ตอนที่ 9 พี่น้องทะเลาะกัน 

ตอนที่ 6 

พี่น้องทะเลาะกัน 

ผมยังไม่ละความพยายามที่จะโทรหายัยลูกน้ำ โทรติดน่ะครับแต่กลับไม่มีคนรับสายสักสาย ซึ่งมันยิ่งทำให้ผมห่วงลูกน้ำมากขึ้น 

"เลี้ยวซ้ายข้างหน้าน่ะครับ" ปากบอกทางพี่เหนือส่วนมือก็กดโทรหาเพื่อนลูกน้ำที่เป็นเจ้าของห้อง ผมเคยขอไลน์น้องไว้เผื่อมีปัญญาอะไรจะได้ติดต่อกันได้ 

"รับไหม" 

"ยังไม่มีใครรับเลยครับ ทั้งน้ำแล้วก็เพื่อนของน้ำ" 

"ใจเย็นเดี๋ยวก็ถึงแล้ว" คำปลอบใจที่หลุดออกมาจากปากพี่เหนือไม่ได้ช่วยให้ผมใจเย็นได้เลย 

ผมกังวลกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ไม่น้อยเลยครับ กลัวก็กลัว ผมเหลือแค่น้องถ้าเกิดเรื่องกับน้ำผมเองไม่รู้เลยครับว่าตัวเองจะใช้ชีวิตยังไง

"แล้วน้ำมีเพื่อนกลุ่มอื่นอีกไหมลองถามเพื่อนกลุ่มอื่นของน้ำไว้บ้าง"

"ครับ" ผมลองทำตามคำแนะนำของพี่เหนือโทรหาเพื่อกลุ่มอื่นของลูกน้ำก็พบว่า แต่ผลที่ได้คือไม่มีใครเจอลูกน้ำเลย ส่วนเพื่อนคนที่ลูกน้ำบอกว่าจะไปทำรายงานด้วย กลับไม่รับโทรศัพท์เหมือนกันกับลูกน้ำ 

"หอข้างหน้า นี่เลยครับ"

ผมบอกให้พี่เหนือจอดรถไว้หน้าหอนักศึกษาสูงข้างหน้า ก่อนที่เราสองคนจะตรงไปหาคนดูแลหอ ก็ได้ความว่าเด็กสาวกลุ่มนั้นแต่งตัวสวยออกไปข้างนอกตั้งแต่สองทุ่มแล้ว

ผมได้แต่ทรุดตัวนั่งลงบนโต๊ะหน้าหอพักอย่างสิ้นหวัง หยดน้ำตาหยดลงบนโต๊ะรับแขก ผมหมดหวังไม่รู้ว่าจะไปตามหาน้องสาวที่ไหน 

"ป่ะ คลื่นรู้แล้วว่าน้ำอยู่ที่ไหน" 

"น้ำอยู่ที่ไหนครับ" ผมหันไปถามพี่เหนือที่ทำสีหน้าแปลกๆ

"เราไปคุยกันที่รถกันดีกว่า" ผมเริ่มรู้สึกใจคอไม่ดี หรือจะเกิดเรื่องขึ้นกับลูกน้ำ หรือว่าผู้คนนั้นคือฆาตกรต่อเนื่อง 

ปัง 

"พี่เหนือ สายสืบว่าไงครับ" 

"คลื่นปกติน้ำเป็นเด็กนิสัยยังไงเหรอ" ทำไมเขาถามผมแบบนี้ล่ะ พี่เขาถามเสร็จก็สตาร์ท รถพาผมออกไปจากหอของเพื่อนน้ำ 

"ปกติน้ำเป็นเด็กร่าเริง อาจจะมีเอาแต่ใจบ้าง แต่โดยร่วมๆก็ถือว่าเป็นเด็กดีคนหนึ่งเลยครับ พี่เหนือเกิดไร ขึ้นกับน้ำเหรอครับ" 

