3| ผู้ช่วยเลขา

ตึกสูงระฟ้าตรงหน้าคือที่ทำงานแรกของฉัน ก้าวเท้ายาวๆ เข้าไปอย่างมั่นใจ เป็นอีกวันที่ฉันมาเช้าเป็นพิเศษ เช้าขนาดนี้แต่ก็ยังแพ้พี่ๆ แผนกประชาสัมพันธ์ด้านล่าง

“สวัสดีค่ะ” ฉันยกมือไหว้อย่างนอบน้อม ผูกมิตรไว้ตั้งแต่ทางเข้า อนาคตจะเป็นยังไงไม่รู้ แค่ก้าวเข้ามาก็อยากอยู่ตลอดไป เพราะผู้บริหารงานดี ^^

“ติดต่ออะไรคะ”

“คือ หนูมาทำงานวันแรกค่ะ”

“อ๋อ ท่านประธานยังไม่มาเลยค่ะ ขึ้นไปรอข้างบนก่อนดีกว่าเนอะ” ฉันพยักหน้าไม่นานพี่ประชาสัมพันธ์ก็ยกหูโทรศัพท์เสร็จแล้วก็หันมาบอกให้ฉันขึ้นไปรอที่ชั้นสิบ

ขึ้นมาให้เลี้ยวขวาแล้วเดินตรงไปจนสุดทางนั่งรอหน้าห้องไปก่อน

ฉันนั่งมองเวลาอยู่เนิ่นนาน มารอตั้งแต่ยังไม่แปดจนตอนนี้เก้าโมงครึ่งแล้วก็ยังไม่มีวี่แววของใครเลย

“คุณณิชาภัทณ์ใช่ไหมคะ”

“ใช่ค่ะ สวัสดีค่ะ” ฉันไม่รู้ว่าพี่ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ยกมือไหว้ไว้ก่อน

“พี่เป็นเลขาของคุณเต้ ตอนนี้ท่านติดประชุม ไปรอในห้องคุณเต้ดีกว่าพี่มีงานให้ช่วยด้วย”

“ค่ะ ได้ค่ะ” ฉันพยักหน้าแล้วหยิบกระเป๋าขึ้นสะพาย ยังไม่รู้เลยว่าได้ทำงานตำแหน่งไหนใครให้ทำอะไรก็ทำไปก่อน ใช้ง่ายไว้ก่อนเป็นดี

พอก้าวเท้าเข้ามาภายในห้องผู้บริหารฉันก็ร้องว้าวในใจ ห้องพี่เต้มองเห็นวิวในกรุงเทพชัดเจน แม้จะเป็นสภาพแออัดบนท้องถนนแต่คิดว่ากลางคืนน่าจะสวยไม่เบา แต่ว่าใครจะทำงานหามค่ำเพื่อรอวิวยามค่ำคืน คงมีนั่นแหละแต่คงไม่ใช่ฉันแน่

“นั่งตรงโซฟาก่อนก็ได้ค่ะ กว่าโต๊ะจะมาส่งคงบ่ายๆ”

“โต๊ะ?”

“อ่อ พี่ลืมเลย พี่ชื่อแตนเป็นเลขาส่วนตัวของคุณเต้ ส่วนน้องณิชาภัทณ์”

“เรียกณิชาก็ได้ค่ะ”

“โอเคจ๊ะ คุณเต้สั่งพี่ไว้ว่าบ่ายๆ โต๊ะผู้ช่วยเลขาจะมาส่ง รู้ตัวหรือยังว่าต้องทำงานตำแหน่งอะไร” ฉันส่ายหน้า มาถึงขนาดนี้แล้วก็ยังไม่รู้ เพราะในใบสมัครฉันไม่ได้ระบุตำแหน่งแล้วแต่บริษัทจะกรุณา โต๊ะผู้ช่วยเลขาเกี่ยวอะไรกับฉัน? คงไม่หรอกมั้ง

“ผู้ช่วยเลขาจ๊ะ เราต้องทำความรู้จักกันไว้นะ”

“จริงเหรอคะพี่แตน” ผู้ช่วยเลขา! พี่แตนยิ้มดีใจส่วนฉันอึ้งและเอ๋อกับตำแหน่งงานที่ได้รับ

“จริงสิ โต๊ะที่กำลังจะมาส่งคือโต๊ะของณิชา คุณเต้ยังสั่งอีกว่าให้ยกเข้ามาจัดในห้องคุณเต้มุมนู้น” พี่แตนชี้ไปที่มุมเหมาะของห้องใหญ่ ฉันพยักหน้าเข้าใจแต่ก็ยังแอบสงสัยทำไมต้องยกเข้ามาไว้ในห้องพี่เต้ด้วย หรือว่าข้างนอกพื้นที่ไม่พอ

ไม่น่าใช่ พื้นที่ออกกว้างขวาง

“ทำไมต้องมาอยู่ในนี้ด้วยคะ”

“คุณเต้อยากสอนงานให้ด้วยตัวเองจ๊ะ”

“อะไรนะคะ”

“ตกใจอะไร โชคดีของณิชามากเลยรู้ตัวหรือเปล่า อย่าถามหาเหตุผล คำสั่งท่านประธานอยู่เหนือทุกสิ่ง” นี่คงเป็นกฎที่พนักงานทุกคนต้องปฏิบัติตามรวมถึงฉันด้วย

“โอเคค่ะ ณิชาเข้าใจพี่แตน” คำสั่งท่านประธานอยู่เหนือทุกสิ่ง ท่องจำให้ขึ้นใจ

“ดีจ๊ะ มาเริ่มกันเลย งานที่ณิชาต้องทำคือซัปพอร์ตพี่อีกแรงเพราะงานท่านประธานในแต่ละวันเยอะมาก เริ่มจากนี่ก่อน เอกสารการประชุม”

