ตอนที่ 9 [Z&P] กลับเข้าสู่สภาวะปกติ

Zi hao talk

"ก๊อกๆๆ" เสียงเคาะประตูดังขึ้น

"คุณซีห่าวครับ คุณซีห่าวครับ ผมเป็นคนของคุณเฟยหลงครับ ช่วยเปิดประตูให้พวกผมด้วยครับ" เสียงของผู้ชายหน้าประตู เมื่อผมเปิดประตูก็พบว่าเป็นบอดี้การ์ดสามคนของตระกูลเฉิน

หลังจากที่สาวน้อยคนนั้นจากผมไป ผมก็รีบติดต่อกลับไปหาเฟยหลง เฟยหลงจึงโทรสั่งการให้ลูกน้องที่ประเทศไทยมาคุ้มกันผมทันที ตอนนี้ผมไม่ได้คิดถึงความเจ็บปวดบนร่างกายเลยแม้แต่น้อย แต่สิ่งที่ผมกำลังคิดและจำได้อย่างตรึงตาตรึงใจก็คือ…ความสวยงามของหญิงสาว ที่ไม่ใช่ความสวยงามแค่เพียงใบหน้าเท่านั้น แต่ร่างกายทุกๆ ส่วนของเธอ ยังงดงามหาหญิงใดมาเปรียบไม่ได้ และเธอได้เข้ามาอยู่ในใจและความทรงจำของผมไปเรียบร้อยแล้ว

…

Pailin talk

ฉันกลับมาใช้ชีวิตอย่างปกติ ช่วงที่ผ่านมานี้ไม่มีข่าวการตายของสองตัวนั้นเลย ฉันได้แต่แอบสงสัยแต่ก็ดีละ…ฉันจะได้ไม่เดือดร้อน

และเมื่อโรงเรียนเปิดเทอม ฉันก็กลายเป็นนักเรียนมัธยมปลายปีที่สี่ ซึ่งฉันตั้งใจเรียนมากๆ เพราะฉันวางแผนไว้ว่า จะลองสอบเทียบดู ถ้าสอบติดก็จะได้เรียนมหาวิทยาลัยเร็วขึ้นและก็จบไวขึ้น ฉันจะได้หางานทำ เพราะทุกวันนี้แม่กับพี่สาวเป็นคนรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดของฉัน

พี่สาวฉันเป็นนักร้องดังระดับเอเชีย ชื่อว่าเจ้พลอย ฉันภูมิใจในตัวพี่สาวจริงๆ เธอเป็นคนมีความฝันและเธอก็เดินตามความฝันจนสำเร็จ ส่วนแม่ทำงานเป็นที่ปรึกษาทางด้านการเงิน แม่กับป๊าหย่ากันตั้งแต่ฉันยังเล็ก และแม่ก็มีแฟนใหม่ ชื่อว่าลุงแจ็คกี้ ซึ่งลุงเป็นคนฮ่องกง และนั่นคือสาเหตุที่ทำให้ฉันพูดภาษาจีนได้

ฉันศึกษาหาข้อมูล การที่ฉันจะใช้คะแนนสอบเทียบเพื่อเรียนในมหาวิทยาลัยในไทย สามารถทำได้ไหมและที่ไหนรับบ้าง สรุปคือต้องไปสอบ GED ซึ่งเป็นข้อสอบที่ออกโดย GED ของอเมริกา มีสี่วิชาด้วยกัน คะแนนเต็มวิชาละสองร้อย คะแนน ต้องสอบได้วิชาละหนึ่งร้อยสี่สิบห้าคะแนนขึ้นไป และผู้เข้าสอบต้องมีอายุสิบหกปีขึ้นไป แต่ต้องมีจดหมายยินยอมจากผู้ปกครอง ซึ่งมหาวิทยาลัยในไทย แทบไม่รับเด็กสอบเทียบ จะมีแค่บางมหาวิทยาลัยเท่านั้น ส่วนใหญ่เป็นหลักสูตรนานาชาติ เมื่อฉันได้ข้อมูล…ฉันก็พุ่งเป้าหมายไปที่มหาวิทยาลัยชั้นนำของประเทศทันที คือ King Mongkult's Institute of Technology Ladkrabang หลักสูตรแพทย์นานาชาติ

ส่วนเรื่องอื่นๆ หมูมากสำหรับฉัน ฉันแค่ต้องอ่านหนังสือเพื่อเตรียมสอบและขอให้แม่เซ็นยินยอม ฉันจึงเริ่มคุยกับแม่ถึงเรื่องนี้ ในช่วงตอนเย็นที่เรากำลังนั่งกินข้าวด้วยกัน

"แม่ขา คือหนูอยากลองสอบเทียบแพทย์ดูอ่ะค่ะ" ฉันเริ่มทำเสียงสองออดอ้อนแม่

"ไพลินลูก หนูเพิ่งจะเปิดเทอมขึ้น ม.4 เองนะ ใช้ชีวิต ม.ปลายให้คุ้มค่าไปก่อนไหมลูก" เหตุผลมาละหนึ่ง

"แต่หนูอยากเรียนจบไวไว อยากดูแลแม่กับเจ้พลอยแล้ว" ฉันยังงัดเหตุผลมาหักล้างกับแม่

"แม่แก่ขนาดนั้นเลยหรอ? หนูถึงอยากรีบมาดูแลแม่" เหตุผลมาละสอง

"โถถถแม่ ให้หนูลองไปสอบเถอะค่ะ นะคะๆ" เสียงสามฉันมาละ ถ้าไม่ให้ ฉันงอนจริงๆ แล้วด้วย

"แม่ไม่ติดอะไรนะ แต่แม่แค่อยากให้หนูค่อยๆ ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ ไม่อยากให้หนูเครียดกับชีวิตมากเกินไป" ฉันเข้าใจแหละว่าแม่เป็นห่วง แต่ฉันก็มีเหตุผลของฉัน ฉันจึงนั่งนิ่งไม่โต้ตอบอะไรกลับไป

"แม่ต้องทำอะไรบ้างล่ะ เพื่อให้หนูไปสอบเทียบได้"

เมื่อฉันได้ยินแม่พูดแบบนั้น ก็ลุกขึ้นวิ่งไปหอมแก้มแม่แรงๆ หนึ่งฟอดทันที และแถมให้ลุงแจ็คกี้อีกหนึ่งฟอดด้วย

"แม่แค่เซ็นแบบฟอร์มยินยอมค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้หนูเตรียมมาให้นะคะ"

"จ้ะ" แม่แกล้งใช้น้ำเสียงประชดประชันใส่ฉัน แล้วท่านก็ส่งยิ้มตามมาให้

ฉันรักแม่มากเหลือเกิน รักมากๆ ยิ่งได้เห็นคลิปที่แม่เคยโดนทำร้ายจากป๊า ฉันยิ่งรักแม่มากขึ้นไปอีก ฉันจะต้องดูแลแม่ให้ได้และต้องดูแลให้ดีที่สุด เมื่อฉันทานข้าวเสร็จเรียบร้อย ฉันก็เดินขึ้นมาบนห้องนอน ฉันเปิดและรีบปิดประตูห้องทันที จากนั้นก็็ล็อคห้อง…ฉันเริ่มทำบางอย่างที่ฉันชอบทำเกือบทุกวัน

_______________________