"เอางี้น่ะคลื่น คลื่นเอาโทรศัพท์พี่ไปดูเอง รหัสเข้าไลน์ 1728" แล้วผมตกตะลึงกับข้อความล่าสุดในเครื่องของพี่เหนือ ในแจ้งเตือนเป็นรูปน้ำกำลังจูบอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งในผับ 

"นี่มันเรื่องอะไรกันครับ" ผมเงยหน้าถามพี่เหนือที่กำลังขับรถอยู่

"สายของพี่เจอรถของชายคนนี้ ที่น้ำจูบกับน้ำขับรถผ่านกล้องวงจรปิดบริเวณหน้าหอ โดยมีน้ำนั่งไปด้วยตั้งแต่หกโมงเย็น" นี่เขากำลังจะบอกผมว่าน้องสาวของผมกำลังโกหกผม อย่างงั้นเหรอครับ 

"เออคือ พี่คิดว่านั้นน่าจะเป็นแฟนน้ำน่ะ" 

"แต่น้ำไม่เคยบอกผมเลยว่าน้องมีแฟนแล้ว" 

"น้ำอาจจะกลัวคลื่นคิดมากไง" 

"แล้วนี่พี่เหนือจะพาคลื่นไปหาน้องใช่ไหมครับ"

"ใช้ แต่พี่อยากให้คลื่นใจเย็น" อาจจะเพราะด้วยสัญชาตญาณของการเป็นตำรวจทำให้เขามองออกว่าตอนนี้ปมกำลังรู้สึกแย่แค่ไหนกับการที่ถูกน้องตัวเองโกหก 

"ผมจะพยายาม"

ผมตอบเขาไปตามความจริง เพราะผมก็บอกอารมณ์ตัวเองตอนนี้ไม่ถูกตั้งแต่หัวค่ำที่ได้รับกล่องพัสดุปริศนาผมกับพี่เหนือก็วิ่งวุ่นเพื่อตามหาน้ำ แต่น้ำกับหนีเที่ยว ถ้าเขาบอกผมสักคำผมจะไม่ว่าอะไรเลย หรือถ้าน้ำรับโทรศัพท์ผมสักสาย พี่เหนือก็คงไม่ต้องมาเหนื่อยตามหาน้ำ ไหนจะตำรวจที่ต้องมาสืบหาน้ำอีก 

หนึ่งใจผมก็ห่วงน้อง อีกใจผมโกรธมากที่น้องไม่ยอมรับโทรศัพท์และไม่ยอมบอกผมก่อนว่าจะไปเที่ยวกับเพื่อน ผมเลยบอกไม่ว่าถ้าเจอหน้าน้ำแล้วผมจะต่องรู้สึกอย่างไหนมากกว่ากัน 

ผับ D

"น้ำ พี่ว่าน้ำโทรหาพี่ชายหน่อยไหม เดี่ยวเขาเป็นห่วง"

"ไม่เอาาาา น้ำไม่อยากให้พี่คลื่นเป็นห่วง" เสียงเด็กสาวอ้อแอ้ ที่ฟังดูก็รู้ว่าน่าจะเมามากแค่ไหน ถูกพยุงมากับชายคนในรูป ที่กำลังจูบอยู่กับน้ำ 

"น้ำ" ผมเรียกน้องสาวที่แทบจะไม่มีสติหลงเหลือด้วยน้ำเสียงที่ทั้งห่วง ทั้งกังวล ทั้งโกรธ 

"ใครเรียกน้ำ" น้ำหันมาตามเสียงก่อนสายตาของน้องจะเบิกกว้าง 

"พี่คลื่น"

"พี่มาได้ไงคะ" 

"กลับบ้าน ไปคุยกันที่บ้าน" ผมเอยเสียงเรียบ จากภาพที่เห็นทำให้ผมต้องข่มอารมณ์ตัวเองอย่างหนัก

"แต่ว่าน้ำ" 

