ไม่ได้เลิก เพราะไม่ได้คบ

วันต่อมา.........

น้องเนย....

ตื๊ดดดดดดดด ตื๊ดดดดดด

"ฮัลโหลออกัสโทรมาทำไมแต่เช้า เราง่วงนะ"

"เช้าบ้านเธอดิ นีี่มันจะจะสิบโมงแล้วนะเว้ย"

"ห๊าาา จริงเหรอ แล้วนี่นายอยู่ไหนทำไมเสียงดังจัง"

"มหาลัยดิมาลงทะเบียนเรียน"

"อ้าวเหรอ วันนี้ลงทะเบียนนี่นาแล้วทำไมเจ้เค้กไม่เรียกเราล่ะ" เราพูดกับตัวเองแต่ออกัสคงได้ยินแล่ะ

"พี่สาวเธออยู่มหาลัยลงทะเบียนให้เธอเรียบร้อยแล้ว พี่เธอบอกเธอไม่สบาย"

"อ้าวเหรอ เจ้ลงทะเบียนให้เราเสร็จแล้วเหรอ"

"อืมดิ อะไรวะอยู่บ้านเดียวกับป๊ะเนี้ย"

"แล้วเจ้เราไปยังไงอ่ะ นายพาเจ้เรามาส่งที่บ้านด้วยได้มั้ยเดี๋ยวให้ค่ารถยี่สิบ"

"โอ๊ยพี่เธอมากับผู้ชายไม่ต้องให้เราไปส่งหรอก"

"หืมมม ผู้ชาย ใครอ่ะ"

"จะรู้มั้ยล่ะ โว๊ะ"

"อ๋อสงสัยวายุ"

"ทำไมชื่อคล้ายๆคนที่เธอชอบเลยอ่ะ"

"เอ่อออ วายุเป็นน้องชายผู้ชายคนนั้นอ่ะ"

"ผู้ชายคนนั้น"

"อืมมม"

"ทำไมเรียกสุดที่รักเธอแบบนั้นอ่ะ วันก่อนยังพูดถึงเค้าไม่หยุด พี่วาตะอย่างงั้นพี่วาตะอย่างงี้"

"นั่นมันเรื่องเมื่อวานป่ะ"

"ฮั่นแน่ แปลว่างอนกับเค้าล่ะสิ"

"เปล่างอน เราไม่มีสิทธิ์ไปงอนไรเค้าหรอก เราไม่ได้เป็นอะไรกันเราจะไปงอนทำไม"

"พูดแบนี้เลิกกันแล้วดิ"

"ไม่ได้เลิก เพราะไม่ได้คบ จบนะ"

"งั้นเราลองมาคบกันดูมั้ยยัยหมูตอน"

"ออกัส..." เราหูฝาดไปรึเปล่า

"555555 ทำไมทำเสียงแบบนั้นวะ เราแค่ล้อเล่น แหมมมมหุ่นแบบเธอใครจะอยากได้เป็นแฟนวะ"

"นั่นสินะ หุ่นแบบนี้หน้าตาแบบนี้ใครจะอยากคบใครอยากหมั้นด้วย" พูดเองก็เจ็บเอง

"ยัยหมูตอน"

"..............."

"ยัยเนย"

".............."

"เห้ยย ทำไมเงียบไปวะ"

"หืมมมอะไรออกัส"

"เป็นไรทำไมเงียบไป ร้องไห้ป่ะเนี้ย"

"อืมมม ร้องไห้"

"อกหักเหรอยัยหมูตอน"

"ฮึก ฮึก ฮึก ฮือออออ"

"อย่าร้องไห้ดิเธอร้องไห้ละน่าเกลียดมากเลยนะไม่เชื่อลองไปส่องกระจกตอนตัวเองร้องไห้ดูดิ"

"เออ เรามันทั้งอ้วนทั้งน่าเกลียดนั่นล่ะไม่ต้องไปส่องหรอก ฮึก ฮึก"

"เลิกร้องไห้ เดี๋ยวเราจะไปรับ วันนี้จะพายัยหมูตอนอกหักไปเลี้ยงหมูกะทะปิ้งย่างไม่อิ่มไม่ลุกจ่ายตังค์ โอเคป๊ะ"

"ฮึก ฮึก โอเค เดี๋ยวเราไปอาบน้ำแต่งตัวรอ พอกินหมูกะทะเสร็จพาเราไปกินบิงซูต่อนะได้มะ"

"ได้ดิอยากกินไรจัดเลยป๋ากัสเลี้ยงเอง""อื้มมม ขอบใจนะ"

"เลิกร้องไห้ได้ละนะยัยหมูตอน"

"จ๊าาาาาาา"

ออกัส......