“โห เยอะมากจริงๆ ด้วยค่ะ” ฉันจะทำได้ไหม แม้จะเป็นแค่ผู้ช่วยแต่ดูแล้วไม่ง่ายเลย ชื่นชมพี่แตนหญิงแกร่งแห่งTS Monster

“ศึกษาคร่าวๆ ก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะเอาตารางงานคุณเต้มาให้ อ่อ มีบ้างที่ต้องออกต่างจังหวัดเพราะช่วงนี้เป็นฤดูเก็บเกี่ยว อาจต้องไปดีลงานกันถึงไร่ถ้าเจ้านายต้องการ” ฉันพยักหน้าแล้วตั้งใจ เพิ่งรู้ว่าพี่เต้ดีลงานเองถึงไร่ด้วย

“คุณเต้ออกไปดีลเองเลยเหรอคะ”

ฉันนั่งอ่านรายงานการประชุมย้อนหลังแล้วก็จดตารางงานของพี่เต้ไว้ในไอแพดของตัวเอง เรียนจบแล้วก็ยังใช้ประโยชน์ได้ ผ่านไปสักพักประตูห้องก็เปิดออกปรากฏร่างสูงหน้าตาเคร่งเครียดแต่ยังคงความหล่อไว้ไม่คลาย

“สวัสดีค่ะพี่เต้” เขาถอดสูทแล้วโยนลงโซฟาไม่สนใจไหว้งามๆ ของฉันเลยสักนิด

“อีกสองวันต้องไปเขาใหญ่ เตรียมตัวด้วยนะ” ฉันก้มมองตารางงานแล้วรับคำสั่ง  มาทำงานได้ไม่กี่วันก็ได้ออกต่างจังหวัดเลย

“ค่ะ พี่แตนไปด้วยหรือเปล่าคะ”

“ไม่ แค่เธอกับพี่” ฉันพยักหน้ารับอีกครั้ง แล้วฉันต้องทำอะไรต่อ จองโรงแรมหรือว่าต้องรอพี่เต้บอกก่อน ช่วยพูดสักอย่างออกมาได้ไหมนอกจากนั่งนิ่งแล้วมองออกไปด้านนอก

มองสูทที่เหวี่ยงลงมาแล้วคงมีปัญหาเรื่องงาน

“กาแฟไหมคะ” ฉันทำลายความเงียบด้วยคำถามนั้นออกไป

“ไม่” โอเค ไม่ก็ไม่ อารมณ์ดีเมื่อไหร่เขาคงคุยกับฉันเอง ปกติก็พูดเท่าที่จำเป็นอยู่แล้ว อารมณ์ไม่ดีแบบนี้ก็เงียบเข้าไปใหญ่

“ณิออกไปอยู่ข้างนอกก็ได้นะคะถ้าพี่เต้อยากอยู่คนเดียว”

“พี่สั่งหรือยัง” จากที่กำลังทำท่าจะลุกต้องนั่งลงที่เดิม

“คุณเต้โต๊ะมาส่งค่ะ”

“ให้เข้ามา”

โต๊ะมาส่งพอดี ฉันจะได้มีงานทำนอกจากนั่งอยู่เฉยๆ ฟังเสียงลมหายใจของตัวเอง

โต๊ะเข้าที่ชิดมุมเสร็จฉันก็เริ่มหาแฟ้มเอกสารที่ต้องใช้จากพี่แตนมาจัดวางให้เรียบร้อย เลิกงานค่อยไปหาซื้อแจกันแล้วก็นาฬิกาเล็กๆ มาตกแต่ง เป็นพวกชอบของกระจุกกระจิกอยู่แล้ว เพิ่มกรอบรูปครอบครัวอีกสักหน่อยคงดี

“เป็นไงบ้าง”

“เริ่มเข้าที่แล้วค่ะ เอ่อ พี่แตนคะเจ้านายเครียดอะไรมา นั่งเงียบมาตั้งนานแล้ว”

“เรื่องงานหน่ะค่ะ ไม่มีอะไรหรอก” พี่แตนบอกไม่มีอะไรแต่ฉันก็ยังไม่วางใจอยู่ดี พี่เต้เป็นอะไร? น่าจะบอกฉันสักนิด

“เป็นแบบนี้บ่อยหรือเปล่าคะ”

“ไม่บ่อยแต่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก พี่ไปทำงานก่อนนะ ของว่างไปเสิร์ฟคงดีขึ้น”

“ของว่าง”

ฉันเลือกปอกผลไม้ใส่จานไปเสิร์ฟเป็นของว่างให้พี่เต้แทนขนมนมเนยที่กินแล้วเลี่ยน วิชางานฝีมือก็ได้มาบ้างจากแม่ แตงโมแดงแจ๋ผ่านการอัดน้ำแข็งเย็นเจี๊ยบ แอบชิมแล้วหวานชื่นใจหวังว่าคงทำให้พี่เต้ใจเย็นลง

“ของว่างค่ะ”

“พี่จะสูบบุหรี่”

“ในห้องนี่เหรอคะ”

“ทำไม ถ้าเหม็นก็ออกไปรอข้างนอก” พี่เต้ไม่สนใจว่าฉันจะไปหรือไม่ ผู้บริหารหนุ่มหยิบซองบุหรี่ออกมาแล้วเคาะออกมาหนึ่งมวนหยิบไฟแช็กขึ้นเตรียมจุด

หมับ!

“ณิสูบด้วยค่ะ”

__________________