"น้ำ" แค่คำว่าน้ำคำเดียวมันทำให้น้องสาวจอมแสบปล่อยแขนผู้ชายตรงหน้ามาหาผมทันที 

ผมเดินเข้าไปพยุงน้ำที่สภาพเมาจนแทบจะไม่สามารถทรงตัวได้ ก่อนที่พี่เหนือจะได้เจ้ามารับน้ำพาเข้าไปนั่งในรถ พี่เหนือคงเดาได้ว่าผมมีอะไรจะพูดกับผู้ชายตรงหน้า

"ผมจะไม่ถามว่าคุณเป็นใคร เพราะคุณควรเดินเข้าบอกผมเอง ก่อนที่คุณจะพาน้องสาวผมมาเที่ยวในสถานที่แบบนี้" ผมพูดเสร็จก็เดิินมาที่รถก่อนจะให้พี่เหนือพาผมกับน้องกลับบ้าน 

"ใจเย็นๆนะ เดี๋ยวพี่จะช่วยสืบประวัติเขาให้" ผมงงกับคำพูดเขา ก่อนที่พี่เขาจะคล้ายความงงงวยของผมด้วยประโยคถัดมา 

"พี่ดูออกว่าคลื่นกำลังกังวล ว่าคนที่เข้ามาหาน้ำอาจเป็นฆาตกรใช่ไหม" ใช้ครับพี่เหนือเดาถูก ถึงพี่เขาสืบ ผมก็สืบอยู่ดี ด้วยสถานการณ์ตอนนี้ผมไม่สามารถไว้ใจใครได้ 

"เอ้า กินซะจะได้แก้แฮงค์" ผมส่งแก้วให้กับน้องสาวตัวดี

"พี่คลื่นไปหาน้ำถูกได้ยังไงคะ" 

"น้ำควรบอกพี่มากกว่าไหมว่าตัวเองไปที่นั่นได้ยังไง ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ไม่ใช่มาซักพี่ว่าพี่ไปหาน้ำได้ยังไง" 

"น้ำก็แค่ไปเที่ยวกับเพื่อนๆเอง" 

"จูบกันในรถเขาเรียกเพื่อนเหรอน้ำ แล้วการที่น้ำจะไปเที่ยวแล้วไม่บอกพี่มันใช่เรื่องที่น้องสาวควรทำใช่ไหมน้ำ" 

"พี่คลื่นรู้ได้ไงว่าน้ำจูบกับพี่ภามในรถ" ยัยน้องสาวตัวดีสร่างเมาทันทีที่ผมขึ้นเสียงใส่ และพูดถึงรูปจูบ ก่อนเธอจะตวัดสายตาไปมองคนอีกหนึ่งคนที่นั่งอยู่ในบ้านเรามาสักพักแล้ว 

"พี่เหนือเหรอคะ"

"คลื่นเขาห่วงน้ำมาก พี่ก็เลยให้ลูกน้องช่วยหา โดยดูจากกล้องวงจรปิด แล้วบังเอิญกล้องหน้าหอ ก็ดันจับภาพได้พอดี กระจกรถเด็กนั้นแค่ทึบก็เลยพอจะมองเห็นคนในรถน่ะ" พี่เหนืออธิบายให้น้ำฟังถึงเหตุผลที่ผมรู้ว่าน้ำจูบกับผู้ชายในรถ 

"น้ำโตแล้วน่ะ พี่คลื่นน้ำก็ควรจะมีอิสระในการใช้ชีวิตแล้วไหม" 

"น้ำอย่ามาเสียงดังใส่พี่น่ะ" 

"ใจเย็นก่อนทั้งสองคนพี่ว่าค่อยพูดค่อยจากันดีกว่าไหม" 

"เงียบไปเลยพี่อ่า!!!" 