เขาต้องดีใจใช่ไหมที่รู้ว่ายัยหมูตอนของเขาอกหัก ตั้งแต่รู้จักกันมายัยนี่ไม่เคยร้องไห้เลยนะ ขนาดโดนบูลลี่ในตอนนั้นยัยนี่ยังไม่ร้องไห้เลย ครั้งนี้คงสุดๆจริงๆนั่นแล่ะถึงร้องไห้ให้เขาได้ยิน

วาตะ.....

เขามีนัดกำลังจะออกไปเที่ยวกับหญิงสาวคนนึงเธอเคยไปเรียนซัมเมอร์ที่อเมริกา ไม่ได้เจอกันนานคงต้องรื้อฟื้นกันหน่อย เธอชื่อพลอยดูเหมือนตอนนี้จะเป็นเน็ตไอดอลด้วยนะ หุ่นงี้โคตรแซบเพราะเขาเคยลองมาแล้วไง ผู้ชายอย่างเขาถ้าจะหาผู้หญิงมาคบมาควง หุ่น หน้า นมต้องป๊ะ จะเสริมมารึเปล่าอันนั้นเขาไม่แคร์เพราะแค่เอา แค่วัน ไนท์สแตนด์ จบก็แยกย้ายทางใครทางมัน ผู้หญิงที่เคยผ่านมือเขามาแต่ละคนต้องเกรดพรีเมี่ยมไม่ใช่อ้วนตุ๊ต๊ะเหมือนยัยเนย หึ เขาโคตรดีใจที่ยัยนั่นไม่อยากจะหมั้นกับเขาแล้ว เขาไม่คิดว่ามันจะง่ายขนาดนี้ แต่ก็ดีแล้วล่ะ

เขาขับรถมารับพลอยที่คอนโด เธอชวนเขาขึ้นไปรอบนห้องบอกว่ายังอาบน้ำไม่เสร็จ เขาเลยต้องจำใจขึ้นไปรอข้างบนแต่มีเหรอที่เขาจะแค่มานั่งรอ มันต้องมีค่าเสียเวลานิดหน่อยป่าววะ และเหมือนเขาจะรู้ว่าเจ้าลูกชายของเขาจะได้ใช้งานเขาเลยแวะร้านสะดวกซื้อ เพื่อซื้อถุงยางไซส์พิเศษ พนักงานมองหน้าแบบเขินๆเขายิ้มให้ก่อนจะจ่ายเงินและหยิบถุงยางใส่กระเป๋ากางเกงยีนส์แล้วเดินขึ้นรถ

ในห้องของพลอย....

"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อื้อออ วาตะ คุณยังเร่าร้อนแล้วก็รุนแรงเหมือนเดิมเลยนะคะ อ๊ะ อ๊ะ พลอยจุกไปหมดแล้วนะ อื้ออออ"

"เราไม่ได้เจอกันนานขอกระแทกแรงๆให้หายอยากหน่อย" เขาเอ่ยเสียงกระเส่าขณะที่กำลังกระแทกท่อนเอ็นเข้าร่องสาวของพลอยอย่างเอาเป็นเอาตาย แม้ว่ามันจะหลวมๆหน่อย แต่ก็พอแก้ขัดได้ นี่ขนาดของเขาไม่ใช่เล็กๆนะ เขายังรู้สึกได้ว่าของพลอยมันไม่ฟิต เขาคงมาหาเธอแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว....

น้องเนย.........

ออกัสขับรถมารับที่บ้านเราสองคนกำลังจะไปกินหมูกระทะปิ้งย่างที่อยู่ในห้างขณะที่เรากำลังขึ้นลิฟท์เพื่อไปยังชั้นที่มีปิ้งย่าง

"ขอทีี่มันปิ้งย่างนะเราไม่ชอบชาบูมันไม่ฟิน ^^"

"เออน่ารู้แล้ว พามาเลี้ยงกี่รอบละ"

ลิฟท์หยุดอยู่ตรงชั้นที่เรายังไปไม่ถึง ขณะที่ลิฟท์เปิด คนแรกที่เจอคือคนที่ไม่คิดว่าจะเจอ พี่วาตะมากับผู้หญิงคนนึงซึ่งเราคุ้นๆหน้าอยู่นะเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน พี่วาตะมองหน้าเราก่อนจะมองไปที่ออกัสที่ตอนนี้จับมือเราแล้วดึงให้มายืนอยู่ข้างในสุดเพื่อให้พี่วาตะกับผู้หญิงของเขาเข้ามา พี่วาตะโอบไหล่เธอคนนั้นเข้ามาในลิฟท์และยืนอยู่ตรงหน้าเราพอดี ถึงแม้พี่วาตะจะยืนหันหลังให้แต่เราก็ยังเห็นหน้ากันอย่างชัดเจนเพราะภายในลิฟท์มันเป็นกระจก พี่วาตะจ้องมาที่เราเหมือนไม่ได้ตั้งใจจะมองแต่เรารู้ว่าเค้ามอง มองมาที่มือของเราที่ออกัสจับไว้อยู่ก่อนจะยิ้มมุมปาก

