็ตั้งหน้าตั้งตาเถียง แต่พอจะยอมแพ้ก็ยอมง่าย ๆ ซะอย่างนั้น เธอคนนี้มีอะไรที่เขาต้องเรียนรู้นิสัยและตัวตนของเธออีกเยอะ เธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่เดาได้ยากไม่เหมือนที่เขาเคยเจอมา.....

ณ บริษัท ที ซี พลัส ผู้นำเข้าส่งออกเครื่องจักรโรงงานและอะไหล่อุปกรณ์เครื่องจักรทุกชนิด

ตุลาขึ้นมาที่ชั้นผู้บริหาร เดินผ่านแผนกบัญชี หนูนานั่งชะเง้อมองเขาเดินผ่านมาเขาหันไปทักทายพนักงานทุกคน สายตาคมมองไปที่หนูนา เอวารินใส่ชุดแซกเกาะอกคลุมเข่าใส่สูททับมาอีกที เธอเดินสวยเฉิดฉายมายืนข้าง ๆ สามี พนักงานทุกคนยกมือไหว้ยกเว้นหนูนา เอวารินยิ้มอย่างเป็นมิตรให้ทุกคนแล้วเดินตามสามีเข้าไปในห้องทำงาน หนูนาไม่พอใจนั่งลงบนเก้าอี้แรง ๆ หงุดหงิดที่เห็นเขาพาเมียแต่งมาด้วย

“สวยมาก สวยวัวตายควายล้ม” พุทสาวประเภทสองฝ่ายบัญชีเอามือทาบอกชื่นชมเอวาริน

“ที่เขาบอกสวยเหมือนนางงามก็เพิ่งได้เห็นตัวจริงวันนี้แหละ ไม่น่าคุณตุลถึงสละโสด” น้ำพูดเสริม ในกลุ่มเพื่อนที่เมาท์กัน

“สวยด้วยรวยด้วย สามีก็หล่อรวยทำบุญมาด้วยอะไรนะ อิจฉาเนอะ” ปรางพูดต่อ ทำหน้าอิจฉา หนูนาพูดแทรกขึ้น

“เขาอาจจะไม่มีความสุขก็ได้”

“ฮื้อ” ทั้งสามหันมามองหน้าหนูนาเป็นตาเดียวกัน

“ก็บางคนภายนอกดีครบเครื่อง แต่ในใจเขาอาจจะเป็นทุกข์อะไรอยู่ก็ได้ อย่างพี่พจนี ดูดีทุกอย่างแต่สามียังไปมีเมียน้อยไง” หนูนาพูดเรื่อย ๆ นิ่ง ๆ ยกตัวอย่างหัวหน้าให้ฟัง ทุกคนพยักหน้าคิดตาม....

ภายในห้องทำงานกว้างขวางของรองกรรมการบริหาร ตุลาเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานส่วนเอวารินเดินไปนั่งบนโซฟา เอวารินดูเขาเปิดแฟ้มเอกสารที่วางบนโต๊ะ คันปากอยากจะพูดแต่ยังอึกอัก

“มีอะไรถามผมไหม” เขาเหล่มองท่าทางของเธอเหมือนมีอะไรจะพูด

“มีค่ะ ทำไมฝ่ายบัญชีถึงอยู่ใกล้ห้องทำงานพี่ตุลคะ สั่งย้ายขึ้นมาส่วนตัวเลยหรือเปล่าจะได้เจอหน้าแฟนบ่อย ๆ” หญิงสาวได้โอกาสถามไม่ยั้ง มือหนาเปิดเอกสารไปพลางๆ

“ฝ่ายบัญชีอยู่ชั้นนี้มาก่อนที่พี่จะเข้ามาทำงานที่นี่อีก”

“อย่าบอกว่าพบรักกันเพราะเดินเจอกันบ่อยนะ” สายตาหวานจ้องมองเขาอย่างต้องการคำตอบ

“อืม...” เขาตอบในลำคอตามองเอกสารต่อไปแต่ไม่มีสมาธิในการอ่าน

“ละครมาก..” หญิงสาวมองบนเบะปากคว่ำ ตุลาหันไปเห็นหน้าเธอ เขาปิดแฟ้มเอกสารวางลงบนโต๊ะเสียงดัง

“ถ้าคนมันใช่อยู่ตรงไหนก็ใช่ แต่ถ้าคนไม่ใช่อยู่ใกล้แค่ไหนก็ไม่ใช่” เสียงทุ้มแข็งขึ้นเมื่อเห็นเธอล้อเลียนเขา