"ที่งี้ล่ะสามัคคีกันขึ้นมาเชียว" พี่เหนือพูดขึ้นมาเบาๆแต่ก็นั่นแหละผมก็ยังได้ยินอยู่ดี ผมหันไปค้อนก่อนจะหันกลับมาเอาเรื่องกับน้องสาว

"น้ำ น้ำก็รู้ว่าช่วงนี้บ้านเรากำลังเจอกับอะไรอยู่" 

"คนที่ทำให้เกิดเรื่องทั้งหมด มันเป็นเพราะใครล่ะ!!!"

"น้ำ!!!! นี่เรากำลังโทษพี่เหรอ" 

"ใช่ น้ำกำลังโทษพี่!!! เพราะพี่ทำงานแบบนั้นไงพวกเราสองคนถึงต้องมาคอยระวังอะไรแบบนี้" 

"น้ำที่พี่ทำไปทั้งหมดก็เพราะอยากให้น้ำสบายน่ะ" 

"แล้วมันก็คนล่ะเรื่อง กับที่น้ำไม่รับโทรศัพท์พี่ มีแฟนทำไมไม่บอกพี่!!!" 

เราสองคนพี่น้อง เริ่มพูดกันไม่รู้เรื่อง เพราะเราสองคนเริ่มที่จะใช้อารมณ์คุยกัน ตัวผมเองก็เริ่มใช้อารมณ์คุยกับน้อง แต่น้ำเองก็ไม่ผิดที่จะคิดแบบนั้นเพราะเป็นเพราะผมจริงๆครับ ที่ทำให้เราสองคนพี่น้องต้องใช้ชีวิตลำบาก ต้องคอยระวังตัวเองทุกย่างก้าวแบบนี้ 

"น้ำมีแฟนต้องบอกพี่คลื่นเหรอ น้ำโตแล้ว น้ำดูแลตัวเองได้ พี่คลื่นไม่ต้องมายุ่งกับน้ำ!!!" 

"พี่ดูแลตัวเองให้ดีเถอะ!!!" 

"น้ำ!!!" 

ผมตวาดน้องเสียงดังนั้นทำให้น้ำสะดุ้งสุดตัว น้ำไม่ได้เถียงอะไรผมก่อนจะเดินกระแทกไหล่ผมขึ้นห้องตัวเองไป

หลังจากน้ำขึ้นห้องไปผมทำได้เพียงทรุดตัวเองลงบนโซฟาแล้วปล่อยให้น้ำตาทำหน้าที่ของมัน น้ำไม่ผิดเลยครับ ที่ว่าผมแบบนั้น เรื่องเกิดจากผมจริงๆๆ ถ้าไม่ใช่เพราะความซวยในชีวิตตัวเอง เราสองคนพี่น้องก็คงไม่ต้องเจอกับอะไรแบบนี้

"ใจเย็นน่ะคลื่น น้องต้องการเวลา" 

"คลื่นแค่เป็นห่วงน้อง" 

"คลิ่นดูแลน้องด้วยตัวเองเป็นสิบๆปี แล้ววันนี้ผมกลับทำให้น้องอยู่ในอันตราย" 

"ผม ผม" ผมได้แต่ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาและเอาแต่พูดความในใจกับตำรวจหนุ่มที่เพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน 

"ไม่เป็นไรยังมีพี่อยู่ตรงนี้" ผมร้องไห้สะอึกสะอื้นกับไหล่ของคนที่พึ่งรู้จักกันได้ไม่นาน 

"ไม่เป็นไรน่ะ พี่จะปกป้องคลื่นกับน้ำเอง" 

ผมผล็อยหลับไปพร้อมกับสัมผัสอบอุ่นบนศีรษะตัวเอง และเสียงกระซิบที่ผมเองก็จับใจความไม่ได้ว่าพี่เหนือพูดอะไรกับผม 

......................................................

โปรดติดตามตอนต่อไป

ขอบคุณที่ติดตามไรต์น่า

ช่องทางการติดต่อไรต์ นะคะ

Facebook : เยว่ทู่

Twitter : เยว่ทู่

Tiktok : เยว่ทู่