เรายืนเงียบยืนนิ่งไม่กระดิกตัวแทบจะลืมหายใจเลยก็ว่าได้ มันบอกไม่ถูกว่าต้องรู้สึกยังไง ผู้ชายคนที่มีอิทธิพลต่อใจเรามาตลอดหลายปี ตอนนี้ทำเหมือนไม่รู้จักกัน จนลิฟท์หยุดตรงชั้นที่เราต้องการ เราก็ยังไม่กล้าขยับตัวออกไปไหน พี่วาตะก็เหมือนจะรู้ว่าเราจะออกไปแต่ไม่ยอมขยับตัวหลบแล้วเราจะออกไปยังไงมันก้าวขาไม่ออก

"ขอโทษนะครับขอทางหน่อยผมกับเพื่อนจะออก" ออกัสพูดกับพี่วาตะก่อนจะจูงมือเราออกไป เราเดินผ่านหน้าพี่วาตะก่อนจะได้ยินเสียง

"หึ" ทำไมต้องทำเสียงแบบนี้ด้วย เราหันไปมองหน้าพี่วาตะ เค้าทำเป็นไม่สนใจโดยที่มือยังโอบไหล่ผู้หญิงคนนั้นไว้อยู่ตลอดเวลา เห็นแบบนี้แล้วมันปวดใจดีเหมือนกันนะ

"เมื่อกี้เป็นอะไร"

"อะไรเหรอ"

"ในลิฟท์น่ะเธอเงียบมากเลยนะมีอะไรหรือเปล่า"

"ผู้ชายในลิฟท์เมื่อกี้...."

"อย่าบอกนะว่านั้นคือ..."

"อื้มมม พี่วาตะ"

"แล้วผู้หญิงล่ะแฟนเค้าเหรอ"

"ไม่รู้สิ"

"เห็นละรู้สึกยังไงเจ็บรึเปล่า"

"เจ็บสิถามได้"

"งั้นเราต้องรักษาอาการอกหักด้วยการกินหมูกะทะ เคยได้ยินป่ะ หมูกระทะเยียวยาทุกสิ่ง"

"งั้นเราก็ลุยกันเล้ยยยยย" เราพูดก่อนจะรีบจูงออกัสเข้าร้านปิ้งย่างเจ้าดังทันที

"เบาๆหน่อยจะรีบกินไปไหนยัยหมูตอนไม่มีใครแย่งเธอกินหรอกน่า"

"เราต้องกิน ๆๆๆ เยอะๆเราจะได้ลืมๆๆๆผู้ชายใจร้ายใจดำคนนั้น"

"ถ้ากินแล้วมันลืมได้คนบนโลกนี้คงไม่มีใครร้องไห้เพราะอกหัก"

"........................"

"หยุดกินทำไมกินต่อดิอ่ะเดี๋ยวเราปิ้งให้" ออกัสหยิบหมูสามชั้นในถาดมาวางบนกระทะ เสียงหมูสามชั้นเวลามันโดนความร้อนแล้วมีน้ำมันไหลออกมา กลิ่นมันหอมมากจริงๆ พลิกไปพลิกมาสองสามรอบก็กรอบหน้ากิน ออกัสคีบหมูที่สุกแล้วใส่ชามของเราจนมันทับซ้อนกันเป็นชั้นๆ เราใช้ตะเกียบคีบมันขึ้นมาก่อนจะจุ่มลงไปในถ้วยน้ำจิ้มแล้วเอาเข้าปาก มันฟินจริงจังมาก นี่แล่ะคือความสุขของเราเพราะมันทำให้เราลืมความทุกข์ได้ ไม่ว่าจะทุกข์ใจเรื่องอะไรก็ตาม ขอแค่เราได้กินมันก็ทำให้เรายิ้มได้แม้จะทำให้เราลืมได้แค่ระยะเวลาสั้นๆก็ตาม

วาตะ......

เขามานั่งอยู่ที่ร้านอาหารญี่ปุ่นซึ่งอยู่อีกชั้นนึง เขาเลือกที่นั่งตรงริมกระจกติดทางเดินเพราะมันทำให้เขามองเห็นใครบางคนที่นั่งอยู่อีกร้านซึ่งอยู่ชั้นล่าง ยัยหมูอ้วนมากับเพื่อนหรือว่าเป็นแฟนยัยนั่นกันแน่เพราะระหว่างอยู่ในลิฟท์เขาเห็นหมอนั่นจับมือยัยนี่ตลอดเวลา ถ้าเป็นแฟนกันจริงๆก็ดีเขาจะได้ไม่ต้องกังวลว่าเธอจะกลับคำแล้วมาบอกให้เขาหมั้นด้วย