ตอนที่ 2 โดนมากี่คนแล้ว

“โดนฝรั่งมากี่คนแล้ว ทำเป็นไม่เคยเห็นไปได้” เสียงทุ้มเหวี่ยงหน้าเครียดแก้เขิน หญิงสาวฉุนเอามือลงพูดสวนอย่างไว

“ไม่เคยเห็นของเล็กขนาดนี้ ปกติจะเจอแต่ใหญ่ ๆ เบิ้ม ๆ” สายตาสวยกวาดมองเรือนร่างแกร่งแล้วยื่นหน้าเข้าใกล้ ๆ เป้าจ้องมองท่อนเอ็นผ่านผ้าขนหนู เขาโมโหที่โดนดูถูกเอามือออกจากผ้าแอ่นเป้าท้าทาย

“นี่ก็ใหญ่ ถ้าได้พองตัวจะร้องไม่ออก”

“ไหนลองทำให้พองตัวหน่อยสิ อยากเห็น ให้ช่วยก็ได้นะ มา เดี่ยววาช่วย” หญิงสาวทำหน้ากรุ้มกริ่ม ลุกขึ้นเข้าไปใกล้จับผ้าขนหนู มือหนารีบตะปบผ้าดึงรั้งไม่ถอดเขาตกใจอ้าปากค้าง ตาสวยหรี่มองยิ้มเจ้าเล่ห์ ยื้อยุดฉุดกระชากผ้าขนหนูกันไปมา

“เฮ้ย หยุด หยุด เป็นคนยังไงวะเนี่ย หื่นฉิบเป๋ง ฉันแต่งงานกับเธอได้ไงวะ โว๊ะ!” เขาโวยวายเสียงดังมองขึงขัง แล้วรีบถอยหนีผู้หญิงอะไรไร้ยางอาง วิ่งออกไปนอกห้อง หัวใจเต้นแรง เขาต้องใช้ชีวิตอยู่กับผู้หญิงบ้ากามคนนี้อีกตั้งหกเดือนแค่คืนเดียวก็จะแย่แล้ว

“จะไหวไหมวะเนี่ย” ตุลาหน้าเครียด ส่วนเอวาริน รีบปิดประตูห้องแต่งตัวหายใจแรงหน้าตาเหลอหลา

“อร้าย กล้าทำไปได้ยังไง อึ่ย....ขนลุก” ร่างบางขนลุกขนพองลูบแขนตัวสั่นอยู่ในห้อง สักพักได้ยินเสียงสตาร์ทรถ เธอยืนนิ่งเงียบมองตัวเองในกระจกโต๊ะเครื่องแป้ง

“ก็รู้อยู่แล้วนี่ว่าต้องเป็นแบบนี้” หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอหน้าเศร้า....

รถหรูแล่นมาจอดหน้าบ้านไม้สองชั้นมีรั้วรอบ ตุลารีบเข้าไปเคาะประตูเรียกแฟนสาว “ปัง ปัง ปัง” ก่อนหน้านี้เขาโทรหาเธอไม่รับสาย ไลน์ไปก็ไม่ตอบจนเขาร้อนใจเป็นห่วง สักพักประตูเปิดออกเป็นชายร่างแกร่งยืนอยู่ตรงหน้าตุลา

“พี่บาส หนูนาล่ะครับ” ตุลายกมือไหว้พี่ชายแฟน

“อยู่ข้างใน แล้วนี่นายหนีออกมาจากห้องหอเหรอ” บาสมองเขาหัวจรดเท้า

“ใช่ ผมเป็นห่วงหนูนา”

“เข้าไปหาสิ” บาสพูดนิ่ง ๆ เบี่ยงตัวหลบให้ตุลาเข้าไปหาหนูนา ส่วนบาสหันไปมองตุลาแล้วยิ้มมุมปากเดินออกนอกบ้าน ตุลาเข้าไปหาหนูนาในห้องครัวไม่เจอเลยวิ่งขึ้นไปข้างบนเคาะประตูห้องเธอ หนูนาเดินออกมาจากห้องน้ำชั้นสองใส่ผ้าขนหนูเล็กจิ๋ว แล้วสะดุ้งตกใจเหนียมอาย

“ขอโทษ ผมเป็นห่วงเลยรีบมา” ตุลารีบหันหลังเขินหน้าแดง

“ค่ะ หนูนาเข้าไปแต่งตัวก่อนนะคะ” หนูนาเสียงแผ่วเบาก้มหน้างุดเดินผ่านเขาเข้าไปในห้อง

ตุลาเบี่ยงตัวหลบแล้วลงไปรอเธอที่โซฟาด้านล่าง หนูนาเดินลงมาหน้าเศร้าขอบตาบวมแดง ตุลารู้สึกผิดที่ทำให้เสียใจ

“ทำไมไม่รับโทรศัพท์ ไม่ตอบไลน์ รู้ไหมว่าผมเป็นห่วง”

“คุณตุล สนใจหนูนาด้วยเหรอคะ” หญิงสาวหน้าเศร้าน้ำตาคลอ

“หนูนา เราคุยเรื่องนี้กันหลายครั้งแล้วนะ อีกแค่หกเดือนผมก็หย่า” น้ำเสียงเขาหงุดหงิด ต้องพูดเรื่องนี้อีกกี่รอบถึงจะเข้าใจ

“แล้วถ้าภรรยาคุณไม่ยอมเลิกล่ะคะ”

“เขาต้องเลิกผมทำสัญญากับเขาแล้ว”

“หนูนากลัวจังค่ะ ภรรยาคุณสวย รวย คู่ควรกับคุณทุกอย่าง”

“ผมเจอคนสวยมาเยอะจนชิน เอาเป็นว่าคุณอย่าคิดมากแล้วกัน”

“จริงนะคะ” หนูนาเสียงสั่นน้ำตาไหลพราก สวมกอดร่างแกร่งตัวสั่นเทา ตุลาโอบกอดแฟนสาว ปลอบโยนที่ทำให้เธอร้องไห้ ร่างบางผละออกหน้าสวยนองไปด้วยน้ำตามองตาชายคนรักหวานซึ้ง ทั้งสองเคลื่อนหน้าเข้าหากันใกล้ชิดเพียงปลายจมูก ริมฝีปากใกล้ชิดหญิงสาวหลับตาพริ้มแต่เขาหยุดชะงักไม่จูบเธอ แล้วดันตัวออก

“ผมทำแบบนี้ไม่ได้ ตอนนี้ผมคือคนที่มีภรรยาแล้ว ขอโทษนะ” เสียงทุ้มหนักแน่น

“ค่ะ เข้าใจค่ะ” หญิงสาวน้ำตาไหล หน้าหวานสงบนิ่งแอบกำมือแน่นระงับความโกรธ ไม่ใช่เพราะมีภรรยาแล้วไม่ทำ แต่เขาไม่เคยแตะต้องเธอแบบชู้สาวเลยต่างหาก

ตกดึก ตุลานอนบนโซฟาบ้านของหนูนา เขาเหนื่อยล้ากับงานแต่งงานเลยขอนอนพักก่อนแล้วค่อยขับรถกลับ หนูนาย่องลงมาจากชั้นบนเห็นเขานอนหันหลังเข้าเบาะ มือเรียวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเขานอนหันหลัง แล้วโพสแคปชันว่า “มีผู้มานอนเฝ้า สาใครกันนร้าหรือสาเราเอง” หน้าหวานผุดยิ้มมุมปากสะใจ